ΕΛΣΤΑΤ: Στο κατώφλι της φτώχειας το 23,1% (!) των Ελλήνων το 2012

Στο κατώφλι της φτώχειας βρέθηκε το 2012 το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας, σύμφωνα με στοιχεία Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών που ανακοίνωσε σήμερα η Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, το κατώφλι της φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 5.708 ευρώ ετησίως ανά άτομο και σε 11.986 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά ηλικίας
κάτω των 14 ετών.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το μέσο ετήσιο ατομικό ισοδύναμο εισόδημα ανέρχεται σε 10.676 ευρώ και το μέσο ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών της χώρας σε 17.977 ευρώ.

Τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας εκτιμώνται σε 914.873 και τα μέλη τους σε
2.535.700

Βασικές διαπιστώσεις

• Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 26,9% και είναι υψηλότερος κατά 2,8 ποσοστιαίες μονάδες από το αντίστοιχο ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

• Ο κίνδυνος φτώχειας για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών ανέρχεται σε 17,2% και είναι μειωμένος κατά 6,4 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το 20113.

• Ο πληθυσμός που διαβιεί σε νοικοκυριά που δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες, συνολικά, το έτος, ανέρχεται σε 1.010.900 άτομα ή σε 16,1% του πληθυσμού ηλικίας 18- 59 ετών, ενώ το προηγούμενο έτος (2011) ανερχόταν σε 837.300 άτομα.

• Το ποσοστό του πληθυσμού που απειλείται από τη φτώχεια ως προς το σύνολο του πληθυσμού για κάθε μία από τις παρακάτω ομάδες είναι:

- Μονογονεϊκά νοικοκυριά με, τουλάχιστον, ένα εξαρτώμενο παιδί (66,0%)
- Άνδρες άνεργοι (52,1%)
- Λοιποί μη οικονομικά ενεργοί (εκτός συνταξιούχων (33,3%)
- Παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (26,9%)
- Μονοπρόσωπα νοικοκυριά με μέλος θήλυ (24,1%)
- Νοικοκυριά με έναν ενήλικα ηλικίας 65 ετών και άνω (23,5%)

• Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό4 ανέρχεται σε 3.795.100 άτομα ή σε 34,6% του συνόλου του πληθυσμού (το έτος 2011 ήταν 3.403.300 άτομα).

• Ο κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, υπολογιζόμενος με κατώφλια διάφορα του 60% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, ανέρχεται σε:

o 10,6%, αν το κατώφλι οριστεί στο 40% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος,

o 16,0%, αν το κατώφλι οριστεί στο 50% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος και

o 27,3%, αν το κατώφλι οριστεί στο 70% του διάμεσου συνολικού διαθέσιμου ισοδύναμου εισοδήματος, αντίστοιχα.

Πηγή:www.capital.gr

Το τέλος του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα

Είναι πια ξεκάθαρο ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, όπως λειτούργησε μεταπολεμικά από τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο, τη βιομηχανία, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, τελειώνει. Και αυτό που θα «φυτευτεί» στη θέση του δεν προβλέπει κανένα ρόλο γι΄ αυτόν. Με δυο λόγια, στο αμέσως επόμενο 12μηνο θα εκθεμελιωθεί ότι έχει απομείνει από το ελληνικό παραγωγικό δυναμικό και θα υποκατασταθεί από εισαγωγές προϊόντων του Βορρά και της Ασίας.

Η χώρα θα ελέγχεται από μερικές δεκάδες «πολυεθνικές» που θα την διαφεντεύουν και θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο «ξενώνα», με γκαρσόνια των 300 ευρώ το μήνα και δομική ανεργία γύρω στο 20%. Ταυτόχρονα θα είναι εξαγωγέας επιστημονικού δυναμικού και ενέργειας, τομείς που θα ελέγχονται επίσης από ξένα συμφέροντα.

Η στρατηγική βίαιης αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου στο πλαίσιο ενός νέου ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας που καθορίζει το Βερολίνο, οριοθετείται από την κατάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, από τη δημιουργία ενός στοκ 1,5 εκατ. ανέργων που λειτουργεί ως μοχλός καθυπόταξης, από την εκθεμελίωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και από την ουσιαστική απαγόρευση της αυτοαπασχόλησης, από τον επικείμενο άμεσο έλεγχο των τραπεζών, των ιδιωτικοποιήσεων και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ από άτυπα μορφώματα του Βερολίνου κ.ο.κ.

