Χιονίζει παντού το ίδιο. Παγωμένος ο φετινός Χειμώνας. Ακόμη πιο κρύος για όσους δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα. Αργά τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης. Ανήμποροι οι περισσότεροι δήμοι να αναλάβουν τα χρέη των δημοτών τους. Ελάχιστες οι κοινωνικές υπηρεσίες, ανύπαρκτες οι δομές του κράτους πρόνοιας. Σοκαρισμένοι οι περισσότεροι Δήμαρχοι από το βάρος της ευθύνης και την πρόκληση του κράτους που προσπαθεί να μαζέψει τα αμάζευτα. Όλοι εναντίον όλων.
Ο άνθρωπος μας δεν έχει τίποτα ανθρώπινο. Μπαινοβγαίνει στην Ιστορία με τη διαδικασία του On και Off . Αυτοσχεδιάζει, διακωμωδεί το «γελοίο» της ζωής που τον έφερε σε τέτοια θέση. Σκέφτεται πόσο άδικα και άσκοπα έφτασε ως εδώ. Τα ρίχνει στους πολιτικούς, στην τρόικα, στον κακό καιρό που αγνοεί τους νόμους της επιβίωσης . Θέλει να γλυτώσει από τον κοινότοπο εφιάλτη άλλης μιας παγωμένης νύχτας. Κλέβει ρεύμα για να ζεσταθεί. Κλέβει ρεύμα με κίνδυνο να σκοτωθεί.
«Ένα πρωί, ο Πωλ ξύπνησε και ήταν άγαλμα». Στη δική μας ιστορία ο Γιώργος Χ. είναι παράνομος. Κάποιες φορές μάλιστα …σε συνεννόηση με το γείτονα. Μοιράζονται το πάγιο και την απελπισία. «Αν γίνει κάποιος έλεγχος στα παραβιασμένα ρολόγια της εταιρείας, ο αριθμός θα είναι εφιαλτικός», δεν διστάζει να παραδεχτεί υπάλληλος της ΔΕΗ σε αστικό κέντρο της Πελοποννήσου. Η Ελένη δεν άντεχε τη ντροπή. Ζούσε 8 μήνες χωρίς ρεύμα . Παγωμένη και αξιοπρεπής. Το κράτος ανύπαρκτο. Οι δημοτικές υπηρεσίες έφτασαν εκ των υστέρων. Κάποιοι γείτονες της εξασφάλισαν τα απαραίτητα. Κανείς δεν έγραψε για τους άντρες και τις γυναίκες της «νυχτερινής φρουράς» που προσφέρουν απλόχερα βοήθεια. Είναι μανάδες, πατεράδες, άνεργες, επαγγελματίες, γιαγιάδες και νέα παιδιά. Όλο και περισσότεροι πολίτες εμφανίζονται από το πουθενά, έτοιμοι να συνδράμουν τον γείτονα, τον διπλανό. Ποια μυστική δύναμη σηκώνει από τον καναπέ αυτή την “ανώνυμη ομάδα“ ; Και εδώ, η γειτονιά, η κοινωνία, ξεπερνά ηγέτες και ηγετίσκους .Κοινωνική πολιτική από τους ίδιους τους πολίτες. Όλο και πιο συχνά, διαφορετικών προοπτικών άνθρωποι, ενώνονται και συντονίζονται για τις ανάγκες μιας μόνης χρονικής στιγμής, συνθέτοντας το παζλ μιας πολύσημης εποχής όπως η σημερινή.
Δεν πρόκειται να τους δεις να κάνουν δηλώσεις σε κανάλια, να εξαργυρώνουν την προσφορά, να ζητούν ανταλλάγματα. Δεν έχουν ένα παχύ πορτοφόλι, δεν ξέρω καν αν έχουν ανώτερο μορφωτικό επίπεδο, ούτε αν έχουν ένα αξιοπρεπές οικογενειακό εισόδημα.
