Στο «Μυθιστόρημα του ευρώ», εκπομπή-ντιμπέιτ που μετέδωσε χθες το βράδυ η γαλλική δημόσια τηλεόραση, ενόψει των ευρωεκλογών, η Ελλάδα ήταν παρούσα σε όλη τη διάρκεια της διήγησης. Την παράσταση όμως «έκλεψε» ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, ο Dominique Strauss Kahn, με το ξεκάθαρο «κατηγορώ» κατά του ζεύγους Merkel-Sarkozy για την απόφαση που πήραν οι δυο τους στην Ντοβίλ στις 18 Οκτωβρίου του 2010. Για τους συμμετέχοντες στην εκπομπή, διαπράχθηκε στην Ντοβίλ το «προπατορικό αμάρτημα» για την Ευρώπη, που επιτάχυνε την κρίση και είχε ως συνέπεια «την επιβολή μιας ανυπόφορης» πολιτικής στην Ελλάδα», όπως αναγνώρισε ο Strauss Kahn.
Σύμφωνα με το «μυθιστόρημα», η κρίση ξεκίνησε όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου μετά την εκλογή του (Οκτώβριο 2009) ανακάλυψε το «αβυσσαλέο» μέγεθος του ελλείμματος που έφθανε το 12,5% του ΑΕΠ.
Ο Dominique Strauss Kahn, που είχε αναλάβει το ΔΝΤ δυο χρόνια πριν (Νοέμβριο 2007), θυμάται ότι ο Παπανδρέου του τηλεφώνησε:
-"Dominique, με αυτά που βλέπω θα έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο βοήθειας από το ΔΝΤ", μου λέει.
-"Σίγουρα", του απάντησα, "υπάρχει όμως και ένα άλλο επιπλέον πρόσωπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει επομένως να μιλήσεις με του Ευρωπαίους συναδέλφους σου ώστε να είσαι σίγουρος ότι συμφωνούν να ασχοληθεί το ΔΝΤ με την Ελλάδα".
-"Ω! Ναι; νομίζεις;".
-"Ναι νομίζω!".
Αυτή είναι η στιχομυθία όπως τη μετέφερε ο ίδιος ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ.
«Η αποκάλυψη του σκανδάλου ότι η Ελλάδα εξαπάτησε τους εταίρους της για τα οικονομικά της εξέπληξε και εξόργισε τους εταίρους της», εξήγησε ο αφηγητής της εκπομπής.
Ο Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός επί Sarkozy που επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Ιούνιο του 2008 θυμάται: «Λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης επισκεφθήκαμε την Ελλάδα με τον Nikolas Sarkozy. Η τότε κυβέρνηση έδειχνε αισιόδοξη και ικανοποιημένη για τα οικονομικά της. Είχαμε μάλιστα σοβαρές συζητήσεις για αγορά πολεμικών αεροπλάνων "Ραφάλ" και σημαντικά συμβόλαια για αγορά εξοπλισμού. Ήταν τόσο χαώδης η διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και το ύφος ικανοποίησης των κυβερνώντων που (μετά τις αποκαλύψεις) είχαμε κάθε δίκιο να θυμώσουμε».
Πιο πολύ απ΄ όλους βέβαια, θύμωσε η καγκελάριος Merkel η οποία υποστήριξε από την αρχή μια «τιμωρητική» πολιτική για την Ελλάδα.
Τον Οκτώβριο του 2010 στην παραλιακή πόλη Ντοβίλ η Merkel πέτυχε τους στόχους της επιβάλλοντας ένα σκληρό «μπρα-ντε-φερ» στο Nikolas Sarkozy. Η καγκελάριος αποδέχθηκε να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τα χρέη του παρελθόντος, με την προϋπόθεση όμως, ότι στο μέλλον οι πιστωτές θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις συνέπειες ενός κράτους που χρεοκοπεί. Ο Sarkozy κέρδισε σαν αντάλλαγμα την υποχώρηση της Merkel στην επιβολή αυτόματων κυρώσεων στα κράτη που δεν ελέγχουν το έλλειμμά τους, πράγμα που αφορούσε άμεσα τη Γαλλία.
