Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε κάτι από το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος. Λεφτά μπορεί να μην υπάρχουν, αλλά υπάρχουν δακρυγόνα για όλους και όλες. Αδιακρίτως, χωρίς ΦΠΑ, ανταλλάγματα, ερωτήσεις για το εισόδημα και αν είσαι δικαιούχος και άλλα τέτοια γραφειοκρατικά. Αν ήταν κονσέρβες με φαΐ θα είχαμε να τρώμε για ένα χρόνο.
Ευχαριστούμε την κυβέρνηση αλλά αυτή η κρατική σπατάλη πρέπει να λάβει τέλος. Κάπως πρέπει αυτός που το ρίχνει και αυτός που το τρώει να χρεώνονται έτσι ώστε να αναγκάζονται να έρθουν σε μία διαπραγμάτευση και να μην το παρακάνουν. Μια άλλη λύση είναι να μπουν σπόνσορες και διαφημίσεις έτσι ώστε τα δακρυγόνα να αυτοχρηματοδοτούνται και να μπορούμε να συνεχίσουμε να τα απολαμβάνουμε χωρίς τσιγκουνιές.
Νομίζω ότι αν κάτι δικαιώθηκε αυτές τις μέρες ήταν ο τίλος “Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη”. Προηγούμενη φορά ήταν την 21η Απριλίου του 67, όταν κάποιος άλλος θέλησε να προστατέψει τους πολίτες από τον κομμουνισμόν. Στις μέρες μας κομμουνισμός είναι η άρνηση του μνημονιακού μονόδρομου και η αμφισβήτηση των τραπεζιτών. Κάποιος έπρεπε να μας ξανά σώσει από δαύτον. Ελπίζω να βάλατε μυαλό τώρα που το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε και δεν βγήκαν τα τανκς στους δρόμους. Αν και είχε τόση κάπνα που δεν είμαι σίγουρος.
Με την υπόθεση Κουρουμπλή δεν ξέρω γιατί αλλά μου ήρθε στο μυαλό η διαφήμιση του Love Radio που παίζεται ατές τις μέρες στην τηλεόραση.
Και μια παλιότερη εικονίτσα που όμως παραμένει επίκαιρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.