"Στα πλούτη και στη φτώχεια..."

Mπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Να σταθείς  στην ουρά για συσσίτιο με ένα κατσαρόλι στο χέρι, να κοιμηθείς πάνω σε χαρτόνι άνεργος για 18 μήνες, το σπίτι χαμένο στον πληστηριασμό από απλήρωτες δόσεις κι ύστερα να μπεις στο σωρό κάτω από το βασιλικό μπαλκόνι και να ζητωκραυγάσεις αυτούς που σε κατάντησαν έτσι.
Μπορείς να κάνεις πως δεν ξέρεις, πως δεν κατάλαβες ποτέ πως η αποικιοκρατία μεταμορφώθηκε σε λαμπερό καπιταλισμό, πως δεν έχεις ιδέα πως το κοκκαλιασμένο χεράκι του παιδιού της Αφρικής και αύριο του δικού σου παιδιού κάπου συναντιέται  με την ανεξήγητη αλλά δεδομένη χλιδή που ζουν κάποιοι επειδή "έτσι είναι τα πραγματα", επειδή το λέει δήθεν η παραδοση, κι ας μην μπορείς να εξηγήσεις τι προσφέρουν και τι αφαιρούν όλοι αυτοί και το πρότυπό τους απ' τη δική σου ζωή.
Να χαμογελάσεις βλέποντας το παιδί σου με μια ψεύτικη τιάρα να ονειρεύεται πριγκηπικούς έρωτες έξω από το άθλιο τροχόσπιτο.
 Μπορείς να κάνεις πως δεν άκουσες, δεν είδες ποιοί ήταν οι καλεσμένοι τους σε αυτό τον "υπέροχο" γάμο, πως δεν πήρες είδηση πως όλοι αυτοί που βύθισαν τον πλανήτη στη φτώχεια τα  τελευταία χρόνια ήταν εκεί αν είχαν φροντίσει να έχουν αγοράσει ένα τίτλο κόμη, δούκα και δε συμμαζεύεται.

Κι ύστερα να βυθιστείς στο λήθαργό σου μπροστά στην οθόνη και να φανταστείς πως είσαι κι εσύ εκεί ανάμεσα σε όλους αυτούς τους σπουδαίους "ανθρώπους".

Να κλείσεις τα μάτια, να ακούσεις τους υπέροχους ύμνους μέσα στο Αββαείο και τους πρίγκηπες να ορκίζονται πίστη σαν απλοί θνητοί.
"Στα πλούτη και στη φτώχεια..."

Μπορείς εσύ, ένα τίποτα,να είσαι παρών όπως πάντα στα κοσμοιστορικά γεγονότα, της ζωής των άλλων...

 giorgossarris.blogspot.com.