Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2013-2016 που θα κληθεί να ψηφίσει σύντομα η Βουλή αποτελεί ένα είδος μπούσουλα για την άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής μεσοπρόθεσμα.
Το νέο ΜΠΔΣ ενσωματώνει την πρώτη αναθεώρηση του 2ου προγράμματος οικονομικής πολιτικής (μνημόνιο ΙΙ), για την οποία γίνεται τόσος θόρυβος, και τα νέα στοιχεία για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας.
Βασικός στόχος είναι η δημιουργία υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων ως ποσοστό του ΑΕΠ για πολλά χρόνια, κοινώς τα έσοδα να ξεπερνούν κατά πολύ τις δαπάνες εκτός τόκων, ώστε να μπορέσει η χώρα να μειώσει σταδιακά το δημόσιο χρέος σε χαμηλότερα επίπεδα.
Ο βασικός στόχος είναι το πρωτογενές πλεόνασμα να σταθεροποιηθεί στο 4,5% του ΑΕΠ από το 2016 και μετά στο πλαίσιο της δημοσιονομικής επιμήκυνσης από το 2014 προηγουμένως.
Έχουμε αναφερθεί πρόσφατα με κριτικό τρόπο στις επιπτώσεις που το επιδιωκόμενο πρωτογενές πλεόνασμα έχει στον ρυθμό ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα και δεν είναι πρόθεσή μας να επανέλθουμε.
Όμως, δεν μπορεί να μη σταθούμε σε ένα άλλο ζήτημα που άπτεται των προβλέψεων του ΜΠΔΣ για το έλλειμμα, το πρωτογενές αποτέλεσμα και για άλλα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας από τη στιγμή που έγινε πρόσφατα θέμα συζήτησης διεθνώς.
Αναφερόμαστε στη μελέτη του ΔΝΤ που αναφέρει ότι οι επιπτώσεις της δημοσιονομικής λιτότητας στον ρυθμό ανάπτυξης σε ένα δείγμα 28 χωρών που ήταν σε πρόγραμμα προσαρμογής είχαν υποεκτιμηθεί.
Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική προσαρμογή οδήγησε σε μεγαλύτερη ύφεση την περίοδο 2010-2011 από αυτήν που προέβλεπαν τα οικονομικά προγράμματα, όπως άλλωστε συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολλαπλασιαστές που χρησιμοποιούνται για την πρόβλεψη του ρυθμού μεταβολής του ΑΕΠ από τότε που ξεκίνησε η επονομαζόμενη μεγάλη ύφεση (2008) κυμαίνονται από 0,4 έως 1,2 ή 0,5 περίπου κατά μέσο όρο.
Με άλλα λόγια, το ΑΕΠ μιας τέτοιας χώρας εκτιμάτο προηγουμένως ότι θα συρρικνωνόταν 0,5% κατά μέσο όρο αν το δομικό δημοσιονομικό έλλειμμά της μειωνόταν κατά 1% του ΑΕΠ.
Όμως, η μελέτη του ΔΝΤ δείχνει ότι η επίπτωση είναι πολύ μεγαλύτερη αφού ο πολλαπλασιαστής κυμαίνεται από 0,9 έως 1,7.
Κοινώς, το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί από 0,9% έως 1,7% αν το ίδιο έλλειμμα μειωθεί κατά 1% του ΑΕΠ.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι οι ανωτέρω διαπιστώσεις της μελέτης του ΔΝΤ θα είχαν ληφθεί υπόψη στον υπολογισμό της επίπτωσης της δημοσιονομικής προσαρμογής στην ελληνική οικονομία.
Όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, όπως παραδέχονται οι συντάκτες του ΜΠΔΣ, επισημαίνοντας πάντως τον κίνδυνο να πέσουν έξω οι προβλέψεις τους.
«Η μέχρι τώρα ανάλυση, από ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες του ΔΝΤ, υπέθεταν δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές πολύ κοντά στο 0,5, τουλάχιστον στις προηγμένες οικονομίες, κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες μέχρι το 2009.
Νεότερες μελέτες δείχνουν σημαντική αύξηση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών στη μετά την κρίση περίοδο από 0,9 έως 1,7. Αν όντως αυτό αληθεύει, υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί απόκλιση της πραγματικής μακροοικονομικής επίδοσης της οικονομίας για την περίοδο 2013-2016 σε σχέση με το μακροοικονομικό σενάριο», αναφέρεται σχετικά.
Εμμέσως δηλαδή παραδέχονται ότι οι προβλέψεις του ΜΠΔΣ για το 2013-2016 για τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια βασίζονται στους παλαιότερους και μικρότερους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές.
Αυτός είναι ο λόγος που βάλαμε τον «προβοκατόρικο» κάπως τίτλο το ΔΝΤ «αμφισβητεί» το ΜΠΔΣ.
