Η τροπολογία που κατατέθηκε αφνιδιαστικά, αργά το βράδυ της Παρασκευής από τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, ήρθε να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των κυβερνητικών ατοπημάτων που αφορούν στην ομαλή δημοκρατική λειτουργία και που επιβεβαιώνουν την καχυποψία και τις ανησυχίες όσων από καιρό διαβλέπουν μέσα από την κυβερνητική πρακτική, προσπάθεια ελέγχου και φίμωσης βασικών πυλώνων της Δημοκρατίας όπως η Δικαιοσύνη και η Ενημέρωση.
Η τροπολογία προέβλεπε να κλείσουν σε πέντε (5) ημέρες αντί για τρεις μήνες που προέβλεπε αρχικά ο νόμος, τα κανάλια που δεν πήραν άδεια μετά τη δημοσίευση σε ΦΕΚ της υπουργικής απόφασης.
Προέβλεπε επίσης, με έκθεση που τη συνοδεύει, ακόμη και ειδικό κονδύλι στον προϋπολογισμό (!) για τα έξοδα φυλάκισης όσων δεν θα συμμορφωθούν με την υπουργική απόφαση και θα συνεχίσουν να εκπέμπουν!
Μετά τον αναβρασμό και το σάλο των αντιδράσεων που ξεσήκωσε στα κοινωνικά δίκτυα και την σφοδρή αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΧΑ και ΚΚΕ) ο υπουργός αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Και πάγωσε την τροπολογία, θέλοντας - όπως είπε ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, πριν την κατάθεση - να εξαντλήσει κάθε περιθώριο συναίνεσης για τη δημιουργία του ΕΣΡ.
Όλα αυτά όμως, αφού είχε προηγηθεί τηλεφωνική "παρέμβαση" του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση.
Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο δημόσιο "άδεισμα" του Νίκου Παππά, πράγμα παράξενο, αφού είναι μάλλον απίθανο να ενεργούσε χωρίς την έγκριση του πρωθυπουργού.
Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε για το λόγο που επέβαλε μια τέτοια, επιπόλαια, σπασμωδική κίνηση.
Μια πιθανότητα είναι να ήθελε να πιέσει την αξιωματική αντιπολίτευση για τη συγκρότηση του ΕΣΡ βάζοντάς τη στο δίλλημα-παγίδα, συγκρότηση ΕΣΡ ή κλείσιμο καναλιών. Αν μεν η ΝΔ δεχτεί να βοηθήσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, αποδέχεται ντε φάκτο το νόμο Παππά και το θέμα τελειώνει. Αν πει όχι, θα κατηγορηθεί ότι είναι εκείνη υπέυθυνη για το (άμεσο) κλέσιμο των καναλιών αφού δεν συναινεί στην συγκρότηση του ΕΣΡ.
Πιθανόν επίσης, να ήθελε να πιέσει στη γρήγορη διαμόρφωση του νέου τηλεοπτικού σκηνικού, ευνοϊκού εννοείται προς την ίδια. Μετά τη σύγκρουση για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, οι ιδιοκτήτες του Star και του Alpha που μέχρι τότε είχαν βρει κοινό τόπο με την κυβέρνηση και τη στήριζαν, ξέχασαν τις αβρότητες και μετατράπηκαν σε σφοδρούς επικριτές της (έχοντας άφθονο υλικό από τις αλλεπάλληλές κυβερνητικές γκάφες και παλινωδίες) αφήνοντας τη, ουσιαστικά χωρίς τηλεοπτική υποστήριξη.
Εξαιρείται φυσικά η δημόσια ΕΡΤ και το Kontra Channel του πάντα πρόθυμου Γ. Κουρή. Να τονίσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση στη βιασύνη της να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα αδιαφορεί για την τύχη χιλιάδων εργαζομένων που εξομοιώνει για λόγους ευνόητους με τους ελάχιστούς παχυλά αμοιβόμενους μεγαλοδημοσιογράφους.
Μια άλλη πιθανότητα είναι το "κλίμα" που εισπράττει η κυβέρνηση από το ΣτΕ να μην είναι το επιθυμητό, και να προέβει σε μια τέτοια κίνηση ώστε δημιουργήσει τετελεσμένα.
Πέρα απ' όλα αυτά, μπορεί να ήταν απλώς μια άστοχη ενέργεια ή αμετροέπεια, μια κακή εκτίμηση της κατάστασης που προήλθε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, από εσφαλμένη αίσθηση παντοδυναμίας που δημιουργεί η παραμονή στην κορυφή της εξουσίας.
Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους έγινε, αυτό που μετρά και που χρεώνεται στη κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή ένα ακόμη αντιδημοκρατικό ολίσθημα. Όπως επίσης και η ασέβεια προς το ΣτΕ, αφού το ανώτατο δικαστήριο δεν έχει ακόμα αποφανθεί για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου.