Στην πράξη, μόλις πριν λίγες μέρες ο ΣΕΒ εξέδωσε μια ανακοίνωση – καταπέλτη κατά της απουσίας εθνικής βιομηχανικής πολιτικής η οποία κατέληγε ως εξής: «Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει. Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά. Τούτη την ώρα που η Ευρώπη αναζητεί μια νέα βιομηχανική στρατηγική ως εφαλτήριο για την έξοδο από την κρίση, καλούμε την κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πάψουν να κωφεύουν και να καθεύδουν».

Η επιβεβαίωση στη φαρμακοβιομηχανία

Χαρακτηριστική περίπτωση το πού στοχεύουν οι μνημονιακές πολιτικές είναι ο επικείμενος στραγγαλισμός της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, με την αύξηση του μεριδίου των γενοσήμων (αντιγράφων) φαρμάκων στην αγορά, από 20% σε 70%. Το ζήτημα είναι ότι τα γενόσημα δεν έχουν μόνο την δραστική ουσία αλλά και μη δραστικά συστατικά (έκδοχα) όπως χρωστικές, άμυλα ή σάκχαρα και μπορεί να διαφέρουν στο σχήμα ή το μέγεθος και τα οποία μπορεί να έχουν κλινική δράση που οδηγεί σε ανεπιθύμητες ενέργειες (αλλεργίες κλπ).

Η Ελλάδα παράγει γενόσημα και μάλιστα Α΄ κατηγορίας τα οποία εξάγονται σε χώρες όπως η Γερμανία. Όμως, σύμφωνα με την τροπολογία Γεωργιάδη, η τιμή των φαρμάκων των οποίων η πατέντα έχει λήξει, μειώνεται στο 50% της αρχικής, εάν όμως και τότε η τιμή τους παραμένει υψηλότερη από τον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών της ΕΕ, τότε θα πρέπει να ψαλιδιστεί και άλλο. Σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, θα επέλθει αντίστοιχη μείωση και για τα γενόσημα αυτών των φαρμάκων. Η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας, υποστηρίζει ότι έτσι τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, αλλά και υπονομεύεται η ελληνική παραγωγή, καθώς οι τιμές στα ελληνικά γενόσημα έχουν μειωθεί ήδη κατά 50% και το υπουργείο Υγείας προσπαθεί εκ νέου να συμπιέσει τις μειωμένες τιμές τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, στήνονται εισαγωγικές εταιρείες για τη μαζική εισαγωγή ανεξέλεγκτων γενοσήμων από ασιατικές χώρες ή τη Βουλγαρία που θα οδηγήσουν τάχιστα στο κλείσιμο της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας.

Η αρπαγή και ο πλήρης έλεγχος

Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται καθημερινά με συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως η φυγή του ομίλου Βιοχάλκο, η συστηματική απουσία ενεργειακής μέριμνας για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, η εμμονή στο κλείσιμο των ναυπηγείων, της ΕΛΒΟ, των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων. Είναι σαφές πως επιδιώκεται η πλήρης εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας.

Το αναδυόμενο σχέδιο της μνημονιακής κυβέρνησης είναι να παραδοθούν τα πάντα στα ξένα συμφέροντα, τράπεζες, βιομηχανία και γη. Η υποθηκευμένη αγροτική γη θα καταλήξει σε ξένα συμφέροντα που θα «φυτέψουν» φωτοβολταϊκά και θα εξάγουν στη Γερμανία τον «ήλιο». Η αγροτική παραγωγή θα καταρρεύσει. Τα ακίνητα θα περάσουν επίσης στην κυριότητα των ξένων που θα δημιουργήσουν αυστηρά ελεγχόμενες ζώνες για την φιλοξενία συνταξιούχων του Βορρά. Αλλά και η τουριστική βιομηχανία θα περάσει μέσω του τραπεζικού συστήματος στα ξένα συμφέροντα, καθώς 8.000 ξενοδοχεία είναι στο κόκκινο.

