Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.
Χειμαρρώδης ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και γραμματέας της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών Σπίθα, Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος,, μιλά στο Δρόμο για το PSI, τη νέα δανειακή σύμβαση και την υπαγωγή του ελληνικού χρέους στο αγγλικό Δίκαιο, σημειώνοντας ότι επιχειρούν να κάνουν «το ίδιο που κάνανε στο ΕΑΜ με τη Βάρκιζα ή πήγαν να κάνουν με το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο.
Διατήρησαν την επιγραφή Κυπριακή Δημοκρατία και πήγαν να πάρουν όλο το περιεχόμενο του κράτους, τα μέσα να ασκεί την κυριαρχία και ανεξαρτησία του». Επίσης αναφέρεται στην τακτική της Αριστεράς και απευθύνει έκκληση ενότητας στη βάση των μεγάλων ζητημάτων που αναδεικνύει η περίοδος.
Βρισκόμαστε στην κορύφωση των διαπραγματεύσεων για το PSI. Εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου συμμετέχει στη διαπραγμάτευση ουσιαστικά ή έχει ρόλο παρατηρητή;
Συμμετέχει. Βοηθώντας, βεβαίως, τις θέσεις των τραπεζών εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, προφανώς ελεγχόμενη από τις τράπεζες, τον Σόρος, τον Ρόντος κ.λπ., αλλά και γιατί η ελληνική πολιτική τάξη έχει παραδοθεί ψυχολογικά, είναι έτοιμη να υπογράψει ό,τι χαρτί της βάλουνε μπροστά της. Υπερασπίζεται σαφώς τις θέσεις του Τσαρλς Νταλάρα εναντίον της Ελλάδας. Γι’ αυτό και ο επικεφαλής του IMF είπε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (και όχι μόνο) ότι δεν έχει κανένα παράπονο με την Αθήνα, έχει όμως με τη Γερμανία και το ΔΝΤ που, για δικούς τους λόγους, μπλόκαραν μέχρι στιγμής τη συμφωνία, απαιτώντας καλύτερα επιτόκια για την Ελλάδα! Ζητάνε χαμηλότερο επιτόκιο για τα ομόλογα από αυτό που ζητάει η Αθήνα! Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, το αγγλικό Δίκαιο, που σημειωτέον είναι η καταδίκη μας στον πόλεμο του χρέους, ακόμα και οι Γερμανοί (βλ. Το Βήμα της Κυριακής) είπαν πως δεν εγκρίνουν την υπαγωγή μας σ’ αυτό, αλλά αφού επιμένουν οι Έλληνες…
Τα ελληνικά ΜΜΕ που κυρίως ελέγχονται από τους εντολοδόχους της τρόικας, τα εμφανίζουν όλα αυτά ως φυσιολογική εξέλιξη. Είναι τμήμα του ψυχολογικού πολέμου που δέχεται ο ελληνικός λαός από την αρχή της κρίσης.
Κατά τη γνώμη μου, στην Ελλάδα σήμερα, εφαρμόζεται το πιο επεξεργασμένο πρόγραμμα ψυχολογικού πολέμου και χειραγώγησης της σκέψης στην παγκόσμια ιστορία. Eίναι απίστευτα αυτά που κάνουν, δεν μπορεί να τους παρακολουθήσει κανείς. Βγάζουν π.χ., την υπαρκτή τερατωδία του νέου Μνημονίου μπροστά, και φροντίζουν να καλύψουν έτσι το πολύ χειρότερο έγκλημα των ομολόγων. Ο κόσμος τώρα δεν ξέρει ότι και το χειρότερο μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί από τη Βουλή, όχι όμως να ξαναγυρίσουν τα ομόλογα στο Ελληνικό Δίκαιο ή να μην ισχύσουν οι όροι μιας διεθνούς συνθήκης όπως η δανειακή, αν ψηφιστεί από ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή. Για να αρνηθείς αύριο τέτοιες συνθήκες, πρέπει να κάνεις επανάσταση, να ’ρθεις σε πλήρη ρήξη με το διεθνές σύστημα.
Με τον τρόπο που τα Μέσα παρουσιάζουν το PSI, κάνουν να φαίνεται φυσιολογική η προδοσία και η συνθηκολόγηση της χώρας, για να μην ξεσηκωθούν οι Έλληνες. Είναι μια διαδικασία εξοικείωσης, την ίδια που περνάει φερ’ ειπείν ένας νεκροθάφτης, κάποιος που δουλεύει με τα σκουπίδια ή σε ένα σφαγείο. Του φαίνεται φυσιολογική η μυρωδιά και καταλήγει να την αποδέχεται. Αλλιώς δεν μπορείς να δουλέψεις. Aυτό συνέβη στον ελληνικό λαό με κολοσσιαίες πολιτικές συνέπειες. Βέβαια, υπάρχει και πιο σπουδαίο σκέλος στην καμπάνια. Να δοθεί η εντύπωση και δυστυχώς έχει δοθεί, ότι δεν γίνεται τίποτα. Αν το πιστέψεις αυτό τέλειωσες. Ο λαός θα ξυπνήσει, γιατί η πραγματικότητα είναι ισχυρότερη από την καλύτερη πλύση εγκεφάλου, όταν όμως ξυπνήσει θα είναι σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση.
