Του Γιάννη Αγγέλη
Με το επόμενο κύμα των απολύσεων 12.500 υπαλλήλων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα βρίσκονται αντιμέτωπες κυβέρνηση και τρόικα. Πριν καν κλείσει για τα καλά το προηγούμενο «πακέτο» απολύσεων που αφορά την εκταμίευση του υπολοίπου της δόσης του Ιουλίου (ένα δισ. ευρώ) έχει ανοίξει και παραμένει σε εκκρεμότητα το δεύτερο πακέτο μείωσης θέσεων εργασίας που συνδέεται με τις δόσεις (EFSF και ΔΝΤ) του Δεκεμβρίου που ξεπερνούν τα 3,5 δισ. ευρώ και οι οποίες είχαν συνδεθεί με την κάλυψη υποχρεώσεων για λήξεις ομολόγων του Ιανουαρίου.
Επιπλέον τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και από την ΕΚΤ (τις δύο από τις τρεις συνιστώσες της τρόικα) επιμένουν ότι το δημοσιονομικό «κενό» του 2014 δεν καλύπτεται ούτε στην χαμηλή (500 εκατ. ευρώ) ούτε στην υψηλή (2 δισ. ευρώ) εκδοχή του από τα «μέτρα» που προτείνει η κυβέρνηση και συνεχίζουν να μιλούν για «μέτρα χωρίς κοινωνικό κόστος» που θα μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση... αλλά δεν τα παίρνει. Αλλά δεν διευκρινίζεται τι ακριβώς αντιπροτείνουν.
Αντίθετα υποστηρίζεται ότι η παρέμβαση που έχει αρχίσει να συζητά η κυβέρνηση σε ασφαλιστικό (ύψος και ηλικιακά όρια συντάξεων) όπως και η επέκταση του ενιαίου μισθολογίου σε κλάδους που είχαν κατ’ αρχήν μείνει εκτός, δεν επαρκεί για να καλύψει το «κενό».
Το ερώτημα βέβαια εδώ είναι ότι δεν εξηγείται η επιπλέον παρέμβαση στην οικονομία για τα χρόνια 2014 – 2016 από την στιγμή που προβλέπονται πρωτογενή πλεονάσματα.
Και αυτό γιατί η βασική αρχή πάνω στην οποία είχε στηθεί το πρόγραμμα ήταν «εσείς, δηλαδή η Ελλάδα, φροντίζει για τα ελλείμματα και η Ε.Ε. μαζί με το ΔΝΤ για το χρέος».
Και οι αριθμοί λένε ότι αν πράγματι υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα, εκεί τελειώνει και η «ευθύνη» της ελληνικής πλευράς.
Με την νέα τροπή όμως που παίρνει η «συζήτηση» αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο «μέτρων» που θα αφορούν και σε μέρος ευθύνης για το χρέος. Το θέμα μένει να διευκρινισθεί τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και από πλευράς τρόικα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ήδη φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί οι γνωστές και από τις προηγούμενες φορές συνθήκες για «καθυστερήσεις» οι οποίες αν δεν μπλοκάρουν τα υπόλοιπα της δόσης του Ιουλίου, με βεβαιότητα φαίνεται να... αναβάλουν τις αποφάσεις για τις μεγάλες δόσεις του Δεκεμβρίου.
Ο συνδυασμός αυτής της καθυστέρησης, υπό την πίεση των πληρωμών των λήξεων των ομολόγων (ΕΚΤ και κεντρικές τράπεζες) του Ιανουαρίου 2014, με το δεύτερο πακέτο απολύσεων (12.500) που προβλέπει το μνημόνιο να δρομολογηθούν με το τέλος του έτους, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα οικονομικών και πολιτικών απαιτήσεων, στο οποίο κατά τα φαινόμενα ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν έτοιμες «λύσεις». Και η περιβόητη διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν πρόκειται επίσης να προσφέρει εύκολες απαντήσεις...