Αλγεινή εντύπωση, ενδεικτική της κυβερνητικής νοοτροπίας, προκαλεί ακόμα και η επιλογή της ημέρας και της ώρας. Όσοι σέβονται τη δημοκρατική νομιμότητα - λειτουργία και δεν έχουν κάτι να κρύψουν νομοθετούν στο φως της ημέρας, δεν προσπαθούν να αιφνιδιάσουν κρυμμένοι στο σκοτάδι της νύχτας.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της μνήμης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, όταν δεν έβαζε τους διαδικτυακούς της "φίλους" να κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως χούντα, έβαζε τους βουλευτές και τα στελέχη της για ψύλλου πήδημα να μιλούν για συνταγματική και θεσμική εκτροπή, κοινοβουλευτικά και δικαστικά πραξικοπήματα κοκ. Όλοι αυτοί σήμερα, υπερασπίζονται και δικαιολογούν ανενδοίαστα τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, (που δεν έχουν σύγκριση με άλλης μνημονιακής κυβέρνησης) προκαλώντας την έκπληξη και την οργή όσων δημοκρατικών πολιτών παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν και προσπαθούν με εργαλεία τη λογική και τη νηφαλιότητα να προσσεγγίσουν και να ερμηνεύσουν τα γεγονότα.
Ζοφερό σκηνικό
Η πραγματικότητα είναι ότι διαμορφώνεται ένα ζοφερό σκηνικό συνεχών εκτροπών που θέτουν σε αμφισβήτηση τον ίδιο τον πυρήνα λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας και είναι ικανές αν δεν προληφθούν, να προκαλέσουν επικίνδυνες καταστάσεις.
Γι' αυτό, νομίζουμε, για πρώτη φορά στη διάρκεια της μνημονιακής εξαετίας, η οικονομική κρίση, οι κοινωνικές της επιπτώσεις, η αγωνία για την επίλυση και την κατάληξή της πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα και οι πολίτες να επικεντρωθούμε στη θωράκιση του πολιτεύματος από την προσπάθεια αλλοίωσης και χειραγώγησης που επιχειρείται.
Όπως φαίνεται από τα γεγονότα, η περίφημη φράση του πρωθυπουργού "είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος", δεν ήταν παρά μιαν ακόμα δημαγωγία που στόχευε στον συναισθηματικό ερεθισμό των πολιτών, ώστε να καταστήσει ευκολότερη την παραπλάνηση και την εξαπάτηση. Και όχι απλά δεν γίνεται πράξη, όχι απλά δεν επιβεβαιώνεται, αλλά προστίθεται στη μεγάλη λίστα όλων εκείνων των υποσχέσεων, που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πραγματοποίησε, αλλά έπραξε τα ακριβώς αντίθετα.
Προέβλεπε επίσης, με έκθεση που τη συνοδεύει, ακόμη και ειδικό κονδύλι στον προϋπολογισμό (!) για τα έξοδα φυλάκισης όσων δεν θα συμμορφωθούν με την υπουργική απόφαση και θα συνεχίσουν να εκπέμπουν!
Μετά τον αναβρασμό και το σάλο των αντιδράσεων που ξεσήκωσε στα κοινωνικά δίκτυα και την σφοδρή αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης (πλην ΧΑ και ΚΚΕ) ο υπουργός αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση. Και πάγωσε την τροπολογία, θέλοντας - όπως είπε ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία, πριν την κατάθεση - να εξαντλήσει κάθε περιθώριο συναίνεσης για τη δημιουργία του ΕΣΡ.
Όλα αυτά όμως, αφού είχε προηγηθεί τηλεφωνική "παρέμβαση" του προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση.
Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώτο δημόσιο "άδεισμα" του Νίκου Παππά, πράγμα παράξενο, αφού είναι μάλλον απίθανο να ενεργούσε χωρίς την έγκριση του πρωθυπουργού.
Πολλά μπορούμε να υποθέσουμε για το λόγο που επέβαλε μια τέτοια, επιπόλαια, σπασμωδική κίνηση.
Μια πιθανότητα είναι να ήθελε να πιέσει την αξιωματική αντιπολίτευση για τη συγκρότηση του ΕΣΡ βάζοντάς τη στο δίλλημα-παγίδα, συγκρότηση ΕΣΡ ή κλείσιμο καναλιών. Αν μεν η ΝΔ δεχτεί να βοηθήσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, αποδέχεται ντε φάκτο το νόμο Παππά και το θέμα τελειώνει. Αν πει όχι, θα κατηγορηθεί ότι είναι εκείνη υπέυθυνη για το (άμεσο) κλέσιμο των καναλιών αφού δεν συναινεί στην συγκρότηση του ΕΣΡ.
