Καταργούνται και οι εταίροι

ΣΤΙΣ 15 ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ τα προεδρεία των εργοδοτών και της ΓΣΕΕ υπέγραψαν νέα συλλογική σύμβαση εργασίας διετούς διάρκειας. Σύμφωνα με το κείμενο της σύμβασης, οι κοινωνικοί εταίροι παραμέρισαν συντεχνιακές λογικές και έδωσαν τα χέρια με βασικό κριτήριο «τη στήριξη του διαθέσιμου εισοδήματος των μισθωτών, και ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων αλλά και την ενίσχυση της ιδιωτικής οικονομίας που ασφυκτιά από την έλλειψη ρευστότητας». Για τους λόγους αυτούς κατέληξαν σε συμφωνία που προβλέπει αυξήσεις μισθών από 1^ης Ιουλίου 2011 στο ύψος του ευρωπληθωρισμού και αντίστοιχη αναπροσαρμογή τον Ιούλιο του 2012. Παράλληλα δεσμεύθηκαν ρητώς για τη συνέχιση στην καταβολή του 13^ου και 14ου μισθού.


ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ οι εργοδότες πριν από μόλις 4,5 μήνες συμφώνησαν σε αυξήσεις, όχι επειδή τους έπιασε ξαφνική γαλαντομία, αλλά γιατί θεώρησαν ότι η ύφεση δεν αντιμετωπίζεται με νέα ύφεση και εάν οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν χρήματα, πολύ απλά δεν θα αγοράσουν τα προϊόντα τους. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος. Οταν οι επιχειρήσεις δεν έχουν «μία», πώς θα δώσουν αυξήσεις στους μισθούς; Σοβαρό το επιχείρημα, αλλά οι εργοδοτικοί φορείς δεν είναι τυχαίοι, προφανώς το συνεκτίμησαν όταν υπέγραφαν τις μισθολογικές αυξήσεις. Γιατί ακόμη πιο σοβαρό είναι το επιχείρημα ότι δεν μπορείς από τη μία πλευρά να εγκρίνεις αυξήσεις (στα όρια του ευρωπληθωρισμού) για όσες επιχειρήσεις αντέχουν στην κρίση, και από την άλλη να υποστηρίζεις τις μειώσεις μισθών στις προβληματικές, μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων, που θα υπερισχύουν της εθνικής. Ποια είναι τελικά η επωφελής για την οικονομία «θεραπεία»; Η μικρή αύξηση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, η μείωση των αποδοχών ή ένα μικτό σύστημα βάσει του οποίου οι υγιείς επιχειρήσεις θα επιδοτούν τις ασθενείς μέχρι και οι ίδιες να ενταχθούν στην κατηγορία των προβληματικών.


ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΛΕΧΘΗΚΑΝ γιατί η τρόικα δεν υπαγορεύει μόνο την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αλλά καταργεί και τους κοινωνικούς εταίρους. Τάσσεται υπέρ του αποπληθωρισμού, δηλαδή της αλυσιδωτής μείωσης τιμών και εισοδημάτων, αλλά μέχρι τώρα έχει καταφέρει μόνο το δεύτερο. Οι μισθοί μειώνονται και οι τιμές αυξάνονται με ρυθμό 5,2% επειδή το κράτος με το μπαράζ φόρων συντηρεί την ακρίβεια. Αντί να δοθεί έμφαση στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και την καταπολέμηση της κρατικής σπατάλης και διαφθοράς επικρατεί η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

http://www.e-typos.com/