Είναι (σχεδόν) βέβαιο: μέσα στους επόμενους μήνες η Γερμανία θα προχωρήσει στην επιβολή, σ’ όλες τις χώρες της ευρωζώνης, ενός νέου σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης, με την ενίσχυση του ρόλου και των δανειακών μέσων που θα διαθέτει από το 2013 ο νέος Μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοοικονομικής Στήριξης, που σχεδιάζεται να μετατραπεί σε ένα ευρωπαϊκό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Ετσι, θα πρέπει να περιμένουμε ότι, το αργότερο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής του Μαρτίου, οι 27 ηγέτες θ’ αποφασίσουν αφ’ ενός μεν την ενίσχυση του δανειακού ρόλου αυτού του μηχανισμού και αφ’ ετέρου την -κατ’ αρχήν τουλάχιστον- πολιτική υιοθέτηση νέων, εξαιρετικά αυστηρών μέτρων δημοσιονομικού χαρακτήρα για τον πλήρη, ασφυκτικό, κεντρικό, θα μπορούσε να πει κάποιος (Βρυξέλλες), έλεγχο των δημόσιων οικονομικών των κοινοτικών χωρών.
Στο πλαίσιο αυτό εύκολα μπορεί κάποιος να προβλέψει ότι η Ελλάδα, ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, θα ενταχθεί κι αυτή στον ίδιο μηχανισμό, κάτι που η κυβέρνηση δεν είχε φροντίσει να εξασφαλίσει μέχρι σήμερα, αρκούμενη στο δάνειο των 110 δισ. ευρώ και στο Μνημόνιο. Η ανακούφιση στα πρόσωπα και στις δηλώσεις, τόσο του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου όσο και του εκτελεστικού «υπουργού» των εντολών της τρόικας Γ. Παπακωνσταντίνου, είναι όλο τον τελευταίο καιρό φανερή.
Η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό μειώνει δραματικά τις πιθανότητες μιας στάσης πληρωμών της χώρας και ανοίγει την προοπτική νέας, μαζικής δανειοδότησής της από την Ενωση και το ΔΝΤ μετά το 2012, όταν, δηλαδή, θα έχει αποδειχθεί περίτρανα η αναξιοπιστία των δηλώσεων του κ. Παπακωνσταντίνου, ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα είναι σε θέση να βγει στις αγορές μέσα στο 2011 ή το 2012 για αυτόνομο δανεισμό του, για να καλύψει τις ιλιγγιώδεις για την ελληνική πραγματικότητα διεθνείς υποχρεώσεις του (καταβολή τόκων δανεισμού του κ.λπ.). Βεβαίως, αυτή η «αισιόδοξη» προοπτική δεν αποκλείει την υιοθέτηση, εν ευθέτω χρόνω, και μιας μερικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Αυτό σημαίνει ότι όσοι έχουν ακόμη ελληνικά ομόλογα θα συνεχίσουν να διατρέχουν τον κίνδυνο να μην πάρουν ποτέ πίσω όλα τα χρήματα που έχουν επενδύσει σ’ αυτά, αν δεν μειωθεί το κόστος του δανεισμού της Ελλάδας.
Η επιμήκυνση της εξόφλησης του χρέους, που συνιστά μια ήπια (soft) μορφή αναδιάρθρωσής του, είναι απολύτως βέβαιη. Για όλους αυτούς τους λόγους, το νεοκλασικού τύπου νέο οικονομικό τοπίο, που θέλει να επιβάλει -και θα το κάνει- η Γερμανία στην Ευρώπη, θα διασφαλίζει και την ίδια από μια αλυσιδωτή δημοσιονομική κρίση των χωρών του κοινοτικού Νότου (Πορτογαλία, Ισπανία) και της Ιρλανδίας, που θα έθετε σε κίνδυνο το ευρώ μαζί με τις γερμανικές (περισσότερο) και τις γαλλικές (λιγότερο) τράπεζες – κατόχους ομολόγων αυτών των χωρών.
Οι ακόμη αγριότεροι όροι λιτότητας που θα επιβληθούν στους Ελληνες για τον νέο, διαγραφόμενο στον ορίζοντα, δανεισμό της Ελλάδας από την Ενωση -όροι που θα περιλαμβάνονται στο δημοσιονομικό πρόγραμμα της χώρας για την περίοδο 2012-2014- δεν πρόκειται να αμφισβητηθούν από το δίδυμο των κ.κ. Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, και διότι ιδεολογικά δεν τους δημιουργούν κανένα συνειδησιακό πρόβλημα, ως κεντρώοι σ’ ένα σύστημα που στα αριστερά τους βρίσκεται ο Τόνι Μπλερ και στα δεξιά τους ο Μπαράκ Ομπάμα, αλλά και διότι είναι δυνατό να διασφαλίσει στο κόμμα τους -είτε μόνο του είτε σε συνεργασία με κόμματα-δορυφόρους- την παραμονή του στην κυβέρνηση. Οι επόμενοι μήνες θα σημάνουν το νέο ξεκίνημα της Ευρώπης σε σαφείς νεοκλασικές βάσεις, με μια πιο συνεκτική οικονομική διακυβέρνησή της, μαζί με τη μεγαλύτερη αυτονόμηση από την πολιτική της λειτουργίας της οικονομίας, αφού, νέο πλούτο, υποστηρίζουν οι πάσης αποχρώσεως εκσυγχρονιστές, παράγει μόνον ο ιδιωτικός τομέας και όχι ο δημόσιος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ας είμαστε ευγενείς στο σχολιασμό.