Πιθανόν επίσης, να ήθελε να πιέσει στη γρήγορη διαμόρφωση του νέου τηλεοπτικού σκηνικού, ευνοϊκού εννοείται προς την ίδια. Μετά τη σύγκρουση για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, οι ιδιοκτήτες του Star και του Alpha που μέχρι τότε είχαν βρει κοινό τόπο με την κυβέρνηση και τη στήριζαν, ξέχασαν τις αβρότητες και μετατράπηκαν σε σφοδρούς επικριτές της (έχοντας άφθονο υλικό από τις αλλεπάλληλές κυβερνητικές γκάφες και παλινωδίες) αφήνοντας τη, ουσιαστικά χωρίς τηλεοπτική υποστήριξη.
Εξαιρείται φυσικά η δημόσια ΕΡΤ και το Kontra Channel του πάντα πρόθυμου Γ. Κουρή. Να τονίσουμε εδώ ότι η κυβέρνηση στη βιασύνη της να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα αδιαφορεί για την τύχη χιλιάδων εργαζομένων που εξομοιώνει για λόγους ευνόητους με τους ελάχιστούς παχυλά αμοιβόμενους μεγαλοδημοσιογράφους.
Μια άλλη πιθανότητα είναι το "κλίμα" που εισπράττει η κυβέρνηση από το ΣτΕ να μην είναι το επιθυμητό, και να προέβει σε μια τέτοια κίνηση ώστε δημιουργήσει τετελεσμένα.
Πέρα απ' όλα αυτά, μπορεί να ήταν απλώς μια άστοχη ενέργεια ή αμετροέπεια, μια κακή εκτίμηση της κατάστασης που προήλθε από υπερβολική αυτοπεποίθηση, από εσφαλμένη αίσθηση παντοδυναμίας που δημιουργεί η παραμονή στην κορυφή της εξουσίας.
Ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους έγινε, αυτό που μετρά και που χρεώνεται στη κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή ένα ακόμη αντιδημοκρατικό ολίσθημα. Όπως επίσης και η ασέβεια προς το ΣτΕ, αφού το ανώτατο δικαστήριο δεν έχει ακόμα αποφανθεί για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου.
Αλγεινή εντύπωση, ενδεικτική της κυβερνητικής νοοτροπίας, προκαλεί ακόμα και η επιλογή της ημέρας και της ώρας. Όσοι σέβονται τη δημοκρατική νομιμότητα - λειτουργία και δεν έχουν κάτι να κρύψουν νομοθετούν στο φως της ημέρας, δεν προσπαθούν να αιφνιδιάσουν κρυμμένοι στο σκοτάδι της νύχτας.
Δεν πρέπει να διαφεύγει της μνήμης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, όταν δεν έβαζε τους διαδικτυακούς της "φίλους" να κατηγορούν τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως χούντα, έβαζε τους βουλευτές και τα στελέχη της για ψύλλου πήδημα να μιλούν για συνταγματική και θεσμική εκτροπή, κοινοβουλευτικά και δικαστικά πραξικοπήματα κοκ. Όλοι αυτοί σήμερα, υπερασπίζονται και δικαιολογούν ανενδοίαστα τις αντιδημοκρατικές πρακτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, (που δεν έχουν σύγκριση με άλλης μνημονιακής κυβέρνησης) προκαλώντας την έκπληξη και την οργή όσων δημοκρατικών πολιτών παρακολουθούν με μεγάλη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν και προσπαθούν με εργαλεία τη λογική και τη νηφαλιότητα να προσσεγγίσουν και να ερμηνεύσουν τα γεγονότα.
Ζοφερό σκηνικό
Η πραγματικότητα είναι ότι διαμορφώνεται ένα ζοφερό σκηνικό συνεχών εκτροπών που θέτουν σε αμφισβήτηση τον ίδιο τον πυρήνα λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας και είναι ικανές αν δεν προληφθούν, να προκαλέσουν επικίνδυνες καταστάσεις.
Γι' αυτό, νομίζουμε, για πρώτη φορά στη διάρκεια της μνημονιακής εξαετίας, η οικονομική κρίση, οι κοινωνικές της επιπτώσεις, η αγωνία για την επίλυση και την κατάληξή της πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα και οι πολίτες να επικεντρωθούμε στη θωράκιση του πολιτεύματος από την προσπάθεια αλλοίωσης και χειραγώγησης που επιχειρείται.
Όπως φαίνεται από τα γεγονότα, η περίφημη φράση του πρωθυπουργού "είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος", δεν ήταν παρά μιαν ακόμα δημαγωγία που στόχευε στον συναισθηματικό ερεθισμό των πολιτών, ώστε να καταστήσει ευκολότερη την παραπλάνηση και την εξαπάτηση. Και όχι απλά δεν γίνεται πράξη, όχι απλά δεν επιβεβαιώνεται, αλλά προστίθεται στη μεγάλη λίστα όλων εκείνων των υποσχέσεων, που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πραγματοποίησε, αλλά έπραξε τα ακριβώς αντίθετα.