Άξιος προστάτης…

Αποφράδα μέρα και η χτεσινή. Όχι λόγω βαρυστομαχιάς από τα νηστίσιμα, ούτε επειδή οι χαρταετοί φέτος δεν πέταξαν… αλλά λόγω της μεγάλης απώλειας. Της παραίτησης Παπουτσή από την εθνοσωτήριο κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πλήγμα ήταν μεγάλο και αναπάντεχο.

 Όχι. Μια τέτοια λαμπρή πορεία, όπως αυτή του Χρηστάκη του Παπουτσή, δεν μπορεί να κλείσει με μια επιστολή, ένα συννεφιασμένο απόγευμα Καθαρής Δευτέρας, λίγο πριν φύγει ο Χειμώνας και έρθει η Άνοιξη. Όχι, μια τέτοια απώλεια δεν μπορεί να στριμωχτεί μεταξύ, λαγάνας και χαλβά, καλαμαριού και τουρσιού.

Και ο θρήνος γίνεται, διπλός και τριπλός, διότι ο συγκεκριμένος Υπουργός στο συγκεκριμένο υπουργείο, μεγαλούργησε. Έγραψε ιστορία, με το χρώμα που πραγματικά γράφεται η ιστορία. Με κόκκινο. Συγκεκριμένα με το αίμα εκατοντάδων διαδηλωτών, που δέχτηκαν τις γκλοπιές, κλοτσιές, γροθιές των οργάνων της τάξης, των οργάνων της Τάξης του…

Είναι ίσως η πρώτη περίοδος στην πρόσφατη ιστορία (και την μέχρι τώρα), που σημειώθηκαν, τόσες αυθαιρεσίες των αστυνομικών δυνάμεων, τόσες επιθέσεις κατά αθώων πολιτών, τόσες απροκάλυπτες επεμβάσεις, τόσες προκλήσεις κατά συγκεντρωμένων ανθρώπων. Τι να θυμηθούμε τι να ξεχάσουμε; Τις επεμβάσεις μέσα στο μετρό!!!, την ρήψη χημικών εντός των σταθμών!!!, το ανελέητο κυνηγητό αθώων διαδηλωτών, μέσα σε μπακάλικα, στα σουβλατζίδικα του Μοναστηρακίου, στην πύλη της Ακρόπολης; Τον ξυλοδαρμό ανθρώπων που είχαν πέσει κάτω, από τα προηγούμενα χτυπήματα των οργάνων της τάξης, τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων και την πρόκληση αναπηρίας (Κυπραίος).

Ένα τεράστιο ΕΥΓΕ, στον πρώην πρόεδρο της ΕΦΕΕ, σοσιαλιστή, Χ. Παπουτσή.Έκανε αυτά που δεν τόλμησε ποτέ κανείς, άλλος χουντικός, να κάνει. Έριξε τόνους χημικών, χωρίς να κάνει διακρίσεις, ηλικιωμένων παιδιών, μανάδων, ηρώων (Γλέζος-Μίκης). Έριξε τόνους χημικών προκαλώντας ασφυξία, σε χιλιάδες συγκεντρωμένους και τραγικές παρενέργειες (θάνατος Κοτσαρίδη). Ήταν τόσο αδίστακτος, που του αξίζει να είναι υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ.

Η κρατική βία, η καταστολή, οι αυθαιρεσίες, οι προβοκάτσιες, οι εγκληματικές επιθέσεις, το ξύλο, ο πόνος, είναι εύσημα, για κάποιον πολιτικό, που θέλει να διεκδικήσει επιπλέον ρόλο για να καλυτερεύσει την κοινωνία… να προσφέρει σε αυτήν…

Συνέχισε Χρήστο, το σημαντικό έργο σου. Μην σταματάς έχεις όλους εμάς μαζί σου, όλους εμάς που μας άγγιξες, μας πόνεσες, μας έκανες να κλάψουμε. Πάρε το τιμόνι του σοσιαλιστικού τσίρκου σου, στα χέρια σου, πάρε τον συρφετό των τελειωμένων σκυβάλων, τους αδίστακτους προδότες συντρόφους σου, τις χουντικές πρακτικές σου και ξεκίνα για να γράψεις, τις νέες σελίδες δόξας.  Για τον σοσιαλισμό και τον άνθρωπο. Για τον αδύναμο και τη ισότητα.Είσαι στους κακούς, ένας από τους χειρότερους και σου αξίζει ότι χειρότερο. Είμαστε σίγουροι θα το καταφέρεις. Άλλωστε σε όλη σου την πορεία, δεν έχεις καταφέρει και κάτι διαφορετικό.

Σε ευχαριστούνε.


http://www.ellinofreneia.net/details.php?id=3139