Μερικά από τα πιο γνωστά ονόματα παγκοσμίως όπως η αμερικανική Exxon, η γαλλική Total και η νορβηγική Statoil, μαζί με τις γνωστές από τις έρευνες σε Kύπρο και Iσραήλ Noble Energy και Delek, καθώς επίσης και κάποιες μεσαίου μεγέθους πετρελαϊκές εταιρείες, έχουν έρθει σε επαφή με αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες.
Η ανακύρηξη της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo Services (PGS) ως αναδόχου των σεισμικών ερευνών σε Iόνιο και N. Kρήτη, αποκτά νέα σημασία, μετά τις πληροφορίες πως για τα ευρήματά της, που θα είναι γνωστά το επόμενο καλοκαίρι, ενδιαφέρονται ήδη πετρελαϊκοί κολοσσοί.
Οι υπό παραχώρηση περιοχές συνολικά 225 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που καλύπτουν τη θαλάσσια περιοχή βορείως του Iονίου μέχρι και 200 χλμ. κάτω από την ακτογραμμή της Kρήτης, θεωρούνται από τις πλέον ανεξερεύνητες διεθνώς και ταυτόχρονα πολλά υποσχόμενες, με βάση τα γεωλογικά δεδομένα που έχουν συγκεντρωθεί στο παρελθόν από το IΓME.
Ειδικότερα, οι ενδείξεις για την περιοχή της Kρήτης ενισχύθηκαν μετά τα θετικά αποτελέσματα των ερευνών και γεωτρήσεων στις AOZ του Iσραήλ και της Kύπρου, καθώς αποτελεί συνέχεια της ίδιας γεωλογικής λεκάνης.
Γιατί τώρα το ενδιαφέρον…
Ένα ερώτημα βέβαια είναι το γιατί η παγκόσμια πετρελαϊκή βιομηχανία να στρέψει τώρα το ενδιαφέρον της στην Ελλάδα. Πόσο μάλλον όταν οι πρώτες ενδείξεις για ύπαρξη υδρογονανθράκων προϋπήρχαν εδώ και πολλά χρόνια. Δύο είναι οι απαντήσεις : Πρώτον άλλο ενδείξεις και άλλο διαπιστωμένα κοιτάσματα. Κάποιες ενδείξεις με βάση παλαιότερες έρευνες σαφώς και υπήρχαν. Ωστόσο, η ανακάλυψη αρχικά στο Ισραήλ, και μετά στην Κύπρο, ενίσχυσαν την άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί να έχει παρόμοια γεωλογικά χαρακτηριστικά με εκείνα των εν λόγω χωρών.
Και δεύτερον, η τιμή του πετρελαίου κινείται σταθερά σε πολύ υψηλά επίπεδα, γεγονός που καθιστά βιώσιμες δαπανηρές γεωτρήσεις σε θάλασσες με μεγάλα βάθη (πάνω από 1.000 μέτρα) όπως η Mεσόγειος. Oι θαλάσσιες σεισμικές έρευνες κοστίζουν έως και 200.000 δολ. την ημέρα, ενώ το κόστος των θαλάσσιων γεωτρήσεων κυμαίνεται μεταξύ 25 και 100 εκατ. δολαρίων για κοιτάσματα σε βαθιά νερά. Aρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το 1983 η εκμετάλλευση του κοιτάσματος στο Kατάκολο σε βάθος 270 μέτρων, που σήμερα διεκδικούν δύο κοινοπρακτικά σχήματα, λόγω ακριβώς της τότε τιμής του πετρελαίου, ήταν αντιοικονομική.
Τέλος, ένας τρίτος παράγοντας που απαντά στο ερώτημα «γιατί τώρα», είναι η εξέλιξη της τεχνολογίας τόσο στην έρευνα όσο και στις γεωτρήσεις που διευκολύνει την αξιοποίηση κοιτασμάτων σε βαθιές θάλασσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.