Οι οικονομολόγοι της εκπομπής αναλογίσθηκαν κατά πόσο ο Σαρκοζί «μέτρησε το μέγεθος των συνεπειών που θα είχε για την Ευρώπη» αυτή η υποχώρησή του μπροστά στη Merkel.
Η γαλλογερμανική συμφωνία στην Ντοβίλ ήταν «καταστροφική» σχολίασε από μέρους του ο Strauss Kahn υπογραμμίζοντας ότι «σπάνια μια Συνάντηση Κορυφής έχει δώσει τόσο αρνητικά αποτελέσματα».
«Τι κάνετε όταν αναλαμβάνετε μια προβληματική επιχείρηση;» προσέθεσε. «Διαπραγματευόσαστε κατ΄ αρχάς με τους δανειστές σας, όσο μπορείτε τα παλιά χρέη και ξεχρεώνετε ό,τι μπορείτε. Για το μέλλον όμως, απευθύνεστε στην τράπεζά σας και λέτε: "Εάν με δανείσετε τώρα, θα σας αποπληρώσω τα πάντα". Δημιουργείτε έτσι καταρχάς μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης για το μέλλον και μπορείτε να συζητήσετε και να διαπραγματευθείτε για το παρελθόν.
Στην Ντοβίλ όμως έκαναν το εντελώς αντίθετο. Είπαν ότι όλα τα χρέη του παρελθόντος της Ελλάδας θα αποπληρωθούν έως την τελευταία δεκάρα. Αυτό ήταν στην ουσία η άρνηση της αναδιάρθρωσης, την οποία τελικά έκαναν γιατί δεν μπόρεσαν να αντισταθούν μέχρι τέλους.
Για το παρελθόν λοιπόν, είπαν ότι όλα τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν, για το μέλλον όμως το μήνυμα που έστειλαν (στους πιστωτές) ήταν: Προσοχή, εάν δανείσετε, υπάρχει ένα πρόβλημα, κινδυνεύετε να μην πάρετε πίσω τα χρήματά σας. Έκαναν ακριβώς το αντίθετο απ΄ ό,τι θα έκανε ένας επιχειρηματίας που αναλαμβάνει μια προβληματική επιχείρηση» υπογράμμισε ο Ν. Strauss Kahn.
Η γαλλογερμανική συμφωνία έσκασε σαν βόμβα, οι αγορές πανικοβλήθηκαν και δεν θέλησαν πια να δανείσουν τις πιο ευαίσθητες χώρες, ακόμα και την Ολλανδία. Στην Ιρλανδία οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες χρεοκόπησαν, ακολούθησε η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, με την έκρηξη της «οικοδομικής φούσκας».
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Jose Luis Rodriguez Zapatero θυμάται: «Όταν άκουσα την απόφαση (της Ντοβίλ), με κατέλαβε μια μεγάλη ανησυχία, γιατί έβλεπα ότι αναγκαστικά η Ισπανία θα κατέληγε στις χώρες με προβλήματα. Συνειδητοποίησα όπως και άλλες μεγάλες χώρες ότι είμαστε εντελώς εξαρτημένοι από το τι θα έκαναν οι αγορές με το άνοιγμά τους την επόμενη Δευτέρα. Επιθετικοί μπίζνεσμεν και χρηματιστές μπροστά στις οθόνες τους, ήταν ικανοί μέσα σε μια ώρα να βουλιάξουν τρεις ή τέσσερις χώρες. Και τότε συλλογίσθηκα, ότι η πολιτική φθάνει πολύ αργά», κατέληξε ο Zapatero.
Τις καθυστερήσεις των Ευρωπαίων στη λήψη αποφάσεων επέκρινε και ο Strauss Kahn: «Ό,τι έγινε από την αρχή της κρίσης ήταν με 6 μήνες ή ένα χρόνο καθυστέρηση. Υπάρχει τέτοια απροθυμία των πολιτικών για δραστηριοποίηση, που τελικά όλα γίνονται τελευταία στιγμή» τόνισε.