Έχετε αναδείξει πολύ το ζήτημα της υπαγωγής του «κουρεμένου» χρέους στο αγγλικό Δίκαιο…
Και το ζήτημα με τα ελληνικά δικαστήρια έχουμε αναδείξει, αφού θεωρούμε πως έχει εξίσου μεγάλη σημασία. Αν μας έδιναν ένα κούρεμα ικανοποιητικό, ας πούμε 80%, που θα μπορούσαμε άνετα να διεκδικήσουμε με τους παρόντες συσχετισμούς, το ζήτημα του Δικαίου και των δικαστηρίων δεν θα ήταν σοβαρό. Βλέπετε, όμως, πως η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα πλέον, γιατί απλά δεν είναι ελληνική κυβέρνηση. Αν η συμφωνία της 26/10, που οδηγεί στο «πακέτο PSI, νέο μνημόνιο, νέα δανειακή», οδηγούσε σε βιώσιμο χρέος, δεν θα ήταν σπουδαία η διαφορά. Αλλά δεν οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το παραδέχονται, άλλωστε και αυτοί που τις έφτιαξαν. Λένε ότι θα πάνε το ελληνικό χρέος στο 120% το 2020. Φυσικά δεν θα γίνει αυτό, βασίζονται σε εξωφρενικές υποθέσεις και έπεσαν πάντα πολύ έξω μέχρι τώρα. Και μέχρι το 2020, με αυτές τις πολιτικές και τη διεθνή κατάσταση, δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Αλλά ας πούμε προς στιγμήν ότι έχουν δίκιο. Πάλι 120% δεν είναι βιώσιμο. Με 120% μπήκαμε στο Μνημόνιο!
Μένοντας με μη βιώσιμο χρέος τι σημαίνει; Ότι πάμε είτε σε χρεοκοπία είτε σε καινούρια αναδιάρθρωση. Αλλά ενώ τώρα έχουμε στην αρμοδιότητα της Βουλής να αποφασίζει τους όρους αποπληρωμής του χρέους και των δικαστηρίων να εκδικάζουν τις διαφορές, αύριο, το αγγλικό Δίκαιο, το πιο φιλικό για τον πιστωτή, θα διέπει τα ομόλογα. Και ξένα δικαστήρια θα εκδικάζουν τις διαφορές. Τώρα, βέβαια, επειδή στη χώρα μας οργιάζει η απάτη, θα φέρει ο Παπαδήμος την ανοησία ότι τις δημευτικές αποφάσεις θα τις εκτελούν ελληνικά δικαστήρια και θα πανηγυρίσουν οι καραγκιόζηδες. Θα μας κλείσουν το μάτι και θα μας πουν ότι αυτό που η κυβέρνηση δεν κάνει τώρα, που μπορεί από πλευράς διεθνούς νομιμότητας και πολιτικής ακόμα να το κάνει, θα το κάνει αύριο ο ειρηνοδίκης της Κοζάνης, αμφισβητώντας έτσι όλη τη διεθνή νομιμότητα και τις συνθήκες που θα επικυρώσουν διά της υπογραφής τους οι εκπρόσωποι της Ελλάδας. Αρνήθηκαν να πληρώσουν τα χρέη οι Αμερικανοί όταν επαναστάτησαν κατά των Άγλλων, οι Μπολσεβίκοι, ο Κάστρο. Αλλά δεν είναι βέβαια το απλούστερο πράγμα. Οι τίτλοι έχουν σημασία. Ο Εφραίμ χρησιμοποιεί πεντακόσια χρόνια μετά τα χρυσόβουλα Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Λέτε οι μεγάλες τράπεζες του κόσμου και τα ευρωπαϊκά κράτη να μας αφήσουν εύκολα να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να μη χρησιμοποιήσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας της χώρας, που ετοιμάζεται να τους δώσει αυτές τις μέρες, κατά τρόπο εγκληματικό και προδοτικό, η κυβέρνηση;
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Σήμερα, νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ. Δεν γνωρίζουμε όμως αν θα υπάρχει ευρώ αύριο, αν εμείς δεν θα θελήσουμε ή αυτοί δεν θα μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Τι γίνεται με το χρέος σε αυτή την περίπτωση; Αν είμαστε σε ελληνικό Δίκαιο και ελληνικά δικαστήρια το κάνουν σε δραχμές και το αφήνουμε να παρακολουθεί την εξέλιξη του ΑΕΠ, κατά πάσα πιθανότητα θα πληθωριστεί. Αν το ’χουμε δέσει τώρα σε ευρώ, με το αγγλικό Δίκαιο, κινδυνεύει να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί.
