Η αποκάλυψη της τραπεζικής απάτης

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους

«Για πρώτη φορά ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, η Τράπεζα της Αγγλίας, αποδέχεται δημόσια τη δημιουργία του χρήματος από το πουθενά - ενώ μέλει να αποδειχθεί εάν είχε δίκιο ο Ford όταν είπε πως, όταν οι άνθρωποι μάθουν το μυστικό, την επόμενη ημέρα το πρωί θα ξεσπάσει επανάσταση«.

Άρθρο 
Παρά το ότι έχουμε αναλύσει πολλές φορές τη δημιουργία χρημάτων από το πουθενά, με βάση την οποία τεκμηριώνεται απόλυτα ο τοκογλυφικός χαρακτήρας των τραπεζών, αφού εισπράττουν επιτόκια πάνω από το 200-300% επί των χρημάτων που πραγματικά διαθέτουν (ανάλυση), εκπλαγήκαμε από την αφοπλιστική, αντίστοιχη ερμηνεία της κεντρικής τράπεζας της Αγγλίας (BoE) – το σύνδεσμο για την οποία παραθέτουμε εδώ (Link), μαζί με τα ενημερωτικά βίντεο που περιέχει.
Η αιτία της έκπληξης μας ήταν το ότι, για πρώτη φορά παραδέχθηκε επίσημα ένα σοβαρότατο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα τη μεγάλη απάτη – ενώ ο αμερικανός επιχειρηματίας Henry Ford είχε πει την οδυνηρή δεκαετία του 1930 πως, «Εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν πώς λειτουργεί το νομισματικό μας σύστημα, θα ξεσπάσει επανάσταση – και μάλιστα ήδη το επόμενο πρωί» (στο τέλος του άρθρου θα προσθέσουμε τους συνδέσμους μερικών αναλύσεων μας από το παρελθόν, σχετικά με το θέμα).
Η Τράπεζα της Αγγλίας λοιπόν επεξηγεί, με μία εντυπωσιακά σαφή αναφορά της ότι, οι βασικές απόψεις των περισσοτέρων ανθρώπων, σε σχέση με το νομισματικό μας σύστημα, είναι εντελώς εσφαλμένες. Ειδικότερα πως τα «χρήματα χωρίς αντίκρισμα», τα οποία χρησιμοποιούμε σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο, από «υποσχετικές πληρωμών» – ενώ οι εμπορικές τράπεζες τα δημιουργούν από το πουθενά, με το πάτημα ενός κουμπιού, απλά και μόνο με την παροχή δανείων.
«Το αντίκρισμα, η κάλυψη καλύτερα αυτών των χρημάτων, εξασφαλίζεται αποκλειστικά και μόνο από την εμπιστοσύνη των Πολιτών – από το ότι γίνονται αποδεκτά από τους ανθρώπους, για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών«, αναφέρει χαρακτηριστικά η κεντρική τράπεζα – ενισχύοντας τη θέση μας περί «πλήρους χρήματος» (ανάλυση), εάν δεν θέλουμε να καταρρεύσει ξαφνικά ολόκληρο το σύστημα.
Ενισχύει επίσης την άποψη μας, σύμφωνα με την οποία σε χώρες, όπως η Ελλάδα, δεν είναι η ρευστότητα αυτό που λείπει για να διενεργηθούν επενδύσεις και να ακολουθήσει η ανάπτυξη(χωρίς την οποία δεν υπάρχει μέλλον), αλλά οι φερέγγυοι οφειλέτες – γεγονός που προκλήθηκε σκόπιμα από το ΔΝΤ, σε συνεργασία με την πολιτική και οικονομική, «μίζερη» ελίτ της πατρίδας μας (Η δολοφονία της Ελλάδας).
«Υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες χρημάτων: το συνάλλαγμα (μετρητά), τα πιστωτικά υπόλοιπα στους λογαριασμούς των τραπεζών, καθώς επίσης οι ρεζέρβες των κεντρικών τραπεζών. Όλα αυτά είναι ουσιαστικά υποσχετικές πληρωμών, χρεωστικά γραμμάτια δηλαδή του ενός τομέα στον άλλο. Τα περισσότερα χρήματα που κυκλοφορούν στη σύγχρονη οικονομία υπάρχουν με τη μορφή των τραπεζικών καταθέσεων, οι οποίες δημιουργούνται από το πουθενά, από τις ίδιες τις εμπορικές τράπεζες«, αναφέρει στη συνέχεια η Τράπεζα της Αγγλίας – ενώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως οι εμπορικές τράπεζες είναι τα πολλά μικρά «τυπογραφεία χρήματος», ενώ οι κεντρικές τα μεγάλα τυπογραφεία.
Πρόκειται λοιπόν για την ελλειμματική, την εσφαλμένη σε μεγάλο βαθμό κατανόηση του θέματος, με βάση την οποία όταν μιλάμε για χρήματα πιστεύουμε πως πρόκειται για αγαθά περιορισμένης ποσότητας, όπως η βενζίνη ή τα τρόφιμα! Μόνο και μόνο για το λόγο αυτό πιστεύουμε τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για κοινωνικές παροχές – ή το ότι, τα υψηλά δημόσια χρέη είναι ανήθικα. Όπως γράφει δε η βρετανική Guardian, «Η Τράπεζα της Αγγλίας παραδέχθηκε αυτή την εβδομάδα πως τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει«.
Με βάση τα παραπάνω, το να πουλάει (ιδιωτικοποιεί) ένα κράτος τη δημόσια περιουσία του, έναντι χρημάτων χωρίς αντίκρισμα, είναι κάτι περισσότερο από ανόητο – όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν.
Η απορία βέβαια των περισσοτέρων είναι το γιατί η Τράπεζα της Αγγλίας παραδέχθηκε την απάτη σήμερα. Φυσικά ένας από τους λόγους είναι πως πρόκειται για μία εξόφθαλμη αλήθεια, η οποία δεν μπορεί πια να κρυφτεί. Ένας άλλος είναι το ότι, «συνελήφθηκε» να συμμετέχει στην παραποίηση των επιτοκίων (σκάνδαλο Libor), μαζί με πολλές άλλες τράπεζες (Deutsche Bank κλπ.) – γεγονός εξαιρετικά επιβαρυντικό για έναν τέτοιο δημόσιο οργανισμό.
Ένας επόμενος είναι το ότι, η βασική υποχρέωση μίας κεντρικής τράπεζας έγκειται στο να διατηρεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε λειτουργία – κάτι που σήμερα τείνει να ξεφύγει από τον έλεγχο (ανάλυση), ειδικά στη Μ. Βρετανία, στα θεμέλια της οποίας ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων.
Θα μπορούσαν φυσικά να υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι, χωρίς να αλλάζει το γεγονός ότι η αποκάλυψη αυτή, από πολιτικής πλευράς, αποτελεί ένα τεράστιο ρίσκο – επειδή τα επακόλουθα, οι συνέπειες καλύτερα για τις εμπορικές τράπεζες, καθώς επίσης για τις ανθρώπινες κοινωνίες ίσως αποδειχθούν καταστροφικές, προκαλώντας μεταξύ άλλων τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις που είχε προβλέψει ο Ford.
Πόσο μάλλον όταν διαπιστώσουν οι Πολίτες ότι ακόμη και σε κράτη, όπως η Γερμανία, το σύνολο των σημερινών χρεών τους προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τόκους – εάν μετρήσει κανείς τους τόκους που πληρώθηκαν για μία συγκεκριμένη περίοδο (στη Γερμανία τα τελευταία 40 έτη περίπου).
.
Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

“Εάν συνειδητοποιήσουμε ότι, η άνοδος της δύσης, η ανάπτυξη και η πρόοδος της, στηρίχθηκε στο τραπεζικό σύστημα, στην πίστωση καλύτερα, με την ταχυδακτυλουργική δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά, ενδεχομένως να καταλάβουμε πως τα θεμέλια, επάνω στα οποία οικοδομούμε αδιάκοπα το μέλλον μας, δεν είναι τόσο σίγουρα, όσο νομίζουμε. Ίσως δε κάποια στιγμή να πάψει ο πλανήτης να ανταλλάσσει τα χωρίς αντίκρισμα χρήματα, με τα «πραγματικά» προϊόντα της φύσης και με την εργασία, σε μη ισορροπημένες, «χειραγωγημένες» ισοτιμίες”. 

Οι φόβοι των λαϊκών εξεγέρσεων, για τις οποίες προειδοποίησε ο Ford, ενισχύονται από τις κινήσεις των Αυστριακών Πολιτών, οι οποίοι κατηγορούν τις τράπεζες για τις τοκογλυφικές πρακτικές τους – επίσης για το ότι θέτουν σε κίνδυνο, με την ανευθυνότητα τους, ολόκληρο τον πλανήτη. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι,  η χώρα μαστίζεται από μία τεράστια τραπεζική κρίση, η οποία διατηρείται ακόμη μυστική – όπως επίσης η Ιρλανδία, η Δανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η ΕΕ ολόκληρη, η Κίνα, οι Η.Π.Α.κλπ.

