Του Γιάννη Αγγέλη
«Όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Μαΐου, τόσο θα απομακρύνεται το ενδεχόμενο για φανερά ευνοϊκές ρυθμίσεις προς την Ελλάδα στο χρονικό αυτό διάστημα… Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει κανείς που θα επιδιώξει «ατυχήματα». Τα αντίθετο, αυτό κανείς δεν το επιθυμεί ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στην Αθήνα. Και υπάρχει συν-αντίληψη επ’ αυτού…».
Η αντίληψη αυτή είναι «κοινός τόπος» μεταξύ των διπλωματικών κύκλων στις Βρυξέλλες όσον αφορά τις προσδοκίες που έχουν αρχίσει να καλλιεργούνται στην Αθήνα για το ενδεχόμενο ανακοινώσεων από πλευράς Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τέτοιων που να προδιαγράφουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για το χρέος πριν από το Β εξάμηνο του έτους.
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, ακόμα και πριν από τις Ευρωεκλογές, είναι κάτι που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζεται σαν σοβαρό ενδεχόμενο μεταξύ των κοινοτικών αξιωματούχων, εν τούτοις τα πλέον «πολιτικά» έμπειρα στελέχη στην Κομισιόν επιμένουν ότι η άτυπη κατάσταση «ανοχής» που αναμφίβολα θα υπάρξει το επόμενο πεντάμηνο έναντι της Αθήνας «δεν θα ξεπεράσει ποτέ τα όρια που έχουν διαμορφωθεί από την υλοποίηση του προγράμματος στήριξης…».
Με άλλα λόγια η διελκυστίνδα των εντάσεων θα κινείται διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού, ανάμεσα στις απαιτήσεις της τρόικα για τις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων και τις ανάγκες πολιτικής επιβίωσης της κυβέρνησης αλλά… και της αντιπολίτευσης. Αξιοπρόσεκτο στο σημείο αυτό είναι το ενδιαφέρον στελεχών της Κομισιόν (όχι της ΕΚΤ ή του ΔΝΤ) για το κατά πόσο το ενδιαφέρον της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πρόωρη προσφυγή στις (εθνικές) κάλπες είναι πραγματικό ή υπαγορεύεται από την προεκλογική σκοπιμότητα ενόψει των ευρωεκλογών…
Η συνολική εικόνα των επόμενων πέντε μηνών δεν είναι όμως χωρίς άλυτα προβλήματα, παρά την συγκαταβατική αυτή αντίληψη των κοινοτικών.
Από τώρα μέχρι και τις ευρωεκλογές υπάρχουν δύο μεγάλες πληρωμές λήξεων κρατικών ομολόγων. Μία στις 11/1 και η άλλη τον Απρίλιο.
Η πρώτη είναι μόλις 1,8 δισ. ευρώ ενώ ή επόμενη είναι 5,6 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η αποπληρωμή τους δεν μπορεί συνολικά να εκπληρωθεί παρά μόνο με την εκταμίευση των δόσεων του Δεκεμβρίου (4,9 δισ. ευρώ) και των επόμενων από το EFSF και το ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το άτυπο μεσοδιάστημα της ακήρυκτης «ανοχής», κάποιες προϋποθέσεις του μνημονίου (προαπαιτούμενα απολύσεων, απελευθέρωσης αγορών, ιδιωτικοποιήσεων, μεσοπρόθεσμο, κλπ.) θα πρέπει να έχουν καταλήξει σε κοινά αποδεκτές συμβατικές «λύσεις» ώστε οι εκταμιεύσεις, έστω και σταδιακά, να αρχίσουν να “τρέχουν” εγκαίρως.
Το μεγάλο επιχείρημα πάνω στο οποίο έχει στηριχθεί η τακτική της κυβέρνησης είναι ότι ήδη από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου θα υπάρχουν όλα τα στοιχεία στην Eurostat που θα διαβεβαιώνουν για την βιωσιμότητα του «πρωτογενούς πλεονάσματος»…
Και πάνω στο αποτέλεσμα αυτό θα οικοδομηθεί και η νέα διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης με την τρόικα, η οποία, αντίθετα με τα όσα λέγονται και γράφονται, θα συνεχίσει το έργο της στην Ελλάδα για όσο το ΔΝΤ δεν έχει καθαρίσει με την δική του συμμετοχή στο πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας.