Το χρέος υπό ελληνικό Δίκαιο είναι όπλο της χώρας και για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία και τη δήμευση της περιουσίας της και για να εμποδίσει τυχόν εξαναγκασμό σε αποχώρηση υπό δυσμενείς όρους από το ευρώ και για να επιχειρήσει μονομερή ήπια αναδιάρθρωση σε περίπτωση αποχώρησης. Χρέος στο αγγλικό Δίκαιο, σε συνδυασμό μάλιστα με EFSF, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και νέα δανειακή, σημαίνει ότι οι πιστωτές γίνονται νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας και μάλιστα με εξευτελιστικό αντίτιμο. Αφοπλίζουν νομικά και πολιτικά την Ελλάδα, προτού της επιτεθούν οικονομικά, αλλά και με άλλα -ίσως- μέσα. Θα κάνουν, δηλαδή, το ίδιο που κάνανε στο ΕΑΜ με τη Βάρκιζα ή πήγαν να κάνουν με το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο. Διατήρησαν την επιγραφή Κυπριακή Δημοκρατία και πήγαν να πάρουν όλο το περιεχόμενο του κράτους, τα μέσα να ασκεί την κυριαρχία και ανεξαρτησία του.
Μπορεί και να διαλυθεί η Ευρωζώνη…
Τότε είναι πιο περίπλοκο το ζήτημα, γιατί δεν ξέρω με ποιο νόμισμα θα αντικαταστήσουν το ευρώ, ποιους όρους κ.λπ. Το σίγουρο είναι ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η Ε.Ε. περνάει μια πολύ μεγάλη κρίση, πιθανώς να γίνει ένας πολύ μεγάλος πόλεμος δίπλα μας, στη Μέση Ανατολή, και δεν ξέρω εάν υπάρχει σχέδιο εμπλοκής Ελλάδας και Κύπρου. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στη χειρότερη κρίση από το 1929. Είναι κυριολεκτικά τρέλα, υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα να κατοχυρώσει νομικά αξιώσεις των πιστωτών.
Προτού, όμως, διαλυθεί η Ευρωζώνη, εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το δικό μας πρόβλημα. Να παραμείνουμε στο ελληνικό Δίκαιο και τα δικαστήρια. Όπως και η συμμετοχή στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. συνεπάγεται όχι μόνο προβλήματα και υποχρεώσεις, εμπεριέχει και τεράστιες δυνατότητες, πολύ μεγάλα θεσμικά και πολιτικά όπλα για μια χώρα μέλος που, φυσικά, αυτή η κυβέρνηση και η προηγούμενη, όχι μόνο δεν χρησιμοποίησαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα αχρηστέψουν. Η συζήτηση για ευρώ ή δραχμή είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανόητη με τον τρόπο που διεξάγεται. Δεν μας επιτίθεται άλλωστε η Ε.Ε., ούτε το ευρώ είναι το μεγαλύτερο από τα προβλήματά μας. Μας επιτίθεται το χρηματιστικό κεφάλαιο, η Αυτοκρατορία του Χρήματος, πανταχού παρούσα στις οικονομικές και πολιτικές δομές της Ευρώπης και των κρατών της. Την Ευρώπη πρέπει να την αντιληφθούμε ως το αντικειμενικό πεδίο μάχης στο οποίο βρισκόμαστε. Κι αν φύγουμε, πρέπει να το κάνουμε γιατί εξυπηρετεί τον αγώνα μας. Και η Ελλάδα του Πιουριφόι είχε εθνικό νόμισμα, δεν ήταν όμως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, όπως έλεγε ο αγαπητός στους περισσότερους αριστερούς Λένιν, συγκεκριμένη ανάλυση σε κάθε στροφή της πορείας, για κάθε πρόβλημα που τίθεται μπροστά μας.