Συνεχίζοντας, έχει δημιουργηθεί στην Αυστρία ένας σύνδεσμος, ο οποίος προγραμματίζει την κατάθεση μίας συλλογικής αγωγής εναντίον των εγχωρίων τραπεζών. Σύμφωνα με τη θέση του, όλες οι δανειακές συμβάσεις των τραπεζών βασίζονται στην απάτη, καθώς επίσης στην παραπλάνηση των Πολιτών με ψεύτικα στοιχεία. Ειδικότερα τα εξής:
.
(α) Απάτη: Κατά την άποψη του συνδέσμου, οι τράπεζες δεν έχουν κανένα κόστος αναχρηματοδότησης τους, παρά το ότι ισχυρίζονται το αντίθετο – αφού για κάθε 100 € δάνειο που παρέχουν, διαθέτουν μόλις 1 € ως εγγύηση στην ΕΚΤ.
Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί φαίνονται τα ελάχιστα αποθεματικά (reserve requirement) τα οποία οφείλουν να έχουν οι τράπεζες στην κεντρική, για την εγγύηση των δανείων που παρέχουν, σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη:
.
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ελάχιστα αποθεματικά κεφάλαια εμπορικών τραπεζών στις κεντρικές

Περιοχή	Ελάχιστο αποθεματικό
Ευρωζώνη	1%
Η.Π.Α.	10%
Κίνα	20%
Ελβετία	2,5%

Σημείωση: Στη Μ. Βρετανία, στον Καναδά, στη Ν. Ζηλανδία, στην Αυστραλία και στη Σουηδία δεν απαιτούνται ελάχιστα αποθεματικά (πηγή).
.
(β)  Παραπλάνηση: Ο σύνδεσμος εφιστά την προσοχή στο σκανδαλώδες γεγονός ότι, οι τράπεζες έχουν παραποιήσει, έχουν πλαστογραφήσει καλύτερα όλα τα σημαντικά βασικά επιτόκια, όπως το Libor και το Euribor – οπότε η παροχή δανείων που στηρίζεται σε αυτά τα «επιτόκια», είναι παράνομη.
«Είμαστε όλοι θύματα των τοκογλύφων, το κράτος επίσης» είπε χαρακτηριστικά ένας από τους συνιδρυτές του συνδέσμου δανειοληπτών (Kreditopferverein) της Αυστρίας – κάτι που θα έπρεπε να βρει «μιμητές» και στην Ελλάδα όπου, εκτός από την εγκληματική χρεοκοπία και τη δολοφονία της,υπάρχουν χιλιάδες θύματα των τραπεζών, ειδικά στον τομέα των ενυπόθηκων δανείων και των κατασχέσεων της ακίνητης περιουσίας.
«Ο παραλογισμός του έντοκου δανειακού συστήματος, ο οποίος οδηγεί ανθρώπους και κράτη στην καταστροφή, πρέπει να σταματήσει”, συμπλήρωσε ο συνιδρυτής του συνδέσμου, ο οποίος είναι καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Βιέννης.
.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Τις τελευταίες δεκαετίες, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων δημιουργείται από τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, όταν δίνουν δάνεια στα κράτη, στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά.
Κάθε φορά που κάποιος υπογράφει ένα δανειακό συμβόλαιο, συνήθως έναντι εμπράγματων εγγυήσεων, δημιουργούνται λογιστικά χρήματα από το πουθενά – με το απλό πάτημα ενός πλήκτρου στον υπολογιστή. Τα «χρήματα» αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό «γραμμάτιο» – από μία υποσχετική πληρωμής της τράπεζας, χωρίς καμία εγγύηση.
Όταν εξοφλείται το δάνειο, τα λογιστικά χρήματα αποσύρονται από την κυκλοφορία – καίγονται, όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Εν τούτοις, απέναντι στις δανειακές απαιτήσεις, δημιουργούνται επί πλέον απαιτήσεις τόκων, για την εξυπηρέτηση των οποίων χρειάζεται ένα καινούργιο δάνειο – γεγονός που θέτει σε λειτουργία ξανά τον κύκλο δημιουργίας νέων χρημάτων. Εκτός αυτού, οι δανειολήπτες υποχρεώνονται πολλές φορές να αποδεχθούν παράνομες συμφωνίες επιτοκίων.
Με την παραποίηση των διατραπεζικών επιτοκίων (Euribor, Libor), στα οποία στηρίζονται χρηματοπιστωτικές συναλλαγές ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων, οι συμφωνίες αυτές βασίζονται σε σκόπιμα παραπλανητικά και εσφαλμένα στοιχεία – οπότε είναι ουσιαστικά άκυρες. Απλούστερα, τα δανειακά συμβόλαια που υπογράφουν οι πελάτες των τραπεζών στηρίζονται στο Euribor (Libor εκτός Ευρωζώνης), το οποίο όμως στηρίζεται σε απάτη – οπότε δεν είναι νόμιμα.
Περαιτέρω, ενώ ο δανειολήπτης υποχρεώνεται στην παροχή εγγυήσεων πριν από την υπογραφή του δανειακού συμβολαίου οι οποίες, στην περίπτωση που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δάνειο, κατάσχονται, οι τράπεζες δεν διαθέτουν κανενός είδους εγγυήσεις.
Αντίθετα, διατηρώντας μόλις 1 € εγγύηση στην κεντρική τράπεζα (reserve requirement ή cash reserve ratio), για κάθε 100 € που προσφέρουν, μπορούν να δανείζουν απεριόριστες ποσότητες χρημάτων, χωρίς στην πραγματικότητα να τα έχουν στην κατοχή τους - γεγονός που αποτελεί το «άκρον άωτο» της απάτης (χωρίς να συμπεριληφθεί το ότι, ακόμη και αν δανείζονται από την ΕΚΤ, πληρώνουν μόλις 0,25% επιτόκιο, χρεώνοντας τους πελάτες τους «κατά το δοκούν», από 5-10%),
Οι δανειολήπτες όμως υπογράφουν τα τραπεζικά συμβόλαια, με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι, η τράπεζα τους δανείζει τα χρήματα άλλων καταθετών - οπότε νοιώθουν υποχρεωμένοι να το κάνουν.

Όπως πιστεύουν δε, στην περίπτωση που κάποιος αδυνατεί να εξοφλήσει το δάνειο του, δημιουργούνται στην τράπεζα κόστη αναχρηματοδότησης – κάτι που θα έπρεπε να αποδείξουν οι τράπεζες, σύμφωνα με τον Αυστριακό Σύνδεσμο, ιδιαίτερα αυτές που διασώζονται με τα χρήματα των φορολογουμένων Πολιτών (όπως η «Hypo Alpe Adria», για την οποία απαιτούνται πάνω από 26 δις € – μία από τις τράπεζες, από τις οποίες κινδυνεύει να υπερχρεωθεί η Αυστρία).

Ο σύνδεσμος των θυμάτων των τραπεζικών δανείων επιδιώκει την κατάθεση μίας συλλογικής αγωγής 2.000 ατόμων. Επειδή όμως οι συλλογικές αγωγές δεν επιτρέπονται μέχρι στιγμής στην Αυστρία, τα μέλη του αναγκάζονται να καταθέσουν ατομικές αγωγές στα δικαστήρια – βοηθούμενα, όσον αφορά το κόστος, με 400-800 € από το σύνδεσμο.
Στη Γερμανία υπάρχουν επίσης δικηγόροι-ακτιβιστές, οι οποίοι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα –έχοντας την πεποίθηση ότι, τα δάνεια είναι αέρας για τις τράπεζες, χωρίς κανένα κόστος. Όσον αφορά τα επιτόκια, είναι κατά τους ίδιους προφανής ο τοκογλυφικός τους χαρακτήρας – οπότε θα έπρεπε να μειωθούν τουλάχιστον κατά 20-40 φορές, έτσι ώστε να είναι πράγματι της τάξης του 8-10%, επί του ποσού που πραγματικά διαθέτουν οι τράπεζες (για κάθε 100.000 € μόλις 1.000 €, οπότε το επιτόκιο θα έπρεπε να υπολογίζεται στα 1.000 € και όχι στα 100.000 €).

Αναλυτικότερα, στο παράδειγμα που ακολουθεί (Πίνακας ΙΙ), ο δανειολήπτης παίρνει δάνειο 100.000 € από την τράπεζα, με επιτόκιο 10% – οπότε χρεώνεται με ετήσιους τόκους 10.000 €. Η τράπεζα όμως διαθέτει από τα χρήματα της μόλις 1.000 € – οπότε, με επιτόκιο ξανά 10%, θα έπρεπε να εισπράττει τόκους 100 €, για το δάνειο των 100.000 €. Επομένως, θα πρέπει να επιστρέψει 9.900 € στο δανειολήπτη, από τους υπερβολικούς (τοκογλυφικούς) τόκους που χρεώνει.

