Το αδιέξοδο των ιδιωτικοποιήσεων

της Ευμορφίας Δημητρακοπούλου

Πλήθος ερωτημάτων εγείρονται όσον αφορά τις δηλώσεις της κυβέρνησης σε σχέση με την απόφασή της να συνυπογράψει τις αποφάσεις που ελήφθησαν στις 11 και 25 Μαρτίου, στις Βρυξέλλες. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός που θα ισχύσει από το 2013, αντικαθιστώντας το υπάρχον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, παρουσιάστηκε ως μέγιστη επιτυχία που διασφαλίζει τον δανεισμό της χώρας σε περίπτωση που οι αγορές συνεχίσουν να έχουν κλειστή την στρόφιγγα της χρηματοδότησης. Απέκρυψε τα πάντα για το τι
 σημαίνει η προσφυγή στον ΕΜΣ.

Η επίσημη διατύπωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναφέρει: «Πρόσβαση στη χρηματοπιστωτική βοήθεια του ΕΜΣ θα παρασχεθεί υπό αυστηρές προϋποθέσεις στη βάση ενός μακροοικονομικού προγράμματος προσαρμογής και μιας αυστηρής ανάλυσης βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους, η οποία θα διεξαχθεί από την Κομισιόν μαζί με το ΔΝΤ και με σύνδεσμο την ΕΚΤ. Το κράτος – μέλος που είναι δικαιούχος, θα πρέπει να θέσει σε εφαρμογή την κατάλληλη μορφή συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες και με
 τρόπο απόλυτα συμβατό με τις πρακτικές του ΔΝΤ».
 Αυτό σημαίνει πως ο ΕΜΣ είναι ένας μηχανισμός ελεγχόμενης πτώχευσης. Η χώρα που αναγκάζεται να υπαχθεί σε αυτόν θα υποστεί τα δεινά ενός νέου μνημονίου και ουσιαστικά θα υποχρεωθεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της. Το πώς και πόσο θα αποφασιστεί από την τρόϊκα, Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Στο σημείο αυτό μπαίνουν και οι ιδιώτες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα.  

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα θα παραμείνει δεμένη σε μνημόνια εις το διηνεκές. Ο ΕΜΣ έχει σχεδιαστεί για να οδηγεί τις υπό χρεοκοπία χώρες σε επίσημη πτώχευση, αφού πρώτα εξασφαλίσει την εκποίηση του δημοσίου πλούτου. Στην περίπτωση της Ελλάδος οι εξελίξεις ξεπερνούν ακόμη και τον μηχανισμό του 2013. Οι δανειακές μας ανάγκες ανέρχονται στα 76 δις για το 2011, ενώ το ποσό που θα πάρουμε από την τρόϊκα είναι μόλις 46,5 δις. Από πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα 30 δις;  

Η απάντηση του ΔΝΤ μιλά
 για έκδοση εντόκων γραμματίων βραχυπρόθεσμης και μεσοπρόθεσμης λήξεως, με υψηλότατα επιτόκια για όσους θελήσουν να τα αγοράσουν. Έτσι, μετακυλίουμε το κόστος τους για την επόμενη χρονιά. Όμως για το 2012 υπάρχει και το ποσό των 77 δις αποπληρωμής του χρέους. Την τελευταία αυτήν χρονιά η τρόϊκα θα δώσει μόνο 26 δις, ενώ οι ανάγκες θα αυξάνονται. Από πού θα αποπληρωθούν όλα αυτά; Η χρεοκοπία είναι δεδομένη, εκείνο που αναμένεται είναι η ανακοίνωση της πτώχευσης. Και επειδή ουδείς θα βρεθεί να αγοράσει το χρέος μας στις αγορές θα το
 αγοράσουμε εμείς, με το ξεπούλημα οργανισμών, ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας. Αλλά και πάλι ο χρόνος που θα κερδίσουμε θα είναι 3 χρόνια και κάτι. 

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, οι αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δις, αποτελούν προϋπόθεση για να συνεχιστεί η δανειοδότηση της χώρας από την τρόϊκα. Εν ολίγοις ζητούν να πουλήσουμε περιουσιακά στοιχεία του κράτους, (δηλαδή όσα δημιούργησαν οι προηγούμενες γενεές με βαρύτατο δανεισμό) και αποτελούν την μοναδική υποδομή που θα επιτρέψουν στην χώρα να αναταχθεί όταν τελειώσει η οικονομική της περιπέτεια έστω και μετά από 10 ή 20 χρόνια. Με το ποσό των 50 δις θα επαναγοράσσουμε τα ομόλογά μας (δηλ. το χρέος) από
 τις αγορές, όπου πλέον δεν αξίζουν τίποτα για να διευκολύνουμε τους δανειστές μας να μην κρατούν

Ένα στημένο παιχνίδι μεταξύ κυβέρνησης – τροικανών που αποκαλύφθηκε όταν η τρόικα έσπευσε να ανακοινώσει τη συμφωνία πριν από τον Παπακωνσταντίνου, γιατί έρεπε να φανεί ότι μια τέτοια πρωτοβουλία θα ήταν δική του. Η Κομισιόν επιβεβαίωσε την συμφωνία, αδειάζοντας την κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται πως θίχτηκε και αντέδρασε, αλλά γιατί; «Αν η ανακοίνωση γινόταν από την κυβέρνηση θα υπήρχε συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο και διαβούλευση», όπως είπε ο Γ. Πεταλωτής, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό λόγο
 της αντίδρασης.