Ουσιαστικά μιλάτε για μια έμμεση κατάλυση του ελληνικού κράτους. Η Αριστερά συνειδητοποιεί τον κίνδυνο;
Ασφαλώς! Και έχει τρομοκρατηθεί, όπως και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κρύβει το κεφάλι της στην άμμο. Στην καλύτερη περίπτωση τα λέει στη Βουλή, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, που την τιμά με την παρουσία του αυτή την εποχή της απίστευτης κοινοβουλευτικής παρακμής. Μέχρι εκεί. Η Αριστερά στο σύνολό της συνεχίζει τις «συνήθεις δραστηριότητες», τις εκδηλώσεις, τις εκλογικές προετοιμασίες κ.λπ. Η ανθρωπότητα, έλεγε ο Μαρξ, θέτει τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει. Αντιστρόφως, οι άνθρωποι, όταν φοβόμαστε ότι δεν μπορούμε να βρούμε ικανοποιητική απάντηση, αποφεύγουμε συνήθως το πρόβλημα ή προσπαθούμε να το περιορίσουμε στις διαστάσεις που νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε. Μόνο που τα προβλήματα είναι αντικειμενικά. Αν η ανάλυση που κάναμε προηγουμένως είναι σωστή, θα ’πρεπε όσοι τη συμμερίζονται, να ’χουν βγει προ πολλού στους δρόμους, να ’χουν κάνει ό,τι περνά από το χέρι τους για να διαφωτίσουν τον ελληνικό λαό και να τον ξεσηκώσουν με όλα τα μέσα, παρουσιάζοντας, και τις εναλλακτικές προτάσεις τους.
Εμείς, ως Σπίθα, είμαστε περήφανοι γιατί αναδείξαμε πολύ νωρίς το θέμα του αγγλικού Δικαίου και της δανειακής σύμβασης και καταφέραμε, με τη φασαρία που κάναμε, να το εγγράψουμε τουλάχιστον στη δημόσια συζήτηση. Αλλά απέχει πολύ αυτό το αποτέλεσμα από το να μας ικανοποιεί. Στις αρχές Δεκεμβρίου, το Συνέδριο της Σπίθας απευθύνθηκε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ζητώντας τους να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να ενωθούν στον αγώνα αυτό για να σταματήσει η πολιτική ανωμαλία που συνιστά η μη διεξαγωγή εκλογών σε συνθήκες προφανούς δυσαρμονίας εντολής, λαϊκής βούλησης και κυβέρνησης. Πριν από είκοσι μέρες προτείναμε στον Αλέξη Τσίπρα να οργανωθούν άμεσα, στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, συγκεντρώσεις όλων των δυνάμεων που είναι αντίθετες στις συμφωνίες αυτές, από τον Πάνο Καμμένο έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να δώσουμε το σήμα ότι καμιά διαφορά δεν μπορεί να μας χωρίσει μπροστά στο ύψιστο διακύβευμα για τον ελληνικό λαό, ότι για μας δεν έχει σημασία από πού ερχόμαστε, αλλά το πού πάμε. Φάνηκε προς στιγμήν να συμμερίζεται αυτή την άποψη, απάντηση όμως δεν πήραμε τελικά. Επαναλαμβάνω και τώρα δημόσια την πρόταση αυτή. Την ίδια συζήτηση έκανα και με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. Ελπίζω και σε μια θετική δική του απάντηση. Διατυπώνουμε αυτή την πρόταση προς όλους, είναι ήδη αργά. Ελπίζω, η εκδήλωση για την Ε.ΛΑ.Δ.Α. (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) την ερχόμενη Τετάρτη, να γίνει και μια εκδήλωση αποφασιστικότητας να μην περάσουν αυτά τα μέτρα.
Θέλουμε μαζί μας και την ηγεσία του ΚΚΕ, που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μιας μερίδας των πιο καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού μας. Δεν καταλαβαίνουμε πως δεν μπορεί π.χ. να «μυρίσει» τον Τσίπρα, δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμιά συνεργασία με κανένα, ενώ μπορούσε μια χαρά να κάνει κυβέρνηση με τον Μητσοτάκη. Εικόνισμα έκαναν τον Λένιν, αλλά ξέχασαν το περίφημο σύνθημά του «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά», που τον οδήγησε ακόμα και σε συμμαχία με τους παλαιοημερολογίτες για να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα στην τσαρική Ρωσία και τον έκανε να πει την περίφημη φράση του «και με το διάβολο και με τη γιαγιά του θα συνεργαστώ για να πετύχει ο αγώνας μου». Αλλά ο Λένιν, ότι και αν του προσάψει κανείς, ήθελε να δώσει αγώνα και ήθελε και να νικήσει. Η δήθεν υπερεπαναστατική πολιτική και φρασεολογία είναι ο συντομότερος δρόμος για την ήττα, όπως απέδειξε το κλασικό παράδειγμα του Γερμανικού Κ.Κ., που κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να οδηγήσει τον Χίτλερ στην εξουσία και τον ευρωπαϊκό σοσιαλισμό σε μια ήττα από την οποία, στην πραγματικότητα, ουδέποτε συνήλθε.
Σε ό,τι αφορά τον κ. Κουβέλη, δεν έχω πεισθεί ακόμα ότι πρόκειται περί αριστεράς, ίσως οι πράξεις τους στην πορεία μας πείσουν. Αλλά και δημοκράτης δεν μπορείς να είσαι, αν δεν πολεμάς αποφασιστικά το Μνημόνιο. Γιατί είναι γραμμένη στις εξισώσεις του η κατάργηση της δημοκρατίας. Ίσως με βρίσκουν κάπως αυστηρό, αλλά από αυτούς εξαρτάται να με διαψεύσουν.
