Εν τω μεταξύ, η Ισπανία σείεται: ο κόσμος τρέχει από τη μια στα συλλαλητήρια γύρω από τη βουλή και από την άλλη στις τράπεζες για να σηκώσει καταθέσεις, ενώ σε περιφέρειες της χώρας – μεγαλύτερες από την Ελλάδα – άνθρωποι διαδηλώνουν κατά δεκάδες χιλιάδες αναζητώντας τώρα με πολύ μεγάλη ένταση κάτω από την πίεση των μέτρων, την επίτευξη του παλιού αιτήματός τους, της αυτονομίας.
Στην Πορτογαλία η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη: η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αναθεωρήσει μια σειρά από άλλα μέτρα που θα ελάμβανε έπειτα από την πρωτοφανή πίεση που της άσκησαν δημόσια εν ενεργεία ένστολοι της χώρας, απειλώντας ότι αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική θα επέμβουν. Ακόμα και στη Γαλλία ετοιμάζεται η μεγάλη γενική απεργία για τις αρχές Οκτωβρίου.
Και μπορεί το Βερολίνο να διαρρέει με τον παλιό γνωστό σε εμάς τρόπο ότι «χάνει την υπομονή του» και με τη Μαδρίτη, όμως, πίσω στην Ελλάδα, η κατάσταση είναι πλέον απολύτως οριακή: «Δεν έχουμε κάνει καμία στροφή» μετά την επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο είπε την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα ο υπουργός Σόιμπλε. Αλλά εδώ, ουδείς δείχνει να τον έλαβε σοβαρά υπόψη.
Στην Αθήνα πολλοί δυσκολεύονται να φανταστούν ότι ο Σόιμπλε απλώς λέει την αλήθεια και ότι γι' αυτό ακριβώς τα πράγματα φτάνουν στο αδιέξοδο. «Θλίβομαι όταν ακούω για τρίτο πακέτο, για επιμήκυνση δύο, τριών ή τεσσάρων ετών ή για άλλες διευκολύνσεις. Πιστεύετε ότι έτσι θα ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών στην Καλιφόρνια ή άλλού;», προσέθεσε.
Κάποιοι, ειδικά όσοι πίστεψαν ότι «άλλαξε το κλίμα», θα πρέπει τώρα να συνειδητοποιήσουν ότι πράγματι άλλαξε, αλλά κατά πολύ προς το χειρότερο: η πιθανότητα να μπει η Ελλάδα με κάποιο τρόπο στο ρόλο του εξιλαστήριου θύματος προκειμένου να επιχειρηθεί το «μάζεμα» της ευρύτερης κατάστασης, μεγιστοποιείται εκ νέου.
Την ίδια ώρα όμως που ο υπουργός Σόιμπλε και άλλοι αξιωματούχοι του CDU έλεγαν τα παραπάνω, ένας άλλος Γερμανός, ο τέως καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ, μία από τις πλέον σεβαστές μορφές της ευρωπαικής πολιτικής, δήλωνε: «Εμείς οι Γερμανοί δεν πρέπει ποτέ να γίνουμε η αιτία είτε της συρρίκνωσης, είτε της κατάρρευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Όμως, η Γερμανία του Βερολίνου, της Μέρκελ, του Σόιμπλε και του Βέστερβέλε, είναι μια ευθέως επιθετική δύναμη, που ουδεμία σχέση έχει με την παλιά Γερμανία του Σμιτ. Εκτός κι αν ο πατριάρχης της γερμανικής πολιτικής έχει γίνει… αντιγερμανός και λαϊκιστής. Οσο κι αν εμείς κάνουμε ότι κάνουμε εις βάρος πρωτίστως του εαυτού μας, οι Γερμανοί κάνουν ακριβώς αυτό που λέει ο Χέλμουτ Σμιτ: γίνονται η αιτία κατάρρευσης της Ευρώπης. Και, δυστυχώς, αυτή η κατάρρευση φαίνεται ότι ξεκινά ακριβώς από εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.