.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Υπολογισμός επιτοκίου στα πραγματικά διαθέσιμα κεφάλαια

Διαδικασία	Δάνειο	Επιτόκιο	Τόκος
Δανειολήπτης	100.000	10%	10.000
Τράπεζα (πραγματικά χρήματα)	1.000	10%	100
Υποχρέωση επιστροφής			9.900

.
Όπως λέει λοιπόν χαρακτηριστικά ο Γερμανός ακτιβιστής-δικηγόρος, «Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν οι τράπεζες πως μου έχουν δανείσει χρήματα με την ουσιαστική έννοια του νόμου – νόμιμα και πραγματικά, όχι αέρα. Σύμφωνα με όσα γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος χρηματοδότησης του δανείου που μου έχουν δώσει, οπότε δεν δικαιούνται τόκους, με βάση το νόμο«.
Ολοκληρώνοντας, η αιτιολογία που δίνει ο σύνδεσμος, επίσης ο γερμανός ακτιβιστής, ειδικά όσον αφορά την πληρωμή των παράνομων (τοκογλυφικών) τόκων, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε καμία περίπτωση παράλογη – οπότε οι τράπεζες θα αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα από τις αγωγές των δανειοληπτών που κατατίθενται.
.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Είναι προφανές ότι, θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες το παράδειγμα των Αυστριακών και των Γερμανών Πολιτών – γεγονός που ελπίζουμε πως θα περιορίσει την παντοδυναμία του χρηματοπιστωτικού κτήνους, το οποίο έχει μετατρέψει σε έμμισθο δούλο και υπηρέτη του την Πολιτική.
Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η αδυναμία ρύθμισης του ανεξέλεγκτου θηρίου από τις κυβερνήσεις, παρά τις τεράστιες καταστροφές που έχει προκαλέσει στο σύστημα και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Πόσο μάλλον τα τεράστια ποσά που κυριολεκτικά καταβροχθίζει από τους φορολογουμένους πολίτες για να διασωθεί – επειδή (δήθεν) χωρίς αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει η Οικονομία.
Ένα επόμενο συμπέρασμα είναι βέβαια το ότι, οι Πολίτες έχουν πάψει να περιμένουν τον προικισμένο ηγέτη ή τον από μηχανής Θεό, για να τους λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν – κατανοώντας πως, εάν δεν ελέγχουν οι ίδιοι τους Θεσμούς και δεν ψηφίζουν οι ίδιοι τους νόμους (άμεση δημοκρατία), θα μετατραπούν αργά ή γρήγορα σε άβουλα πιόνια του διεθνούς τοκογλυφικού κεφαλαίου.
.
Σχετικές αναλύσεις μας: Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, Η τράπεζα των Ελλήνων, Fed η κεντρική τράπεζα, Η Τράπεζα, Σκλάβοι των τραπεζών, Το αμερικανικό πείραμα.
 .
Μικρές Ειδήσεις: Η Γερμανία κατηγορεί την Ελλάδα για διαφθορά (όπως επίσης η πιο διεφθαρμένη χώρα της ΕΕ, η Αυστρία), όταν «μαίνονται» τα σκάνδαλα στο εσωτερικό της – τελευταία του διοικητή της κρατικής τράπεζας επενδύσεων του Βερολίνου (IBB), καθώς επίσης ενός μέλους του ΔΣ οι οποίοι,μεταξύ των ετών 2009 και 2013, εργαζόταν χωρίς να πληρώνουν εισφορές (πηγή - η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε εξαψήφιο ποσόν για το διευθυντή της τράπεζας).
Την ίδια στιγμή, η γερμανική θυγατρική τράπεζα της ιταλικής UniCredit, η Hypovereinsbank, υποβαθμίζεται από την Moody’s στο Baa1, όταν πρόσφατα η μητρική είχε ζημίες της τάξης των 14 δις € – γεγονός που αναδεικνύει ακόμη μία φορά το τεράστιο πρόβλημα των ευρωπαϊκών τραπεζών, το οποίο θα επηρεάσει (άρθρο) το μέλλον του ευρώ.
Ενδιαφέρον είναι επίσης το παρακάτω γράφημα του ΔΝΤ (Global Financial Stability Report), σε σχέση με την «κατοχή» του δημοσίου χρέους, ανά είδος και τοποθεσία των επενδυτών. Στις Η.Π.Α. κυριαρχούν οι ξένοι επενδυτές (Κίνα, Ιαπωνία κλπ.), στη Μ. Βρετανία οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα συνταξιοδοτικά ταμεία (αν και η Τράπεζα της Αγγλίας, όπως επίσης η Fed, έχουν υποχρεωθεί να αυξήσουν τη συμμετοχή τους, μετά την κρίση του 2008), ενώ στην Ευρωζώνη, καθώς επίσης στην Ιαπωνία, κυριαρχούν οι εγχώριες εμπορικές τράπεζες.
.

Τέλος οι Ισλανδοί, οι οποίοι οδηγήθηκαν στη χρεοκοπία από τις ιδιωτικές τους τράπεζες,  αποφάσισαν να υιοθετήσουν ένα διαδικτυακό νόμισμα – όπου στις 25 Μαρτίου κάθε πολίτης της χώρας θα πάρει δωρεάν 31,8 μονάδες του συγκεκριμένου νομίσματος (Auroracoin).
Σύμφωνα με τους ίδιους, «το νέο «κρυπτογραφημένο συνάλλαγμα» θα σπάσει τα δεσμά του συστήματος των μη καλυμμένων χρημάτων«.

Όπως αναφέραμε, η μισή ποσότητα του νομίσματος θα μοιρασθεί δωρεάν στους κατοίκους της χώρας, ενώ η υπόλοιπη μισή θα δημιουργηθεί στο διαδίκτυο – με την κυβέρνηση να είναι αντίθετη, προειδοποιώντας για τους κινδύνους.
Αντίθετα, το βρετανικό υπουργείο οικονομικών, κατάργησε ξαφνικά το ΦΠΑ, ύψους 20%, το οποίο επέβαλλε στις συναλλαγές με Bitcoin – παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το τελευταίο χρονικό διάστημα το πιο φημισμένο διαδικτυακό νόμισμα, αιτία των οποίων λέγεται πως είναι οι επιθέσεις κεντρικών τραπεζών και κρατών εναντίον του, μέσω των μυστικών υπηρεσιών και του διαδικτύου(Hackers).
.
Βασίλης Βιλιάρδος, για το Analyst.gr το είδαμε στο http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Ο φραγκολεβαντινισμός του Νίκου Δήμου

 Του Γιάννη Σιδέρη

Αχός βαρύς ακούστηκε από το άρθρο του κ.Νίκου Δήμου στο protagon για την επανάσταση του'21.

Πήραν φωτιά τα social Media, οι εκπομπές που εμπορεύονται τον πατριωτισμό, τα εθνικιστικού προσανατολισμού blogs, αλλά και οι απλοί πολίτες - αυτοί που έβλεπαν έναν αρθρογράφο, εν πλήρει κομπορρημοσύνη και αμετροέπεια, να κραδαίνει επιτιμητικά και απαξιωτικά τους «εθνικούς μύθους», ενάντια στο πόπολο, που - ως αμόρφωτο και πλανημένο - δεν γνωρίζει πόσο αιμοσταγείς σφαγείς υπήρξαν οι πρόγονοί του, για τους οποίους επαίρεται ότι το ελευθέρωσαν.

Ο υποφαινόμενος δεν είμαι ιστορικός (όπως άλλωστε ιστορικός ΔΕΝ είναι και ο κ. Δήμου), άρα δεν θα τολμήσω επιστημονική απάντηση επί των γραφέντων. Ενδεικτικά και μόνο, ως πολίτης αυτής της χώρας, δικαιούμαι σε κάποιες παρατηρήσεις, με την συνεπικουρία των αναγνωστών – σχολιαστών, του άρθρου του κ. Δήμου.

Γράφει μεταξύ άλλων ο εν λόγω: «Στην Επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι».

Θα μπορούσε να συμβάλει ο κ. Δήμου σε θετικό παραδειγματικό στοχασμό, και να έχει με το μέρος του κάθε νουνεχή, εάν έγραφε ότι κατά την επανάσταση, έγιναν θηριωδίες ΚΑΙ από τις δυο πλευρές. Όμως εμμένει να εμπεδώσει στον αναγνώστη μια αυτοτιμωρητική διάθεση για την Τριπολιτσά, ξεχνώντας τα γνωστά θανατικά αμάχων, όπως ας πούμε την σφαγή της Χίου (υπάρχουν σωρός τα κρανία ακόμα), του Μεσολογγίου, ή όπως έγραψε και ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, Φωτάκος: "Οι Τούρκοι χρόνια και χρόνια σφάζανε κοσμάκη, πήρανε παιδιά, πήρανε γυναίκες, σκλάβους χιλιάδες. Δεν είδανε ποτέ οι Χριστιανοί άσπρη μέρα).

