Καταιγίδα επικίνδυνων εξελίξεων που πέρασαν απαρατήρητες
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Θανάσιμη απειλή για τον ελληνικό λαό δεν συνιστούν μόνο το PSI, η δανειακή σύμβαση και η ασκούμενη από την κυβέρνηση Παπαδήμου-Βενιζέλου-Σαμαρά οικονομική/κοινωνική πολιτική. Μια καταιγίδα εξελίξεων, που πέρασαν απαρατήρητες, στην ενεργειακή, αμυντική, εξωτερική πολιτική, συνιστούν ομοίως θανάσιμη απειλή για το πολίτευμα και την ασφάλεια των Ελλήνων.
Οι απειλές κινδυνεύουν τώρα πολύ περισσότερο να ενεργοποιηθούν, γιατί τα αγγλικού Δικαίου ομόλογα του PSIκαι η δανειακή, σταθμός στην αποικιακή ιστορία, εξασφάλισαν τους πιστωτές και τις απαιτήσεις τους, περιορίζοντας τον κίνδυνο που συνιστούσε για τις απαιτήσεις τους μια ελληνική χρεωκοπία ή μια έξοδος από το ευρώ. Καθιστούν έτσι ευκολότερο στις γεωπολιτικές δυνάμεις που συνδέονται με την «αριστοκρατία του χρήματος» να εξαπολύσουν με μεγαλύτερη άνεση όποια σχέδια κατά της ελληνικής και ευρωπαϊκής δημοκρατίας, για τη χρήση και τον έλεγχο Ελλάδας (και Κύπρου).
Η σύναψη των συμφωνιών θα ενεργοποιήσει, πιθανότατα, το δεύτερο στάδιο σχεδίου διάλυσης της Ε.Ε., που θα καταλήξει στην εκδίωξή μας, προτού περάσουμε στην τρίτη και τελική φάση της ευρωπαϊκής διάλυσης. Οι αρχιτέκτονες αυτού του σχεδίου υπόσχονται στους κεμαλιστές ότι, όταν αυτοί (ή το τάγμα Γκιουλέν) ρίξουν τον Ερντογάν, θα τους βάλουν στην Ε.Ε. στη θέση της Ελλάδας, αλλά βέβαια δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο.
Μετά από τις συμφωνίες Παπαδήμου-Σαμαρά θα βρεθούν σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο και όση δημοκρατία απομένει και η «ψυχρή ειρήνη» τεσσάρων δεκαετιών με την Τουρκία. Πόσο μάλλον που ορυκτός και υποθαλάσσιος πλούτος μας εκχωρήθηκαν ήδη -εμμέσως πλην σαφώς- σε πιστωτές και προτέκτορες.
Και τα οικονομικά, και τα γεωπολιτικά, και τα πολιτικά σχέδια συγκλίνουν και τέμνονται σε ένα πράγμα: να σπάσουν την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού, την εκτίμησή του στις δυνατότητες του κράτους, τις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες αυτού του κράτους, ώστε να ολοκληρώσουν τη μετατροπή του σε υποχείριο του νέου χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού και των γεωπολιτικών δυνάμεων που χρησιμοποιεί ή συνεργάζεται μαζί τους, σε μια πορεία που οδηγεί, μακροχρόνια, σε μια «Ελλάδα χωρίς Έλληνες»
«Μαχαιριά» στους Αρμένιους
Δεν υπάρχουν πιο ακατάλυτοι δεσμοί από αυτούς που συνδέουν δύο λαούς που αντιμετώπισαν την ίδια, γενοκτονική μανία του δυνάστη. Δεν υπάρχουν πιο ακατάλυτοι δεσμοί από αυτούς που συνδέουν Αρμένιους και Έλληνες. Στην κατηγορία Έλληνες δεν περιλαμβάνουμε τους «Εφιάλτες» ή όσους διαχειρίζονται τη χώρα για λογαριασμό πιστωτών και προστατών. Περιλαμβάνουμε όσους φωνάζουν στους δρόμους του κόσμου «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Με κατάπληξη μάθανε στο Γερεβάν (και σε Μόσχα-Τεχεράνη) ότι ο Έλληνας υπουργός Άμυνας ετοιμάζεται να δώσει γενναιόδωρη στρατιωτική βοήθεια στο