Το «Αμερικανικό Όνειρο» (American Dream) όρος που έκανε ουσιαστικά την εμφάνισή του τη δεκαετία του 1930 στις ΗΠΑ, εξέφραζε την πεποίθηση ότι η σκληρή εργασία μπορεί να οδηγήσει σε μια καλύτερη και άνετη ζωή, συνήθως μέσω των χρηματικών απολαβών.Αρκετές δεκαετίες αργότερα, το όνειρο έχει μετατραπεί σε εφιάλτη ανισότητας και φτώχειας για εκατομμύρια Αμερικανούς.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα των ΗΠΑ της κρίσης και του πλούσιου «1%», όνειρο αποτελεί για εκατομμύρια ανθρώπους ακόμα και η ικανοποίηση βασικών αναγκών. Χθες είδε το φως της δημοσιότητας έκθεση-σοκ του Εθνικού Κέντρου για τις Άστεγες Οικογένειες, που έκανε λόγο για 1,6 εκατομμύρια παιδιά τα οποία ζούσαν το 2010 σε προσωρινά καταλύματα (καταυλισμοί, αυτοκίνητα, πάρκα, εγκαταλειμμένα κτίρια). Ο αριθμός των αστέγων παιδιών έχει αυξηθεί κατά 38% τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Πριν από έναν μήνα περίπου, σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Απογραφής των ΗΠΑ, έγινε γνωστό ότι ο αριθμός των Αμερικανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε το 2010 στα 49,1 εκατομμύρια άτομα. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί στο 16% του συνολικού πληθυσμού των ΗΠΑ.
Παράλληλα, στο πρώτο τρίμηνο του 2011 αναφέρθηκε ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων Αμερικανών έφτασε τα 52 εκατομμύρια το 2010, σύμφωνα με την οργάνωση Commonwealth Fund. Περίπου εννιά εκατομμύρια πολίτες, τα τελευταία δύο χρόνια, δεν μπόρεσαν αν συνεχίσουν να αποπληρώνουν την ασφάλισή τους.
Μοναδική αχτίδα φωτός αποτελεί η πτώση του ποσοστού ανεργίας, το οποίο με το 8,6% του Νοεμβρίου έπεσε σε χαμηλό 2,5 ετών.
Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι παγκόσμια υπερδύναμη με βαριά βιομηχανία κάθε είδους, εξαγωγές και τεράστια ως αγορά, η ανισότητα είναι τεράστια.
Από τη στιγμή που τη θέση των πολιτικών ανάπτυξης πήρε η διεξαγωγή πολυετών και πανάκριβων πολέμων, προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και όχι κρατικών, η υπερχρέωση των ΗΠΑ είναι λογικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την κατάρρευση του στεγαστικού τομέα που οδήγησε στην παγκόσμια κρίση το 2008.
Φυσικά, τα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων πήγαν για τη διάσωση των τραπεζικών-επενδυτικών ιδρυμάτων και όχι για την ενίσχυση των κρατικών προνοιακών δομών. Τα αποτελέσματα φαίνονται ξεκάθαρα από τους αριθμούς.
Βαγγέλης Βιτζηλαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.