Το γεγονός ότι και τα χρηματιστήρια και οι Ευρωπαίοι εταίροι αντέδρασαν με τρόμο στη δέσμευση του Γιώργου Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα πάνω στη νέα συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας δεν είναι από μόνο του απόδειξη ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός διέπραξε γκάφα. Οι μήνες λαϊκής δυσαρέσκειας είναι τρανή απόδειξη ότι οι Έλληνες πολίτες δυσκολεύονται να καταπιούν το πικρό φάρμακο που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ελληνική κυβέρνηση και το ευρωπαϊκό έργο πάσχουν από κρίση νομιμότητας. Ένα δημοψήφισμα για τα μέτρα ίσως επιτρέψει στους Έλληνες να πιστέψουν ότι δεν είναι μόνο παρατηρητές και θύματα της κρίσης.
Πέρα από αυτό, η αιφνίδια δέσμευση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα είναι λάθος. Ο ελληνικός λαός αξίζει να έχει τη γνώμη του για την κρίση. Αλλά θα ήταν καλύτερος τρόπος για να τροφοδοτηθεί δημόσια διαβούλευση να γίνουν εκλογές.
Οι λόγοι για τους οποίους οι εκλογές στην Ελλάδα θα ήταν καλύτερες από το δημοψήφισμα έχουν να κάνουν με τη φύση των δημοψηφισμάτων και της τρέχουσας κρίσης. Σε μια δημοκρατία, τα ζητήματα πολιτικής καθορίζονται με τον καλύτερο τρόπο από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους. Τα δημοψηφίσματα είναι κατάλληλα όταν μεταβάλλεται η συνταγματική τάξη. Στο Σύνταγμα καθορίζονται οι κανόνες του παιχνιδιού για τις ερχόμενες γενεές. Οι εκλεγμένοι πολιτικοί επίσης αποτελούν τμήμα της συνταγματικής τάξης και ως εκ τούτου έχουν την καλύτερη θέση να αποφασίσουν αμερόληπτα για τη δομή της. Η άμεση δημοκρατία έχει νόημα σε μια τέτοια περίπτωση.
Η ελληνική κυβέρνηση και το ευρωπαϊκό έργο πάσχουν από κρίση νομιμότητας. Ένα δημοψήφισμα για τα μέτρα ίσως επιτρέψει στους Έλληνες να πιστέψουν ότι δεν είναι μόνο παρατηρητές και θύματα της κρίσης.
Πέρα από αυτό, η αιφνίδια δέσμευση του κ. Παπανδρέου για το δημοψήφισμα είναι λάθος. Ο ελληνικός λαός αξίζει να έχει τη γνώμη του για την κρίση. Αλλά θα ήταν καλύτερος τρόπος για να τροφοδοτηθεί δημόσια διαβούλευση να γίνουν εκλογές.
Οι λόγοι για τους οποίους οι εκλογές στην Ελλάδα θα ήταν καλύτερες από το δημοψήφισμα έχουν να κάνουν με τη φύση των δημοψηφισμάτων και της τρέχουσας κρίσης. Σε μια δημοκρατία, τα ζητήματα πολιτικής καθορίζονται με τον καλύτερο τρόπο από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους. Τα δημοψηφίσματα είναι κατάλληλα όταν μεταβάλλεται η συνταγματική τάξη. Στο Σύνταγμα καθορίζονται οι κανόνες του παιχνιδιού για τις ερχόμενες γενεές. Οι εκλεγμένοι πολιτικοί επίσης αποτελούν τμήμα της συνταγματικής τάξης και ως εκ τούτου έχουν την καλύτερη θέση να αποφασίσουν αμερόληπτα για τη δομή της. Η άμεση δημοκρατία έχει νόημα σε μια τέτοια περίπτωση.
Η ελληνική διάσωση, ωστόσο, είναι ζήτημα πολιτικής. Βεβαίως, οι πολιτικές που εμπλέκονται έχουν συνταγματικές επιπτώσεις, αφού είναι αποδεκτό ότι εμπεριέχουν μια απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας. Όμως, αν η διάσωση έχει αποτέλεσμα, αυτό θα είναι προσωρινό. Αν υπάρχουν προτάσεις για μόνιμη μεταβίβαση ανεξαρτησίας, μέσω μιας νέας ευρωπαϊκής συνταγματικής τάξης, τότε το δημοψήφισμα θα είναι λογικό. Μέχρι τότε, η διαχείριση της ελληνικής κρίσης είναι ζήτημα της ελληνικής κυβέρνησης και όχι λαϊκού δημοψηφίσματος.