Με το επόμενο κύμα των απολύσεων 12.500 υπαλλήλων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα βρίσκονται αντιμέτωπες κυβέρνηση και τρόικα. Πριν καν κλείσει για τα καλά το προηγούμενο «πακέτο» απολύσεων που αφορά την εκταμίευση του υπολοίπου της δόσης του Ιουλίου (ένα δισ. ευρώ) έχει ανοίξει και παραμένει σε εκκρεμότητα το δεύτερο πακέτο μείωσης θέσεων εργασίας που συνδέεται με τις δόσεις (EFSF και ΔΝΤ) του Δεκεμβρίου που ξεπερνούν τα 3,5 δισ. ευρώ και οι οποίες είχαν συνδεθεί με την κάλυψη υποχρεώσεων για λήξεις ομολόγων του Ιανουαρίου.
Επιπλέον τόσο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και από την ΕΚΤ (τις δύο από τις τρεις συνιστώσες της τρόικα) επιμένουν ότι το δημοσιονομικό «κενό» του 2014 δεν καλύπτεται ούτε στην χαμηλή (500 εκατ. ευρώ) ούτε στην υψηλή (2 δισ. ευρώ) εκδοχή του από τα «μέτρα» που προτείνει η κυβέρνηση και συνεχίζουν να μιλούν για «μέτρα χωρίς κοινωνικό κόστος» που θα μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση... αλλά δεν τα παίρνει. Αλλά δεν διευκρινίζεται τι ακριβώς αντιπροτείνουν.
Αντίθετα υποστηρίζεται ότι η παρέμβαση που έχει αρχίσει να συζητά η κυβέρνηση σε ασφαλιστικό (ύψος και ηλικιακά όρια συντάξεων) όπως και η επέκταση του ενιαίου μισθολογίου σε κλάδους που είχαν κατ’ αρχήν μείνει εκτός, δεν επαρκεί για να καλύψει το «κενό».
Το ερώτημα βέβαια εδώ είναι ότι δεν εξηγείται η επιπλέον παρέμβαση στην οικονομία για τα χρόνια 2014 – 2016 από την στιγμή που προβλέπονται πρωτογενή πλεονάσματα.
Και αυτό γιατί η βασική αρχή πάνω στην οποία είχε στηθεί το πρόγραμμα ήταν «εσείς, δηλαδή η Ελλάδα, φροντίζει για τα ελλείμματα και η Ε.Ε. μαζί με το ΔΝΤ για το χρέος».
Και οι αριθμοί λένε ότι αν πράγματι υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα, εκεί τελειώνει και η «ευθύνη» της ελληνικής πλευράς.
Με την νέα τροπή όμως που παίρνει η «συζήτηση» αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο «μέτρων» που θα αφορούν και σε μέρος ευθύνης για το χρέος. Το θέμα μένει να διευκρινισθεί τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και από πλευράς τρόικα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ήδη φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί οι γνωστές και από τις προηγούμενες φορές συνθήκες για «καθυστερήσεις» οι οποίες αν δεν μπλοκάρουν τα υπόλοιπα της δόσης του Ιουλίου, με βεβαιότητα φαίνεται να... αναβάλουν τις αποφάσεις για τις μεγάλες δόσεις του Δεκεμβρίου.
Ο συνδυασμός αυτής της καθυστέρησης, υπό την πίεση των πληρωμών των λήξεων των ομολόγων (ΕΚΤ και κεντρικές τράπεζες) του Ιανουαρίου 2014, με το δεύτερο πακέτο απολύσεων (12.500) που προβλέπει το μνημόνιο να δρομολογηθούν με το τέλος του έτους, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα οικονομικών και πολιτικών απαιτήσεων, στο οποίο κατά τα φαινόμενα ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση έχουν έτοιμες «λύσεις». Και η περιβόητη διαπραγμάτευση με την τρόικα δεν πρόκειται επίσης να προσφέρει εύκολες απαντήσεις...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.