Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι, η εποχή της ελεύθερης αγοράς έχει παρέλθει προ πολλού – ενώ η «τεχνητή καρδιά» του χειραγωγούμενου χρηματοπιστωτικού συστήματος, η οποία διατηρείται αγωνιωδώς σε λειτουργία, με τη βοήθεια διαδοχικών επεμβάσεων (by pass), ευρίσκεται στην κεντρική τράπεζα των Η.Π.Α.
Στη Fed λοιπόν, στο μεγαλύτερο κερδοσκοπικό κεφάλαιο (hedge fund) της ιστορίας, μέτοχοι της οποίας είναι κυρίως οι υπερμεγέθεις αμερικανικές τράπεζες - οι διεθνείς τοκογλύφοι, με απόλυτο κυρίαρχο την Goldman Sachs.
Η «καρδιά» αυτή παράγει καθημερινά τεράστιες ποσότητες νέου αίματος, στην προσπάθεια της να διατηρήσει τη λειτουργία του άρρωστου, εάν όχι ετοιμοθάνατου οργανισμού – τυπώνει αφειδώς χρήματα δηλαδή, «χαρτοδολάρια» χωρίς κανένα αντίκρισμα, με τα οποία συνεχίζουν να τροφοδοτούνται οι πάσης φύσεως αγορές.
Την ίδια στιγμή χειραγωγεί το χρυσό, πάντοτε με τη βοήθεια των μετόχων της, γνωρίζοντας ότι, τυχόν απελευθέρωση της τιμής του θα σημάνει το τέλος του «χαρτοδολαρίου» – το οποίο γεννήθηκε ουσιαστικά το 1971, όταν οι Η.Π.Α. κατάργησαν τον κανόνα του χρυσού.
Τότε, τον Αύγουστο του 1971, ξεκίνησε η εποχή των «χάρτινων χρημάτων» (Fiat money), η οποία είναι μοναδική στην παγκόσμια ιστορία – αφού δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τότε νόμισμα, το οποίο δεν ήταν συνδεδεμένο με μία «πραγματική αξία» (για παράδειγμα, με το χρυσό).
Λίγο αργότερα γεννήθηκαν τα «πετροδολάρια» – η ισοτιμία του δολαρίου δηλαδή, στη βάση μίας συμφωνίας μεταξύ των Η.Π.Α. και της Σαουδικής Αραβίας, όπου οι μεν Η.Π.Α. αγόραζαν πετρέλαιο ενώ η Σ. Αραβία, σε αντάλλαγμα, αγόραζε δολάρια και ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου.
Αναλυτικότερα, οι αμερικανικές εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου, υποστηριζόμενες από την αμερικανική «στρατιωτική μηχανή», υποχρέωναν τον υπόλοιπο πλανήτη να αγοράζει δολάρια – ενώ, όποια χώρα τυχόν διαφωνούσε, αποκλειόταν από την «τροφοδοσία» της με δολάρια, οπότε με πετρέλαιο, αφού χωρίς δολάρια δεν ήταν δυνατή η αγορά του.
Στην πραγματικότητα, η πολιτική αυτή είναι η αιτία των πολυαρίθμων πολέμων που διεξήγαγε η υπερδύναμη σε ολόκληρο τον πλανήτη, σχεδόν πάντοτε με αντικείμενο το πετρέλαιο – είναι επίσης όμως η βασική αιτία της υπερχρέωσης της η οποία, παρά το ότι τοποθετείται επίσημα στο 110% περίπου του ΑΕΠ της, ενδεχομένως ξεπερνάει ακόμη και το διπλάσιο.
Περαιτέρω είναι πλέον ξεκάθαρο ότι, η Fed δεν μπορεί να αποδεσμευθεί από τη συνεχή παροχή νέων, φθηνών χρημάτων στο σύστημα – από τα γνωστά μας πακέτα διευκόλυνσης των τραπεζών δηλαδή (QE 1,2,3 κοκ., 85 δις $ μηνιαία σήμερα) τα οποία, εάν τυχόν σταματήσουν, θα καταρρεύσει ο «χάρτινος πύργος», η πυραμίδα της απάτης, μέσα σε μία νύχτα (με τη χρεοκοπία των μεγαλύτερων τραπεζών του πλανήτη).
Όπως ακριβώς το είχαμε προβλέψει στο κείμενο «Η Αμερικανική τραγωδία», η Fed διατήρησε τα μηδενικά επιτόκια, καθώς επίσης το πρόγραμμα διευκόλυνσης ως είχε, παρά τις αντίθετες απόψεις των αναλυτών – «πιέζοντας» ταυτόχρονα την τιμή του χρυσού, για να μην χάσει τον έλεγχο.
Προφανώς γνώριζε ότι, τυχόν «πανικός» στις αγορές θα εξακόντιζε την τιμή του χρυσού πάνω από τα 2.000 $ – ενώ, κατά την άποψη πολλών, με κριτήριο την πτώση της αγοραστικής αξίας του δολαρίου από το 1971, η «δίκαιη» τιμή του χρυσού ίσως υπερβαίνει τα 10.000 $.
Αρκετοί παρομοιάζουν τα πακέτα διευκόλυνσης της Fed με «κουπόνια αγοράς τροφίμων» – ενώ έχουν δώσει μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι, η κεντρική τράπεζα απείλησε ουσιαστικά εκείνες τις εμπορικές τράπεζες, οι οποίες δεν θα έκαναν χρήση των «κουπονιών», με περιορισμό των παροχών της.
Πρόκειται για μία σημαντική αλλαγή της συμπεριφοράς της, από την οποία συμπεραίνει κανείς ότι, τα προβλήματα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι πολύ μεγαλύτερα, από όσο φαίνονται – με μεγάλη πιθανότητα να χαθεί ο έλεγχος και να καταρρεύσει ξαφνικά και απότομα, όταν κανένας δεν θα το περιμένει.
Ολοκληρώνοντας, εάν παρατηρήσει κανείς πιο προσεκτικά όλα όσα συμβαίνουν, θα αντιληφθεί ότι ευρισκόμαστε ήδη στα πρόθυρα του κανόνα του χρυσού – αφού, παρά τις προσπάθειες χειραγώγησης της τιμής του από τη Fed, οι «μηχανές απάτης» της οποίας είναι σε πλήρη λειτουργία, παραμένει στα επίπεδα των 1.300 $, από τα 300 $ που ήταν το 2000 (διάγραμμα):
Όταν κάποια στιγμή λοιπόν τελειώσουν τα τεχνάσματα της Fed, όταν δηλαδή δεν θα έχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, πολύ περισσότερο όταν οι άνθρωποι χάσουν την εμπιστοσύνη τους στα χάρτινά, δίχως αντίκρισμα χρήματα, τότε, θα διαπιστώσουμε ποια είναι η πραγματική τιμή του χρυσού.
«Όταν έρχεται η παλίρροια, βλέπει κανείς πολύ εύκολα ποιος φοράει μαγιό», όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. W. Buffett, ο οποίος πρότεινε την παραμονή του κ. B. Bernanke στο τιμόνι της Fed – γνωρίζοντας πολύ καλά το μέγεθος της σημερινής τρικυμίας, αλλά και της επερχόμενης «καταιγίδας τω καταιγίδων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.