Ρεπουμπλικανικό Κόμμα : η Αμερικανική Αστυνομία της Σκέψης

Paul Krugman


Πρόσφατα ο Γουίλιαμ Κρόνον, ένας αμερικανός ιστορικός που εργάζεται στο πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν αποφάσισε να συμμετάσχει στη συζήτηση για την πολιτική αναταραχή στην πολιτεία του, με αφορμή τις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλει ο Ρεπουμπλικάνος κυβερνήτης Σκοτ Γουόκερ.

Ξεκίνησε ένα ιστολόγιο με τίτλο «Λόγιος ως πολίτης» και αφιέρωσε την πρώτη του ανάρτηση στο ρόλο του σκιώδους Αμερικανικού Συμβουλίου Νομοθετικών Ανταλλαγών (ALEC) το οποίο προωθεί μια σκληροπυρηνική συντηρητική νομοθεσία σε πολιτειακό επίπεδο. Έπειτα δημοσίευσε την άποψη στους «Times» της Νέας Υόρκης, λέγοντας ότι ο κυβερνήτης έχει γυρίσει την πλάτη του στην μακρόχρονη παράδοση της πολιτείας «για καλή γειτονία, αξιοπρέπεια και αμοιβαίο σεβασμό».

Ποια ήταν η απάντηση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος; Απαίτησε αντίγραφο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που στάλθηκε από και προς τον Κρόνον και περιείχε λέξεις όπως «Ρεπουμπλικάνος» ή τα ονόματα ορισμένων ρεπουμπλικάνων πολιτικών.

Αν αυτή η πράξη δεν σας φαίνεται σημαντική, χάνετε το νόημα. Η σκληροπυρηνική Δεξιά στην Αμερική έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας όταν πρόκειται για λόγιους που εκφράζουν θέσεις που δεν της αρέσουν: άσε την ουσία, φρόντισε τη δυσφήμιση. Και αυτή η απαίτηση να προσκομιστούν αντίγραφα της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας έχει ως προφανές κίνητρο την ελπίδα να βρεθεί κάτι, ο,τιδήποτε, που θα υποβάλει τον Κρόνον στη γνωστή διαδικασία δυσφήμισης.

Η υπόθεση Κρόνον αποτελεί άλλη μια ένδειξη του πόσο αντανακλαστικά εκδικητικό, πόσο μη αμερικανικό έχει γίνει το ένα από τα δύο μεγάλα μας κόμματα. Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα μεταρέπεται σε Αμερικανική Αστυνομία της Σκέψης. Αν στην περίπτωση στα e-mail των ειδικών στην κλιματική αλλαγή βρέθηκαν έστω και ίχνη σκανδάλου, στην περίπτωση του Κρόνον, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα βρουν τίποτα. Ο ιστορικός γράφει στο ιστολόγιο του ότι έχει φανεί πολύ προσεκτικός και δεν χρησιμοποιεί ποτέ την ηλεκτρονική διεύθυνση του πανεπιστημίου για προσωπικές του υποθέσεις, παρουσιάζοντας μια σχολαστικότητα που ούτε κοινή ούτε αναμενόμενη είναι στον ακαδημαϊκό κόσμο των ΗΠΑ. Πέρα αυτού, ο Κρόνον, πρόεδρος της Αμερικανικής Ιστορικής Εταιρίας, έχει ως ασπίδα προστασίας την φήμη μιας ηγετικής μορφής στον επιστημονικό τομέα του.

Έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τον Κρόνον, αλλά θα έπρεπε να ανησυχούμε πολύ για τον ευρύ αντίκτυπο των επιθέσεων σαν αυτήν που αντιμετωπίζει. Νομικά, οι Ρεπουμπλικάνοι ίσως απλώς ασκούν τα δικαιώματα τους: ο νόμος περί ανοικτών αρχείων του Γουισκόνιν επιτρέπει δημόσια πρόσβαση στην ηλεκτρονική αλληλογραφία των δημόσιων λειτουργών, παρόλο που ο νόμος στόχευε ξεκάθαρα στους κρατικούς αξιωματούχους και όχι στους καθηγητές δημόσιων πανεπιστημίων. Όμως οι αμερικανοί διανοούμενοι τείνουν να «παγώνουν» όταν μαθαίνουν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν ένα κυνήγι μαγισσών όποτε γράψουν κάτι που δεν αρέσει στο ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Κάποιος σαν τον Κρόνον μπορεί να αντέξει την πίεση.

Λιγότερο γνωστοί και καταξιωμένοι ερευνητές πλέον δεν θα διστάζουν απλά να συμπεριφέρονται ως ευσυνείδητοι πολίτες, παίρνοντας θέση σε τρέχοντα δημόσια ζητήματα, αλλά και θα αποθαρρύνονται ακόμη και από το να ερευνούν θέματα που μπορεί να τους φέρουν σε δύσκολη θέση.

Με άλλα λόγια: αυτό που διακυβεύεται εδώ είναι το κατά πόσον θα έχουμε ανοιχτό εθνικό διάλογο στον οποίο οι λόγιοι θα νιώθουν ελεύθεροι να πάνε όπου τους πηγαίνουν οι αποδείξεις και να συνεισφέρουν στο να κατανοούν οι πολίτες την πραγματικότητα. Οι Ρεπουμπλικάνοι, στο Γουισκόνσιν και αλλού, προσπαθούν να πνίξουν αυτό το είδος διαλόγου. Σε εμάς τους υπόλοιπους εναπόκειται να αποτύχουν.