Η εικόνα αυτή αντιστοιχεί σε μια Ελλάδα «αποικία χρέους» που θα εξαρτάται συνεχώς από κατευθυνόμενες χρηματοδοτήσεις και οι οποίες θα διαιωνίζουν την εξάρτηση και τον έλεγχο της οικονομίας. Αν προσθέσουμε την κατάλυση του συστήματος δημόσιας υγείας και την ραγδαία έμμεση ιδιωτικοποίησή του, αν προσθέσουμε την διάλυση της δημόσιας παιδείας, της εθνικής ασφάλειας και της ασφάλειας των πολιτών σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, κατανοούμε πού οδεύουν τα πράγματα. Προφανώς θα ακολουθήσει νέα συγκέντρωση κεφαλαίου και αφού οι εγχώριοι παίκτες κάνουν αυτή τη δουλειά θα πουληθούν στα ξένα οργανωμένα συμφέροντα.

Παράλληλα με όλα αυτά, η δημοκρατία καθίσταται πλέον τυπικού χαρακτήρα, ενώ ο αυταρχισμός και η αυθαιρεσία της εξουσίας αυξάνονται ταχύτατα, κατ΄ αναλογία με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης. Έτσι, καθίσταται όλο και πιο σαφές στους περισσότερους ότι η υποκατάσταση του ελληνικού ιδιωτικού τομέα από 30 «πολυεθνικές» και η διακοπή κάθε εγχώριας παραγωγής ισοδυναμεί με το τέλος κάθε ελπίδας. 

Μάκης Ανδρονόπουλος

andronopoulos@reporter.gr

Πηγή:www.reporter.gr

Deutschland über alles!

Ανακοινώθηκε χθες η συμφωνία για το νέο κυβερνητικό συνασπισμό στη Γερμανία. Κι επειδή η μνήμη είναι συχνά πολύ κοντή, αξίζει να γυρίσει κανείς λίγο πίσω και να θυμιθεί τι έλεγαν πολλοί μέχρι πολύ πρόσφατα για την επίδραση που δήθεν θα είχε η είσοδος των σοσιαλδημοκρατών στη γερμανική κυβέρνηση: υποτίθεται ότι θα άλλαζε την πολιτική του Βερολίνου, θα την έκανε πιο φιλική προς την Ελλάδα, θα έδινε, λέγανε, μία “ανάσα” στην Αθήνα…

Τώρα, όλα αυτά, έχουν πια πετάξει. Οπως ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί για όποιον δεν ήθελε να κοροιδεύει τον εαυτό του, όλα αυτά ήταν απλώς παραμύθια της χαλιμάς. Και οι σοσιαδημοκράτες που γκρίνιαζαν που και που προεκλογικά, ασφαλώς και δεν θα έδιναν την οποιαδήποτε “μάχη” σε αυτό το επίπεδο για να θέσουν έτσι σε κίνδυνο την πολιτική που έφερε, μέσα από την κρίση χρέους, τη νέα πραγματικότητα στην Ευρώπη: τη γερμανική ηγεμονία.

Φυσικά, τα παραμύθια αυτής της μορφής υπήρξαν πολλοί πρόθυμοι να τα ακούσουν, ακόμα και μόλις προχθές, όταν ο γερμανός πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Σουλτς ήρθε στην Αθήνα και είπε διάφορα για την τρόικα και την πολιτική της, χαιδεύοντας αυτιά ενόψει της καμπάνιας του για την προεδρία της Ευρωπαικής Επιτροπής.

Τώρα, που το κόμμα του μπαίνει στην κυβέρνηση της Γερμανίας χωρίς να έχει θέσει κανένα από τα ζητήματα αυτά, τι έχει άραγε να πει; Γιατί δεν τον ρωτούν οι συνομιλητές του στην Αθήνα που μόλις εχθές κρέμονταν από το στόμα του; Γιατί οι σοσιαλδημοκράτες όχι απλώς δεν απαίτησαν αλλαγές στην πολιτική του Βερολίνου, αλλά ούτε καν τέθηκε τέτοιο ζήτημα στις διαπραγματεύσεις…

Τώρα λοιπόν, καταρρέουν τα άλλοθι της μορφής “είναι η δεξιά πολιτική”, ή “είναι η σκληρή Μέρκελ και ο ακόμα πιο σκληρός Σόιμπλε. Τώρα, όλοι πλέον καταλαβαίνουν, ακόμα και αν δεν θέλουν να το παραδεχθούν ότι δεν είναι τίποτα από όλα αυτά.