Αλλά αυτό διαφεύγει της δυτικότροπης αβρότητάς του. Δεν έμαθε επίσης για τις γυναίκες της Χίου στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, ενώ του διέφυγαν και οι 30.000 άμαχοι των Κυδωνιών στην Ιωνία, που κατασφάχθηκαν, αφού η πόλη πυρπολήθηκε από τους Τούρκους - και γενικώς τα αιμάτινα ποτάμια των ρωμιών της Ιωνίας και της Κωνσταντινούπολης.

Ο αρθρογράφος, εκούσια παραλείπει ότι οι όποιες - ντροπιαστικές υπό το σημερινό ανθρωπιστικό πρίσμα - εξολοθρεύσεις, συντελέσθηκαν μέσα στο πολιτιστικό πλαίσιο της εποχής. Ένας βαλκανικός λαός, που δεν είχε εγκολπωθεί τα νάματα του Διαφωτισμού, όντας αιώνες σκλάβος, και ένας «στρατός» που δεν ήταν παρά «ασκέρια» (που 400 χρόνια υπέφερε τα πάνδεινα και σε κάθε εξέγερση ανασκολοπιζόταν), είχε απέναντί του κατακτητές με τις ίδιες συμπεριφορές. Δεν είχε ... υπόψιν του τις (μεταγενέστερες, λόγω ωρίμασης των ανθρωπιστικών ιδεών που μπόλιασαν το Διεθνές Δίκαιο), συνθήκες της Γενεύης και άρθρα του ΟΗΕ, ώστε να φερθεί με ηπιότητα στους αμάχους!

(Τι να του θυμίσεις επίσης: ότι συζητήσεις γίνονταν ακόμη το 19ο-αρχές 20ου αιώνα στην πολιτισμένη Δύση - που είχε περάσει Διαφωτισμό- για το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες εμπλοκής σε πόλεμο, ή στα Συνέδρια Ειρήνης στη Χάγη, 70 χρόνια μετά την Τριπολιτσά, όταν ακόμη συζητούσαν αν το διεθνές δίκαιο θα έπρεπε να ισχύει για όλους, ή μόνο για την «πολιτισμένη» Δύση. Οι «άγριοι», εθεωρείτο από πολλούς international lawyers «ότι δεν ήταν σε θέση να δεχθούν καμία διεθνή συνθήκη, άρα η Δύση δεν θα έπρεπε να δεσμεύεται προς αυτούς με τέτοιες! Να του θυμίσεις, επίσης, τις βαρβαρότητες που έκαναν οι πολιτισμένοι Γερμανοί το 1900, όταν πήγαν στην Κίνα να καταστείλουν την Boxer rebellion το 1900, 80 σχεδόν χρόνια μετά τη σφαγή της Τριπολιτσάς...).

Γράφει επίσης ο -εκκωφαντικά αντιρατσιστής - μια αλήθεια που την ξέρει όλη η Ελλάδα, όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος της: «Και όσοι δεν συμπαθούν τους Αλβανούς θα έπρεπε να ξέρουν πως μερικοί από τους πιο γενναίους οπλαρχηγούς και καπεταναίους μας ήταν Αρβανίτες που δεν μιλούσαν καν τα ελληνικά». Χοντροκομμένη ανάγνωση της Ιστορίας. Δεν είναι ο κατάλληλος να το γράψει και δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω. Όμως η ιστορική ανθρωπολογία δεν θεωρεί τους αρβανίτες του '21 ως αλβανικά φύλα. Αλλά και να ήταν: Γιατί στέκεται μονομερώς και δεν αναφέρει τίποτα για τους τουρκαλβανούς, που με το μέρος των τούρκων, έσφαζαν τους Ρωμιούς;

Γράφει επίσης: «Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ δεν είχε μείνει ούτε μία επαναστατική εστία. Ελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στην απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων – και την δράση τους στην ναυμαχία του Ναβαρίνου. (Ήταν η πρώτη – και η καλύτερη –«ανθρωπιστική επέμβαση» της ιστορίας)».

Φευ, η ναυμαχία του Ναυαρίνου, έχει καταστεί ...η Αγία Λαύρα των άκριτων ευρωπαϊστών. Δεν ξέρουμε φυσικά ποια θα ήταν η εξέλιξη της επανάστασης χωρίς τη ναυμαχία, αλλά η «ανθρωπιστική» επέμβαση είχε και γεωστρατηγικές παραμέτρους, που αφορούσαν στο διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και τον έλεγχο του Σουέζ. Αφετέρου είχαν παραμείνει επαναστατικές εστίες, π.χ. το Ναύπλιο δεν έπεσε ποτέ, ενώ και η Μάνη παρέμεινε αδούλωτη.

Γράφει για το κίνημα «Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε». Ο προβληματισμός που διατύπωναν μήπως δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες, δεν λαμβάνεται υπόψιν.

Αυτά ενδεικτικά. Η ιστορία είναι σύνθετη ενασχόληση, ανιχνεύεται από τους ιστορικούς, που την προσεγγίζουν με μειλίχια και αποιδεολογικοποιημένη διάθεση, μοχθώντας να ανακαλύψουν την αλήθεια, μέσα από πάμπολλες, δυσδιάκριτες, και συχνά αντικρουόμενες πηγές.

Καμιά σχέση δηλαδή με αυτό που έκανε ο κ. Δήμου, να χρησιμοποιήσει την ιστορία ως όχημα εξυπηρέτησης των ιδεολογικών του προτιμήσεων- να την «σιδερώσει», κατά που θα έλεγε και ο μπάρμπα Γιάννης Σκαρίμπας - μιας και τον αναφέρει ως μία εκ των πηγών του!

Αυτή η μονομέρεια και η ιδεολογική χειραγώγηση της ιστορίας εκ μέρους του, είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη που ξεσήκωσε τη θύελλα των αντιδράσεων και όχι η κατάρριψη των εθνικών μύθων - άλλωστε πολλοί από αυτούς έχουν ήδη καταρριφτεί και τους αποδέχεται μεγάλο τμήμα των πολιτών. Για παράδειγμα: σε ανύποπτο χρόνο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα», εκλαϊκευμένη ιστορική μελέτη, ότι δεν υπήρξε το «κρυφό σχολειό». Τροφοδότησε δημόσια συζήτηση χωρίς κραυγές, και τώρα μάλλον είναι άποψη κοινής αποδοχής.

Αλλά δεν διάλεξε κανείς την ημέρα που ο λαός γιόρταζε την επέτειο της ανεξαρτησίας του, να του πετάξει κατάμουτρα μονομερώς σιδερωμένες αλήθειες, προκειμένου να υπηρετήσει τις ιδεολογικές προτιμήσεις του.

- See more at: http://iporta.gr/kathimerinotita/apopseis/item/3230-o-fragkolevantinismos-tou-nikou-dimou-tou-gianni-sideri#sthash.4Qb6VPzw.ralaGmbE.dpuf

Αφυπνίζεται και πάλι η Ευρώπη των εθνών

Πολλοί είναι εκείνοι που ανησυχούν για την όλο και πιο έντονη στροφή των ευρωπαικών λαών στα έθνη τους και την ταυτόχρονη απομάκρυνσή τους από την “κοινή” Ευρώπη, όπως αυτή σήμερα διαμορφώνεται. Ομως, η στροφή αυτή κάθε άλλο παρά παράδοξη είναι, όπως και κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητη, σε μία Ευρώπη που δεν είναι πλέον κοινή αλλά γερμανική και στην οποία η υποκρισία και η έλλειψη εμπιστοσύνης θριαμβεύουν σήμερα από κοινού όσο ποτέ.

Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα της υποκρισίας είναι ότι τα διάφορα συστήματα δήθεν ανησυχούν για την άνοδο των εθνικισμών και, κυρίως, των ακραίων μορφών τους, όταν το Βερολίνο (και από κοντά και οι Βρυξέλλες) οργάνωσε τα γεγονότα στην Ουκρανία και έφερε μέσω αυτών μία κυβέρνηση με νεοναζί στην εξουσία!...

 Εκείνο που κυρίως κατέδειξαν οι προχθεσινές δημοτικές εκλογές στη Γαλλία και το οποίο αναμένεται να επικυρωθεί και στις επικείμενες ευρωεκλογές, είναι η σχεδόν νομοτελειακή πλέον πορεία αποσύνθεσης της ευρωπαικής ιδέας και ίσως τελικά και της ένωσης που την ενσάρκωσε. Οι Γάλλοι ουσιαστικά ψήφισαν την επιστροφή στο έθνος – κράτος. Τέτοια σημάδια έρχονται δε από παντού. Οχι, δεν τρελάθηκαν οι λαοί. Τα συστήματα είναι που έχουν χάσει κάθε μέτρο και κάθε στόχο, κάθε σχέση με τους πολίτες και τα έθνη που αντιπροσωπεύουν και που άφησαν την Ευρώπη να μεταλλαχθεί. Οι λαοί απλώς βλέπουν και κρίνουν.

