Πολιτικοί όμηροι των Γερμανών...

Χρήστου Δημήτρης Η ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη προς τον υπουργό Οικονομικών για το μέγα πολιτικό οικονομικό σκάνδαλο της Siemens είναι μια καλή αφορμή να θέσουμε τα κρίσιμα και ουσιαστικά ερωτήματα που ελάχιστοι τόλμησαν να διατυπώσουν. Η αφορμή για τη συγκεκριμένη ερώτηση ήταν οι ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος οκτώ πρώην υψηλόβαθμων στελεχών της γερμανικής εταιρείας για ένα σχεδόν πανομοιότυπο σκάνδαλο στην Αργεντινή, με πολιτικές πληρωμές ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων! Και ρωτά ο κ. Παπαδημούλης: Πώς εξηγεί η κυβέρνηση ότι σχεδόν σε όλες τις χώρες που ζημίωσε (εξαπάτησε) με τη δράση της η Siemens, πέραν της αποζημίωσης που εισέπραξαν για την οικονομική βλάβη, καταλογίστηκαν ποινικές και αστικές ευθύνες σε φυσικά πρόσωπα που κατείχαν κρατικές θέσεις, ενώ στην Ελλάδα δεν τυγχάνει εφαρμογής ούτε το ένα ούτε το άλλο; Πώς εξασφαλίζεται στην Ελλάδα η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, όταν βασιλεύει η ατιμωρησία και το κουκούλωμα;

ΕΠΕΙΔΗ αγαπητέ κ. Παπαδημούλη ο μπερδεψούρας - αερολόγος Βενιζέλος θα παρλάρει ως απάντηση διάφορα ψεύδη, να σας εξηγήσω. Όπως ξέρετε, και οι τρεις βασικοί χειριστές των πολιτικών λαδωμάτων στην ελληνική υπόθεση, δραπέτευσαν το 2009 με τις... ευλογίες της ελληνικής κυβέρνησης. Ο κ. Χριστοφοράκος βρίσκεται προστατευόμενος της εταιρείας και με την ανοχή της γερμανικής κυβέρνησης στο Μόναχο. Ο πρώην πρόεδρος Βέλκερ Γιούνγκ (1998 - 2003) που στη συνέχεια μεταπήδησε στην Intracom του κ. Σωκράτη, τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Πάρο στην πολυτελέστατη βίλα του, όπου τον Ιούνιο του 2009 η ελληνική δικαιοσύνη του επέβαλε περιοριστικούς όρους να μη φύγει από το νησί. Λίγο μετά, χωρίς να ξέρει κανείς πώς, ο κατηγορούμενος βρέθηκε στο Μόναχο. Ο τρίτος της παρέας, ο περιβόητος Χρήστος Καραβέλας (οικονομικός διευθυντής), ο οποίος διαχειριζόταν στη δεκαετία του 1990 τα μυστικά κονδύλια της εταιρείας, εξαφανίστηκε, εντοπίστηκε στην Ουρουγουάη και έκτοτε αγνοείται η τύχη του.
ΟΙ ΔΥΟ πρώτοι έχουν ανακριθεί από τις γερμανικές αρχές και όλοι ξέρουν πως η γερμανική πλευρά -και όταν λέμε πλευρά, δεν εννοούμε την εταιρεία, αλλά και τις δικαστικές υπηρεσίες και την κυβέρνηση γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα για όλο το σύστημα δωροδοκιών των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων και των κρατικών αξιωματούχων. Πώς και γιατί λοιπόν το εγχώριο σύστημα μπορεί να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο, όταν είναι ο βασικός κατηγορούμενος; Δεν νομίζω πως κανείς από δαύτους θέλει να αυτοκτονήσει. Θυμάστε τον ΓΑΠ που με στόμφο καλούσε τον φίλο του τον Σαμαρά με αφορμή το σκάνδαλο Siemens να ματώσουν, αλλά να τολμήσουν να κάνουν την κάθαρση στα κόμματά τους; Σιγά τα αίματα! Το θέμα όμως δεν σταματά εδώ.
ΜΕΙΖΟΝ ερώτημα. Γιατί στα πλαίσια της Ε.Ε. οι δύο κατηγορούμενοι που βρίσκονται στο Μόναχο, ο Χριστοφοράκος και ο Γιούνγκ, δεν εκδίδονται σε χώρα μέλος της Ένωσης για να δικαστούν για τα βαρύτατα αδικήματα που διέπραξαν εδώ; Ποιο ευρωπαϊκό δίκαιο επιτρέπει την ασυλία - νταηλίκι; Πού προσέφυγε η ελληνική δικαιοσύνη και ο αρμόδιος υπουργός για την παραβίαση του ευρωπαϊκών κανόνων από τους Γερμανούς;
ΦΥΣΙΚΑ τα ερωτήματα είναι ρητορικά. Το μείζον πλέον δεν είναι πως οι κατηγορούμενοι, από τη μία πλευρά, τη σκαπούλαραν επειδή έτσι γουστάρουν οι Γερμανοί. Το μείζον είναι πώς οι δεκάδες ίσως και εκατοντάδες κατηγορούμενοι της από δω πλευράς, είναι όμηροι και δεν μπορούν να υπερασπιστούν το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον απέναντι στη Γερμανία που είναι σε θέση να εκβιάζει την υποταγή του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., δηλαδή της χώρας ολόκληρης.
d.xristou@avgi.gr

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=659323