Για την φρασεολογία που χρησιμοποιεί συνήθως ο Λευκός Οίκος, ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ήταν ξεκάθαρος. «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις καλύτερες ιδέες για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος» δήλωσε, μετά την συνάντησή του, με την Γερμανίδα καγκελάριο, κα. Μέρκελ, αφού πριν είχε αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδος ως καταστροφικό για την παγκόσμια οικονομία.
Τι κάνει τον Αμερικάνο πρόεδρο να νοιάζεται τόσο πολύ για το πώς θα καλυφθούν οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας την περίοδο 2012-14;
Με τρεις λέξεις: Το credit event.
Τα στατιστικά στοιχεία που αποκάλυψε η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements) στην αρχή της εβδομάδας, μιλούν από μόνα τους. Μπορεί οι ευρωπαϊκές τράπεζες να κατέχουν το 64% των κρατικών ομολόγων προβληματικών χωρών- μελών της ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα, όσον αφορά όμως στο έμμεσο άνοιγμα, παράγωγα προϊόντα, δηλαδή, όπως τα CDS, οι αμερικανικές τράπεζεςκατέχουν κυρίαρχη θέση.
Σύμφωνα με στοιχεία της BIS, όπως μεταφέρονται σε blog των FT, οι διεθνείς πιστωτές έχουνποικίλα ανοίγματα στα ομόλογα των προβληματικών κρατών της ευρω-περιφέρειας και αυτό το γεγονός δημιουργεί διαφορετικά και συγκρουόμενα συμφέροντα όσο εξελίσσονται οι συζητήσεις για την μετακύλιση του ελληνικού χρέους.
Για παράδειγμα, οι αμερικανικές τράπεζες και ασφαλιστικές είναι άκρως ικανοποιημένες με τις συζητήσεις για «μαλακή αναδιάρθρωση», οικειοθελής ανανέωση, δηλαδή, ομολόγων που λήγουν, καθώς μια τέτοια περίπτωση δεν θα προκαλέσει «πιστωτικό γεγονός» και θα πλήξει κατά κύριο λόγο τις Ευρωπαικές τράπεζες και τα funds που κατέχουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους.
Αντιθέτως, στους Ευρωπαίους πιστωτές θα μπορούσε να συμφέρει, υπό προυποθέσεις
«σκληρή αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους. Και αυτό επειδή θα συμμετάσχουν στο κόστος και οι Αμερικανικές τράπεζες, που έχουν πουλήσει, σύμφωνα με την BIS, στους πελάτες τους, τα περισσότερα ασφάλιστρα κινδύνου (CDSs). Επομένως, θα πρέπει να πληρώσουν τα ασφάλιστρα στους κατόχους των ομολόγων, στους οποίους περιλαμβάνονται και Ευρωπαίοι.
Οσον αφορά στα μεγέθη, κατ’αρχάς η BIS για πρώτη φορά ανέλυσε τα στοιχεία, με βάση αφενός την άμεση έκθεση, που ουσιαστικώς σημαίνει ότι ο πιστωτής κατέχει ομόλογα της χώρας και την έμμεση έκθεση, που κατά κύριο λόγο σημαίνει credit default swaps.
Συνοπτικά, το 30% περίπου του συνολικού ανοίγματος διεθνών πιστωτών στις χώρες PIG (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα) καλύπτεται από CDS. Αυτό σημαίνει ότι, αν γίνει στάση πληρωμών, οι πιστωτές που κατέχουν τα ομόλογα θα απορροφήσουν το 70% των ζημιώνενώ οι κάτοχοι CDS περί το 30%.
Στους πίνακες της BIS προκύπτουν επίσης οι μεγάλες αποκλίσεις για το πώς ενδεχομένως θα πληγούν οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πιστωτές σε περίπτωση στάσης πληρωμών μιας χώρας.
Στην περίπτωση της Ελλάδα, για παράδειγμα, το 94% των άμεσων ζημιών θα πέσουν στους ώμους των Ευρωπαίων πιστωτών και μόνο το 5% στους Αμερικανούς. Όμως, οι αμερικανικές τράπεζες και ασφαλιστικές θα πρέπει να καλύψουν το 56% των υποχρεώσεων που απορρέουν από τα CDS, ενώ οι Ευρωπαίοι μόνο το 43%.
Στο σύνολο των χωρών PIG (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα), η Βρετανία εμφανίζεται να κατέχει το 21,4% των πρωτογενών χρεογράφων, οι ΗΠΑ το 7,8% και η υπόλοιπη Ευρώπη το 63,6%. Στα CDSs οι αναλογίες αλλάζουν αντιστοιχούν σε 2,2% για την Βρετανία, 60,2% για τις ΗΠΑ και 36% για την Ευρώπη.
Αν στις Ελλάδα, Πορτογαλία Ισπανία προστεθεί και η Ισπανία τότε το ποσοστό των απαιτήσεων από CDSs που αναλογεί σε Αμερικανικές τράπεζες εκτινάσσεται στο 64,7% και αν προστεθεί και η Ιταλία στο 68%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.