 Φυσικά, πολλοί θα σπεύσουν να πουν ότι για και για όλα αυτά φταίει η... Ελλάδα, η “πηγή όλων των προβλημάτων της Ευρωζώνης” όπως την έχει χαρακτηρίσει παλιότερα η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ – αν και πολλών η μνήμη είναι αρκετά περιορισμένη. Φυσικά, πρόκειται περί απόλυτης φαιδρότητας.

 Οτι κι αν έχει κάνει – κι έχει κάνει πάρα πολλά – εις βάρος του εαυτού της η Ελλάδα, δεν φταίει και δεν θα μπορούσε να φταίει για τον ευρωσκεπτικισμό που σαρώνει σήμερα την Ευρώπη. Αντίθετα, η γερμανική ηγεμονική πολιτική είναι εκείνη που έχει την ευθύνη για τη μετάλλαξη του πάλαι ποτέ κοινού ευρωπαικού οράματος σε εφιάλτη, από τον οποίο όλο και περισσότεροι πια επιθυμούν να απαλλαγούν.

 Το γεγονός ότι η Γαλλία, η χώρα – μήτρα της ευρωπαικής ιδέας και της σάρκωσής της σε πραγματικότητα αποστρέφεται πλέον σε αυτό το βαθμό το κακέκτυπο ευρωπαικό όραμα, σημαίνει κάτι το οποίο θα πρέπει επιτέλους να κάνουν τον κόπο να αντιληφθούν τα συστήματα εξουσίας που, τόσο κεντρικά όσο και σε κάθε χώρα, έχουν αποφασίσει να τα δώσουν όλα για τη γερμανική Ευρώπη.

 Είναι προφανές ότι οι λαοί δεν τους ακολουθούν. Και όσο μεγαλώνει η εκχώρηση, τόσο θα μεγαλώνει και η αντίδραση σε αυτό το μόρφωμα που έχασε πια οριστικά τον προσανατολισμό του και εξελίχθηκε σε έναν μηχανισμό επικράτητης της γερμανικής κυριαρχίας. Το Βερολίνο διοικεί σήμερα τα πάντα στην ευρωζώνη και αυτό, παρά την προθυμία πολλών να το υπηρετήσουν, προκαλεί πλέον την αποστροφή των ευρωπαικών λαών.

 Ομως οι γερμανοί δεν καταλαβαίνουν από αυτά – άλλωστε, η πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε όλες τις άλλες χώρες που ακολουθούν τις εντολές του Βερολίνου, επιβραβεύθηκε με πρωτοφανή ποσοστά από τον γερμανικό λαό στις πρόσφατες εκλογές.

Και είναι απολύτως φυσικό: η γερμανική ηγεσία μέσα από τον τρόπο που καθοδήγησε την κρίση χρέους κατάφερε μέσα σε τέσσερα χρόνια να κάνει τη γερμανική Ευρώπη πραγματικότητα. Δεν θα την αντάμοιβε το γερμανικό εκλογικό σώμα; Ή δεν θα προσερχόταν πλήρως σε αυτή τη γραμμή και η σοσιαλδημοκρατία, όπως και έπραξε, ξεχνώντας μέσα σε ένα βράδυ όλα τα προεκλογικά της ψέμματα περί άλλης πολιτικής;

 Ομως το όραμα της γερμανικής Ευρώπης με ότι αυτό συνεπάγεται δεν συγκινεί τους άλλους λαούς, όσο κι αν φοβίζει τις ηγεσίες τους. Αντίθετα, τους απωθεί. Και αυτό είναι που αποτυπώνεται σήμερα, που το ευρωπαικό έθνος κράτος βγαίνει από τη σκόνη της ιστορίας και διεκδικεί εκ νέου το ρόλο του, ως απάντηση ακριβώς στη γερμανική ηγεμονία και τις συνέπειές της σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στην κανονάρχιση προβλημάτων όπως εκείνο της μετανάστευσης με τρόπο που εξυπηρετεί το Βερολίνο και μόνον αυτό.

 Τα πράγματα λοιπόν, αρχίζουν πια να αλλάζουν. Και  αλλάζουν επειδή εκεί οδήγησε ο ηγεμονισμός του Βερολίνου που έχει δέσει την Ευρώπη χειροπόδαρα. Αυτός έχει την ευθύνη

Μαλούχος Γεώργιος Π.

Πιέζουν οι ΗΠΑ για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ

Η θέση του ΝΑΤΟ είναι δεδομένη και επαναδιακηρύχθηκε προσφάτως κατά την επίσκεψη Ράσμουνσεν στα Σκόπια

Προ τριών ημερών είχα ήδη προϊδεάσει, πως θα ασκηθούν ισχυρές πιέσεις στηνΑθήνα, να αποδεχθεί την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, το οποίο επείγεται στην ένταξη νέων κρατών στην Συμμαχία κατά την Σύνοδο του Ιουνίου. Ο Γενικός Γραμματέας του NATO, κ. Ράσμουσεν, ανέφερε σε ομιλία του στην Ουάσιγκτον, ότι η κρίση στην Ουκρανία έφερε το θέμα της διεύρυνσης της Συμμαχίας σε υψηλή προτεραιότητα. Υποψήφιες χώρες είναι η Γεωργία, το Μαυροβούνιο, τα Σκόπια και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Βεβαίως, η θέση του ΝΑΤΟ -μέχρι στιγμής-, είναι δεδομένη και επαναδιακηρύχθηκε προσφάτως (Φεβρουάριο 2014) από τον κ. Ράσμουνσεν, ο οποίος κατά την επίσκεψή του στα Σκόπια, αφού ευχαρίστησε την εκεί κυβέρνηση για την συμμετοχή στρατιωτών της στο Αφγανιστάν, την διαβεβαίωσε πως επιθυμία του ΝΑΤΟ είναι να ενταχθούν τα Σκόπια σ’ αυτό, έθεσε όμως δύο προϋποθέσεις.

Πρώτη, ότι απαιτείται να επιδείξουν τα Σκόπια θέληση για ύπαρξη «αποτελεσματικών δημοκρατικών δομών», να υπάρχει μεταξύ των κομμάτων «διάλογος χωρίς αποκλεισμούς» και επίσης «ελευθερία στα Μέσα Ενημέρωσης». Δεύτερη προϋπόθεση, είναι η επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα, ως προς το όνομα. «Έχουμε συμφωνήσει, είπε, να απευθύνουμε πρόσκληση για να γίνει η χώρας σας μέλος της Συμμαχίας εφόσον επιτευχθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος. Παραμένουμε στις δεσμεύσεις μας (σημ.: εννοεί την συμφωνία του 2008). Γι 'αυτό και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε στενά μαζί σας, για να σας υποστηρίξουμε σε βασικές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε γρήγορα και να επιλυθεί το ζήτημα του ονόματος. Και σας ενθαρρύνουμε να συνεχίσετε τις προσπάθειές σας, για την εξεύρεση λύσης», είπε.

Αυτή είναι η δέσμευση του ΝΑΤΟ. Όμως, όπως μετέφερε το Βαλκανικό Περισκόπιο οι Σκοπιανοί επιχαίρουν επειδή θεωρούν ότι τα τελευταία γεγονότα στην Ουκρανία, θα αυξήσουν τις πιέσεις προς την Αθήνα.

Πώς θα συμβεί αυτό; Όπως δήλωσε ο πρέσβης κ. Ρίστο Νικόφσκι στην εφημερίδα ‘Βέτσερ’, κατά τις συνομιλίες στη Νέα Υόρκη των διαπραγματευτών των δύο χωρών με τον κ, Νίμιτς, αυτός θα προτρέψει τα Σκόπια να συνθηκολογήσουν. Επειδή θα αποτύχει αυτή προσπάθεια, αναμένεται η εφαρμογή μιας modus vivendi (δηλαδή, προσωρινή συμφωνία μεταξύ δυο μερών), ώστε να επιτευχθεί η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την ονομασία FYROM.

Έχω γράψει και άλλες φορές, ότι αυτήν την τακτική ήθελαν να εφαρμόσουν οι Σκοπιανοί και το 2008, αλλά συνέβησαν άλλα γεγονότα και δεν κατέστη δυνατό. Τώρα όμως, και με τη συνεχή αναφορά του κ. Ράσμουνσεν ότι η διαφορά μας με τα Σκόπια είναι μόνον η ονομασία τους, υπάρχει φόβος να πιεσθεί η Αθήνα να το αποδεχθεί.