Συμμετέχει. Βοηθώντας, βεβαίως, τις θέσεις των τραπεζών εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, προφανώς ελεγχόμενη από τις τράπεζες, τον Σόρος, τον Ρόντος κ.λπ., αλλά και γιατί η ελληνική πολιτική τάξη έχει παραδοθεί ψυχολογικά, είναι έτοιμη να υπογράψει ό,τι χαρτί της βάλουνε μπροστά της. Υπερασπίζεται σαφώς τις θέσεις του Τσαρλς Νταλάρα εναντίον της Ελλάδας. Γι’ αυτό και ο επικεφαλής του IMF είπε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (και όχι μόνο) ότι δεν έχει κανένα παράπονο με την Αθήνα, έχει όμως με τη Γερμανία και το ΔΝΤ που, για δικούς τους λόγους, μπλόκαραν μέχρι στιγμής τη συμφωνία, απαιτώντας καλύτερα επιτόκια για την Ελλάδα! Ζητάνε χαμηλότερο επιτόκιο για τα ομόλογα από αυτό που ζητάει η Αθήνα! Σε ό,τι αφορά, μάλιστα, το αγγλικό Δίκαιο, που σημειωτέον είναι η καταδίκη μας στον πόλεμο του χρέους, ακόμα και οι Γερμανοί (βλ. Το Βήμα της Κυριακής) είπαν πως δεν εγκρίνουν την υπαγωγή μας σ’ αυτό, αλλά αφού επιμένουν οι Έλληνες…
Τα ελληνικά ΜΜΕ που κυρίως ελέγχονται από τους εντολοδόχους της τρόικας, τα εμφανίζουν όλα αυτά ως φυσιολογική εξέλιξη. Είναι τμήμα του ψυχολογικού πολέμου που δέχεται ο ελληνικός λαός από την αρχή της κρίσης.
Κατά τη γνώμη μου, στην Ελλάδα σήμερα, εφαρμόζεται το πιο επεξεργασμένο πρόγραμμα ψυχολογικού πολέμου και χειραγώγησης της σκέψης στην παγκόσμια ιστορία. Eίναι απίστευτα αυτά που κάνουν, δεν μπορεί να τους παρακολουθήσει κανείς. Βγάζουν π.χ., την υπαρκτή τερατωδία του νέου Μνημονίου μπροστά, και φροντίζουν να καλύψουν έτσι το πολύ χειρότερο έγκλημα των ομολόγων. Ο κόσμος τώρα δεν ξέρει ότι και το χειρότερο μνημόνιο μπορεί να ανατραπεί από τη Βουλή, όχι όμως να ξαναγυρίσουν τα ομόλογα στο Ελληνικό Δίκαιο ή να μην ισχύσουν οι όροι μιας διεθνούς συνθήκης όπως η δανειακή, αν ψηφιστεί από ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή. Για να αρνηθείς αύριο τέτοιες συνθήκες, πρέπει να κάνεις επανάσταση, να ’ρθεις σε πλήρη ρήξη με το διεθνές σύστημα.
Με τον τρόπο που τα Μέσα παρουσιάζουν το PSI, κάνουν να φαίνεται φυσιολογική η προδοσία και η συνθηκολόγηση της χώρας, για να μην ξεσηκωθούν οι Έλληνες. Είναι μια διαδικασία εξοικείωσης, την ίδια που περνάει φερ’ ειπείν ένας νεκροθάφτης, κάποιος που δουλεύει με τα σκουπίδια ή σε ένα σφαγείο. Του φαίνεται φυσιολογική η μυρωδιά και καταλήγει να την αποδέχεται. Αλλιώς δεν μπορείς να δουλέψεις. Aυτό συνέβη στον ελληνικό λαό με κολοσσιαίες πολιτικές συνέπειες. Βέβαια, υπάρχει και πιο σπουδαίο σκέλος στην καμπάνια. Να δοθεί η εντύπωση και δυστυχώς έχει δοθεί, ότι δεν γίνεται τίποτα. Αν το πιστέψεις αυτό τέλειωσες. Ο λαός θα ξυπνήσει, γιατί η πραγματικότητα είναι ισχυρότερη από την καλύτερη πλύση εγκεφάλου, όταν όμως ξυπνήσει θα είναι σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση.
