Καταλαβαίνουμε τον Αντ. Σαμαρά, ο οποίος καταφεύγει στον Θεό για να πετύχει το θαύμα της... αυτοδυναμίας του. Συμπονούμε τον Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος κάθε μέρα διορθώνει τα λάθη της προηγούμενης με νέο λάθος. Και οι δύο έχουν συνειδητοποιήσει ότι τελειώνουν τα ψέμματα, ότι σε λίγες μέρες θα καταγράψουν ποσοστά που θα ανατρέπουν την πεπατημένη του δικομματικού συστήματος. Η κινδυνολογία τους λειτουργεί εις βάρος τους, διότι υπενθυμίζουν ότι με δική τους ευθύνη η χώρα έχει περιέλθει στη σημερινή κρίση.
Ο Ευ. Βενιζέλος παραδέχεται ότι δεν αρκεί η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να κυβερνήσουν οι συνέταιροι του Μνημονίου. Ζητάει ευρεία πλειοψηφία στον λαό. Πρόκειται για τέχνασμα με στόχο να στριμώξει όμορους χώρους της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, με το επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ κατέχει κεντρική θέση στο πολιτικό σύστημα. Και συνεπώς είναι εκ των ων ουκ άνευ η συμμετοχή του εσαεί στην κυβέρνηση!
Πρόκειται για αναχρονιστική ανάλυση, που δεν λαμβάνει υπόψη τη νέα κοινωνική διαιρετική τομή. Εννέα στους δέκα Έλληνες είναι κατά του Μνημονίου. Πώς είναι δυνατόν να σχηματιστεί ευρεία κοινωνική πλειοψηφία υπέρ του Μνημονίου; Όσο κι αν ο εκλογικός νόμος νοθεύει τη λαϊκή θέληση (με το περιβόητο μπόνους των 50 εδρών), δεν μπορεί να ανατρέψει τη λαϊκή αξίωση. Η επιμονή στην εφαρμογή του Μνημονίου είναι η μήτρα κοινωνικών εντάσεων, πολιτικών μετατοπίσεων και ενίσχυσης της οργής των πολιτών, οι οποίοι επιλέγουν να τιμωρήσουν όσους υποκλέπτουν την ψήφο τους και να επιλέξουν εναλλακτικό συνασπισμό εξουσίας.
Τις τελευταίες μέρες κερδίζει έδαφος στις συζητήσεις και τις συνειδήσεις των πολιτών η εντολή για την κυβερνητική συνεργασία της Αριστεράς. Αυτή η εντολή έχει αναστατώσει τα επιτελεία του συστήματος. Δημοσιογράφοι, αρκετοί από τους οποίους βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία κατά της Αριστεράς, αναγκάζονται να ρωτούν τον Αλ. Τσίπρα για το περιεχόμενο της πρότασης εξουσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε επί δύο χρόνια η αποτελεσματική αντιπολίτευση. Τώρα, με το κύρος των αγώνων και των θέσεών του, με την αποδοχή της ενωτικής πρότασής του, καλείται να βγει μπροστά, να αναλάβει πρωταγωνιστική ευθύνη.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου, με την ανατροπή συσχετισμών που θα καταγράψουν, θα αποδειχθούν αφετηρία για ανακατατάξεις στην κοινωνία, την πολιτική και την Αριστερά. Οι ανθενωτικοί σπασμοί του Περισσού και η κεντροαριστερή περιπλάνηση της ηγεσίας της ΔΗΜ.ΑΡ., με την παρέμβαση του λαού της Αριστεράς, μπορεί να έχουν ημερομηνία λήξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.