Άλλωστε, στην Ενδιάμεση συμφωνία που υπογράψαμε, προβλέπεται ότι δεν μπορούμε να αρνηθούμε στα Σκόπια την ένταξή τους σε διεθνείς οργανισμούς με την προσωρινή τους ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Αυτό είναι παρελκυστική τακτική, διότι δεν αναφέρεται μόνον αυτό στην Ενδιάμεση συμφωνία, αλλά και στην ύπαρξη «καλής γειτονίας», την οποία προβάλλει επιτακτικώς η Βουλγαρία (χωρίς να έχει υπογράψει παρόμοια συμφωνία με τα Σκόπια). Ελπίζω, πως η ελληνική κυβέρνηση θα θυμηθεί την ύπαρξη και αυτού του άρθρου, για το οποίο άλλωστε γίνεται μνεία στην επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών:

«… όμως, για τη συνέχιση και ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής και ευρω-ατλαντικής πορείας κάθε υποψήφιου κράτους είναι να ασπάζεται και να σέβεται στην πράξη τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες στηρίζεται ο οργανισμός στον οποίο επιδιώκει την ένταξή του, και ιδίως την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας που αποτελεί τη βάση μιας εταιρικής ή συμμαχικής σχέσης μεταξύ κρατών». Ίδομεν

Ο Μακεδών

http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=172499

Εξευτελίζοντας τον κοινοβουλευτισμό

Οι βουλευτές της συμπολίτευσης καλούνται από τις ηγεσίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να υπερψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο στο οποίο περιλαμβάνεται η συμφωνία με την Τρόικα χωρίς να ξέρουν το ακριβές περιεχόμενό του. Περίμεναν να έχουν από χθες το κείμενο, αλλά υπάρχει καθυστέρηση και όλα δείχνουν ότι θα μπορούν να το διαβάσουν από απόψε για να ψηφίσουν, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, την Κυριακή το βράδυ ή, το αργότερο, τη Δευτέρα.

Είναι προφανές ότι αυτή η μέθοδος αποτελεί εκφυλισμό της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού και αυτό είναι κάτι που μάλλον επιδιώκουν οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, με την έννοια ότι σταθερά δημιουργούν συνθήκες έκτακτης ανάγκης πριν από κάθε κρίσιμη ψηφοφορία. Όλα γίνονται υπερβολικά βιαστικά και χωρίς να υπάρχει χρόνος για την αναγκαία συζήτηση και για την ενημέρωση των βουλευτών, παρά μόνο για την παραγωγή εντυπώσεων.

Υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ βουλευτές που έχουν εκφράσει διαφωνίες για τη ρύθμιση σχετικά με το γάλα και τα φάρμακα: Μ. Χαρακόπουλος, Ι. Τζαμτζής, Γ. Βλάχος, Α. Κοντός, Γ. Στύλιος από τη Ν.Δ. και Μ. Κασσής, Θ. Μωραΐτης, Ν. Σηφουνάκης από το ΠΑΣΟΚ, ενώ αρνητικοί εμφανίζονται και οι Ανδ. Λοβέρδος και Χρ. Αηδόνης από τη Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα.

Στο Μέγαρο Μαξίμου θα συνεδριάσει στις 12.00 μμ το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης υπό τον πρωθυπουργό και με συμμετοχή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλου καθώς και κορυφαίων υπουργών. Στο επίκεντρο της συζήτησης θα βρεθούν οι προτάσεις του ΟΟΣΑ για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και θα αναζητηθούν συμβιβαστικές λύσεις προκειμένου να μη διαταραχθεί η κυβερνητική συνοχή.

«Όποιος δεν ψηφίσει στη Βουλή αναλαμβάνει την ευθύνη εξόδου της χώρας από το ευρώ» διεμήνυσε μιλώντας στο Mega ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης και η προειδοποίησή του είναι πολύ ενδεικτική του έργου που θα παιχτεί προσεχώς.

Το γνωστό δίλημμα, ψηφίστε γιατί χανόμαστε, θα τεθεί ξανά προς τους βουλευτές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οι οποίοι θα υποστούν μια ασυγκράτητη κινδυνολογία για το ενδεχόμενο να διακινδυνευθεί η παρουσία της χώρας στο σύστημα του κοινού νομίσματος. Μάλιστα, την απειλή δεν διατυπώνουν τώρα εκπρόσωποι των πιστωτών αλλά ο Αδ. Γεωργιάδης που ανέλαβε ειδική αποστολή:

«Δεν είμαστε παιδάκια, είμαστε βουλευτές... ο Σαμαράς κατάφερε σε 1 μήνα να βγούμε στις αγορές. Βγαίνουμε από το μνημόνιο, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του» τόνισε σημειώνοντας ότι «η ψηφοφορία είναι μια ιστορική στιγμή».

«Όλοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των περιστάσεων, κανείς δεν θα θέσει την ομαλοποίηση της οικονομίας σε αμφισβήτηση» είπε από την πλευρά του, πιο ψύχραιμα, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας στον ρ/σ Σκάι.

Να μην χύσουμε την καρδάρα με το γάλα, να μην πνιγεί η κυβέρνηση σε μια κουταλιά γάλα... Τα κλισέ έχουν βρεθεί και ο κλοιός σφίγγει γύρω από τους βουλευτές της συμπολίτευσης.

http://tvxs.gr/

Νοικοκυριά και επιχειρήσεις αδυνατούν να πληρώσουν φόρους

Τα δύο πρόσωπα της οικονομίας

Φόρους και τέλη ύψους 960 εκατ. ευρώ δεν κατάφεραν να πληρώσουν τον πρώτο μήνα ου 2014 φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, γεγονός που αποδίδεται κυρίως στην οικονομική αδυναμία των υπόχρεων.

Τα χρέη αυτά έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμα και πλέον οι νέοι οφειλέτες απειλούνται με «τσουχτερά» πρόστιμα εφόσον δεν καταφέρουν να υπαχθούν στις ρυθμίσεις του υπουργείου Οικονομικών.

Συνολικά οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο (παλαιές και νέες) ανέρχονται στα 63,26 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών τον Ιανουάριο εισπράχθηκαν από τα ληξιπρόθεσμα χρέη έσοδα ύψους 266 εκατ. ευρώ, από τα οποία 61 εκατ. ευρώ προέρχονται από τα «νέα» ληξιπρόθεσμα χρέη, δηλαδή από αυτά που δημιουργήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 2014, ενώ 205 εκατ. ευρώ αφορούν τις παλιές οφειλές που είχαν καταστεί ληξιπρόθεσμες μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2013.

Όπως προαναφέρθηκε οι φορολογούμενοι που δεν πληρώνουν στην ώρα τους τις οφειλές τους προς το Δημόσιο επιβαρύνονται πλέον με «τσουχτερά» πρόστιμα και τόκους. Συγκεκριμένα, με το νέο σύστημα (που ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2014 οποιοδήποτε ποσό φόρου δεν καταβληθεί εντός της νόμιμης προθεσμίας τότε από την επόμενη ημέρα της λήξης της προθεσμίας επιβάλλονται τόκοι επί του αρχικού ποσού της οφειλής που ανέρχονται σε 0,73% για κάθε μήνα καθυστέρησης ή 8,76% ετησίως.

Επιπλέον εάν ο φορολογούμενος καθυστερήσει 2 μήνες να εξοφλήσει την οφειλή του προς την εφορία θα επιβαρύνεται και με πρόστιμο 10% του φόρου που δεν καταβλήθηκε εμπρόθεσμα. Μετά την πάροδο ενός έτους από τη λήξη της νόμιμης προθεσμίας καταβολής το παραπάνω πρόστιμο θα ανεβαίνει στο 20% του φόρου. Μετά την πάροδο 2 ετών θα ανέρχεται στο 30% του φόρου. Οι τόκοι θα υπολογίζονται αυτόματα για το χρονικό διάστημα από τη λήξη της νόμιμης προθεσμίας μέχρι την ημερομηνία καταβολής του φόρου.

Όσον αφορά στους ελέγχους τον πρώτο μήνα του έτους πραγματοποιήθηκαν:
- 988 έλεγχοι σε μεγάλες επιχειρήσεις. Από αυτούς 14 παραπέμφθηκαν στην διεύθυνση επίλυσης διαφορών,
- 142 έλεγχοι αυτοαπασχολούμενων και ατόμων μεγάλου πλούτου ,
- 78 αναφορές για βεβαιωμένη φοροδιαφυγή προς την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας. Από τις ανωτέρω περιπτώσεις που απεστάλησαν στην αρχή οι 42 αφορούν βεβαιωμένη φοροδιαφυγή άνω των 50.000 ευρώ.

http://www.matrix24.gr/

Περί ελληνικού έθνους

Του Απόστολου Διαμαντή

Παρότι σύμπασα η οικουμένη, μορφωμένη και μη, συγκαταλέγει το ελληνικό έθνος στην κατηγορία των ιστορικών εθνών – από τον Χέγκελ, μέχρι τον Μαρξ και τον Χούσερλ - υπάρχει σήμερα μια μερίδα Ελλήνων διανοουμένων που λέει το πράγματι πρωτοφανές ότι ελληνικό έθνος δεν υπήρχε πριν το 1821, διότι μόνον η αστική εποχή έχει να παρουσιάσει αυτό το μόρφωμα. Το ελληνικό έθνος της αρχαιότητας και του μεσαίωνα λοιπόν είναι κατ’ αυτούς μια αντιεπιστημονική, εθνικιστική πλάνη!