Ειδικά για την Ελλάδα, ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ προσέθεσε: «Κάναμε κάποια λάθη. Έπρεπε λιγότερη πίεση και περισσότερη ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα κέρδισε η πιο απλή πολιτική που έλεγε μεγαλύτερη αυστηρότητα και πίεση, που ίσως ήταν αναγκαία για ορισμένους τομείς, δεν επαρκούσε όμως από μόνη της. Επιβάλλαμε επομένως, κατά τη γνώμη μου, στους Έλληνες μια πολιτική απολύτως ανυπόφορη, οι συνέπειες της οποίες είναι σήμερα τρομερές για την Ελλάδα», κατέληξε ο Strauss Kahn.
Σύμφωνα με το «μυθιστόρημα», η κρίση ξεκίνησε όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου μετά την εκλογή του (Οκτώβριο 2009) ανακάλυψε το «αβυσσαλέο» μέγεθος του ελλείμματος που έφθανε το 12,5% του ΑΕΠ.
Ο Dominique Strauss Kahn, που είχε αναλάβει το ΔΝΤ δυο χρόνια πριν (Νοέμβριο 2007), θυμάται ότι ο Παπανδρέου του τηλεφώνησε:
-"Dominique, με αυτά που βλέπω θα έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο βοήθειας από το ΔΝΤ", μου λέει.
-"Σίγουρα", του απάντησα, "υπάρχει όμως και ένα άλλο επιπλέον πρόσωπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει επομένως να μιλήσεις με του Ευρωπαίους συναδέλφους σου ώστε να είσαι σίγουρος ότι συμφωνούν να ασχοληθεί το ΔΝΤ με την Ελλάδα".
-"Ω! Ναι; νομίζεις;".
-"Ναι νομίζω!".
Αυτή είναι η στιχομυθία όπως τη μετέφερε ο ίδιος ο πρώην διευθυντής του ΔΝΤ.
«Η αποκάλυψη του σκανδάλου ότι η Ελλάδα εξαπάτησε τους εταίρους της για τα οικονομικά της εξέπληξε και εξόργισε τους εταίρους της», εξήγησε ο αφηγητής της εκπομπής.
Ο Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός επί Sarkozy που επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Ιούνιο του 2008 θυμάται: «Λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης επισκεφθήκαμε την Ελλάδα με τον Nikolas Sarkozy. Η τότε κυβέρνηση έδειχνε αισιόδοξη και ικανοποιημένη για τα οικονομικά της. Είχαμε μάλιστα σοβαρές συζητήσεις για αγορά πολεμικών αεροπλάνων "Ραφάλ" και σημαντικά συμβόλαια για αγορά εξοπλισμού. Ήταν τόσο χαώδης η διαφορά ανάμεσα στην πραγματικότητα και το ύφος ικανοποίησης των κυβερνώντων που (μετά τις αποκαλύψεις) είχαμε κάθε δίκιο να θυμώσουμε».
Πιο πολύ απ΄ όλους βέβαια, θύμωσε η καγκελάριος Merkel η οποία υποστήριξε από την αρχή μια «τιμωρητική» πολιτική για την Ελλάδα.
Τον Οκτώβριο του 2010 στην παραλιακή πόλη Ντοβίλ η Merkel πέτυχε τους στόχους της επιβάλλοντας ένα σκληρό «μπρα-ντε-φερ» στο Nikolas Sarkozy. Η καγκελάριος αποδέχθηκε να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τα χρέη του παρελθόντος, με την προϋπόθεση όμως, ότι στο μέλλον οι πιστωτές θα έχουν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις συνέπειες ενός κράτους που χρεοκοπεί. Ο Sarkozy κέρδισε σαν αντάλλαγμα την υποχώρηση της Merkel στην επιβολή αυτόματων κυρώσεων στα κράτη που δεν ελέγχουν το έλλειμμά τους, πράγμα που αφορούσε άμεσα τη Γαλλία.
Οι οικονομολόγοι της εκπομπής αναλογίσθηκαν κατά πόσο ο Σαρκοζί «μέτρησε το μέγεθος των συνεπειών που θα είχε για την Ευρώπη» αυτή η υποχώρησή του μπροστά στη Merkel.
Η γαλλογερμανική συμφωνία στην Ντοβίλ ήταν «καταστροφική» σχολίασε από μέρους του ο Strauss Kahn υπογραμμίζοντας ότι «σπάνια μια Συνάντηση Κορυφής έχει δώσει τόσο αρνητικά αποτελέσματα».
