Του Κώστα Ράπτη
H Angela Merkel δεν έχει λόγους να αισθάνεται ευχάριστα στις προεκλογικές περιόδους, ούτε να εμπιστεύεται τις δημοσκοπήσεις. Η τωρινή πολιτική της παντοδυναμία επισκιάζει το γεγονός ότι οι εμπειρίες της από τις δύο προηγούμενες εκλογικές της αναμετρήσεις υπήρξαν τραυματικές.
Το 2005 οι πρόωρες εκλογές που προκήρυξε ο Gerhardt Schroeder είχαν χαρακτηριστεί “πολιτική αυτοκτονία”, λόγω του μεγάλου δημοσκοπικού προβαδίσματος των Χριστιανοδημοκρατών. Όμως τη βραδιά των εκλογών, μετά από ένα εντυπωσιακό “φωτο-φίνις”, αποδείχθηκε ότι η Angela Merkel δεν είχε άλλη δυνατότητα από τη δημιουργία “μεγάλου συνασπισμού”. Ομοίως το 2009 οι τελικές επιδόσεις του κόμματός της αποδείχθηκαν κατώτερες του αναμενόμενου, όσο και αν η εκτίναξη του ποσοστού των Ελευθέρων Δημοκρατών της επέτρεψε τη δημιουργία ενός αυθεντικά κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού.
Δύο 24ωρα πριν από το άνοιγμα της κάλπης παραμένουν δύο μεγάλες αστάθμητες μεταβλητές: Θα καταφέρουν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες να ξεπεράσουν το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του 5%. Θα συμβεί το ίδιο με την νεοσύστατη ευρωσκεπτικιστική “Εναλλακτική για τη Γερμανία”;
Η τελευταία δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Bild απαντά θετικά και στα δύο ερωτήματα, προβλέποντας ότι η επόμενη Bundestag θα είναι ούτε λίγο ούτε πολύ εξακομματική –επιτείνοντας μια μακρά διαδικασία κατακερματισμού του γερμανικού πολιτικού σκηνικού.
Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο για την καγκελάριο, εφόσον το προβλεπόμενο άθροισμα του ποσοστού Χριστιανοδημοκρατών (38%) και Ελευθέρων Δημοκρατών (6%) κινείται κάτω από το 47% που εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί για τον σχηματισμό κυβερνητικής πλειοψηφίας. Στην πραγματικότητα, η καγκελάριος κινείται ήδη με τη λογική του “μεγάλου συνασπισμού”, αδιαφορώντας για την τύχη των μέχρι τώρα κυβερνητικών της εταίρων οι οποίοι από την επαύριο του αποκλεισμού τους στις τοπικές εκλογές της Βαυαρίας την περασμένη Κυριακή απευθύνουν εκκλήσεις στους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς για “τακτική” αξιοποίηση της δεύτερης ψήφου τους στην κάλπη.
Όμως η Angela Merkel δεν βρίσκεται σε γενναιόδωρη διάθεση. “Είμαστε δύο διαφορετικά κόμματα. Ο καθένας παλεύει για τις ψήφους του” ήταν η απάντησή της από το Μαγδεμβούργο, καθώς στην πραγματικότητα το μέλημά της είναι ήδη το πώς θα διαπραγματευθεί από θέση ισχύος, ήτοι με το μεγαλύτερο ποσοστό, την αυριανή κυβερνητική συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες που προεξοφλείται ως βέβαιη και χαρακτηρίζεται ανοιχτά από παράγοντες όπως ο επικεφαλής των Ευρωσοσιαλιστών Χάνες Σβόμποντα ως “θετική προοπτική” για την Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, το όποια πλεονεκτήματα θα προσέφερε μια τέτοια σύμπραξη μοιάζουν να ακυρώνονται από την δεύτερη εξέλιξη που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις., ήτοι την είσοδο της “Εναλλακτικής για τη Γερμανία” στο Κοινοβούλιο. Με την πρόθεση ψήφου υπέρ του κόμματος του Μπερντ Λύκε να καταγράφεται ακριβώς στο 5% είναι ανοιχτό ερώτημα το αν οι διαθέσεις των ευρωσκεπτικιστών ψηφοφόρων έχουν δημοσκοπικά υπερτιμηθεί ή (το πιθανότερο) υποτιμηθεί. Σε μία τέτοια περίπτωση οι διαφωνίες που διαπερνούν οριζόντια την γερμανική ελίτ ως προς την ευρωπαϊκή της στρατηγική θα έχουν αποκτήσει θεαματική εκδήλωση και το σύνολο του πολιτικού φάσματος θα σύρεται σε θέσεις λιγότερο ευέλικτες απ΄ ό,τι θα προϊδέαζε η ευρύτατη βάση συναινέσεων που σηματοδοτεί ένας “μεγάλος συνασπισμός”.
