Έτοιμο από τώρα το νέο σχέδιο Ανάν

Με τη σφραγίδα της γερμανικής κυβέρνησης ετοιμάζεται στα γνωστά κέντρα αποφάσεων το σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού. Προορίζεται για το καλοκαίρι του 2014 και θα έχει τις συνέπειες ενός «Αττίλα 3». Το «Π» είχε αποκαλύψει από το καλοκαίρι του 2010 όλο το πλάνο των τροϊκανών για την ελληνική οικονομία και το σχέδιο καθολικής παράδοσης της χώρας. Τώρα, όλα όσα είχαμε γράψει τότε, έχουν αποδειχθεί στην πράξη. Στην ίδια λογική κινείται και το κυπριακό σχέδιο, αλλά με μια ουσιαστική διαφορά: εκτός από την οικονομική διάλυση, θα έχουμε και την πολιτική. Για την ακρίβεια, μέσω της οικονομικής διάλυσης θα επέλθει και η πολιτική. Ο στόχος είναι ο εξής: Με τα δύο νομοσχέδια που ήδη πέρασαν από την κυπριακή Βουλή, οι εξουσίες περνούν στα χέρια του κεντρικού τραπεζίτη και του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών. Όπως έγινε και στην Ελλάδα. Αυτοί οι δύο αξιωματούχοι (απολύτως εξαρτημένοι από την τρόικα) προχωρούν στην έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων που στην ουσία διαλύουν τον έναν από τους δύο πυλώνες στους οποίους στηριζόταν μέχρι σήμερα η βιωσιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας: τον χρηματοπιστωτικό. Ο στόχος ήταν τόσο εξόφθαλμα εμφανής, ώστε προκαλεί ακόμη και σήμερα ερωτήματα η άνευ προηγουμένου παράδοση της κυπριακής ηγεσίας στις επιταγές των δανειστών. Σε δεύτερη ανάγνωση, τα δύο νομοσχέδια για τον τραπεζικό τομέα και τον έλεγχο κίνησης κεφαλαίων για (υποτίθεται) την αποφυγή μαζικών εκροών από τις κυπριακές τράπεζες εξυπηρετεί τη διάλυση και του έτερου πυλώνα: του τουρισμού. Ο περιορισμός κάθε είδους τραπεζικής συναλλαγής, ακόμη και της χρήσης πιστωτικής κάρτας, ουσιαστικά διώχνει τους τουρίστες, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις. Κανένας τουρίστας δεν θα πήγαινε σε προορισμό όπου θα δέχονταν μόνο μετρητά και θα ήταν αβέβαιο το ύψος των αναλήψεων χρημάτων από μηχανήματα τραπεζών. Μνημόνιο... Ελλάδας Είναι άγνωστο ακόμη πόσο θα διαρκέσουν οι περιορισμοί. Προφανώς όμως οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τον κεντρικό τραπεζίτη Π. Δημητριάδη και τον υπουργό οικονομικών Μ. Σαρρή, που απέδειξαν τις τελευταίες μέρες πως θα έκαναν τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια της τρόικας. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Κύπριου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη ότι το κούρεμα θα γίνει για να αποφευχθούν δημοσιονομικά μέτρα, η τρόικα έχει άλλες βλέψεις. Το μνημόνιο «τύπου Ελλάδας» είναι έτοιμο. Το γνώριζε ο Αναστασιάδης πριν αναχωρήσει για τις Βρυξέλλες και το είχε αποδεχθεί. Το γνώριζαν και όλοι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, καθώς κατέφθασε στα γραφεία τους πριν από το Eurogroup. Τώρα πλέον ο Πρόεδρος της Κύπρου και οι συνεργάτες του ασχολούνται μόνο με την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης, αλλά το ερώτημα είναι γιατί δεν ενημερώθηκε ο