«Τι κάνετε όταν αναλαμβάνετε μια προβληματική επιχείρηση;» προσέθεσε. «Διαπραγματευόσαστε κατ΄ αρχάς με τους δανειστές σας, όσο μπορείτε τα παλιά χρέη και ξεχρεώνετε ό,τι μπορείτε. Για το μέλλον όμως, απευθύνεστε στην τράπεζά σας και λέτε: "Εάν με δανείσετε τώρα, θα σας αποπληρώσω τα πάντα". Δημιουργείτε έτσι καταρχάς μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης για το μέλλον και μπορείτε να συζητήσετε και να διαπραγματευθείτε για το παρελθόν.
Στην Ντοβίλ όμως έκαναν το εντελώς αντίθετο. Είπαν ότι όλα τα χρέη του παρελθόντος της Ελλάδας θα αποπληρωθούν έως την τελευταία δεκάρα. Αυτό ήταν στην ουσία η άρνηση της αναδιάρθρωσης, την οποία τελικά έκαναν γιατί δεν μπόρεσαν να αντισταθούν μέχρι τέλους.
Για το παρελθόν λοιπόν, είπαν ότι όλα τα χρέη θα πρέπει να αποπληρωθούν, για το μέλλον όμως το μήνυμα που έστειλαν (στους πιστωτές) ήταν: Προσοχή, εάν δανείσετε, υπάρχει ένα πρόβλημα, κινδυνεύετε να μην πάρετε πίσω τα χρήματά σας. Έκαναν ακριβώς το αντίθετο απ΄ ό,τι θα έκανε ένας επιχειρηματίας που αναλαμβάνει μια προβληματική επιχείρηση» υπογράμμισε ο Ν. Strauss Kahn.
Η γαλλογερμανική συμφωνία έσκασε σαν βόμβα, οι αγορές πανικοβλήθηκαν και δεν θέλησαν πια να δανείσουν τις πιο ευαίσθητες χώρες, ακόμα και την Ολλανδία. Στην Ιρλανδία οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες χρεοκόπησαν, ακολούθησε η Πορτογαλία, αλλά και η Ισπανία, με την έκρηξη της «οικοδομικής φούσκας».
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Jose Luis Rodriguez Zapatero θυμάται: «Όταν άκουσα την απόφαση (της Ντοβίλ), με κατέλαβε μια μεγάλη ανησυχία, γιατί έβλεπα ότι αναγκαστικά η Ισπανία θα κατέληγε στις χώρες με προβλήματα. Συνειδητοποίησα όπως και άλλες μεγάλες χώρες ότι είμαστε εντελώς εξαρτημένοι από το τι θα έκαναν οι αγορές με το άνοιγμά τους την επόμενη Δευτέρα. Επιθετικοί μπίζνεσμεν και χρηματιστές μπροστά στις οθόνες τους, ήταν ικανοί μέσα σε μια ώρα να βουλιάξουν τρεις ή τέσσερις χώρες. Και τότε συλλογίσθηκα, ότι η πολιτική φθάνει πολύ αργά», κατέληξε ο Zapatero.
Τις καθυστερήσεις των Ευρωπαίων στη λήψη αποφάσεων επέκρινε και ο Strauss Kahn: «Ό,τι έγινε από την αρχή της κρίσης ήταν με 6 μήνες ή ένα χρόνο καθυστέρηση. Υπάρχει τέτοια απροθυμία των πολιτικών για δραστηριοποίηση, που τελικά όλα γίνονται τελευταία στιγμή» τόνισε.
Ειδικά για την Ελλάδα, ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ προσέθεσε: «Κάναμε κάποια λάθη. Έπρεπε λιγότερη πίεση και περισσότερη ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα κέρδισε η πιο απλή πολιτική που έλεγε μεγαλύτερη αυστηρότητα και πίεση, που ίσως ήταν αναγκαία για ορισμένους τομείς, δεν επαρκούσε όμως από μόνη της. Επιβάλλαμε επομένως, κατά τη γνώμη μου, στους Έλληνες μια πολιτική απολύτως ανυπόφορη, οι συνέπειες της οποίες είναι σήμερα τρομερές για την Ελλάδα», κατέληξε ο Strauss Kahn.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.