Είναι η γερμανική ηγεμονική εθνικιστική πολιτική που ασκείται και θα ασκείται με πλήρη συνείδηση στη σημερινή γερμανική Ευρώπη, δήθεν ως “ευρωπαική” πολιτική. Είπαν φυσικά στο τέλος οι τρεις γερμανοί αρχηγοί πόσο σημαντική είναι η Ευρώπη γι αυτούς και πόσο προσηλωμένοι της είναι. Ασφαλώς. Τι θα έλεγαν; Επί της ουσίας όμως, σε όλη τους τη διαπραγμάτευση τίποτα δεν αφορούσε την Ευρώπη: η εθνικη πολιτική του Βερολίνου είναι προς το εθνικό συμφέρον της Γερμανίας και είναι δεδομένη.

Κι έτσι, η Αγκελα Μέρκελ θα συνεχίσει αυτή την πολιτική από τις 17 Δεκεμβρίου και μετά, όταν θα ακούσει για τρίτη φορά τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας, το “Τραγούδι των Γερμανών”, στην τελετή ανάληψης των καθηκόντων της. Είναι ένα τραγούδι πάνω σε μουσική από ένα σπουδαίο κουαρτέτο εγχόρδων του Χάιντν, που έγινε εθνικός ύμνος της χώρας το 1922, στα χρόνια της Βαιμάρης.

Ομως ταιριάζει σήμερα όσο ποτέ, ειδικά το σκέλος του ποιήματος που “κόπηκε” μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το κείμενο του Άουγκουστ Χάινριχ φον Φάλερσλεμπεν, που έγραψε το ποίημα λίγο πριν τα μέσα του 19ου αιώνα: το «Deutschland über alles», «Η Γερμανία πάνω απ’ όλα».

Αυτή ήταν η αρχή του ποιήματος και δεν ακούγεται πια στον εθνικό ύμνο, από το 1945: η πρώτη και η δεύτερη στροφή έχουν κοπεί. Ταιριάζουν όμως με το σήμερα και εκείνα που δεν κόπηκαν, στην τρίτη στροφή: “Ενότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία για την γερμανική Πατρίδα! Αυτό να επιδιώξουμε αδερφικά με καρδιά και χέρια! Ενότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία είναι η βάση της ευτυχίας! Άνθησε στο φως της ευτυχίας αυτής, άνθησε γερμανική Πατρίδα”.

Λένε την αλήθεια.

Πηγή: tovima.gr το είδαμε στο http://www.inprecor.gr

Συγγραφή: Μαλούχος Γεώργιος Π.

Δραματικές αποκαλύψεις Θαπατέρο για τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών

Toυ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ*

Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη στις Κάννες, εκείνη τη βροχερή μέρα, στις 2 Νοεμβρίου του 2011, εν αναμονή της συνόδου κορυφής του G20. Πριν από δύο ημέρες, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε ανακοινώσει δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορούσε να σημάνει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το μέλλον του κοινού νομίσματος κρέμεται επί ξυρού ακμής και οι γύπες των διεθνών αγορών ομολόγων περιμένουν την έκβαση των πυρετικών διαβουλεύσεων για να καθορίσουν τη στάση τους.
Στον διάδρομο του μεγάρου του φεστιβάλ, όπου στρώνεται το κόκκινο χαλί για να παρελάσουν, σε πιο θερμές εποχές, οι κινηματογραφικοί αστέρες, ηΑγκελα Μέρκελ ξεμοναχιάζει τον Ισπανό πρωθυπουργό Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο. Τον χαιρετάει με ένα φιλικό χαμόγελο και, χωρίς καμία εισαγωγή, εξαπολύει τη βόμβα της: Τι θα λέγατε να πάρετε έκτακτο δάνειο 50 δισ. ευρώ από το... Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Σκοπεύω να προτείνω και στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πάρει βοήθεια 85 δισ. από το ΔΝΤ ώστε να σταθεροποιηθεί τοκοινό νόμισμα.
Το χαρακτηριστικό αυτό στιγμιότυπο,μαζί με άλλες, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πλευρές του παρασκηνίου από το δραματικό διήμερο των Καννών, αποκαλύπτει ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας στο βιβλίο του «Το δίλημμα», αποσπάσματα του οποίου δόθηκαν στη δημοσιότητα από το πρακτορείοΡόιτερς. «Η απάντησή μου ήταν ένα ευθύ και ξεκάθαρο όχι», γράφει ο Θαπατέρο, ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του. Η χώρα του βρισκόταν ήδη σε προεκλογική περίοδο, με μια ανεργία που είχε εκτοξευθεί στα ύψη λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που είχε λάβει η σοσιαλιστική κυβέρνηση, ακριβώς για να μην αναγκαστεί να χτυπήσει την πόρτα του ΔΝΤ, όπως συνέβη με την Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Και όμως, η Γερμανίδα καγκελάριος του ζητούσε να συρθεί ικέτης του ΔΝΤ, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, χωρίς να αναλογίζεται τις πολιτικές επιπτώσεις.