κυπριακός λαός. Το μνημόνιο της Κύπρου θα περιέχει την κλασική συνταγή: οριζόντια περικοπή στους μισθούς, τις συντάξεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές στις δαπάνες για την άμυνα, την Παιδεία, την Υγεία και πώληση όλων των κερδοφόρων κρατικών και ημικρατικών οργανισμών: τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμός και λιμένες (κυρίως). Με τη μαζική επιβολή των μνημονίων και την απειλή ανά τρεις μήνες ότι, εάν δεν ληφθούν νέα μέτρα, θα κοπεί η δανειοδότηση, οι Κύπριοι θα δουν μπροστά τους μια οξύτατη και απότομη ύφεση που μπορεί να φθάσει και το 10% του ΑΕΠ τον πρώτο χρόνο. Το βιοτικό επίπεδο θα πέσει δραματικά, με αποτέλεσμα κανείς να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Ενώ οι Κύπριοι θα παλεύουν να επανεκκινήσουν την οικονομία τους, το γεωπολιτικό παιχνίδι θα επιβάλλει τη σταδιακή αναγνώριση των Κατεχομένων και μια λύση τύπου Ανάν προς όφελος των Τουρκοκυπρίων. Η επιλογή των ΗΠΑ και του Ισραήλ να επιτεθούν στο Ιράν αποκρυσταλλώνεται. Αυτό επιτάσσει και τη χρησιμοποίηση των βάσεων της Τουρκίας. Γι’ αυτό, με μια κίνηση - εξπρές του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, οι Νετανιάχου και Ερντογάν «τα βρήκαν», έστω και προσωρινά. Η Τουρκία βέβαια ζήτησε ανταλλάγματα: την ακύρωση των συμφωνιών Κύπρου - Ισραήλ για το φυσικό αέριο και την επίλυση του Κυπριακού. Η ενίσχυση της Τουρκίας διαφάνηκε και στην επιχειρηματική σύσφιξη των σχέσεών της με τη Γερμανία και τη Ρωσία. Η κίνηση Ερντογάν αποδείχθηκε «ματ» διότι την κρίσιμη στιγμή καμία από τις δύο χώρες δεν βοήθησε την Κύπρο. Οι οικονομικές σχέσεις άλλωστε και των δύο με την Τουρκία έχουν πολλαπλάσιο όγκο συγκριτικά προς αυτές με τη Μεγαλόνησο. Επιπλέον, τόσο η Γερμανία όσο και η Γαλλία έχουν απλώσει χείρα βοηθείας προς την Άγκυρα και υποσχέθηκαν την επανέναρξη των διαδικασιών για την ενταξιακή πορεία. Το ίδιο επιθυμεί και η Τουρκία. Βεβαίως κανείς δεν θέλει πλήρη ένταξη. Ακόμα και ο Ερντογάν υπογείως επιδιώκει την ειδική σχέση. Έτσι, όλοι θα επωφεληθούν μόνο στους τομείς που τους ενδιαφέρουν. Η αλλαγή των συσχετισμών είναι εμφανής – αν και ίσως πρόσκαιρη. Το ζήτημα είναι εάν η Κύπρος θα υπογράψει την καταδίκη της μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Δυστυχώς, το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας ήταν και είναι παθητικός θεατής των επαφών που γίνονται γύρω από τα χωρικά ύδατα της Μεγαλονήσου. Αν και υπάρχουν σκέψεις περί επίσημης επίσκεψης του Αναστασιάδη στο Ισραήλ, η πιθανότητα χτυπήματος στην Τεχεράνη «καίει» περισσότερο τώρα τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη. Το άλλο σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε (και θα το αναπτύξουμε προσεχώς) είναι οι τραγικές «συμπτώσεις» ανάμεσα στη συμπεριφορά της κυπριακής κυβέρνησης και αυτήν της κυβέρνησης Παπανδρέου. Φαίνεται πως και στην περίπτωση της Κύπρου το παιχνίδι ήταν στημένο... http://www.topontiki.gr/article/51023/Etoimo-apo-tora-to-neo-sxedio-Anan