Το Κοινοβούλιο δεν έχει ξαναζήσει τέτοιου επιπέδου ερασιτεχνισμούς και προχειρότητες και μάλιστα για τόσο σοβαρά ζητήματα όσο χθες, στη συζήτηση για τις τελευταίες νομοθετικές απαιτήσεις της τρόικας για το 2013. Η εικόνα ήταν τραγική: όλα στο πόδι, όλα την τελευταία στιγμή και το χειρότερο, όλα σε πλήρη αντίθεση με τα παραμύθια περί “τακτοποίησης” και θέσπισης ενός “καθαρού και πάγιου” φορολογικού καθεστώτος, ενός σταθερού εθνικού συστήματος που ακούμε επί τόσα χρόνια μέσα στην κρίση. Κυριολεκτικά, άλλα αντί άλλων...
Ως προς τη φορολογική πολιτική, το μόνο που μπορεί να αναρωτηθεί πια κανείς, ρητορικά ασφαλώς, είναι “μα ποιον κοροδιεύουν;” Την απάντηση, την ξέρουμε όλοι μας: όλους εμάς και μάλιστα χωρίς αιδώ. Και είναι τόσο θλιβερή, ώστε δεν έχεις να πεις τίποτε άλλο.
Δυστυχώς, το ίδιο ακριβώς ερώτημα ισχύει όμως και ως προς ένα άλλο Κοινοβούλιο, το δήθεν πολύ πιο “προηγμένο” Ευρωπαικό και την έκθεσή του για την Ελλάδα και τις άλλες υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο χώρες. Η έκθεση είναι όντως καταπέλτης: μιλά για αποτυχία των προγραμμάτων, την αναλύει σε πολλαπλά επίπεδα και επί της ουσίας προδικάζει ένα μαύρο μέλλον μέσα από τη συνέχιση της γερμανικής πολιτικής. Ομως, δεν μπορεί παρά όλα αυτά να προκαλέσουν ορισμένες απορίες:
Πρώτον, ποιος περίμενε την έκθεση για να μάθει τι συμβαίνει; Δηλαδή εμείς που ζούμε αυτή την πραγματικότητα επί τόσα χρόνια πλέον και που, πέρα από την άμεση εμπειρία, έχουμε και σειρά από αναλυτικές μετρήσεις για το που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, γιατί περιμέναμε μία έκθεση από το Στρασβούργο να μας δώσει την εικόνα και τώρα την κοιτάμε όλο θαυμασμό;
Δεύτερον, πόση υποκρισία χωράει στην ίδια την έκθεση; Επρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, να νομοθετηθούν και να ασκηθούν όλες αυτές οι πολιτικές, να διαμορφωθούν οι νέοι θεσμοί και οι κανόνες τους, να έχουν όλα αυτά πρώτα γίνει και μετά να έρθει το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο να λάβει θέση κάνοντας τον... αστυνόμο Σαίνη; Τι ανακάλυψε τώρα πέρα από το προφανές και το αυτονόητο;
Τρίτον, και που τα διαπίστωσε όλα αυτά, τι έγινε; Πρόκειται να αλλάξει κάτι στο μέλλον μετά από αυτές τις διαπιστώσεις; Αστεία πράγματα...
Η ουσία όλης αυτής της μάλλον φαιδρής ιστορίας είναι μία: ότι εν όψει των επικείμενων ευρωεκλογών, το Ευρωπαικό Κοινοβούλιο επιχειρεί να “ξεπλυθεί” για τη συστηματική ανυπαρξία του όλα αυτά τα χρόνια, καθώς τα κόμματα γνωρίζουν την εκλογική λαίλαπα που έρχεται σε πολλές χώρες.
Πρόκειται απλώς για μία επιχείρηση γοητείας των ψηφοφόρων, καθαρά τύπου Μαυρογιαλούρου η οποία το μόνο που επιχειρεί είναι το να θολώσει τα νερά μπας και μειώσει λίγο το επερχόμενο τσουνάμι ευρωσκεπτικισμού και έτσι καταφέρουν και οι κυβερνήσεις και τα κόμματα αλλά και οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές πολλών εξ αυτών να κρατήσουν τις θέσεις τους. Αυτό και τίποτα άλλο.
Είναι ουσιαστικά μια ψυχρή πολιτική απάτη, που θα έπρεπε να προβληματίζει ακόμα περισσότερο για το μέλλον της δημοκρατίας και των θεσμών στη δήθεν κοινή Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.