Αζερμπαϊτζάν, ορκισμένο εχθρό της Αρμενίας. Η βοήθεια μπορεί να έχει στρατηγικές επιπτώσεις αλλάζοντας το συσχετισμό δυνάμεων και θέτοντας σε κίνδυνο την περίκλειστη, μεταξύ εχθρών, ορεινή Δημοκρατία. Το Αζερμπαϊτζάν διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις, μετά την Τουρκία, με το κυπριακό ψευδοκράτος. Γιατί θέλει να το ενισχύσει ο υπουργός Άμυνας μιας οικονομικά κατεστραμμένης Ελλάδας, που στέλνει αυξανόμενο αριθμό πολιτών της να αναζητούν περίθαλψη στα κοινωνικά ιατρεία, φαΐ στην εκκλησία και θάνατο στα παγκάκια;
Ο κ. Αβραμόπουλος επιμένει στη σύναψη της συμφωνίας, παρ’ όλο που οι Αρμένιοι όχι μόνο τον εκλιπαρούν να μην προχωρήσει, αλλά και προσφέρουν δωρεάν, για να αποτρέψουν την απειλή, όσο αξιόπιστο αντιαεροπορικό υλικό μπορούν να στερηθούν οι ίδιοι! Γιατί;
Η απάντηση είναι απλή, όπως και σε πολλά άλλα ερωτήματα: οι ραγδαία αναπτυσσόμενες σχέσεις των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων με την κυβέρνηση Νετανιάχου, «ιέρακος των ιεράκων»! Το Ισραήλ, υπό την ηγεσία του και για τους δικούς του λόγους, θέλει μια δική του ημισέληνο που αρχίζει από την Κύπρο, περνάει στα Βαλκάνια και τελειώνει στην Υπερκαυκασία. Μια «Διεθνής των Ζητιάνων», εργαλείο πίεσης στους ισλαμιστές της Άγκυρας και πολέμου κατά του Ιράν. Ο κ. Νετανιάχου, αν τουλάχιστο πιστέψουμε Το Βήμα, υπήρξε ένα από τα βασικά πρόσωπα που έσπρωξαν τον Παπανδρέου στο ΔΝΤ και με τις μυστικές επισκέψεις του στην Αθήνα (όταν συναντήθηκε και με τον κ. Σαμαρά) και με την «τυχαία» συνάντηση με τον Γιωργάκη στο εστιατόριο της Μόσχας!
Η Ελλάδα και η Κύπρος θα έπρεπε ασφαλώς να αναπτύξουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Αλλά το να ζητάει κανείς από τους παρόντες ‘Ελληνες και Κυπρίους πολιτικούς να διαπραγματευθούν με τους Ισραηλινούς οτιδήποτε, είναι σα να βάζει ένα νήπιο να παίξει σκάκι με τον Κασπάρωφ.
Γιατί πρέπει η Ελλάδα, φίλη των Αρμενίων και οικονομικά διαλυμένη, να κάνει τη βρομοδουλειά; Δεν υπάρχει άλλος να ενισχύσει το Αζερμπαϊτζάν; Η Ελλάδα «πρέπει» να το κάνει, για τον ίδιο λόγο που «έπρεπε» να πρωταγωνιστήσει στην ανατροπή του Μιλόσεβιτς και την υπονόμευση της ρωσικής προσπάθειας συμβιβασμού, μέσω του τότε συμβούλου του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Ρόντος (σήμερα απολαμβάνοντος μεγάλης εμπιστοσύνης και του περιβάλλοντος Σαμαρά), που μετά βγήκε και διαφήμισε τον ρόλο του στον Μίχα της Ελευθεροτυπίας, ώστε όχι μόνο να γίνει η δουλειά με τον Μιλόσεβιτς, αλλά να διεισδύσει διαχρονική δυσπιστία στις ελληνορωσικές/ελληνοσερβικές σχέσεις, να μην μπορέσει ποτέ να ξαναβρεί η Ελλάδα το πλέγμα παράπλευρων συμμαχιών που διέθετε προ του 1996. Να μην έχει η Ελλάδα «πρόσωπο», να μην έχει πού να πάει άμα της αλλάξουνε τα φώτα οι επίσημοι σύμμαχοι.
Για τον ίδιο λόγο, δεν έπρεπε μόνο να δοθεί ο Οτσαλάν στην Τουρκία, αλλά να το κάνουν Έλληνες, ώστε να καταστραφεί διαχρονικά η εμπιστοσύνη Ελλήνων-Κούρδων. Αυτό επιχειρείται σήμερα με τους Αρμένιους και πρέπει να σταματήσει αμέσως.
