Πρόβλημα θεσμών; Θέμα πολιτικής βούλησης; Ζήτημα προσωπικών ικανοτήτων; Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τα αίτια της ελλιπούς δικαστικής και κοινοβουλευτικής διερεύνησης του σκανδάλου SIEMENS, η υπόθεση είναι τόσο μεγάλη και τόσο σημαντική, ώστε δύσκολα θα κλείσει σύντομα. Ας μην έχουν αυταπάτες ή ελπίδες οι εμπλεκόμενοι και οι εμπλεκόμενες!Τα στοιχεία είναι τόσο πολλά και περίπλοκα, ώστε η άκρη του νήματος μόλις τώρα αποκαλύπτεται. Η σύνδεση στοιχείων και ενδείξεων με ημερομηνίες ίδρυσης off shore εταιριών και με κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών είναι τόσο ενδιαφέρουσα, ώστε αρχίζει να συγκροτείται μια καθαρή εικόνα. Και, επίσης, ο συνδυασμός του χρόνου τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και του περιεχομένου e-mail με την πραγματοποίηση μυστικών συναντήσεων και τη λήψη αποφάσεων οδηγεί σε, ολοένα ασφαλέστερα, συμπεράσματα. Όλα αυτά μόνον με τα ήδη διαθέσιμα στοιχεία, χωρίς να υπολογίζονται επικείμενες αποκαλύψεις και απροσδόκητες μαρτυρίες.
Όπως και με τα πολιτικά σκάνδαλα τύπου Ουώτεργκεϊτ, όπως και με τις οικονομικές απάτες τύπου BCCI, Enron, Parmalat και “Madoff Securities”, χρειάζεται μακρύς χρόνος και επίπονη προσπάθεια για να αποδειχθεί η αλήθεια. Η έρευνα μοιάζει με το γνωστό παιχνίδι «ένωσε τις τελείες» που δημοσιεύεται στα περιοδικά ποικίλης ύλης. Η εικόνα αποκαλύπτεται βήμα-βήμα, σιγά-σιγά. Κανείς δεν περίμενε να καταρρεύσει η Enron που ήλεγχε δεκάδες άλλες εταιρίες και το μισό Κογκρέσο των ΗΠΑ. Και κανείς δεν άγγιζε τον «αγαπητό Μπέρνι» Μέιντοφ από το 1960 ως το 2008, οπότε συνελήφθη και καταδικάστηκε για τη χρηματιστηριακή πυραμίδα του σε κάθειρξη 150 (!) ετών. Στην υπόθεση SIEMENS υπάρχουν πολλοί Έλληνες «Μέιντοφ» της πολιτικής και των επιχειρήσεων!
Ασφαλώς, η κοινή γνώμη δίκαια ρωτά, γιατί καθυστερεί τόσο πολύ η ανακάλυψη και ανάλυση του μηχανισμού της διανομής μαύρου χρήματος. Και, επίσης, δικαίως διατυπώνεται η απορία, γιατί οι φάκελοι έκλεισαν γρήγορα στις ΗΠΑ ή ακόμα στη Νιγηρία και στο Μπαγκλαντές, αλλά όχι στην Ελλάδα. Δύο είναι οι απαντήσεις: πρώτον, προφανώς σε αυτές τις χώρες λειτουργούν οι θεσμοί, ενώ στην Ελλάδα όχι! Και, δεύτερον, οι ξένοι φάκελοι SIEMENS είναι πολύ διαφορετικοί από τον ελληνικό. Στις ΗΠΑ, η SIEMENS καταδικάστηκε μόνον για παραβάσεις της χρηματιστηριακής νομοθεσίας, ενώ στην Αφρική και την Ασία οι δωροδοκίες είχαν μικρή χρονική διάρκεια και περιορίζονταν σε λίγα πρόσωπα.
Αντίθετα, ο ελληνικός «φάκελος SIEMENS» αφενός είχε διάρκεια 20ετίας ή 25ετίας και αφετέρου είχε απλώσει τα πλοκάμια του σε πολλούς κλάδους, όπως οι τηλεπικοινωνίες, η άμυνα, η δημόσια τάξη, οι μεταφορές, η υγεία κ.λπ. Χωρίς να υπολογίζονται και οι δραστηριότητες του κ. Μιχ. Χριστοφοράκου στα Βαλκάνια. (Παρεμπιπτόντως: είχε αντιληφθεί η κυβέρνηση Σημίτη τη συνεργασία της ελληνικής SIEMENS με το γερμανικό στρατό, τη Bundeswehr, στο Κόσοβο; Είχε αντιληφθεί η κυβέρνηση Καραμανλή τις συναλλαγές της ελληνικής SIEMENS με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Μπ. Μπουσκόφσκι;)
Η πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για έλεγχο του πόθεν έσχες όλων των υπουργών από το 1974 ως σήμερα δίνει σοβαρή διέξοδο. Αν φυσικά γίνει δεκτή πραγματικά, και όχι στα λόγια, από την κυβέρνηση. Κι αν φυσικά η κυβέρνηση συνδράμει την έρευνα με τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες και ένα επιτελείο πραγματικών εμπειρογνωμόνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.