Μία θεμελιώδης διαφορά της ελληνικής πολιτικής από εκείνη άλλων χωρών είναι η σχέση της με την αλήθεια. Διαφορά που φάνηκε στην πλήρη έκτασή της από την αρχή της κρίσης και που εξακολουθεί να κυριαρχεί με την επίκληση μίας «μεταφυσικού» τύπου αισιοδοξίας, την οποία διαλύουν όχι μόνον η πραγματικότητα αλλά και τα ίδια τα στοιχεία, με κορυφαίο εν προκειμένω παράδειγμα τη νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για την ελληνική οικονομία.
Η «επίσημη» αλήθεια είναι ότι βγαίνουμε από το τούνελ, ότι έρχεται το φως, ότι ανακάμπτουμε μέσα στο έτος. Η «πραγματική» αλήθεια είναι όμως εντελώς διαφορετική: ο ΟΟΣΑ ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά τις ήδη δυσθεώρητες ευρωπαικές προβλέψεις για την ύφεση, στο 4,8%, όπως και για την ανεργία. Ακόμα περισσότερο, απομακρύνει ουσιαστικά σε βάθος χρόνου κάθε προσδοκία ανάπτυξης και «ζωγραφίζει» μια μακρά παράταση της ελληνικής κρίσης, η οποία, πλέον, είναι η νέα πραγματικότητα, η νέα κανονικότητα της Ελλάδας.
Όμως, πόσο είναι δυνατόν μια τέτοια «κανονικότητα» να αντέξει στο χρόνο; Το ερώτημα θέτει και ο ίδιος ο διεθνής Οργανισμός. Τέλος, πέραν όλων αυτών, ο ΟΟΣΑ λέει καθαρά αυτό που για πολιτικούς λόγους έχει πέσει στη σκιά μετά την τελευταία έκθεση της τρόικας, καθώς το Βερολίνο θέλει μια αδιατάρακτη ευρωπαική ηρεμία πριν τις γερμανικές εκλογές: ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και νέα χρηματοδότηση.
Τώρα φυσικά δεν είναι απίθανο κάποιοι να δουν στην έκθεση του ΟΟΣΑ πολιτικά ή άλλα «πονηρά» κίνητρα – πόσοι και πόσοι δεν έχουν δει ιπτάμενους δίσκους, ή οράματα;…
Όμως, ούτε τέτοια κίνητρα υπάρχουν, ούτε λάθη έχουν γίνει στις προβλέψεις – μακάρι να ήταν έτσι. Απλώς απεικονίζεται η πραγματικότητα, την οποία όλοι μας πολύ καλά γνωρίζουμε.
Μπορεί φυσικά να φανταστεί κανείς τους πύρινους λόγους που θα έβγαζαν στελέχη της σημερινής κυβέρνησης και των κομμάτων της μετά από αυτή την έκθεση, αν απλώς δεν μετείχαν στην κυβέρνηση αλλά βρίσκονταν στην αντιπολίτευση – αυτά είναι γνωστά και τα αντιλαμβάνεται ο καθένας. Και μόνο να σκεφτεί κανείς την εικόνα, είναι σα να τους ακούει να τα λένε.
Εκείνο όμως που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, είναι το πότε επιτέλους η πολιτική ανάγνωση της πραγματικότητας θα καταστεί περισσότερο σχετική με την πραγματικότητα και λιγότερο με την πολιτική. Γιατί αυτή δυστυχώς είναι μια κεντρική παθογένεια, κυρίαρχη απ’ άκρο σ’ άκρο στο πολιτικό σύστημα της χώρας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.