Με το ελληνικό δημοψήφισμα, επίσης, αποθαρρύνεται η σοβαρή συζήτηση σχετικά με τις επιλογές που αντιμετωπίζει η χώρα. Ένα απλό «όχι», χωρίς να έχει καθοριστεί σαφής εναλλακτική λύση, θα ήταν ουσιαστικώς μία ψήφος υπέρ της άτακτης ελληνικής χρεοκοπίας, η οποία θα δυσκόλευε πολύ περισσότερο την κατάσταση για τον Έλληνα πολίτη. Αντιθέτως, με τις εκλογές θα υποχρεωνόταν η ελληνική αντιπολίτευση να δηλώσει τι θα έκανε διαφορετικά. Αν επικρατούσε η Νέα Δημοκρατία, θα αναλάμβανε τότε την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι ούτε οι εκλογές ούτε το δημοψήφισμα είναι η ιδανική λύση τώρα. Περισσότερες επιπλοκές στην ελληνική κατάσταση απλώς θα δημιουργούσαν νέες καθυστερήσεις σε ένα ήδη βραδυκίνητο πρόγραμμα διάσωσης, που είναι τόσο καίριο για τη σταθερότητα τόσο της ευρωζώνης όσο και της ίδιας της Ελλάδας.
Τα αποτελέσματα οποιασδήποτε κάλπης πιθανότατα θα προκαλέσουν αταξία και χάος στην Ελλάδα. Αλλά θα είναι εξίσου καταστροφικά και για την Ευρώπη. Το ντόμινο ήδη εξελίσσεται, όπως έδειξε η κατακόρυφη άνοδος στα επιτόκια των ιταλικών ομολόγων. Η ευρωζώνη είχε δύο χρόνια για να σφίξει ένα κορδόνι εξυγίανσης γύρω από τα δημοσιονομικά της Ελλάδας και ακόμη δεν έχει καταφέρει να το κάνει πειστικά. Πρέπει να δράσει τώρα. Πολύ σύντομα θα είναι πολύ αργά.
Με το ελληνικό δημοψήφισμα, επίσης, αποθαρρύνεται η σοβαρή συζήτηση σχετικά με τις επιλογές που αντιμετωπίζει η χώρα. Ένα απλό «όχι», χωρίς να έχει καθοριστεί σαφής εναλλακτική λύση, θα ήταν ουσιαστικώς μία ψήφος υπέρ της άτακτης ελληνικής χρεοκοπίας, η οποία θα δυσκόλευε πολύ περισσότερο την κατάσταση για τον Έλληνα πολίτη. Αντιθέτως, με τις εκλογές θα υποχρεωνόταν η ελληνική αντιπολίτευση να δηλώσει τι θα έκανε διαφορετικά. Αν επικρατούσε η Νέα Δημοκρατία, θα αναλάμβανε τότε την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι ούτε οι εκλογές ούτε το δημοψήφισμα είναι η ιδανική λύση τώρα. Περισσότερες επιπλοκές στην ελληνική κατάσταση απλώς θα δημιουργούσαν νέες καθυστερήσεις σε ένα ήδη βραδυκίνητο πρόγραμμα διάσωσης, που είναι τόσο καίριο για τη σταθερότητα τόσο της ευρωζώνης όσο και της ίδιας της Ελλάδας.
Τα αποτελέσματα οποιασδήποτε κάλπης πιθανότατα θα προκαλέσουν αταξία και χάος στην Ελλάδα. Αλλά θα είναι εξίσου καταστροφικά και για την Ευρώπη. Το ντόμινο ήδη εξελίσσεται, όπως έδειξε η κατακόρυφη άνοδος στα επιτόκια των ιταλικών ομολόγων. Η ευρωζώνη είχε δύο χρόνια για να σφίξει ένα κορδόνι εξυγίανσης γύρω από τα δημοσιονομικά της Ελλάδας και ακόμη δεν έχει καταφέρει να το κάνει πειστικά. Πρέπει να δράσει τώρα. Πολύ σύντομα θα είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.