Dr. Money
Το νέο ΜΠΔΣ ενσωματώνει την πρώτη αναθεώρηση του 2ου προγράμματος οικονομικής πολιτικής (μνημόνιο ΙΙ), για την οποία γίνεται τόσος θόρυβος, και τα νέα στοιχεία για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας.
Βασικός στόχος είναι η δημιουργία υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων ως ποσοστό του ΑΕΠ για πολλά χρόνια, κοινώς τα έσοδα να ξεπερνούν κατά πολύ τις δαπάνες εκτός τόκων, ώστε να μπορέσει η χώρα να μειώσει σταδιακά το δημόσιο χρέος σε χαμηλότερα επίπεδα.
Ο βασικός στόχος είναι το πρωτογενές πλεόνασμα να σταθεροποιηθεί στο 4,5% του ΑΕΠ από το 2016 και μετά στο πλαίσιο της δημοσιονομικής επιμήκυνσης από το 2014 προηγουμένως.
Έχουμε αναφερθεί πρόσφατα με κριτικό τρόπο στις επιπτώσεις που το επιδιωκόμενο πρωτογενές πλεόνασμα έχει στον ρυθμό ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα και δεν είναι πρόθεσή μας να επανέλθουμε.
Όμως, δεν μπορεί να μη σταθούμε σε ένα άλλο ζήτημα που άπτεται των προβλέψεων του ΜΠΔΣ για το έλλειμμα, το πρωτογενές αποτέλεσμα και για άλλα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας από τη στιγμή που έγινε πρόσφατα θέμα συζήτησης διεθνώς.
Αναφερόμαστε στη μελέτη του ΔΝΤ που αναφέρει ότι οι επιπτώσεις της δημοσιονομικής λιτότητας στον ρυθμό ανάπτυξης σε ένα δείγμα 28 χωρών που ήταν σε πρόγραμμα προσαρμογής είχαν υποεκτιμηθεί.
Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική προσαρμογή οδήγησε σε μεγαλύτερη ύφεση την περίοδο 2010-2011 από αυτήν που προέβλεπαν τα οικονομικά προγράμματα, όπως άλλωστε συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολλαπλασιαστές που χρησιμοποιούνται για την πρόβλεψη του ρυθμού μεταβολής του ΑΕΠ από τότε που ξεκίνησε η επονομαζόμενη μεγάλη ύφεση (2008) κυμαίνονται από 0,4 έως 1,2 ή 0,5 περίπου κατά μέσο όρο.
Με άλλα λόγια, το ΑΕΠ μιας τέτοιας χώρας εκτιμάτο προηγουμένως ότι θα συρρικνωνόταν 0,5% κατά μέσο όρο αν το δομικό δημοσιονομικό έλλειμμά της μειωνόταν κατά 1% του ΑΕΠ.
Όμως, η μελέτη του ΔΝΤ δείχνει ότι η επίπτωση είναι πολύ μεγαλύτερη αφού ο πολλαπλασιαστής κυμαίνεται από 0,9 έως 1,7.
Κοινώς, το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί από 0,9% έως 1,7% αν το ίδιο έλλειμμα μειωθεί κατά 1% του ΑΕΠ.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι οι ανωτέρω διαπιστώσεις της μελέτης του ΔΝΤ θα είχαν ληφθεί υπόψη στον υπολογισμό της επίπτωσης της δημοσιονομικής προσαρμογής στην ελληνική οικονομία.
Όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, όπως παραδέχονται οι συντάκτες του ΜΠΔΣ, επισημαίνοντας πάντως τον κίνδυνο να πέσουν έξω οι προβλέψεις τους.
«Η μέχρι τώρα ανάλυση, από ακαδημαϊκές έρευνες και μελέτες του ΔΝΤ, υπέθεταν δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές πολύ κοντά στο 0,5, τουλάχιστον στις προηγμένες οικονομίες, κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες μέχρι το 2009.
Νεότερες μελέτες δείχνουν σημαντική αύξηση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών στη μετά την κρίση περίοδο από 0,9 έως 1,7. Αν όντως αυτό αληθεύει, υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί απόκλιση της πραγματικής μακροοικονομικής επίδοσης της οικονομίας για την περίοδο 2013-2016 σε σχέση με το μακροοικονομικό σενάριο», αναφέρεται σχετικά.
Εμμέσως δηλαδή παραδέχονται ότι οι προβλέψεις του ΜΠΔΣ για το 2013-2016 για τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα χρόνια βασίζονται στους παλαιότερους και μικρότερους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές.
Αυτός είναι ο λόγος που βάλαμε τον «προβοκατόρικο» κάπως τίτλο το ΔΝΤ «αμφισβητεί» το ΜΠΔΣ.
Dr. Money
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.