Να οικοδομηθεί σχέση με το Ισραήλ, αλλά σχέση ισότιμη, όχι σχέση που στηρίζεται στη θυσία του ελληνικού έθνους. Μακροχρονίως, η σχέση υποτέλειας που δημιουργείται, γιατί οι Έλληνες πολιτικοί δεν μπορούν, ούτε θέλουν να αναπτύξουν άλλη, όχι μόνο με τους Ισραηλινούς, αλλά με όλους, μπορεί να βλάψει και τα ισραηλινά συμφέροντα, όπως θα ‘πρεπε να διδάσκει, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι διδάσκει, η ταραχώδης, τόσο δραματική ιστορία του εβραϊκού λαού. Οι Έλληνες πολιτικοί καταστρέφουν και την ιδέα της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας, όπως και την ευρωπαϊκή ιδέα. Στα 1905, ο Δραγούμης έγραψε:
«Είμαστε έθνος bourgeois gentilhomme. Δεν ξέρομε ακόμα να φερθούμε μπροστά στα άλλα έθνη και όλο συλλογιζόμαστε πώς να κάμωμε για να μη πέσωμε έξω. Φοβούμαστε τη γνώμη της Ευρώπης. Δεν έχομε στα χέρια μας σφιχτά δεμένα τα συμφέροντά μας, παρά τα αφήνομε στους Ευρωπαίους να μας τα δώσουν όλα. Μα γιατί θα μας τα δώσουν οι Ευρωπαίοι, αφού εμείς δε δουλεύομε για να τα πάρωμε;»
«Χιροσίμα» στη Μέση Ανατολή;
Το Ισραήλ θέλει Πάφο, Άραξο, Ανδραβίδα για διασπορά της αεροπορίας του, στο πλαίσιο σχεδιαζόμενου μεγάλου πολέμου κατά του Ιράν - του σοβαρότερου εδώ και δεκαετίες, δυνητικά αρχή άτυπης παγκόσμιας σύρραξης. Λέγεται ότι συζητά με Κρήτες εφοπλιστές μεταφορά μεγάλου αριθμού πολιτών του εκτός Ισραήλ. Η Ουάσιγκτον Ποστ αποκάλυψε ότι τα αμερικανικά επιχειρησιακά σχέδια περιλαμβάνουν τη χρήση τακτικών ατομικών όπλων, ενώ το Ισραήλ διαθέτει 400 ατομικά όπλα και υποβρύχια ικανά να τα εξαπολύσουν. Μια οδός βομβαρδισμού του Ιράν είναι μέσω Κύπρου, Ελλάδας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, Αζερμπαϊτζάν.
Στην πιθανότητα πυρηνικής ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή αναφέρθηκε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, και ο πρώην Πρωθυπουργός του Μιτεράν Μισέλ Ροκάρ. Στην ίδια συνέντευξη αναφέρθηκε και στο ενδεχόμενο δικτατορίας στην Ελλάδα, δικτατορίας που καθίσταται αναγκαία για να πέσει τόσο πολύ το βιοτικό επιπεδο.
Προς το παρόν, σταμάτησαν την τρέλα Νετανιάχου ο Ομπάμα, μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εβραϊσμού και πρώην υψηλά ιστάμενοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι. Δίνουν όμως μάχη από θέση Νικία κατά Αλκιβιάδη. Πόσο θα αντέξουν;
Αντιλαμβανόμαστε σε Ελλάδα και Ισραήλ τι σημαίνουν αυτά ή έχουμε χαζέψει όλοι, με τον τρόπο που χαζέψαμε πριν από τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Είναι λογικό να συγκατατεθούν Αθήνα και Λευκωσία σε τέτοια σχέδια; Ποιο αντάλλαγμα είναι λογικό να ζητήσουν και ποιο ζήτησαν, αν συγκατατέθηκαν; Υπάρχει η λέξη «όχι» στο λεξιλόγιο των Ελλήνων πολιτικών; Του ελληνικού λαού του αρκούν τα προβλήματα και οι απειλές. Η Βουλή των Ελλήνων και ο ελληνικός λαός δικαιούνται να γνωρίζουν τι συμβαίνει.