«Το μικρό χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για τη μετάφραση μου φάνηκε σαν αιωνιότητα», θυμάται ο Θαπατέρο. «Τελικά, η Μέρκελ μου απάντησε στα αγγλικά, κοιτάζοντάς με στα μάτια: ΟΚ, καταλαβαίνω». «Στο υπόλοιπο της συνόδου κρατούσα το κεφάλι χαμηλά, για να περάσω όσο γίνεταιαπαρατήρητος», προσθέτει ο Ισπανός πολιτικός.
Το τι ακολούθησε πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι λίγο–πολύ γνωστό. Ο Θαπατέρο βγήκε από το κάδρο, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έγιναν τα αλεξικέραυνα των επιθέσεων από την Αγκελα Μέρκελ, αλλά και τον Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος, όπως γράφτηκε στον γαλλικό Τύπο και δεν διαψεύστηκε από το Ελιζέ, κάποια στιγμή, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα κι ήταν έτοιμος να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν οι συνεργάτες του – όχι όμως προτού να φωνάξει στον Ελληνα πρωθυπουργό: «You are a f...ing psycho»!

«ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ»

Στο δικό του βιβλίο –«Ημερολόγιο της κρίσης»– ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Φρανσουά Μπαρουάν, είχε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο το δίωρο μαρτύριο του Ελληνα πρωθυπουργού. «Ο Παπανδρέου παίζει την καριέρα του. Ιδρώνει όλο και πιο πολύ, ταλαντεύεται, έπειτα καταρρέει... Είμαι παρών στον πολιτικό του θάνατο σε ζωντανή μετάδοση... Ερχεται η σειρά του Μπερλουσκόνι... δεν θα αντέξει για πολύ. Παπανδρέου, Μπερλουσκόνι, δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν σε καιρό ειρήνης, κάτω από διεθνή πίεση».
Στις αποκαλύψεις του Μπαρουάν για τις περιπέτειες του Γιώργου Παπανδρέου, ο Θαπατέρο έρχεται να προσθέσει τις δικές του μαρτυρίες για τα πάθη της ιταλικής αντιπροσωπείας. Ο Μπερλουσκόνι και ο υπουργός Οικονομικών, Τζούλιο Τρεμόντι, «έπαιζαν κατενάτσιο, προσπαθώντας να κερδίσουν χρόνο», γράφει ο Θαπατέρο. Οταν οι πιέσεις της Μέρκελ για προσφυγή της Ιταλίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έφτασαν στο απροχώρητο, ο Τρεμόντι ξέκοψε αποφασιστικά αυτό το ενδεχόμενο με την αφοπλιστική δήλωση: «Μπορώ να σκεφτώ καλύτερους τρόπους αν είναι να διαπράξω αυτοκτονία»!
Ενδιαφέρον έχει και η αποκάλυψη του Θαπατέρο ότι το όνομα του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι κυκλοφορούσε ήδη στους διαδρόμους των Καννών εκείνες τις θυελλώδεις ώρες. Το πολιτικό ντόμινο στον μεσογειακό Νότο είχε ήδη δρομολογηθεί. Στις 11 Νοεμβρίου παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, δίνοντας τη θέση του στον Λουκά Παπαδήμο. Πέντε ημέρες αργότερα, παραιτήθηκε οΜπερλουσκόνι, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Μόντι. Και στις 20 Νοεμβρίου, οι Σοσιαλιστές έχαναν τις εκλογές στην Ισπανία, για να έρθει στην εξουσία ο σύμμαχος της κ. Μέρκελ, Μαριάνο Ραχόι.
Αυτό που συγκράτησε ο Θαπατέρο από την πυρετική νύχτα ήταν «το συναίσθημα αδυναμίας των δημοκρατικών κυβερνήσεων απέναντι στις δυνάμεις της αγοράς», μαζί με την έκπληξή του για την αφύπνιση των παλιών δαιμόνων από το χρονοντούλαπο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Στη διάρκεια ενόςιδιαίτερα φορτισμένου δείπνου, Ευρωπαίοι ηγέτες αντάλλασσαν βιτριολικές επιθέσεις, ανασύροντας μνήμες από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώπιον ενός αμήχανου και προβληματισμένουΜπαράκ Ομπάμα. «Ήταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά σε αυτά τα πέντε λεπτά, όσα ακούστηκαν έκλειναν μέσα τους όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία», γράφει ο Θαπατέρο, αφήνοντάς μας να μαντέψουμε τις λεπτομέρειες που αποφεύγει να εξιστορήσει.