Και υπενθυμίζουμε ότι το ΔΝΤ συνεχίζει να δανείζει την Ελλάδα και μετά το τέλος της εκταμίευσης των δόσεων από το EFSF, δηλαδή τον Ιούνιο …
Για τον λόγο αυτό άλλωστε και παρά την ένταση που προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις Βενιζέλου, σύμφωνα με τις οποίες οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα έχουν να χάσουν αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στην Ελλάδα, δηλαδή μία έμμεση αλλά σαφής -έστω και καθυστερημένη- απειλή απέναντι στις γερμανικές πιέσεις για αυστηρή εφαρμογή του προγράμματος, δεν φαίνεται να καταγράφεται ιδιαίτερη ανησυχία για το πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις αν οι συνομιλητές παραμείνουν χωρίς «αλλαγές». Τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές…
Άλλωστε όπως αναγνωρίζεται και από τον γερμανικό Τύπο που έδωσε αρκετό χώρο και σχόλια για τις δηλώσεις Βενιζέλου, «υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες πρόωρες εξελίξεις με την Ελλάδα…».
Αυτές οι προϋποθέσεις όμως δεν φαίνεται να περιλαμβάνουν «δώρα» προς την Αθήνα, καθώς η κοινή γνώμη της Γερμανίας, τουλάχιστον αυτή στην οποία απευθύνεται η νέα κυβερνητική συμμαχία CDU-SPD, δεν είναι έτοιμη να συζητήσει προεκλογικά τέτοια ενδεχόμενα. Γερμανοί αναλυτές δεν αποκλείουν να συμβεί κάτι τέτοιο αν προεκλογικά διαπιστωθεί ότι υπάρχουν περιθώρια στην εκλογική κοινή γνώμη. Αλλά τέτοια προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν… Κατά συνέπεια η κα Μέρκελ ούτε από… το κρεβάτι του πόνου, ούτε και από την έδρα της Καγκελαρίας πρόκειται να αλλάξει τακτική.
Άλλωστε όπως αποκάλυψε το «Κεφάλαιο» (3/1/2014) ήδη οι μελέτες που εκτελούνται με κυβερνητική εντολή για την υπόθεση της νέας αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας έχουν αρχίσει να επανεκτιμούν ακόμα και την χρηστικότητα της «λύσης» που μέχρι πρόσφατα εμφανιζόταν ως η πλέον ρεαλιστική, εκείνη της επιμήκυνσης του χρέους και της μείωσης του επιτοκίου εξυπηρέτησής του.
Και επαναφέρουν στο τραπέζι το ενδεχόμενο μιας «λύσης» μακράς εποπτείας με επιμέρους διορθωτικές παρεμβάσεις κατά περίπτωση και σε συνάρτηση με την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων στην δομή της οικονομίας…
«Όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Μαΐου, τόσο θα απομακρύνεται το ενδεχόμενο για φανερά ευνοϊκές ρυθμίσεις προς την Ελλάδα στο χρονικό αυτό διάστημα… Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα υπάρξει κανείς που θα επιδιώξει «ατυχήματα». Τα αντίθετο, αυτό κανείς δεν το επιθυμεί ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στην Αθήνα. Και υπάρχει συν-αντίληψη επ’ αυτού…».
Η αντίληψη αυτή είναι «κοινός τόπος» μεταξύ των διπλωματικών κύκλων στις Βρυξέλλες όσον αφορά τις προσδοκίες που έχουν αρχίσει να καλλιεργούνται στην Αθήνα για το ενδεχόμενο ανακοινώσεων από πλευράς Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τέτοιων που να προδιαγράφουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για το χρέος πριν από το Β εξάμηνο του έτους.
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι ο κίνδυνος πολιτικής αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα, ακόμα και πριν από τις Ευρωεκλογές, είναι κάτι που έχει αρχίσει να αντιμετωπίζεται σαν σοβαρό ενδεχόμενο μεταξύ των κοινοτικών αξιωματούχων, εν τούτοις τα πλέον «πολιτικά» έμπειρα στελέχη στην Κομισιόν επιμένουν ότι η άτυπη κατάσταση «ανοχής» που αναμφίβολα θα υπάρξει το επόμενο πεντάμηνο έναντι της Αθήνας «δεν θα ξεπεράσει ποτέ τα όρια που έχουν διαμορφωθεί από την υλοποίηση του προγράμματος στήριξης…».
Με άλλα λόγια η διελκυστίνδα των εντάσεων θα κινείται διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού, ανάμεσα στις απαιτήσεις της τρόικα για τις εκταμιεύσεις των επόμενων δόσεων και τις ανάγκες πολιτικής επιβίωσης της κυβέρνησης αλλά… και της αντιπολίτευσης. Αξιοπρόσεκτο στο σημείο αυτό είναι το ενδιαφέρον στελεχών της Κομισιόν (όχι της ΕΚΤ ή του ΔΝΤ) για το κατά πόσο το ενδιαφέρον της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πρόωρη προσφυγή στις (εθνικές) κάλπες είναι πραγματικό ή υπαγορεύεται από την προεκλογική σκοπιμότητα ενόψει των ευρωεκλογών…
Η συνολική εικόνα των επόμενων πέντε μηνών δεν είναι όμως χωρίς άλυτα προβλήματα, παρά την συγκαταβατική αυτή αντίληψη των κοινοτικών.
