Πλειστηριασμοί πριν τις κάλπες

ΕΝΩ Η ΤΡΟΪΚΑ ΠΙΕΖΕΙ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ» ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΩΣ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Των ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΛΩΣΣΑ, ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ

«Σωσίβιο» για να περάσει τον «κάβο» των ευρωεκλογών χωρίς πλειστηριασμούς αποτελεί για την κυβέρνηση το υφιστάμενο νομικό καθεστώς, που ισχύει για τη σχετική διαδικασία. Αν και η τρόικα συνεχίζει να πιέζει για την άρση του μέτρου προστασίας της πρώτης κατοικίας, προτεραιότητα των δανειστών είναι η αλλαγή του νομικού πλαισίου και η κατάργηση της αντικειμενικής αξίας ως κριτηρίου πλειστηρίασης.

Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, που ζητεί επιμόνως να αλλάξει η τρόικα, είναι το προστατευτικό «τείχος» για την κυβέρνηση, που θέλει να «στείλει» τους πλειστηριασμούς μέχρι τις ευρωεκλογές (φωτ. ΑΠΕ)Το νομικό πλαίσιο έχει μπει στο στόχαστρο των δανειστών, καθώς οι μεγάλες καθυστερήσεις που παρατηρούνται στα δικαστήρια μεταθέτουν στις «ελληνικές καλένδες» την πλειονότητα των υποθέσεων, που χρονίζουν.

Σήμερα, περιπτώσεις εκποίησης περιουσιακών στοιχείων, ακινήτου μπορεί να χρειαστεί και τέσσαρα χρόνια για να εκκαθαριστούν.

«Αγκάθι» η αντικειμενική

Η αντικειμενική αξία είναι το άλλο «μεγάλο αγκάθι» που έχουν βρει μπροστά τους οι της τρόικας.

Τραπεζική πηγή σημειώνει πως η... χαώδης απόκλιση της αντικειμενικής αξίας από την εμπορική και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι νομικές υπηρεσίες θα καθιστούσαν ανενεργή την άρση ακόμη και στην περίπτωση που η κυβέρνηση υποχρεωνόταν να κάνει εν τέλει πίσω. Αυτό γιατί, όπως σημειώνουν νομικοί κύκλοι, σύμφωνα με τα ισχύοντα, η τιμή πρώτης προσφοράς για την έναρξη του πλειστηριασμού ορίζεται στα 2/3 της εκτίμησης στην οποία προέβη ο δικαστικός επιμελητής κατά την κατάσχεση.

Ομως -και εδώ είναι το «σωσίβιο» για την ελληνική πλευρά- η τιμή της πρώτης προσφοράς δεν πρέπει να υπολείπεται της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου. Αυτή είναι -βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας- και η τιμή εκκίνησης για την πώληση του ακινήτου. Για παράδειγμα, έστω πως φθάνει σε πλειστηρίαση μία κατοικία αντικειμενικής αξίας 500.000 ευρώ· πρώτη τιμή προσφοράς ορίζονται κατ' ελάχιστον οι 330.000 ευρώ, που θα πρέπει να αποτελέσουν το σημείο εκκίνησης. Μάλιστα, στην περίπτωση που κηρυχθεί άγονη η διαδικασία, ακολουθεί και δεύτερη με βασικό κριτήριο και πάλι την αντικειμενική αξία.

Εάν δεν τελεσφορήσει, που είναι σχεδόν βέβαιο, το επόμενο στάδιο προβλέπει τη δικαστική διαιτησία, που με τον αργό ρυθμό επιδίκασης μπορεί να χρειαστεί ένα-δύο χρόνια μέχρι να τελεσιδικήσει. Παράλληλα, η πλευρά του αιτούντος (λ.χ. το Δημόσιο ή τράπεζα κ.ά.) θα πρέπει να ζητήσει από τον αρμόδιο δικαστή τη διόρθωση της ελάχιστης τιμής.

Ομως, πρακτικά, με την καθίζηση της αγοράς ακινήτων θεωρείται αδύνατο η αντικειμενική αξία να πλησιάζει την εμπορική τιμή, πόσω δε μάλλον σε μία αγορά «νεκρή», αφού δεν γίνονται συναλλαγές. Οντως, η πραγματική αξία ενός ακινήτου είναι πάντα η εκάστοτε τιμή που δίνει η αγορά, επί της ουσίας είναι η μόνη που έχει αξία. Οπως σημειώνουν παράγοντες της αγοράς ακινήτων, το υπουργείο οφείλει να προσαρμόσει τον υπολογισμό των νέων αντικειμενικών αξιών στην πραγματικότητα της υπερπροσφοράς ακινήτων ώστε να αντανακλούν τις πραγματικές. Αλλωστε, για κάτι τέτοιο η Αθήνα έχει δεσμευτεί «μνημονιακά» από τον Ιούνιο του 2012.