Πηγή:"Καθημερινή" το είδαμε στο http://www.inprecor.gr/

Ανάπλαση του ιστορικού κέντρου: Η Αθήνα σε εικόνες. Πώς ήταν, πώς είναι, πώς θα γίνει

 

Δείτε φωτογραφίες από το ιστορικό κέντρο στο πέρασμα του χρόνου. Συντάκτρια του NEWS 247 φωτογράφισε τα σημεία της Αθήνας, που βάσει του σχεδίου ανάπλασης θα αλλάξουν. Τι βλέπουμε τώρα και τι θα δούμε στο μέλλον (Pics)

Μαρίνα Κουτσούμπα

 

"Αφήστε μας να ξενασκεφτούμε την Αθήνα! Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να προβλέπουμε το μέλλον από το να το σχεδιάζουμε μόνοι μας...!"

Εκτός από το να ξανασκεφτούμε την Αθήνα, όπως μας συνιστά το Rethink Athens, αποφασίσαμε και να την ξαναπερπατήσουμε.
Θα σταματούσαμε στα σημεία όπου μας οδηγούσαν οι φωτορεαλιστικές απεικονίσεις της μελέτης που διακρίθηκε για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
Το φωτογραφικό ταξίδι μας όμως δεν θα σταματήσει μόνο στο παρόν και το μέλλον αλλά θα γυρίσει και στο παρελθόν.
Άλλωστε, κάποια από τα στοιχεία της Αθήνας του μέλλοντος θα θυμίζουν έντονα στοιχεία του παρελθόντος.
Η ανάπλαση της Πανεπιστημίου
Το σχέδιο ανάπλασης μετατρέπει την οδό Πανεπιστημίου από πεδίο διέλευσης αυτοκινήτων σε πεζόδρομο ήπιας κυκλοφορίας.
Θα αποσυμφορηθεί ουσιαστικά ένας από τους πιο κεντρικούς οδικούς άξονες και θα αποκτήσει περισσότερο φιλικό πρόσωπο για τους Αθηναίους.

Ελαιογραφία του Π. Μαθιόπουλου στην αρχή του 20ού αιώνα
Το τραμ, οι πεζοί και οι ποδηλάτες έχουν τον κύριο λόγο και ακολουθούν τα οχήματα (ταξί, τουριστικά λεωφορεία, αυτοκίνητα τροφοδοσίας), που θα εξυπηρετούν τοπικές ανάγκες.

Από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη
Ανάσα δροσιάς στην πλατεία Κοραή
Με περισσότερο πράσινο και υδάτινα στοιχεία θα μας υποδεχθεί και η πλατεία Κοραή που "παντρεύει" την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου.
Η τοποθέτηση οριζόντιας πλακόστρωτης επιφάνειας, που θα γεμίζει με νερά ανάλογα με την περίοδο (π.χ. το καλοκαίρι ή σε μια γιορτή), θα δίνει μία ανάσα δροσιάς σε μικρούς και μεγάλους.

Από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη
Ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας
Στροφή στο παρελθόν για την πλατεία Ομονοίας, καθώς βάσει της μελέτης του Rethink Athens προβλέπεται να ανακτήσει το τετράγωνο του αρχικού νεοκλασικού σχεδιασμού της.