Έχετε αναδείξει πολύ το ζήτημα της υπαγωγής του «κουρεμένου» χρέους στο αγγλικό Δίκαιο…
Και το ζήτημα με τα ελληνικά δικαστήρια έχουμε αναδείξει, αφού θεωρούμε πως έχει εξίσου μεγάλη σημασία. Αν μας έδιναν ένα κούρεμα ικανοποιητικό, ας πούμε 80%, που θα μπορούσαμε άνετα να διεκδικήσουμε με τους παρόντες συσχετισμούς, το ζήτημα του Δικαίου και των δικαστηρίων δεν θα ήταν σοβαρό. Βλέπετε, όμως, πως η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα πλέον, γιατί απλά δεν είναι ελληνική κυβέρνηση. Αν η συμφωνία της 26/10, που οδηγεί στο «πακέτο PSI, νέο μνημόνιο, νέα δανειακή», οδηγούσε σε βιώσιμο χρέος, δεν θα ήταν σπουδαία η διαφορά. Αλλά δεν οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Το παραδέχονται, άλλωστε και αυτοί που τις έφτιαξαν. Λένε ότι θα πάνε το ελληνικό χρέος στο 120% το 2020. Φυσικά δεν θα γίνει αυτό, βασίζονται σε εξωφρενικές υποθέσεις και έπεσαν πάντα πολύ έξω μέχρι τώρα. Και μέχρι το 2020, με αυτές τις πολιτικές και τη διεθνή κατάσταση, δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Αλλά ας πούμε προς στιγμήν ότι έχουν δίκιο. Πάλι 120% δεν είναι βιώσιμο. Με 120% μπήκαμε στο Μνημόνιο!
Μένοντας με μη βιώσιμο χρέος τι σημαίνει; Ότι πάμε είτε σε χρεοκοπία είτε σε καινούρια αναδιάρθρωση. Αλλά ενώ τώρα έχουμε στην αρμοδιότητα της Βουλής να αποφασίζει τους όρους αποπληρωμής του χρέους και των δικαστηρίων να εκδικάζουν τις διαφορές, αύριο, το αγγλικό Δίκαιο, το πιο φιλικό για τον πιστωτή, θα διέπει τα ομόλογα. Και ξένα δικαστήρια θα εκδικάζουν τις διαφορές. Τώρα, βέβαια, επειδή στη χώρα μας οργιάζει η απάτη, θα φέρει ο Παπαδήμος την ανοησία ότι τις δημευτικές αποφάσεις θα τις εκτελούν ελληνικά δικαστήρια και θα πανηγυρίσουν οι καραγκιόζηδες. Θα μας κλείσουν το μάτι και θα μας πουν ότι αυτό που η κυβέρνηση δεν κάνει τώρα, που μπορεί από πλευράς διεθνούς νομιμότητας και πολιτικής ακόμα να το κάνει, θα το κάνει αύριο ο ειρηνοδίκης της Κοζάνης, αμφισβητώντας έτσι όλη τη διεθνή νομιμότητα και τις συνθήκες που θα επικυρώσουν διά της υπογραφής τους οι εκπρόσωποι της Ελλάδας. Αρνήθηκαν να πληρώσουν τα χρέη οι Αμερικανοί όταν επαναστάτησαν κατά των Άγλλων, οι Μπολσεβίκοι, ο Κάστρο. Αλλά δεν είναι βέβαια το απλούστερο πράγμα. Οι τίτλοι έχουν σημασία. Ο Εφραίμ χρησιμοποιεί πεντακόσια χρόνια μετά τα χρυσόβουλα Βυζαντινών αυτοκρατόρων. Λέτε οι μεγάλες τράπεζες του κόσμου και τα ευρωπαϊκά κράτη να μας αφήσουν εύκολα να κάνουμε ό,τι θέλουμε, να μη χρησιμοποιήσουν τους τίτλους ιδιοκτησίας της χώρας, που ετοιμάζεται να τους δώσει αυτές τις μέρες, κατά τρόπο εγκληματικό και προδοτικό, η κυβέρνηση;
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα, πολύ σημαντικό. Σήμερα, νόμισμα της χώρας είναι το ευρώ. Δεν γνωρίζουμε όμως αν θα υπάρχει ευρώ αύριο, αν εμείς δεν θα θελήσουμε ή αυτοί δεν θα μας υποχρεώσουν να φύγουμε. Τι γίνεται με το χρέος σε αυτή την περίπτωση; Αν είμαστε σε ελληνικό Δίκαιο και ελληνικά δικαστήρια το κάνουν σε δραχμές και το αφήνουμε να παρακολουθεί την εξέλιξη του ΑΕΠ, κατά πάσα πιθανότητα θα πληθωριστεί. Αν το ’χουμε δέσει τώρα σε ευρώ, με το αγγλικό Δίκαιο, κινδυνεύει να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί.