Το νομικό καθεστώς... σώζει

Ολο αυτό το... δαιδαλώδες νομικό καθεστώς φαίνεται να βγάζει την κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση, δηλαδή είτε να υποχρεωθεί να προχωρήσει σε σταδιακή-πιλοτική εφαρμογή του μέτρου των πλειστηριασμών (από την 1η Ιανουαρίου) είτε να βρεθεί αντιμέτωπη με εκποιήσεις πρώτης κατοικίας.

Αυτό ενδεχομένως να εξηγεί την ψυχραιμία με την οποία αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο «άρσης της προστασίας» οι τραπεζίτες, οι οποίοι το τελευταίο που θα ήθελαν είναι ένα μαζικό «ξεπούλημα», που θα επέφερε νέα πλήγματα στην «ημιθανή» αγορά ακινήτων. Είναι δε άξιον αναφοράς πως ούτε οι συστημικές τράπεζες ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος φέρεται να λαμβάνουν κάποια ειδική πρόνοια ώστε να χρειαστεί να ενισχυθούν οι προβλέψεις που γίνονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Χατζηδάκης: Κινδυνεύει η συνοχή της κυβέρνησης

Τον κίνδυνο διάσπασης της κυβερνητικής συνοχής επιστράτευσε ως επιχείρημα η ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης για να πείσει την τρόικα να μην προχωρήσει στην πλήρη άρση των πλειστηριασμών από την 1.1.2014.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης με στελέχη του υπουργείου του, συνάντησε τους εκπροσώπους της τρόικας χθες το μεσημέρι υπογραμμίζοντας ότι το θέμα των πλειστηριασμών είναι από τα πιο κρίσιμα, ίσως το πιο κρίσιμο που χειρίζεται η κυβέρνηση δεδομένης της οικονομικής κατάστασης των δανειοληπτών και κυρίως της δέσμευσης που έχει αναλάβει προσωπικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος για διατήρηση του καθεστώτος προστασίας της πρώτης κατοικίας. Οι δύο πλευρές δεν ήλθαν σε συμφωνία, με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να συνεχιστούν με καταληκτική ημερομηνία την 9η Δεκεμβρίου 2013, δηλαδή πριν από το Eurogroup.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις του αρμόδιου υφυπουργού Ανάπτυξης Θανάση Σκορδά, ο οποίος σε δηλώσεις του στο ραδιόφωνο του 9,84 ανέφερε ότι «πέρα από το όριο της φτώχειας, υπάρχει και η λογική της αδυναμίας και υπάρχουν άνθρωποι που με βάση τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν θα χαρακτηρίζονταν φτωχοί, όμως, είτε γιατί έχουν μείνει άνεργοι, είτε γιατί έχουν πλακώσει όλοι οι φόροι μαζί αυτό το διάστημα, έχουν μία αντικειμενική δυσκολία να είναι συνεπείς στην υποχρέωσή τους». Αυτά λαμβάνονται υπόψη και τα συζητάμε, δήλωσε. Και πρόσθεσε ότι το μέτρο το έχει βάλει ο πρωθυπουργός και ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα συμφωνήσει με προτάσεις της τρόικας για πλήρη εφαρμογή του μέτρου απελευθέρωσης των πλειστηριασμών.

Ο κ. Σκορδάς είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος στις αρχές Ιουνίου 2013 τάχθηκε υπέρ της επιστροφής των πλειστηριασμών, χρησιμοποιώντας τότε αβίαστα το επιχείρημα ότι «γίνονται» και στην Ισπανία γιατί όχι και στην Ελλάδα.

Εμπορικές μισθώσεις

Προσέγγιση των δύο πλευρών φαίνεται να υπήρξε στο θέμα των εμπορικών μισθώσεων, με την τρόικα να δέχεται τα επιχειρήματα του υπουργείου Ανάπτυξης για μη άρση των περιορισμών των παλιών μισθώσεων και καθιέρωση της απελευθέρωσης στις νέες. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε το υπουργείο ήταν ότι οι υποθέσεις θα οδηγηθούν στα δικαστήρια, κάτι το οποίο ήθελε να αποφύγει η τρόικα λόγω των τεράστιων καθυστερήσεων και του όγκου της δουλειάς που συσσωρεύεται εντός και εκτός δικαστηρίων. Χρ. Ι.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=399247