Θα αγωνιστούμε ή θα γλείφουμε;

Χρήστου Δημήτρης

Ποιό ήταν το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μαΐου; Όχι άλλο Μνημόνιο, συμφώνησαν όλοι. Και αφού συμφώνησαν, με τι θέσεις κατέρχονται στις νέες εκλογές την 17η Ιουνίου η Ν.Δ. το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ., σε ό,τι αφορά το κεντρικό ζήτημα; Οφείλουμε -λένε- να διεκδικήσουμε (με ευγένεια) την σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο. Να το επιμηκύνουμε για να γίνει πιο φιλικό στον πολίτη (!) αναφέρει κάθε τόσο η Φώφη Γεννηματά. Μου κάνει εντύπωση, ειδικά τις τελευταίες μέρες, που όλο και περισσότερα στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ. δηλώνουν ότι η καταγγελία του Μνημονίου είναι “κόκκινη γραμμή” την οποία δεν διαπραγματευόμαστε!

Τελικά ο λαός πήρε την υπόθεση της Αριστεράς στα χέρια του, την οδήγησε στο 17% και τώρα δηλώνει έτοιμος να την εκτοξεύσει σε μεγάλη ύψη ευθυνών

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ αυτό, αξίζει να θυμίσουμε πως η τρόικα πρότεινε μια μεγαλύτερη περίοδο προσαρμογής, που θα επέτρεπε βραχυχρόνια πιο ήπια δημοσιονομική πολιτική. Ο κ. Βενιζέλος ήταν εκείνος που αρνήθηκε και για πολιτικούς λόγους έθεσε ως όριο το 2014! Δηλαδή τώρα θα πάνε όλοι μαζί, μαχητικοί και αποφασισμένοι να διαπραγματευτούν σκληρά εκείνο που οι δανειστές μας είχαν προτείνει και θα πουν ότι νίκησαν, όπως έκανε ο Παπανδρέου. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε τη γνώμη του ανένταχτου πολιτικά καθηγητή Οικονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Βαρουφάκη που σε συνέντευξη του στη γερμανική εφημερίδα “Die Zeit” αναφέρει πως όποιος έχει οικονομική κατάρτιση, συμφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και διευκρινίζει: “Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί, αν θέλουμε να διατηρήσουμε το ευρώ. Δεν μπορούμε να παίρνουμε τα χρήματα σας υπό όρους με τους οποίους δεν θα μπορέσουμε να σας εξοφλήσουμε ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεργεί με υπευθυνότητα όταν το δηλώνει ξεκάθαρα στην Ευρώπη. Θα περίμενα να το εκτιμήσει αυτό ο Γερμανός φορολογούμενος”.

ΞΕΡΕΤΕ τι φοβάμαι για την επόμενη μέρα των εκλογών; ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χρησιμοποιούν όλα τα εκβιαστικά διλήμματα με τα οποία βομβαρδίζουν τους Έλληνες και ο μόνος λόγος που μπορεί να τους κάνει να υποχωρήσουν, από μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να του βάλουν τέτοια εμπόδια, ώστε να τον σπρώξουν στην αποτυχία (με τη βοήθεια των πιστωτών) αδιαφορώντας για το κόστος που θα πλήξει βάναυσα τον ελληνικό λαό. Αυτό το περιμένω. Η αγωνία μου αφορά κυρίως τη ΔΗΜ.ΑΡ., με την οποία μπορεί να προκύψει συνεργασία αυτοδύναμης κυβέρνησης.

ΑΝ Ο Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ πρόκειται να βάλει τον Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει ότι ακόμα και στην περίπτωση που έχει καρέ του άσου και η Μέρκελ μια απλή κέντα, είναι υποχρεωμένος γραπτώς, να πάει πάσο, δεν κάνουμε τίποτα. Πολιτική που ακυρώνει κάθε στρατηγικό πλεονέκτημα σε μια δύσκολη ομολογουμένως διαπραγμάτευση, με στόχο να βγάλουμε τη χώρα από το σπιράλ του θανάτου, όπως την περιγράφει και την εννοεί η ΔΗΜ.ΑΡ., δεν είναι πολιτική. Είναι αυτοκτονία.

ΑΛΗΘΕΙΑ, ποιο τελικά είναι το συμπέρασμα που έχουν βγάλει οι πολιτικές δυνάμεις από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, σε ό,τι αφορά την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ; Έως και δύο μήνες πριν τις εκλογές πρώτη δύναμη στον χώρο της Αριστεράς ήταν η ΔΗΜ.ΑΡ., ακολουθούσε το ΚΚΕ και σε μικρή απόσταση ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο λαϊκό αίτημα για ενότητα το ΚΚΕ κωφεύει συστηματικά, η ΔΗΜ.ΑΡ. έπλεε σε πελάγη ευτυχίας αναμένοντας η πολυπόθητη συνεργασία της με το ΠΑΣΟΚ να γίνει πλέον με καλύτερους όρους.

ΣΤΙΣ 28 ΜΑΡΤΙΟΥ εφέτος, σημείωνα: “Το κοινωνικό αίτημα για αλλαγή πολιτικής είναι πλέον συγκλονιστικό, είναι ζωτικής σημασίας για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Ένα αίτημα που συνδέεται με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ ως μοναδικής ενωτικής αριστερής δημοκρατικής εναλλακτικής λύσης με δυναμική προοπτική, εφόσον όλα τα στελέχη και τα μέλη του πολιτικού σχηματισμού έχουν συνείδηση της κρισιμότητας των στιγμών και της ανάγκης για μεγάλες και τολμηρές ενωτικές πρωτοβουλίες. Δεν μπορεί να είναι θρίαμβος το 10% στις προσεχείς εκλογές, όταν η κοινωνία απαιτεί από σένα τη δημιουργία μεγάλου ισχυρού πολιτικού ρεύματος για να γίνεις εναλλακτική λύση.” Είχα δίκιο αφουγκραζόμενος την κοινωνία, περπατώντας στους δρόμους αντικρίζοντας την κρίση, ρωτώντας τους επαγγελματίες για την κατάσταση στα... χρόνια της χολέρας του Μνημονίου. Έβλεπα πως στην αριστερά δεν μπορείς να αθροίσεις μήλα, πορτοκάλια και αχλάδια. Πως η ενότητα της Αριστεράς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά ο λαός πήρε την υπόθεση της Αριστεράς στα χέρια του, την οδήγησε στο 17% και τώρα δηλώνει έτοιμος να την εκτοξεύσει σε μεγάλη ύψη ευθυνών.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ζητάει την απελευθέρωση της πατρίδας μας, ζητάει αναγέννηση με δικαιοσύνη, ισότητα και προκοπή. Βλέποντας το στημένο παιχνίδι των σαπισμένων κομμάτων και της πανικόβλητης παρασιτικής ελίτ, είναι έτοιμη να βοηθήσει ενεργά την Αριστερά να καλύψει τις όποιες κυβερνητικές αδυναμίες. Αν η Αριστερά για την οποία ομιλούμε, κατανοεί τη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα, επικοινωνεί ακούει και ρωτάει, συμβουλεύεται τον κόσμο, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την ειρηνική επανάσταση.

d.xristou@avgi.gr