Ο Μεσσίας και ο λοχίας

Tου Παντελη Μπουκαλα

Πάει ενάμισης χρόνος αφότου πρωτοκυκλοφόρησε το σενάριο για «κυβέρνηση προσωπικοτήτων» ή «τεχνοκρατών». Οι εισαγωγείς του, με τον τρόπο του ο καθένας και για τους σκοπούς του, υποστήριζαν ότι αυτό είναι το μοναδικό μέσο για τη θεραπεία του πολιτειακού μας συστήματος. Πολλά είναι τα τεχνάσματα εδώ και οι παραπλανητικοί ισχυρισμοί. Αίφνης, για να γίνει αποδεκτό το σενάριο σαν αναγκαίο και υποχρεωτικό ταυτίστηκε το πολιτειακό σύστημα με τo κομματικό. Ταυτίστηκε δηλαδή το όλον με το μέρος, γιατί μια πολιτεία δεν απαρτίζεται αποκλειστικά από τους κομματικούς σχηματισμούς. Τμήμα της πολιτείας, υπέρτερο από κάθε άποψη του αθροίσματος των κομμάτων, είναι η κοινωνία, οι πολίτες, από τις επιλογές των οποίων (και όχι μόνο στην κάλπη) εξαρτάται η μοίρα των κομμάτων, κι εκείνων ακόμα που έχουν την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Κάποια ονόματα «προσωπικοτήτων» και «τεχνοκρατών» ή «ειδημόνων» (σαν σβησμένος απόηχος των φιλοσόφων-κυβερνητών της όχι και τόσο δημοκρατικής πλατωνικής «Πολιτείας») που είχαν ακουστεί τον πρώτο καιρό δεν συγκίνησαν ιδιαίτερα και το σενάριο δεν περπάτησε· ο κ. Βγενόπουλος λ. χ., κατά κόρον προβληθείς στην αρχή, τόσο που ίσως πίστεψε ότι η μοίρα της Ελλάδας είναι στα χέρια του, αποσύρθηκε από το προσκήνιο, και όχι βέβαια επειδή απέτυχαν τα σχέδιά του στον ΠΑΟ. Τώρα, μια και βρισκόμαστε στον αβασίλευτο αστερισμό των εκβιαστικών διλημμάτων, το σενάριο αναζητεί πάλι «προσωπικότητες» για να το εμψυχώσουν και κυρίως θεατές για να το παρακολουθήσουν. Ανέλαβαν μάλιστα ευφάνταστοι δημοσκόποι να προλειάνουν το έδαφος ώστε να συντελεστεί πιο άκοπα η αναρρίχηση στην εξουσία των «ειδικών» - δημοκόπων. Ετσι, το ερώτημα «συμφωνείτε ή όχι με κυβέρνηση τεχνοκρατών» έρχεται και ξανάρχεται, δημιουργώντας κλίμα (μαζί με τη σχετική προπαγάνδα από μερίδα των Μέσων). Το ότι με τέτοιες κυβερνήσεις δεν υπερακοντίζεται απλώς το κομματικό σύστημα, αλλά περιφρονείται η λαϊκή ψήφος και το Σύνταγμα είναι δευτερεύον.
Αλλά ακόμα και το περί τεχνοκρατικής κυβέρνησης ερώτημα ακούγεται αθώο συγκρινόμενο με την αντικοινοβουλευτική επιθετικότητα ενός άλλου επιστημονικότατου ερωτήματος, που εισήχθη προ ημερών στα γκάλοπ και δηλώνεται ότι απέσπασε ένα 22,7%, ανατριχιαστικό ακόμα και αν ισχύει κατά το ένα τρίτο: Επιθυμείτε, λέει, ή όχι «έναν ηγέτη με κύρος και εξουσίες που θα μπορούσε να λάβει γρήγορα αποφάσεις χωρίς να εμποδίζεται από το Κοινοβούλιο και τις εκλογές;» Ετσι λοιπόν. Ενα ασήμαντο εμπόδιο το Κοινοβούλιο, για όσους ονειρεύονται πεφωτισμένες δυναστείες (ο γνωστός «λοχίας» με τεχνοκρατικά γαλόνια), για να λυθούν ακόμα περισσότερο τα χέρια τους. Και οι εκλογές, μια κατάρα, ένας φραγμός... Καλού κακού, ας θυμηθούμε το 1-1-4, κι ας μην υπάρχει πια άρθρο με τέτοιο αριθμό στο Σύνταγμά μας.