Διαβάστε ακόμη:
* Μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή
H Angela Merkel δεν έχει λόγους να αισθάνεται ευχάριστα στις προεκλογικές περιόδους, ούτε να εμπιστεύεται τις δημοσκοπήσεις. Η τωρινή πολιτική της παντοδυναμία επισκιάζει το γεγονός ότι οι εμπειρίες της από τις δύο προηγούμενες εκλογικές της αναμετρήσεις υπήρξαν τραυματικές.
Το 2005 οι πρόωρες εκλογές που προκήρυξε ο Gerhardt Schroeder είχαν χαρακτηριστεί “πολιτική αυτοκτονία”, λόγω του μεγάλου δημοσκοπικού προβαδίσματος των Χριστιανοδημοκρατών. Όμως τη βραδιά των εκλογών, μετά από ένα εντυπωσιακό “φωτο-φίνις”, αποδείχθηκε ότι η Angela Merkel δεν είχε άλλη δυνατότητα από τη δημιουργία “μεγάλου συνασπισμού”. Ομοίως το 2009 οι τελικές επιδόσεις του κόμματός της αποδείχθηκαν κατώτερες του αναμενόμενου, όσο και αν η εκτίναξη του ποσοστού των Ελευθέρων Δημοκρατών της επέτρεψε τη δημιουργία ενός αυθεντικά κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού.
Δύο 24ωρα πριν από το άνοιγμα της κάλπης παραμένουν δύο μεγάλες αστάθμητες μεταβλητές: Θα καταφέρουν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες να ξεπεράσουν το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης του 5%. Θα συμβεί το ίδιο με την νεοσύστατη ευρωσκεπτικιστική “Εναλλακτική για τη Γερμανία”;
Η τελευταία δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Bild απαντά θετικά και στα δύο ερωτήματα, προβλέποντας ότι η επόμενη Bundestag θα είναι ούτε λίγο ούτε πολύ εξακομματική –επιτείνοντας μια μακρά διαδικασία κατακερματισμού του γερμανικού πολιτικού σκηνικού.
Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο για την καγκελάριο, εφόσον το προβλεπόμενο άθροισμα του ποσοστού Χριστιανοδημοκρατών (38%) και Ελευθέρων Δημοκρατών (6%) κινείται κάτω από το 47% που εκτιμάται ότι θα απαιτηθεί για τον σχηματισμό κυβερνητικής πλειοψηφίας. Στην πραγματικότητα, η καγκελάριος κινείται ήδη με τη λογική του “μεγάλου συνασπισμού”, αδιαφορώντας για την τύχη των μέχρι τώρα κυβερνητικών της εταίρων οι οποίοι από την επαύριο του αποκλεισμού τους στις τοπικές εκλογές της Βαυαρίας την περασμένη Κυριακή απευθύνουν εκκλήσεις στους ψηφοφόρους της κεντροδεξιάς για “τακτική” αξιοποίηση της δεύτερης ψήφου τους στην κάλπη.
Όμως η Angela Merkel δεν βρίσκεται σε γενναιόδωρη διάθεση. “Είμαστε δύο διαφορετικά κόμματα. Ο καθένας παλεύει για τις ψήφους του” ήταν η απάντησή της από το Μαγδεμβούργο, καθώς στην πραγματικότητα το μέλημά της είναι ήδη το πώς θα διαπραγματευθεί από θέση ισχύος, ήτοι με το μεγαλύτερο ποσοστό, την αυριανή κυβερνητική συνεργασία με τους Σοσιαλδημοκράτες που προεξοφλείται ως βέβαιη και χαρακτηρίζεται ανοιχτά από παράγοντες όπως ο επικεφαλής των Ευρωσοσιαλιστών Χάνες Σβόμποντα ως “θετική προοπτική” για την Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, το όποια πλεονεκτήματα θα προσέφερε μια τέτοια σύμπραξη μοιάζουν να ακυρώνονται από την δεύτερη εξέλιξη που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις., ήτοι την είσοδο της “Εναλλακτικής για τη Γερμανία” στο Κοινοβούλιο. Με την πρόθεση ψήφου υπέρ του κόμματος του Μπερντ Λύκε να καταγράφεται ακριβώς στο 5% είναι ανοιχτό ερώτημα το αν οι διαθέσεις των ευρωσκεπτικιστών ψηφοφόρων έχουν δημοσκοπικά υπερτιμηθεί ή (το πιθανότερο) υποτιμηθεί. Σε μία τέτοια περίπτωση οι διαφωνίες που διαπερνούν οριζόντια την γερμανική ελίτ ως προς την ευρωπαϊκή της στρατηγική θα έχουν αποκτήσει θεαματική εκδήλωση και το σύνολο του πολιτικού φάσματος θα σύρεται σε θέσεις λιγότερο ευέλικτες απ΄ ό,τι θα προϊδέαζε η ευρύτατη βάση συναινέσεων που σηματοδοτεί ένας “μεγάλος συνασπισμός”.
Διαβάστε ακόμη:
* Μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.