Καθώς γιγαντώνεται γύρω μας η «μεγαλύτερη κρίση» που γνώρισε η ελληνική μεταπολεμική κοινωνία, ο φόβος μιας κοινωνικής έκρηξης αλλάζει την ατζέντα. Παγωμένες εικόνες και κομμάτια εικόνων , μαυρόασπρες βεβαιότητες μιας κοινωνίας που τράβηξε διαχωριστικές γραμμές. Οι λίστες των φτωχών, παραμονές Χριστουγέννων, δίνουν τη χαριστική βολή στο success story της κυβέρνησης. Ναι. Η Ελλάδα γίνεται μια «φυσιολογική» χώρα. Άκρως «φυσιολογική» η κίνηση των «58». Ο ανέστιος χώρος που εκφράζεται με γνωστά πρόσωπα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η κεντροαριστερά βρήκε την ταυτότητά της. Μια ισορροπία αστείου και τρόμου με φόντο τους παγωμένους χριστουγεννιάτικους δρόμους της χώρας.
Καθώς γιγαντώνεται γύρω μας η «μεγαλύτερη κρίση» που γνώρισε η ελληνική μεταπολεμική κοινωνία, ο φόβος μιας κοινωνικής έκρηξης αλλάζει την ατζέντα. Παγωμένες εικόνες και κομμάτια εικόνων , μαυρόασπρες βεβαιότητες μιας κοινωνίας που τράβηξε διαχωριστικές γραμμές. Οι λίστες των φτωχών, παραμονές Χριστουγέννων, δίνουν τη χαριστική βολή στο success story της κυβέρνησης. Ναι. Η Ελλάδα γίνεται μια «φυσιολογική» χώρα. Άκρως «φυσιολογική» η κίνηση των «58». Ο ανέστιος χώρος που εκφράζεται με γνωστά πρόσωπα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η κεντροαριστερά βρήκε την ταυτότητά της. Μια ισορροπία αστείου και τρόμου με φόντο τους παγωμένους χριστουγεννιάτικους δρόμους της χώρας.
«Ερχόμενος στην Ελλάδα, με ενδιαφέρει να μιλήσω με τον κόσμο, γιατί δεν μπορείς να τα μάθεις όλα από τις εφημερίδες. Αυτά που δεν μπορούν να σου πουν είναι η ψυχική θερμοκρασία μιας χώρας», θα πει ο γνωστός συγγραφέας Τζόναθαν Κόου. Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την κρίση, την φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας ταυτόχρονα με τις πολλές μικρές κρίσεις των συλλογικών αλλά και των ατομικών πολιτικών πρακτικών; Πώς μπορώ να εμπιστευτώ αντιγραφές παλιών συνταγών;
Με λαμπιόνια, αστέρια και πολύχρωμα στολίδια θα υποδεχτούμε τα φετινά Χριστούγεννα. Για λίγες μέρες θα κοπάσουν οι καταγγελίες, η ανθρωποφαγία, η μιντιακή και πολιτική δημαγωγία. Με μαύρο μολύβι σε υπόλευκο χαρτί θα ζωγραφίσουμε, φέτος, τα αγγελάκια. Λες και είναι δικό μας λάθος.
Με λαμπιόνια, αστέρια και πολύχρωμα στολίδια θα υποδεχτούμε τα φετινά Χριστούγεννα. Για λίγες μέρες θα κοπάσουν οι καταγγελίες, η ανθρωποφαγία, η μιντιακή και πολιτική δημαγωγία. Με μαύρο μολύβι σε υπόλευκο χαρτί θα ζωγραφίσουμε, φέτος, τα αγγελάκια. Λες και είναι δικό μας λάθος.
*«Η Λέσχη των Τιποτένιων» γράφτηκε από τον Τζόναθαν Κόου το 2001. Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας μέσα από τους έφηβους ήρωες περιγράφει πως μία επαρχιακή πόλη (Μπέρμιγχαμ) βιώνει το τέλος της δεκαετίας του 70 ,το αδιέξοδο πολιτικό σκηνικό που έφερε την Θάτσερ στην εξουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.