Μαρία Μητσοπούλου
«Θέλουμε πρωτογενές πλεόνασμα» είπε χθες ο πρωθυπουργός μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό της Ιταλίας Ενρίκο Λέτα. Μάλιστα συνδύασε αυτόν τον... φιλόδοξο στόχο να τον πεις, ευχή κι επιθυμία να το πεις, όπως θέλετε πείτε το, με έναν άλλο ακόμη πιο φιλόδοξο: να βγούμε στις αγορές για να μην έχουμε ανάγκη τα δανεικά.
Την ίδια ώρα Κομισιόν και ΔΝΤ μας λένε ότι είμαστε σε καλό δρόμο, όχι ότι δεν έχουμε κι άλλο μπροστά μας. Άλλωστε η εισφορά αλληλεγγύης δείχνει το δρόμο: παρατείνεται ως το 2016, παραπέμποντας στο γνωστό ρητό ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, προϊδεάζοντας για την μονιμοποίηση όλων των μέτρων που η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μέχρι στιγμής, δηλαδή νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, φόροι, κ.λπ.
Τον δρόμο που έχουμε μπροστά μας ο Σόιμπλε τον περιέγραψε ως «βουνό» προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να μην παίρνει θάρρος και να μην διοχετεύει στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα οποιαδήποτε εκτίμηση για χαλάρωση της γερμανικής στάσης μετά τις γερμανικές εκλογές.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ο καθένας βλέπει γύρω του είναι διάλυση και καταστροφή. Το όποιο ισοζύγιο δημόσιων εξόδων - εσόδων ή ακόμη και πλεόνασμα έρθει, αρχές 2014 ή κάποια στιγμή, θα είναι βουτηγμένο στην αδικία και «βαμμένο» με αίμα.
Η τρόικα, με την κυβέρνηση στο ρόλο του πρόθυμου εκτελεστή των διαρκώς επικαιροποιούμενων μνημονίων, καταστρέφει το πολύπλευρο κεφάλαιο της χώρας, καταστρέφει πρωτίστως όλους εκείνους στους οποίους βασίζεται για να έχει έσοδα. Είναι ποτέ δυνατόν να αποδώσει ένα τέτοιο σχέδιο, αν δεχτούμε ότι καταρτίστηκε με αυτό τον σκοπό;
Όμως εδώ ξετυλίγεται ένα σχέδιο λεηλασίας, με αδιάφορο το ανθρωπιστικό κόστος(αυτό μέχρι σήμερα εμπόδισε το εγχώριο πολιτικό σύστημα να κινηθεί πιο γρήγορα), το οποίο μπορεί να έρχεται ως «παράπλευρη απώλεια», δεν παύει από την άλλη να θυμίζει... «τελική λύση».
Το ερώτημα αναφορικά με ένα πολιτικό σχέδιο δράσης απέναντι σε αυτό το σχέδιο και τη μόνη προοπτική που γεννά, αυτή της εξόντωσης του πληθυσμού και της λεηλασίας της χώρας, παραμένει. Ακόμη κι η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, στο βάθος, δείχνει να ελπίζει στην εξάντληση αυτού του σχεδίου και τη μεταστροφή των εμπνευστών του, λόγω αδιεξόδου. Η μεταστροφή αυτή δεν αποκλείεται να έρθει κάποια στιγμή. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι θα μας αφορά (π.χ. όλο και περισσότεροι πιστεύουν ότι η Γερμανία θα σκληρύνει τη στάση της μετά τις εκλογές και όχι το αντίθετο). Επιπλέον, «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί»...Ή όπως λέει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, «η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει»...
Την ίδια ώρα Κομισιόν και ΔΝΤ μας λένε ότι είμαστε σε καλό δρόμο, όχι ότι δεν έχουμε κι άλλο μπροστά μας. Άλλωστε η εισφορά αλληλεγγύης δείχνει το δρόμο: παρατείνεται ως το 2016, παραπέμποντας στο γνωστό ρητό ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, προϊδεάζοντας για την μονιμοποίηση όλων των μέτρων που η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί μέχρι στιγμής, δηλαδή νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, χαράτσια, φόροι, κ.λπ.
Τον δρόμο που έχουμε μπροστά μας ο Σόιμπλε τον περιέγραψε ως «βουνό» προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να μην παίρνει θάρρος και να μην διοχετεύει στην πολιτική και δημοσιογραφική πιάτσα οποιαδήποτε εκτίμηση για χαλάρωση της γερμανικής στάσης μετά τις γερμανικές εκλογές.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ο καθένας βλέπει γύρω του είναι διάλυση και καταστροφή. Το όποιο ισοζύγιο δημόσιων εξόδων - εσόδων ή ακόμη και πλεόνασμα έρθει, αρχές 2014 ή κάποια στιγμή, θα είναι βουτηγμένο στην αδικία και «βαμμένο» με αίμα.
Η τρόικα, με την κυβέρνηση στο ρόλο του πρόθυμου εκτελεστή των διαρκώς επικαιροποιούμενων μνημονίων, καταστρέφει το πολύπλευρο κεφάλαιο της χώρας, καταστρέφει πρωτίστως όλους εκείνους στους οποίους βασίζεται για να έχει έσοδα. Είναι ποτέ δυνατόν να αποδώσει ένα τέτοιο σχέδιο, αν δεχτούμε ότι καταρτίστηκε με αυτό τον σκοπό;
Όμως εδώ ξετυλίγεται ένα σχέδιο λεηλασίας, με αδιάφορο το ανθρωπιστικό κόστος(αυτό μέχρι σήμερα εμπόδισε το εγχώριο πολιτικό σύστημα να κινηθεί πιο γρήγορα), το οποίο μπορεί να έρχεται ως «παράπλευρη απώλεια», δεν παύει από την άλλη να θυμίζει... «τελική λύση».
Το ερώτημα αναφορικά με ένα πολιτικό σχέδιο δράσης απέναντι σε αυτό το σχέδιο και τη μόνη προοπτική που γεννά, αυτή της εξόντωσης του πληθυσμού και της λεηλασίας της χώρας, παραμένει. Ακόμη κι η αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, στο βάθος, δείχνει να ελπίζει στην εξάντληση αυτού του σχεδίου και τη μεταστροφή των εμπνευστών του, λόγω αδιεξόδου. Η μεταστροφή αυτή δεν αποκλείεται να έρθει κάποια στιγμή. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι θα μας αφορά (π.χ. όλο και περισσότεροι πιστεύουν ότι η Γερμανία θα σκληρύνει τη στάση της μετά τις εκλογές και όχι το αντίθετο). Επιπλέον, «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί»...Ή όπως λέει και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, «η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.