Πρόκειται φυσικά για άποψη όχι μόνον αντιεπιστημονική, εφόσον κανείς σοβαρός επιστήμονας δεν την έχει υποστηρίξει ποτέ και πουθενά, αλλά μάλλον για άποψη που προέρχεται από το χώρο του πολιτικού φανατισμού. Διότι, στοιχειωδώς να ανοίξει κάποιος τα αρχαία κείμενα θα μπορούσε να δει τον όρο «έθνος» φαρδύ πλατύ, στα κείμενα του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Ηρόδοτου, του Ομήρου κλπ.
 
Αυτό που ισχυρίζονται όσοι διατυπώνουν τέτοιες παραδοξολογίες, όπως ο Πέτρος Πιζάνιας στηνσυνέντευξή του στο tvxs, είναι ότι έθνος δεν υπήρχε στην αρχαιότητα, επειδή έθνος σχηματίζεται μόνον κατά την εποχή του καπιταλισμού, όταν δημιουργείται το συνταγματικό κράτος και η έννοια του πολίτη. Σύμφωνα μ’ αυτήν την άποψη, που προέρχεται από παραναγνώσεις του μαρξισμού, στην αρχαιότητα έχουμε γένος και όχι έθνος! Και έτσι αναγνωρίζουν έθνος μόνον μετά το 1789, ως εθνικό κράτος, συλλαμβάνοντας το έθνος, ως προϊόν του αστικού κράτους.
 
Πρόκειται για ένα ακραίο νομικό θετικισμό, που συνδέεται ευθέως με την σταλινική κανονιστική παράδοση, όπου τα πάντα αποδίδονται στο κράτος. Περισσότερα γι’ αυτήν την κανονιστική εκτροπή στην ελληνική ιστοριογραφία μπορεί κανείς να δει στο έργο μουΈθνος και Θεσμοί στην Τουρκοκρατία (Εναλλακτικές Εκδόσεις 2013).
 
Αλλά το γένος τι ακριβώς είναι; Δεν είναι έθνος; Δεν είναι ένας άλλος τρόπος να ορίζεις την εθνική κοινότητα, η οποία σχηματίζεται από μια κοινή γλώσσα, κοινούς θεσμούς, κοινή θρησκεία, κοινή παράδοση; Οι αρχαίοι χρησιμοποιούν και τον όρο γένος, διότι προέρχεται από την φιλοσοφία, από την οντολογία. Αλλά συχνά χρησιμοποιούν και τον όρο έθνος. Τι είναι έθνος; Μόνον το γαλλικό το 1789; Και τότε γιατί ο Αριστοτέλης μιλά για έθνος και πόλεις; Τι εννοεί ακριβώς;
 
Είναι γεγονός ότι οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς αποφεύγουν τη χρήση του όρους έθνος αρχικά, για να μην γίνεται σύγχυση με την παγανιστική παράδοση. Στη θέση του χρησιμοποιούν τον όρο γένος, που σημαίνει το ίδιο ακριβώς πράγμα. Το τι όρο όμως χρησιμοποιεί ένας συγγραφέας δεν σημαίνει και πολλά. Το ότι δεν χρησιμοποιεί κάποιος τον όρο έθνος, αυτό δεν σημαίνει ότι έθνος δεν υπάρχει. Η ύπαρξή του είναι γεγονός αντικειμενικό, δεν είναι απόφαση του ιστορικού.
 
Το ζήτημα αυτό το ανακινούν και μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί, επειδή, παρότι πολιτικά δεν βολεύονται με τον εθνικισμό του 19ου αιώνα, αναγκάζονται να εξηγήσουν την φιλοπατρία και την πίστη των αγωνιστών του 21. Λένε λοιπόν ότι όλοι αυτοί είχαν μεν εθνική συνείδηση, αλλά την απέκτησαν εξαιτίας του ευρωπαϊκού διαφωτισμού! Όμως, αφενός οι οπλαρχηγοί ήταν όλοι αγράμματοι και προσηλωμένοι στην εκκλησία, δηλαδή εκτός του κλίματος του διαφωτισμού. Αφετέρου, όλοι οι επίσκοποι που πρωταγωνίστησαν στον Αγώνα, ως μέλη της Φιλικής, ήταν εχθροί του διαφωτισμού, πλην μερικών κληρικών που βρίσκονταν στην Δύση. Επίσης δύσκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει διαφωτιστικές ιδέες στον Πετρόμπεη, τον Νοταρά ή τον Κανέλλο Δεληγιάννη και τους άλλους κοτζαμπάσηδες, που συμμετείχαν στον Αγώνα. Οι περισσότεροι μάλιστα Έλληνες λόγιοι ήταν επιφυλακτικοί και αρνητικοί με την επανάσταση, (Κοραής, Κωνσταντάς κα), όπως και πολλοί έμποροι που αρχικά είδαν το εμπόριο να ατονεί.
 
Επομένως η εθνική συνείδηση κατά το 21 δεν ήταν καθόλου προϊόν του διαφωτισμού. Προϋπήρχε σαφώς. Διότι επαναστατικές εξεγέρσεις Ελλήνων έχουμε καμιά πενηνταριά τουλάχιστον κατά τους 4 αιώνες της δουλείας. Δεν περίμεναν οι Έλληνες τον Βολταίρο για να αποκτήσουν συνείδηση εθνικής καταγωγής. Ο Υψηλάντης έγραψε όταν μπήκε στην Μολδοβλαχία: «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Δεν έγραψε κάποιο απόσπασμα του Βολταίρου.
 
Η εθνική συνείδηση εξάλλου είναι βεβαιωμένη και από τα κείμενα της λόγιας εκκλησιαστικής γραμματείας. Ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς ήδη από το 1560 έγραφε για την ανάγκη αποκατάστασης του αρχαίου ελληνικού πολιτεύματος! Τα ίδια έγραφε και ο Σχολάριος, όταν θρηνούσε για την αμάθεια των σύγχρονων Ελλήνων. Είναι δυνατόν να μην είναι γνωστά αυτά που τα γνωρίζει και ο τελευταίος φιλόλογος;
 
Το σύγχρονο έθνος έχει άλλη θεσμική μορφή από το αρχαίο. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα έθνη σχηματίστηκαν το 1789 δια μαγείας, εν κενώ. Αυτά δεν τα λέει κανένας ιστορικός, πλην μερικών αμερικανών που μιλάνε για φαντασιακά έθνη, εννοώντας όμως τα έθνη της Πολυνησίας. Κανένας Γάλλος ή Άγγλος δεν διανοήθηκε ποτέ να ονοματίσει το έθνος του μόνον μετά το 1789. Ο όρος απαντάται σε όλα τα κείμενα, από την εθνική γαλλική ποίηση του μεσαίωνα, μέχρι τον Χομπς.
 
Όσοι Έλληνες ιστορικοί δεν αισθάνονται άνετα με την Επανάσταση του 1821 και θέλουν να την αποδώσουν όχι στους πρωταγωνιστές της, δηλαδή τους οπλαρχηγούς, τους επισκόπους, τους προκρίτους και τον απλό λαό, αλλά στους εμπόρους ή τους λογίους του εξωτερικού, μάλλον θα πρέπει να προσέξουν  καλύτερα τα τεκμήριά τους και να ξαναδούν πιο προσεκτικά τους ιστορικούς του 21 και της Τουρκοκρατίας, έστω και τους πρόσφατους, τον Σφυρόερα, τον Γριτσόπουλο, τον Δεσποτόπουλο, τον Πανταζόπουλο και τον Βακαλόπουλο.
 
Το 1985, ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος έγραφε δυσοίωνα: «Με την ολιγωρία για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ελληνικού έθνους κινδυνεύει ο ελληνικός λαός να υποστεί αποκοπή σε μέγα βαθμό από την ανθρωπιστική παιδεία, την πανανθρώπινη δηλαδή στην αξία της ελληνική παιδεία».
 
Δυστυχώς φαίνεται να επιβεβαιώνεται.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/peri-ellinikoy-ethnoys

Έρχεται η σειρά σου

Το βασικό κυβερνητικό επιχείρημα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ήταν ότι επρόκειτο περί μεγάλης αδικίας να προστατεύονται κάποιοι βολεμένοι ενώ στον ιδιωτικό τομέα 1,5 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι. Η κοινωνία το κατάπιε αμάσητο. Η «αγορά» πανηγύρισε. Ο κάθε γλίτσας το επαναλάμβανε ως επιτυχία του πολέμου εναντίον του νοσηρού κατεστημένου.

