Ο θίασος των αρχηγών

Του Γιώργου Δελαστίκ

Μειδιάματα ειρωνικά. Σαρκαστικά σχόλια. Απαξιωτικές κρίσεις για τις κατά φαντασίαν συγκρούσεις. Οι θεατρικές παραστάσεις του θιάσου των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης δεν πάνε καθόλου καλά τελευταία.

Μπορεί ο Αντώνης Σαμαράς, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Φώτης Κουβέλης να νομίζουν ότι δίνουν τα ρέστα τους από πλευράς υποκριτικών δυνατοτήτων. Ενδέχεται να πιστεύουν μάλιστα ότι συμμετέχουν σε μεγαλειώδες έπος αναμέτρησης με την τρόικα των επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Το αποτέλεσμα του θεάτρου που παίζουν όμως τους προδίδει. Ουδέποτε υπερβαίνει το επίπεδο του κωμειδυλλίου, όπως λέγαμε παλιότερα. Ελαφρά μουσική κωμωδία με αισθηματικό περιεχόμενο. Οι δεσμοί της τρόικας εσωτερικού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) με την τρόικα εξωτερικού (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) δεν κρύβονται.
Αυτό που λέει η τρόικα των ξένων γίνεται πάντα στο τέλος. Τώρα πια το γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες. Το πολιτικό θέατρο των αρχηγών δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μέρος της τελετουργίας πειθαναγκασμού, παραπλάνησης και τελικά υποταγής του ελληνικού λαού στα μέτρα που τον εξαθλιώνουν.
Δεν πέφτει η κυβέρνηση σε καμιά περίπτωση από μόνη της. Δεν έχει καμιά πολιτική ή ηθική αναστολή να πάρει τα πιο απάνθρωπα μέτρα εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. «Το υποζύγιο αντέχει, φόρτωσέ το κι άλλο» είναι το κυβερνητικό σύνθημα, όσο βλέπει τους πολίτες να μην αντιδρούν, να σκύβουν το κεφάλι και να υπομένουν στωικά τα διαρκώς και πιο εξοντωτικά μέτρα. Αυτή η πολιτική που αποσκοπεί στο να γίνονται οι Ελληνες διαρκώς φτωχότεροι δεν έχει τέλος. Οι Γερμανοί που την επιβάλλουν μέσω των γηγενών συνεργατών τους στην κυβέρνηση δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να τη σταματήσουν ποτέ.
Δεν φεύγει κανένα κόμμα από την κυβέρνηση, όσο σκληρή πολιτική και αν εφαρμόσει. Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ήξεραν από πριν τι πολιτική θα ακολουθήσουν. Το γνώριζαν και το είχαν αποδεχθεί. Για να εφαρμόσουν την πολιτική που υλοποιούν μπήκαν στην κυβέρνηση. Δεν μπήκαν ούτε για να σώσουν τους Ελληνες ούτε για να τους... ελεήσουν ή να τους λυπηθούν. Το παιχνίδι ήταν πεντακάθαρο από την αρχή. Συγκυβερνούν για να εξασφαλίσουν πρωτίστως την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Τίποτα άλλο!
Ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μέσω της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι τρελός να την εγκαταλείψει την πρωθυπουργία. Να πάει πού; Ολους κι όλους 129 βουλευτές έβγαλε. Θεωρείται άλλωστε απίθανο να ξαναπάρει το 29,66% των ψήφων αν ξαναγίνονταν σύντομα εκλογές. Ποιος θυμάται άλλωστε τις διακηρύξεις του στο Αιγάλεω, το Σάββατο του Λαζάρου; «Το λέω ρητά και κατηγορηματικά: Απορρίπτουμε τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ! Τον Γιώργο Παπανδρέου τον διώξαμε. Τώρα θα διώξουμε και το ΠΑΣΟΚ!» υποσχόταν στους οπαδούς της ΝΔ. Ε, καλά, έλεγε και καμιά ανοησία για να περνάει η ώρα...
Και να έδιωχναν τον Βενιζέλο από την κυβέρνηση, αυτός αποκλείεται να έφευγε! Ειδικά στις σημερινές συνθήκες όπου το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση αποσύνθεσης, που είναι αμφίβολο ακόμη και το αν θα κατόρθωνε να πιάσει το 10% των ψήφων σε περίπτωση που γίνονταν εκλογές αυτούς τους μήνες. Κανείς δεν μπορεί να είναι καν σίγουρος ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε ήδη διαλυθεί, αν δεν συγκρατούσε κάποια στελέχη και ψηφοφόρους του η συμμετοχή στην εξουσία, έστω και ως «τσόντα» της ΝΔ.
Ούτε ο «πλεονάζων» Κουβέλης -υπό το πρίσμα του ότι οι 17 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ δεν είναι αναγκαίοι για τον σχηματισμό κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας- δεν θα έφευγε ποτέ από την κυβέρνηση Σαμαρά. Τόσο ο ίδιος όσο και η περί αυτόν ομάδα στελεχών βρήκαν μοναδική ευκαιρία να προσκολληθούν στην εξουσία, γιατί να την εγκαταλείψουν οικειοθελώς; Αφού μέχρι και οι ψηφοφόροι τους «δανεικοί» από το ΠΑΣΟΚ είναι!
Καμιά ανησυχία για τη συνοχή της κυβέρνησης δεν υπάρχει, λοιπόν, όσο δεν υπάρχουν εκτεταμένες και έντονες λαϊκές αντιδράσεις με στόχο την ανατροπή της. Μόνο τότε θα άλλαζαν τα πράγματα. Οσο διαρκεί όμως η σημερινή αδράνεια του κόσμου, μόνη πρόσθετη επιβάρυνση θα είναι κάποιες ακόμη κακόγουστες παραστάσεις πολιτικού θεάτρου από το «μπουλούκι» των αρχηγών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ...

Πηγή: ΕΘΝΟΣ