Ένας, ένας...αποχωρεί! - Δουλειές εκτός Ελλάδας

Το εξωτερικό «βλέπει» η πλειονότητα των Ελλήνων εργαζόμενων ως την τελευταία ελπίδα για επιβίωση, δεδομένου ότι οι τωρινές οικονομικές συγκυρίες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για όνειρα και καριέρα. Η καλπάζουσα ανεργία, οι μειωμένοι μισθοί στους υπαλλήλους του Δημοσίου, η «μόδα» της αυτασφάλισης ή της «μαύρης» αδήλωτης εργασίας, παροτρύνουν τον Έλληνα βιοπαλαιστή να αναζητήσει την τύχη του σε κάποια άλλη χώρα - γειτονική ή μη -. Και δεν είναι μόνο οι παρούσες συνθήκες. Η αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι από δω και στο εξής εντείνει ολοένα και περαιτέρω τις ανησυχίες των Ελλήνων εργαζόμενων μήπως και χάσουν τη θέση τους εν μία νυκτί, την ώρα που τα νέα μέτρα προβλέπουν και άλλα «μαχαίρια» στις μηνιαίες απολαβές τόσο του Δημοσίου όσο και του Ιδιωτικού Τομέα, καθώς και περισσότερες περικοπές στις θέσεις εργασίας.

Τα στοιχεία «μιλούν» από μόνα τους. Το 95% των Ελλήνων δηλώνει έτοιμο να «την κάνει» για το εξωτερικό, μήπως και δει μία καλύτερη μέρα στα οικονομικά του και τελικώς αλλάξει η τύχη του. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η ετήσια έκθεση της People for Buisiness με θέμα «Κινητικότητα στην αγορά εργασίας εν μέσω κρίσης - Πόσο εύκολα μετακινούνται τα στελέχη εκτός Αττικής και εκτός Ελλάδας». Τα πράγματα δε είναι ακόμα χειρότερα, λαμβάνοντας υπόψη ότι μόλις ένα χρόνο πριν μόλις το 40% των εργαζόμενων προτιμούσε να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς δουλειά, παρά να επιχειρήσει να αλλάξει τον τόπο απασχόλησής του.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι μόλις δύο μήνες η Ελλάδα είχε «προσφύγει» στην οικονομική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαικής Επιτροπής και παρόλο που το Μνημόνιο είχε ψηφιστεί, ωστόσο οι συνέπειές του αποτυπώνονται στο τρέχον έτος.

Οι καλύτερες αποδοχές και μία υψηλόβαθμη θέση που να έρχεται σε συνάρτηση με τα προσόντα του εργαζόμενου αποτελούν, σύμφωνα με την έκθεση της People For Buisiness, τα βασικότερα κίνητρα «μετάθεσης» στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα, τα 2/3 των στελεχών σε επιχειρήσεις δηλώνουν ότι θα αποφάσιζαν να αλλάξουν τόπο διαμονής προκειμένου να βελτιώσουν τις αποδοχές τους, ενώ 1 στους 3 εργαζόμενους θεωρεί ότι κίνητρο για τη μετακίνηση θα αποτελούσε η καλύτερη θέση σε άλλη εταιρία. Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, το 83% των στελεχών θα αναζητούσε δουλειά εκτός Αττικής ή στο εξωτερικό.
Τα υπόλοιπα κριτήρια αφορούν το αντικείμενο της καριέρας τους σε ποσοστό 75%, η οικονομία της χώρας που επιλέγεται, η κοντινή ή μακρινή απόσταση από την πατρίδα τους και οι ευκαιρίες εργασίας που παρουσιάζονται.

Στον αντίποδα, το καλοκαίρι του 2010, το 51,2% θα αναζητούσε δουλειά σε άλλη επιχείρηση εντός Αττικής και μόνο, σε περίπτωση που καταργούνταν η θέση του στην επιχείρηση.

Και ενώ μέχρι πρότινος οι Έλληνες εργαζόμενοι δυσκολεύονταν να δουν τον εαυτό τους να δουλεύει εκτός Ελλάδας, σήμερα σε ποσοστό 75% η Δυτική Ευρώπη αποτελεί τον πρώτο επιλεγμένο προορισμό, ενώ ακολουθούν οι ΗΠΑ με ποσοστό της τάξεως του 74%. Στη «λίστα» συμπεριλαμβάνονται στις πρώτες θέσεις τα Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Ευρώπη-Ρωσία.

Πάντως παράγοντες της αγοράς επισημαίνουν ότι η σφόδρα αυτή επιθυμία των Ελλήνων εργαζόμενων να «ξενιτευθούν» για να δουλέψουν είναι απόρροια ενός ενισχυμένου φόβου απολύσεων και φτώχειας, την ώρα που η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα βρίσκεται υπό «κατάρρευση». Οι Έλληνες, σημειώνουν παράγοντες του χώρου, αναλαμβάνουν πλέον ευκολότερα το ρίσκο και κατευθύνονται προς το εξωτερικό, καθώς θεωρούν ότι δεν μπορεί να είναι χειρότερα!

Στ.Μ.


http://www.reporter.gr/