Όμως όλοι αυτοί, δεν πρόσεξαν τον Νοέμβριο του 2013 τη δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης, Κωστή Χατζηδάκη, ο οποίος υπερασπιζόμενος την κυκλοφορία «φρέσκου γάλατος 10 ημερών» δήλωσε: «Ας έρθουν και αυτές οι επαγγελματικές ομάδες (αγελαδοτρόφοι, αρτοποιοί κ.α.) να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της κρίσης την ώρα που 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι».

Ναι, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ποια σχέση υπάρχει μεταξύ του «φρέσκου γάλατος 10 ημερών» και του 1,5 εκ. ανέργων. Μόνο αν είσαι Χατζηδάκης βρίσκεις σχέση ανάμεσα σε αυτά τα δύο και μόνο αν είσαι στόκος την αποδέχεσαι. Ο Χατζηδάκης από μόνος του, στην ίδια συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, είχε δηλώσει ότι το «φρέσκο γάλα 10 ημερών προσφέρει μια βεντάλια επιλογών και η αύξηση του ορίου θα προκαλέσει τη μείωση της  τιμής του γάλακτος».

Ο Χατζηδάκης, λοιπόν, λέει την εξής αρλούμπα: «Όταν όλα τα γάλατα θα χαρακτηρίζονται υποχρεωτικά φρέσκα ανεξάρτητα από το πόσων ημερών είναι, θα αυξηθεί ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιρειών και θα πέσουν οι τιμές».

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από αυτή και επίσης μεγαλύτερη διαστρέβλωση του όρου «ανταγωνισμός».

Σήμερα στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν 17 προϊόντα με διάρκεια ζωής 5 ημερών και 17 προϊόντα με διάρκεια ζωής άνω των 40 ημερών. Υπάρχουν επίσης 6 προϊόντα με διάρκεια ζωής από 15 έως 40 ημέρες. Αυτό είναι ο ανταγωνισμός! Λογικά, θα έπρεπε τα προϊόντα με διάρκεια ζωής 5 ημερών να ήταν ακριβότερα και τα προϊόντα με διάρκεια ζωής άνω των 40 ημερών φτηνότερα, οπότε ο καταναλωτής θα είχε τη δυνατότητα να επιλέξει με βάση την τιμή. Τώρα πώς θα γίνει ανταγωνισμός στο «φρέσκο γάλα» όταν… δεν θα υπάρχει πλέον φρέσκο γάλα; Τώρα που όλα τα προϊόντα θα είναι ίδια, με ποιο τρόπο θα χτυπηθούν τα καρτέλ που ήδη λειτουργούσαν ακόμη και όταν υπήρχαν οι συνθήκες  κάποιου ελάχιστου ανταγωνισμού;

Το ζόρι του Χατζηδάκη είναι ένα και μοναδικό. Να γεμίσει η αγορά με «φρέσκο γάλα 10 ημερών» από τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Κίνα,  τη Γουαδελούπη και όπου αλλού έχουν βάση οι πολυεθνικές που εξυπηρετεί. Εδώ, λοιπόν, κολλάει η δήλωσή του «Ας έρθουν και αυτές οι επαγγελματικές ομάδες (αγελαδοτρόφοι, αρτοποιοί κ.α.) να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση της κρίσης την ώρα που 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι». Ομολογεί ότι οι ελληνικές φάρμες που παράγουν γάλα θα κλείσουν. Θα πληρώσουν και οι κτηνοτρόφοι το τίμημα του 1,5 εκ. ανέργων, ανέργους που η ίδια κυβερνητική πολιτική δημιούργησε.

Δε μπαίνω στη λογική να κρίνω πόσο φρέσκο είναι ένα γάλα 10 ημερών γιατί αύριο θα πρέπει να μπω στη λογική να συζητήσω γιατί ένα γάλα να μη θεωρείται φρέσκο ακόμη κι αν είναι 20 ή 100 ημερών. Ένα προϊόν είναι φρέσκο ή όχι. Όπως  δε μπορείς να πεις «αυγό ημέρας» ένα αυγό 10 ημερών, όπως δε μπορείς να πεις φρέσκα τα λαχανικά που εξ αιτίας των χημικών μένουν πράσινα επί 10 μέρες, όπως δε μπορείς να πεις φρέσκο το κατεψυγμένο κρέας,  όπως δε μπορείς να πεις ότι σπαρταράει ο σολομός που έρχεται από τη Νορβηγία, έτσι δε μπορεί να πίνεις ένα γάλα που έχουν περάσει 10 ολόκληρες ημέρες από την παστερίωσή του και να το λες φρέσκο. Έχει και ο παραλογισμός όρια.

Όσο  για το εξυπνακίστικο ερώτημα «Δηλαδή τι παθαίνει ο Γερμανός που πίνει φρέσκο γάλα 10 ημερών;» απαντώ «στα παπάρια μου τι κάνει  ο Γερμανός». Ο Γερμανός αντί για στραγάλια τρώει άσπρα λουκάνικα όταν βλέπει τηλεόραση. Πρέπει να φάω κι εγώ άσπρα λουκάνικα άσχετα αν θέλω να ξεράσω επειδή μου θυμίζουν σκυλίσια κόπρανα, επειδή τα τρώει ο Γερμανός; Και εν πάση περιπτώσει, δε πα να γαμηθούν όσοι χρησιμοποιούν παραδείγματα με το τι κάνει ο Γερμανός, όποτε τους βολεύει;

Ο ρόλος του Χαζηδάκη έγινε γνωστός αρκετά νωρίτερα από την εποχή των κυβερνήσεων των μνημονίων. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να μετατρέψει ένα κρατικό μονοπώλιο σε ιδιωτικό μονοπώλιο και το θεώρησε επιτυχία. Ως εκ τούτου η δήλωσή του «Θέλω να είμαι υπουργός που θα υπερασπίζεται τον ανυπεράσπιστο πολίτη» δεν έχει θέση αλλού παρά μόνο σε επιθεωρήσεις του Σεφερλή.

Όμως η δήλωσή του, από τις 29 Νοεμβρίου 2013, στην οποία έλεγε: «Αν δεν πετύχουν τα μέτρα τότε ας έρθουν οι πολίτες σε εμάς για τον “λογαριασμό”», θα πρέπει να κρατηθεί ως δείγμα ακραίας βλακείας καθώς την προηγούμενη φορά που κάποιοι του «ζήτησαν το λογαριασμό» είχαμε κλάματα.

Σε κάθε περίπτωση, όσοι ακόμη απομείναμε να έχουμε μια δουλειά είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, ας συνειδητοποιήσουμε ότι το επιχείρημα «είναι άδικο να προστατεύονται κάποιοι βολεμένοι ενώ 1,5 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι» δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια ωμή προειδοποίηση ότι αύριο έρχεται η σειρά μας, μια που οι άνεργοι ξεπέρασαν πλέον τα 2 εκατομμύρια. Το αυριανό επιχείρημα των ρομπότ της Τρόικας θα είναι «θεωρούμε αδικία να πληρώνεται κάποιος έστω και 400 ευρώ τον μήνα την ώρα που 2 εκ. άνθρωποι είναι άνεργοι». Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή θα βγούμε εμείς στους δρόμους ή θα μας πετάξουν αυτοί στο δρόμο. Διαλέγουμε και παίρνουμε.

Υγ: Επιτρέψτε μου να γίνω λίγο σαφέστερος σχετικά με το που έχουμε μπλέξει. Στις 29 Νοεμβρίου 2013, ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης δήλωσε «δεν γίνεται να πληρώνει ο Έλληνας καταναλωτής το ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη για να μην θιγεί καμία τρίχα συμφερόντων μιας συγκεκριμένης ομάδας», και ως συγκεκριμένη ομάδα εννοούσε τους κτηνοτρόφους.

Στις 6 Φεβρουαρίου το 2011, η ΝΔ κατακεραύνωνε την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου επειδή άφησε απροστάτευτους τους κτηνοτρόφους. Μεταξύ άλλων πολύ συγκινητικών έλεγε η ανακοίνωση: «Έστω και τώρα, η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κτηνοτροφικός κλάδος και να προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση ενός σοβαρού και αξιόπιστου εθνικού στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδιασμού για την ανάπτυξή του. Σε αντίθετη περίπτωση, θα παραμένει υπόλογη στα μάτια του κάθε Έλληνα κτηνοτρόφου».

Συμπέρασμα: Όταν σήμερα σου χαϊδεύουν τ’ αυτιά, είναι επειδή θέλουν να βάλουν λίγο συναίσθημα στο αυριανό πήδημα που θα σου ρίξουν, όπως  οι χτεσινοί «αδικημένοι κτηνοτρόφοι» καταγγέλλονται σήμερα ως «συντεχνία συμφερόντων».

Πηγή: kartesios.com το είδαμε στο http://www.inprecor.gr/archives/251134#sthash.RbKK5ylg.dpuf