Το χρέος υπό ελληνικό Δίκαιο είναι όπλο της χώρας και για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία και τη δήμευση της περιουσίας της και για να εμποδίσει τυχόν εξαναγκασμό σε αποχώρηση υπό δυσμενείς όρους από το ευρώ και για να επιχειρήσει μονομερή ήπια αναδιάρθρωση σε περίπτωση αποχώρησης. Χρέος στο αγγλικό Δίκαιο, σε συνδυασμό μάλιστα με EFSF, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και νέα δανειακή, σημαίνει ότι οι πιστωτές γίνονται νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας και μάλιστα με εξευτελιστικό αντίτιμο. Αφοπλίζουν νομικά και πολιτικά την Ελλάδα, προτού της επιτεθούν οικονομικά, αλλά και με άλλα -ίσως- μέσα. Θα κάνουν, δηλαδή, το ίδιο που κάνανε στο ΕΑΜ με τη Βάρκιζα ή πήγαν να κάνουν με το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο. Διατήρησαν την επιγραφή Κυπριακή Δημοκρατία και πήγαν να πάρουν όλο το περιεχόμενο του κράτους, τα μέσα να ασκεί την κυριαρχία και ανεξαρτησία του.
Μπορεί και να διαλυθεί η Ευρωζώνη…
Τότε είναι πιο περίπλοκο το ζήτημα, γιατί δεν ξέρω με ποιο νόμισμα θα αντικαταστήσουν το ευρώ, ποιους όρους κ.λπ. Το σίγουρο είναι ότι η χώρα είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η Ε.Ε. περνάει μια πολύ μεγάλη κρίση, πιθανώς να γίνει ένας πολύ μεγάλος πόλεμος δίπλα μας, στη Μέση Ανατολή, και δεν ξέρω εάν υπάρχει σχέδιο εμπλοκής Ελλάδας και Κύπρου. Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στη χειρότερη κρίση από το 1929. Είναι κυριολεκτικά τρέλα, υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα να κατοχυρώσει νομικά αξιώσεις των πιστωτών.
Προτού, όμως, διαλυθεί η Ευρωζώνη, εμείς πρέπει να αντιμετωπίσουμε το δικό μας πρόβλημα. Να παραμείνουμε στο ελληνικό Δίκαιο και τα δικαστήρια. Όπως και η συμμετοχή στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε. συνεπάγεται όχι μόνο προβλήματα και υποχρεώσεις, εμπεριέχει και τεράστιες δυνατότητες, πολύ μεγάλα θεσμικά και πολιτικά όπλα για μια χώρα μέλος που, φυσικά, αυτή η κυβέρνηση και η προηγούμενη, όχι μόνο δεν χρησιμοποίησαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τα αχρηστέψουν. Η συζήτηση για ευρώ ή δραχμή είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανόητη με τον τρόπο που διεξάγεται. Δεν μας επιτίθεται άλλωστε η Ε.Ε., ούτε το ευρώ είναι το μεγαλύτερο από τα προβλήματά μας. Μας επιτίθεται το χρηματιστικό κεφάλαιο, η Αυτοκρατορία του Χρήματος, πανταχού παρούσα στις οικονομικές και πολιτικές δομές της Ευρώπης και των κρατών της. Την Ευρώπη πρέπει να την αντιληφθούμε ως το αντικειμενικό πεδίο μάχης στο οποίο βρισκόμαστε. Κι αν φύγουμε, πρέπει να το κάνουμε γιατί εξυπηρετεί τον αγώνα μας. Και η Ελλάδα του Πιουριφόι είχε εθνικό νόμισμα, δεν ήταν όμως ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα. Συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, όπως έλεγε ο αγαπητός στους περισσότερους αριστερούς Λένιν, συγκεκριμένη ανάλυση σε κάθε στροφή της πορείας, για κάθε πρόβλημα που τίθεται μπροστά μας.
Ουσιαστικά μιλάτε για μια έμμεση κατάλυση του ελληνικού κράτους. Η Αριστερά συνειδητοποιεί τον κίνδυνο;
Ασφαλώς! Και έχει τρομοκρατηθεί, όπως και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κρύβει το κεφάλι της στην άμμο. Στην καλύτερη περίπτωση τα λέει στη Βουλή, όπως ο Αλέξης Τσίπρας, που την τιμά με την παρουσία του αυτή την εποχή της απίστευτης κοινοβουλευτικής παρακμής. Μέχρι εκεί. Η Αριστερά στο σύνολό της συνεχίζει τις «συνήθεις δραστηριότητες», τις εκδηλώσεις, τις εκλογικές προετοιμασίες κ.λπ. Η ανθρωπότητα, έλεγε ο Μαρξ, θέτει τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει. Αντιστρόφως, οι άνθρωποι, όταν φοβόμαστε ότι δεν μπορούμε να βρούμε ικανοποιητική απάντηση, αποφεύγουμε συνήθως το πρόβλημα ή προσπαθούμε να το περιορίσουμε στις διαστάσεις που νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε. Μόνο που τα προβλήματα είναι αντικειμενικά. Αν η ανάλυση που κάναμε προηγουμένως είναι σωστή, θα ’πρεπε όσοι τη συμμερίζονται, να ’χουν βγει προ πολλού στους δρόμους, να ’χουν κάνει ό,τι περνά από το χέρι τους για να διαφωτίσουν τον ελληνικό λαό και να τον ξεσηκώσουν με όλα τα μέσα, παρουσιάζοντας, και τις εναλλακτικές προτάσεις τους.
