Τα λόμπι που πιέζουν τον Ομπάμα για επέμβαση και οι αποτρεπτικοί παράγοντες
Πολλαπλασιάζονται τα δημοσιεύματα για αμερικανική επέμβαση στην Συρία (όταν λέμε "επέμβαση" εννοούμε φυσικά πολεμική επιχείρηση, αλλά πρέπει να το λέμε σύμφωνα με το "πολιτικώς ορθό", επειδή τα αυτιά των Δυτικών είναι ευαίσθητα).
Είναι όμως τόσο αλληλοσυγκρουόμενες οι εκτιμήσεις, ώστε δεν είναι βέβαιο αν πράγματι υπάρχει τέτοια πρόθεση ή πρόκειται για σενάριο εκφοβισμού.
Ποια είναι τα δεδομένα. Υπάρχει ισχυρή πίεση από πλευράς Αμερικανών γερουσιαστών προς τον κ. Ομπάμα να αναλάβει δράση. Είναι το λόμπι των βιομηχανιών οπλικών συστημάτων, που δεν υπάρχει ταραχή σε κάποια χώρα και να μη προτείνουν στρατιωτική επιχείρηση. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι υποστηρικτές των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ είναι κατά κανόνα οι πολεμικές βιομηχανίες, ενώ των Ρεπουμπλικανών οι πετρελαιάδες.
Όμως υπάρχουν πολλοί αποτρεπτικοί παράγοντες, με πρώτον απ’ όλους τον κατακερματισμό της αποκαλούμενης συριακής αντιπολίτευσης, ώστε να είναι άγνωστο ποια θα είναι η διάδοχος κατάσταση, σε περίπτωση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ. Όσο και να είναι ελεγχόμενες οι διάφορες ισλαμικές ομάδες, ο τρόπος συμπεριφοράς των ισλαμιστών, δεν είναι απολύτως προβλέψιμος.
Βέβαια, οι αντιδράσεις Ρώσων και Κινέζων, δεν θα φθάσουν μέχρι σημείου άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής, αλλά μπορούν να βοηθήσουν την συριακή κυβέρνηση είτε με πληροφορίες είτε με αποστολή στρατιωτικού υλικού. Το Ιράν όμως, μπορεί επισήμως κι αυτό να μη εμπλακεί, αλλά είναι βέβαιο πως πολλοί «εθελοντές» Ιρανοί θα προστρέξουν.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι πάντα επιφυλακτικός στις δηλώσεις του επειδή γνωρίζει πως η μόνη σύμμαχος χώρα -εμπράκτως- είναι η Τουρκία. Η οποία, δια του κ. Νταβούτογλου δήλωσε πως «σε οποιονδήποτε διεθνή συνασπισμό κατά της Συρίας θα συμμετάσχει η Τουρκία, ακόμα κι αν δεν υπάρξει μία ευρύτερη συναίνεση για ανάληψη δράσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
Είναι γνωστή θέση της "συμμάχου" μας, όσον αφορά την τήρηση των διεθνών κανόνων. Την ίδια ώρα όμως ο κ. Ομπάμα δήλωνε πως οι ΗΠΑ θα ανελάμβαναν δράση στη Συρία μόνο σε συντονισμό με την διεθνή κοινότητα κι εντός του υφιστάμενου διεθνούς νομικού πλαισίου.
Πάντως, το κλίμα επιχειρείται να δημιουργηθεί ευνοϊκό για μια στρατιωτική επέμβαση, με συνεχείς προβοκατόρικες ενέργειες, που θα δώσουν την αφορμή.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Κάμερον, δεν περίμενε καν να διαπιστωθεί ποιος είναι υπεύθυνος για την χρήση των χημικών στην Συρία και έσπευσε να δακτυλοδείξει τον δράστη: «… αυτή η επίθεση με χημικά όπλα πραγματοποιήθηκε από το συριακό καθεστώς εναντίον του ίδιου του λαού».
Να σημειωθεί, πως η Βρετανία έχει απομονωθεί από τις ΗΠΑ στα όσα συμβαίνουν στην Μ. Ανατολή (φαίνεται πως το ίδιο θα συμβεί και στην Κύπρο) και επιθυμεί σφοδρώς να ξαναπατήσει το πόδι της εκεί.
Κανείς δεν γνωρίζει αν οι πιέσεις προς τον κ. Ομπάμα τον οδηγήσουν σε ανάληψη δράσης. Το Πεντάγωνο είναι έτοιμο να θέσει σε εφαρμογή στρατιωτικές επιλογές για τη Συρία, αν ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα επιλέξει να υλοποιήσει οποιαδήποτε απ' αυτές, δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας κ. Τσακ Χέιγκελ.
