Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman έχει δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις σχετικά με τα περίεργα που συμβαίνουν στην παγκόσμια οικονομία...
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman έχει δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις σχετικά με τα περίεργα που συμβαίνουν στην παγκόσμια οικονομία, φοβούμαι όμως πως ουδείς των αρμοδίων τον λαμβάνει υπόψη του. Κι αυτό δημιουργεί τις υπόνοιες, ότι στην Ελλάδα είτε ακολουθείται μια συγκεκριμένη καθοδηγούμενη οικονομική πολιτική τέτοια, ώστε να οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη κατάρρευση, είτε όσοι ανέλαβαν τη σωτηρία της χώρας είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων, από όσο νομίζαμε.
Ο Paul Krugman, σε πρόσφατο άρθρό του αναπτύσσει τα επιχειρήματά του, ως προς τη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει μια χώρα με υπερχρεωμένη οικονομία. Οι ακολουθητέες στρατηγικές είναι δύο: Αφενός, επιδιώκεται μείωση των δαπανών, που θα δημιουργήσουν συνθήκες εμπιστοσύνης για την οικονομία, η οποία με τη σειρά της θα επιφέρει νέα ανάπτυξη.
Η δεύτερη στρατηγική λύση είναι επιθετική. Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, γεγονός που θα φέρει αρχικά ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του ελλείμματος, το οποίο όμως θα μειώνεται σταδιακά λόγω της επέκτασης της οικονομικής δραστηριότητας. Ο ίδιος, τάσσεται υπέρ της δεύτερης λύσης, και αυτό πρότεινε για την έξοδο των Η.Π.Α. από την κρίση.
Οι διαφωνούντες με αυτήν την πρόταση, φέρουν δύο επιχειρήματα τα οποία είναι σχετικά με την ελληνική οικονομία. Το πρώτο, είναι η διαπίστωση ότι εξαιτίας του υπέρογκου χρέους τους, αν οι Η.Π.Α. δεν περικόψουν δραστικά τις δαπάνες τους «θα καταντήσουν όπως η Ελλάδα», είπαν χαρακτηριστικά, η οποία δεν μπορεί να δανειστεί παρά μόνο με απαγορευτικά επιτόκια.
Το άλλο επιχείρημα που φέρουν οι αντιτιθέμενοι στην πρόταση του Krugman, είναι ότι με αυτήν την αύξηση των επιτοκίων, και οι Η.Π.Α. θα έρχονταν στην ίδια δύσκολη θέση, όπως και η Ελλάδα.
Ο Krugman απαντά: «Ναι, βεβαίως! Αν οι επενδυτές κρίνουν και αποφασίσουν ότι οι Η.Π.Α. είναι μια χώρα «μπανανία», της οποίας οι πολιτικοί δεν μπορούν ή δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν τα χρόνια προβλήματα -όπως συμβαίνει στην Ελλάδα-, τότε πράγματι δεν θα αγοράζουν το έλλειμμά μας».
Το συμπέρασμα επομένως, πάντα σύμφωνα με το σκεπτικό του Krugman, είναι ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι περισσότερο πολιτικό παρά οικονομικό. Η απομάκρυνση της κρίσης θα μπορούσε να επιτευχθεί, με την προϋπόθεση ότι δεν θα μας κυβερνούν πολιτικοί «μπανανίας».
Είναι αλήθεια, ότι δεν περιμέναμε τον νομπελίστα οικονομολόγο για να το πληροφορηθούμε. Από αυτήν εδώ τη στήλη, πολλές φορές έχει τονιστεί το δράμα στο οποίο βρισκόμαστε, να μη έχουμε δηλαδή ικανούς πολιτικούς σε μια τόσο δύσκολη στιγμή. Αυτό θα μπορούσε να γραφεί ακόμη πιο απαισιόδοξα. Ότι ακριβώς φρόντισε το σύστημα να έχουμε αυτήν την ώρα πολιτικούς «μπανανίας», ώστε αντί για έξοδο από την κρίση να αποκτήσουμε μεγαλύτερη εξάρτηση.
Η στήλη το υποστηρίζει αυτό. Διότι οι δανειστές μας, γνώριζαν ήδη από το 2000 -και νωρίτερα- ότι θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας. Παρόλα αυτά εξακολουθούσαν να μας δανείζουν με υπερβολικά ευνοϊκούς όρους. Πέσαμε στην παγίδα, και τώρα η πορεία μας εξαρτάται πλήρως από την επιθυμία των δανειστών. Για να γίνουν όλα αυτά, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να φροντίσουν οι ισχυροί, ώστε στην κατάλληλη ώρα της υποταγής μας, να έχουμε πολιτικούς αδύναμους (και εννοώ σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής). Αλλά και να μη διαφαίνεται προς το παρόν άλλη λύση, αφού ο διαμορφωθείς τρόπος τρόπος ζωής μας δεν επιτρέπει δυναμικές αντιδράσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.