«Στρατιωτικό πραξικόπημα»
Γιατί μια συγκεκριμένη πτέρυγα της αμερικανικής κυβέρνησης ενημέρωσε τον Παπανδρέου, που πιστεύει οτιδήποτε του πει Αμερικανός, για την ύπαρξη δήθεν σχεδίου στρατιωτικού πραξικοπήματος; Ποιος φρόντισε να εξοικειώσει την παγκόσμια κοινή γνώμη, με άρθρα στις μεγαλύτερες εφημερίδες, για την εξωφρενική πιθανότητα «εθνικιστικού πραξικοπήματος» στην Ελλάδα, που, αν σημειωθεί, μόνο προβοκάτσια μπορεί να είναι;
Ποιος οργάνωσε την καρατόμηση της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας, με αποτέλεσμα να έχουμε τώρα σε κρίσιμες θέσεις, αναγκαστικά «ψαρωμένους» αξιωματικούς, που δεν διαθέτουν την εμπειρία, τη στρατηγική αίσθηση και εν τέλει την αυτοπεποίθηση να πουν «όχι» στην πολιτική ηγεσία, αν τους ζητήσει να χρησιμοποιηθούν σε επιχείρηση επιβολής καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στην Ελλάδα, μετά από προβοκάτσιες ή σε προβοκάτσιες στα ελληνοτουρκικά (τύπου Ιωαννίδη, Σαακασβίλι, Βριοπούλας) ή σε διεθνείς τυχοδιωκτισμούς;
Κίνδυνος για Κρήτη
Ο κατάλογος των επικίνδυνων πολιτικών δεν έχει τελειωμό. Για να τις αναφέρουμε και μόνο θα χρειαζόμασταν όλη την εφημερίδα. Η Ελλάδα πιέζεται να εκχωρήσει τους μισούς Πάτριοτ, δηλαδή τη μισή αντιαεροπορική-αντιπυραυλική ασπίδα της, τα τέσσερα ιπτάμενα ραντάρ της και ολόκληρη την εικόνα των ραντάρ της στην αντιβαλλιστική άμυνα. Μα αυτή είναι η καρδιά της άμυνάς μας, ο λόγος που μάτωσε οικονομικά ο ελληνικός λαός 40 χρόνια και έγιναν πάμπλουτοι οι πολιτικοί του.
Η υπαγωγή στην αντιβαλλιστική άμυνα είναι casus belli για τη Ρωσία και σημαίνει μετατροπή της Κρήτης (και της Κύπρου, αν ενταχθεί μελλοντικά στο ΝΑΤΟ και αναπτύξει αντίστοιχα συστήματα) σε στόχους πρώτης προτεραιότητας των ρωσικών πυραύλων, όπως λένε, αλλά δεν χρειάζεται καν να πουν οι Ρώσοι.
Ζητούν επίσης ελλιμενισμό στη Σούδα (που επισκέφθηκαν φέτος περισσότεροι Αμερικανοί από όλη την ιστορία της) φρεγατών με το αντιβαλλιστικό AEGIS και την άτυπη χρήση του υπερσύγχρονου φορητού ραντάρ του πεδίου βολής Κρήτης για την ασπίδα. Γιατί να τα δώσουμε όλα αυτά; Για να παίρνουμε σε αντάλλαγμα επιθέσεις αμερικανικών τραπεζών και οίκων αξιολόγησης και μνημόνια αυτοκαταστροφής μας; Ούτε η πιο υποτελής αποικία στο κόσμο δεν κάνει τέτοιου είδους πολιτική, ακόμα και οι δούλοι κάπως διαπραγματεύονται το τομάρι τους.
Ενεργειακή ασφυξία
Την ίδια ώρα η Ελλάδα βρίσκεται σε ενεργειακή ασφυξία με την κατάρρευση του ITGI, το εμπάργκο στο Ιράν, την ακύρωση του Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Ο Πούτιν είπε στον Σαμαρά ότι σύντομα θα υπογραφούν οι τελικές συμφωνίες του SouthStream, εκείνος όμως περιορίστηκε σε αόριστες διαβεβαιώσεις υποστήριξης. Κάποιοι ψευδώς διοχετεύουν στα Μέσα ότι οι Ρώσοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον για κοιτάσματα νοτίως της Κρήτης, ώστε να κρύψουν ότι μόνον οι Ισραηλινοί πιέζουν για να μπουν και να τα πάρουν.
Η κυβέρνηση διαλύει το ΙΓΜΕ, εκχωρεί και διαμελίζει την ελληνική ενεργειακή δομή (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ), προσπαθεί να βρει νομότυπο τρόπο να βγάλει τους Ρώσους από τη δομή αγωγών και να βάλει το Κατάρ. Αντιδρώντας, η ΓΚΑΖΠΡΟΜ αρνείται την ανανέωση της συμφωνίας προμήθειας αερίου μετά το 2015.
Μοιάζει όρος επιβίωσης του ελληνικού λαού η αποκατάσταση της δημοκρατίας, του κράτους δηλαδή του δήμου, του ελληνικού λαού, από τις δυνάμεις που το άρπαξαν. Και η αποκατάσταση της στοιχειώδους «εγκεφαλικής λειτουργίας» του κράτους-έθνους των Ελλήνων, προτού μας βρουν νέες, ανείπωτες συμφορές.
Δημοσιεύτηκε στον «Δρόμο της Αριστεράς», στις 29.4.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.