 Η κυβέρνηση βάφτισε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας αξιοποίηση με σχεδιασμό, και το επικοινωνιακό παιχνίδι άρχισε.  

Το θέμα του ξεπουλήματος δεν ήρθε ως αποτέλεσμα της αναποτελεσματικότητος του μνημονίου, όπως επιδιώκουν να το παρουσιάσουν. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2010, ο Γ. Παπανδρέου σε εκδήλωση του Economic Club της Ν. Υόρκης, είπε: η αξία της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, υπερβαίνει τα 270 δις – ποσό που περίπου ισούται με το δημόσιο χρέος της χώρας. Τα ακίνητα αυτά παραμένουν, ως επί το πλείστον, ανεκμετάλλευτα. Για τον λόγο αυτό, ξεκινούμε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που εφαρμόζεται σε ένα
 ευρύτατο φάσμα τομέων, όπως μεταφορές, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ακίνητα, ΔΕΚΟ και τράπεζες, μέσω απ’ ευθείας πώλησης, υπογραφής σύμβασης παραχώρησης, δημόσιου διαγωνισμού, ιδιωτικοποιήσεων, στρατηγικών συνεργασιών ή χρηματοοικονομικών εταιρειών συμμετοχικού κεφαλαίου – εταιρειών holding. Επομένως βαδίζουμε βάση σχεδίου. Η χώρα θα καταστεί ένα προτεκτοράτο αμερικανικών και ευρωπαϊκών συμφερόντων με ύπατο αρμοστή τον υποθετικά «δημοκρατικά εκλεγμένο» πρωθυπουργό. Και ο λαός απλώς θα υφίσταται για να παράγει προς όφελος
 των δανειστών του χωρίς την παραμικρή δυνατότητα να είναι κυρίαρχος της επικράτειας του.  

Όπως παραδέχθηκαν και οι ίδιοι οι πολιτικοί, με πρώτο τον βαρύγδουπο Θ. Πάγκαλο, το σημαντικότερο της ευκαιριακής και τυχοδιωκτικής πολιτικής τους είναι η επικοινωνιακή τακτική. Σικ έκφραση του γκεμπελισμού και της προπαγάνδας, μέσω της οποία οι μάζες θα πεισθούν για την αναγκαιότητα του ξεπουλήματος. Στο παιχνίδι θα παίξει το δίλλημα: μείωση των μισθών και συντάξεων ή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Σε έναν κόσμο εξαθλιωμένο, με αποδοχές στο όριο της επιβίωσης ένα τέτοιο δίλλημα εύκολα μπορεί
 να φανεί ως σανίδα σωτηρίας για να γλυτώσει από περαιτέρω περικοπές. Το θεάρεστο έργο του εκβιασμού θα αναλάβουν για άλλη μια φορά οι δημοσιογράφοι. Άλλοτε ως εκφραστές της κυβερνητικής πολιτικής και άλλοτε ως ηχεία των μεγαλοεκδοτών και εργολάβων που ήδη έλαβαν θέση στο ξεπούλημα της χώρας.  Μετά την οικονομική εξάρτηση το ξεπούλημα της χώρας ολοκληρώνεται με την μεθοδευμένη παραχώρηση και εδάφους. Σε αυτό συνηγορούν όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης σε σχέση με τον υπ΄ αριθμόν ένα κίνδυνο. Την τουρκία που επιβουλεύεται την εθνική κυριαρχία της χώρας, με συμμάχους τις ΗΠΑ και την Βρετανία, όπως δείχνουν όλες οι δηλώσεις της Άγκυρας. Μια μακρά διαδικασία η οποία υλοποιείται τώρα που οι πολίτες μουδιασμένοι από τις επιθέσεις που δέχονται στην οικονομία αδυνατούν να αντιληφθούν τον
 κίνδυνο που απειλεί, την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδος.

Το εγχείρημα ξεπερνά κάθε προηγούμενο και οποιαδήποτε προσπάθεια να παρουσιαστεί ως συγκυριακό καταρρίπτεται από τα ίδια τα γεγονότα. Βεβαίως η κυβέρνηση που δεν διαθέτει πλέον την αναγκαία στήριξη του λαού, χρησιμοποιεί τα δεκανίκια, που για αυτόν τον λόγο δημιουργήθηκαν, την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, την Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη και με τον μανδύα του υπερπατριώτη τον Καρατζαφέρη, ως νομιμοποιητικά μέσα της πολιτικής της, σε μια ανίερη συμμαχία, με πρώτο θύμα την
 ίδια την δημοκρατία.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτόν τον εμετικό εσμό, αλλά με ποιο τρόπο θα ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και θα δικαιώσουμε τους αγώνες των προγενέστερων, ότι αξίζουμε πραγματικά το δικαίωμα της ύπαρξης μας ως έθνους.

http://www.anixneuseis.gr/