Συγχρόνως, πραγματοποιείται συνάντηση γενικών επιτελείων δυτικών και μουσουλμανικών χωρών για την Συρία, στο Αμάν της Ιορδανίας. Η συνάντηση είχε προγραμματισθεί από πολύ καιρό πριν και δεν συνδέεται -λέγει το βρετανικό ΥΠΕΞ-με τα δημοσιεύματα για την επίθεση με χημικές ουσίες στην πρωτεύουσα Δαμασκό.
Στην συνάντηση θα παρευρεθεί και ο πρόεδρος του Συμβουλίου των Αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, κ. Μάρτιν Ντέμπσεϊ.
Η Ρωσία πάντως, προειδοποιεί τις ΗΠΑ για τη Συρία, να μη επαναλάβει το λάθος που έκανε στο Ιράκ, καθώς μία τέτοια κίνηση θα υπονομεύσει τις προσπάθειες για την ειρήνη και θα έχει "καταστροφική επίδραση" στην κατάσταση της ασφάλειας στη Μέση Ανατολή.
Τέλος, ως προς το Ισραήλ, μπορεί ο κ. Άσαντ να μη ήταν ποτέ φιλικός μαζί του, αλλά ήταν "προβλέψιμος". Ποιος εγγυάται ότι ο επόμενος θα είναι καλύτερος;
Αυτά όλα, αν αποφασίζουν οι ΗΠΑ, που δεν είναι βέβαιο. Τα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή και στην Μεσόγειο, τις έχουν ξεπεράσει. Θα ήταν παρακινδυνευμένο να υποθέσει κάποιος, πως οι ΗΠΑ σχεδίασαν όλη αυτήν την αναταραχή, με την βεβαιότητα ότι θα ζημιώσουν.
Ο Μακεδών
Συρία: Το γαϊτανάκι των επεμβάσεων ΗΠΑ - ΝΑΤΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και της δουλικής στις ΗΠΑ Ευρώπης που αφορά τις αραβικές και μουσουλμανικές χώρες φαίνεται τα τελευταία χρόνια να προσανατολίζεται στην ανατροπή των καθεστώτων που δεν ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Πρώτα το Αφγανιστάν με την πρόφαση της τρομοκρατίας, μετά το Ιράκ με την πρόφαση ότι είχε πυρηνικά όπλα (χοντροκομμένο κατασκευασμένο ψέμα) και κατόπιν τη Λιβύη με αντίστοιχα ψεύδη (τους ομαδικούς τάφους των Λίβυων φιλοκυβερνητικών στρατιωτών τους παρουσιάζανε τα δυτικά ΜΜΕ σαν τάφους ανταρτών), επεμβάσεις που συνοδεύτηκαν από αιματοχυσία και καταστροφές στις χώρες που έγινε η επέμβαση.
Σε καμιά από τις παραπάνω χώρες δεν δημιουργήθηκε μετά τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ένα σταθερό καθεστώς διακυβέρνησης αντιθέτως επικρατεί το χάος με πόλεμο και βομβιστικές επιθέσεις που κοστίζουν την ζωή του άμαχου πληθυσμού και την καταστροφή των υποδομών των χωρών αυτών.
Το επόμενο (και όχι το τελευταίο) καθεστώς που έχουν βάλει στο μάτι οι ΗΠΑ και οι δουλικοί εταίροι τους στην Ευρώπη είναι η Συρία του Άσαντ. Χωρίς να συμβαίνει τίποτα στη χώρα εκ του μηδενός δημιούργησαν έναν δήθεν εμφύλιο πόλεμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το καθεστώς Άσαντ ήταν πολύ σταθερό και είχε την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Συριακού λαού (και των χριστιανών, οι οποίοι σφάζονται σήμερα από τους ισλαμοφασίστες αντάρτες).
Οι αντίπαλοι του καθεστώτος του Άσαντ είναι κάθε καρυδιάς καρύδι. Μισθοφόροι από την Λιβύη και άλλες χώρες, ισλαμοφασίστες της Αλ Κάιντα, εκπεδευμένοι σε στρατόπεδα εκτός Συρίας από τις ΗΠΑ, Τούρκοι αξιωματικοί, ακόμα και μισθοφόροι της Λεγεώνας των Ξένων έχουν αναφερθεί. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ τροφοδοτούν αφειδώς με οπλισμό τους αντάρτες μέσω Τουρκίας ή/και Ιορδανίας.