Εμείς, ως Σπίθα, είμαστε περήφανοι γιατί αναδείξαμε πολύ νωρίς το θέμα του αγγλικού Δικαίου και της δανειακής σύμβασης και καταφέραμε, με τη φασαρία που κάναμε, να το εγγράψουμε τουλάχιστον στη δημόσια συζήτηση. Αλλά απέχει πολύ αυτό το αποτέλεσμα από το να μας ικανοποιεί. Στις αρχές Δεκεμβρίου, το Συνέδριο της Σπίθας απευθύνθηκε σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ζητώντας τους να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να ενωθούν στον αγώνα αυτό για να σταματήσει η πολιτική ανωμαλία που συνιστά η μη διεξαγωγή εκλογών σε συνθήκες προφανούς δυσαρμονίας εντολής, λαϊκής βούλησης και κυβέρνησης. Πριν από είκοσι μέρες προτείναμε στον Αλέξη Τσίπρα να οργανωθούν άμεσα, στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, συγκεντρώσεις όλων των δυνάμεων που είναι αντίθετες στις συμφωνίες αυτές, από τον Πάνο Καμμένο έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να δώσουμε το σήμα ότι καμιά διαφορά δεν μπορεί να μας χωρίσει μπροστά στο ύψιστο διακύβευμα για τον ελληνικό λαό, ότι για μας δεν έχει σημασία από πού ερχόμαστε, αλλά το πού πάμε. Φάνηκε προς στιγμήν να συμμερίζεται αυτή την άποψη, απάντηση όμως δεν πήραμε τελικά. Επαναλαμβάνω και τώρα δημόσια την πρόταση αυτή. Την ίδια συζήτηση έκανα και με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. Ελπίζω και σε μια θετική δική του απάντηση. Διατυπώνουμε αυτή την πρόταση προς όλους, είναι ήδη αργά. Ελπίζω, η εκδήλωση για την Ε.ΛΑ.Δ.Α. (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) την ερχόμενη Τετάρτη, να γίνει και μια εκδήλωση αποφασιστικότητας να μην περάσουν αυτά τα μέτρα.
Θέλουμε μαζί μας και την ηγεσία του ΚΚΕ, που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μιας μερίδας των πιο καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού μας. Δεν καταλαβαίνουμε πως δεν μπορεί π.χ. να «μυρίσει» τον Τσίπρα, δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμιά συνεργασία με κανένα, ενώ μπορούσε μια χαρά να κάνει κυβέρνηση με τον Μητσοτάκη. Εικόνισμα έκαναν τον Λένιν, αλλά ξέχασαν το περίφημο σύνθημά του «χτυπάμε μαζί, βαδίζουμε χωριστά», που τον οδήγησε ακόμα και σε συμμαχία με τους παλαιοημερολογίτες για να υπερασπιστεί τα δημοκρατικά δικαιώματα στην τσαρική Ρωσία και τον έκανε να πει την περίφημη φράση του «και με το διάβολο και με τη γιαγιά του θα συνεργαστώ για να πετύχει ο αγώνας μου». Αλλά ο Λένιν, ότι και αν του προσάψει κανείς, ήθελε να δώσει αγώνα και ήθελε και να νικήσει. Η δήθεν υπερεπαναστατική πολιτική και φρασεολογία είναι ο συντομότερος δρόμος για την ήττα, όπως απέδειξε το κλασικό παράδειγμα του Γερμανικού Κ.Κ., που κατάφερε με αυτόν τον τρόπο να οδηγήσει τον Χίτλερ στην εξουσία και τον ευρωπαϊκό σοσιαλισμό σε μια ήττα από την οποία, στην πραγματικότητα, ουδέποτε συνήλθε.
Σε ό,τι αφορά τον κ. Κουβέλη, δεν έχω πεισθεί ακόμα ότι πρόκειται περί αριστεράς, ίσως οι πράξεις τους στην πορεία μας πείσουν. Αλλά και δημοκράτης δεν μπορείς να είσαι, αν δεν πολεμάς αποφασιστικά το Μνημόνιο. Γιατί είναι γραμμένη στις εξισώσεις του η κατάργηση της δημοκρατίας. Ίσως με βρίσκουν κάπως αυστηρό, αλλά από αυτούς εξαρτάται να με διαψεύσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.