Από τώρα μέχρι και τις ευρωεκλογές υπάρχουν δύο μεγάλες πληρωμές λήξεων κρατικών ομολόγων. Μία στις 11/1 και η άλλη τον Απρίλιο.
Η πρώτη είναι μόλις 1,8 δισ. ευρώ ενώ ή επόμενη είναι 5,6 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η αποπληρωμή τους δεν μπορεί συνολικά να εκπληρωθεί παρά μόνο με την εκταμίευση των δόσεων του Δεκεμβρίου (4,9 δισ. ευρώ) και των επόμενων από το EFSF και το ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από το άτυπο μεσοδιάστημα της ακήρυκτης «ανοχής», κάποιες προϋποθέσεις του μνημονίου (προαπαιτούμενα απολύσεων, απελευθέρωσης αγορών, ιδιωτικοποιήσεων, μεσοπρόθεσμο, κλπ.) θα πρέπει να έχουν καταλήξει σε κοινά αποδεκτές συμβατικές «λύσεις» ώστε οι εκταμιεύσεις, έστω και σταδιακά, να αρχίσουν να “τρέχουν” εγκαίρως.
Το μεγάλο επιχείρημα πάνω στο οποίο έχει στηριχθεί η τακτική της κυβέρνησης είναι ότι ήδη από το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου θα υπάρχουν όλα τα στοιχεία στην Eurostat που θα διαβεβαιώνουν για την βιωσιμότητα του «πρωτογενούς πλεονάσματος»…
Και πάνω στο αποτέλεσμα αυτό θα οικοδομηθεί και η νέα διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης με την τρόικα, η οποία, αντίθετα με τα όσα λέγονται και γράφονται, θα συνεχίσει το έργο της στην Ελλάδα για όσο το ΔΝΤ δεν έχει καθαρίσει με την δική του συμμετοχή στο πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας.
Και υπενθυμίζουμε ότι το ΔΝΤ συνεχίζει να δανείζει την Ελλάδα και μετά το τέλος της εκταμίευσης των δόσεων από το EFSF, δηλαδή τον Ιούνιο …
Για τον λόγο αυτό άλλωστε και παρά την ένταση που προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις Βενιζέλου, σύμφωνα με τις οποίες οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα έχουν να χάσουν αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στην Ελλάδα, δηλαδή μία έμμεση αλλά σαφής -έστω και καθυστερημένη- απειλή απέναντι στις γερμανικές πιέσεις για αυστηρή εφαρμογή του προγράμματος, δεν φαίνεται να καταγράφεται ιδιαίτερη ανησυχία για το πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις αν οι συνομιλητές παραμείνουν χωρίς «αλλαγές». Τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές…
Άλλωστε όπως αναγνωρίζεται και από τον γερμανικό Τύπο που έδωσε αρκετό χώρο και σχόλια για τις δηλώσεις Βενιζέλου, «υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες πρόωρες εξελίξεις με την Ελλάδα…».
Αυτές οι προϋποθέσεις όμως δεν φαίνεται να περιλαμβάνουν «δώρα» προς την Αθήνα, καθώς η κοινή γνώμη της Γερμανίας, τουλάχιστον αυτή στην οποία απευθύνεται η νέα κυβερνητική συμμαχία CDU-SPD, δεν είναι έτοιμη να συζητήσει προεκλογικά τέτοια ενδεχόμενα. Γερμανοί αναλυτές δεν αποκλείουν να συμβεί κάτι τέτοιο αν προεκλογικά διαπιστωθεί ότι υπάρχουν περιθώρια στην εκλογική κοινή γνώμη. Αλλά τέτοια προς το παρόν δεν φαίνεται να υπάρχουν… Κατά συνέπεια η κα Μέρκελ ούτε από… το κρεβάτι του πόνου, ούτε και από την έδρα της Καγκελαρίας πρόκειται να αλλάξει τακτική.
Άλλωστε όπως αποκάλυψε το «Κεφάλαιο» (3/1/2014) ήδη οι μελέτες που εκτελούνται με κυβερνητική εντολή για την υπόθεση της νέας αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας έχουν αρχίσει να επανεκτιμούν ακόμα και την χρηστικότητα της «λύσης» που μέχρι πρόσφατα εμφανιζόταν ως η πλέον ρεαλιστική, εκείνη της επιμήκυνσης του χρέους και της μείωσης του επιτοκίου εξυπηρέτησής του.
Και επαναφέρουν στο τραπέζι το ενδεχόμενο μιας «λύσης» μακράς εποπτείας με επιμέρους διορθωτικές παρεμβάσεις κατά περίπτωση και σε συνάρτηση με την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων στην δομή της οικονομίας…
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.