Από το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη
Το τραμ βάζει "πλώρη" για Πατησίων
Αυτό που θα επιχειρηθεί και στην οδό Πατησίων, όπου βρίσκεται και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι να "διαγραφεί" η τραυματική εμπειρία του πολίτη με αυτό το σημείο.
Έτσι θα περνάει και από εκεί το "σύγχρονο" τραμ, χωρίς εναέρια σύνδεση, σταδιακά και χωρίς καλώδια στη γη, που θα προσφέρει αυτονομία κίνησης στους συρμούς.

Σχεδιάζεται ουσιαστικά το πώς θα περπατήσουμε ξανά στην Αθήνα. Πώς θα αναπνεύσουμε ξανά στο κέντρο μιας πόλης σύγχρονης, αλλά με μνήμη...

news247 

Ματαίωσε η τρόικα την επίσκεψη στην Αθήνα

«Δεν καλύφθηκαν οι δεσμεύσεις»

  (Φωτογραφία:  ICON )

Αθήνα

Η τρόικα ανέβαλε την προγραμματισμένη επιστροφή στην Αθήνα την επόμενη εβδομάδα, καθώς η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, αναφέρει το Reuters επικαλούμενο αξιωματούχους που συμμετέχουν στη διαπραγμάτευση.

Οι ίδιες πηγές, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες των τελευταίων ημερών, αναφέρουν ότι η απόφαση της τρόικας να αναβάλει την επίσκεψη σημαίνει ότι είναι πλέον αδύνατον να ληφθούν αποφάσεις στο Eurogroup της 9ης Δεκεμβρίου, και ότι θα υπάρξει νέα καθυστέρηση στην εκταμίευση της επόμενης δόσης των δανείων.

Εκπρόσωπος της Κομισιόν, δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις με την Αθήνα θα συνεχιστούν, επισημαίνοντας ότι «δεν έχουν ακόμη λάβει συγκεκριμένη απόφαση για το πότε θα επιστρέψει το κλιμάκιο».

Newsroom ΔΟΛ

Στα... 90’s επέστρεψαν οι δημόσιες επενδύσεις

του Δημήτρη Δελεβέγκου

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, οπότε η Ελλάδα προετοιμαζόταν για την ένταξή της στην ΟΝΕ, επέστρεψε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), σύμφωνα με τον εθνικό προϋπολογισμό για το 2014 που κατέθεσε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Σε αποπληθωρισμένη βάση, το ΠΔΕ του 2014 συγκρίνεται με αυτό του 1999.

Ωστόσο, εάν ληφθεί υπόψη η αύξηση του κόστους του χρήματος τα τελευταία 15 χρόνια, γίνεται αντιληπτό ότι οι κρατικές δαπάνες για επενδύσεις που έχουν προβλεφθεί για το 2014 καταγράφουν ιστορικό χαμηλό δεκαετιών.  Ήδη, για να καλυφθεί η «τρύπα» από τις αλλαγές στον ενιαίο φόρο ακινήτων, το ΠΔΕ «ψαλλιδίστηκε» κατά 200 εκατ. ευρώ και προβλέπεται να διαμορφωθεί στα 6,8 δισ. ευρώ, από 6,1 δισ. ευρώ πραγματοποιηθήσες δαπάνες το 2012.

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, το ΠΔΕ του 2014 είναι αυξημένο κατά 2,3%, συγκριτικά με την εκτιμώμενη εκτέλεση του 2013 (6,6 δισ. ευρώ) του 2013. Οι δαπάνες αυτές αντιπροσωπεύουν το 3,7% του ΑΕΠ και προέρχονται από κοινοτική χρηματοδότηση (6,1 δισ.) και εθνικούς πόρους (700 εκατ. ευρώ).

Ιστορικό χαμηλόΌπως επισημαίνεται στο κείμενο του προϋπολογισμού, το ποσό των 6,8 δισ. ευρώ ειναι υψηλότερο από τις δαπάνες που προβλέπεται να πραγματοποιηθούν το 2013 (6,6 δισ.). Ωστόσο, το ΠΔΕ του 2014 παραμένει κατά 50 εκατομμύρια χαμηλότερο, εάν συγκριθεί με το ποσό ύψους 6,85 δισ. που είχε προβλεφθεί για το 2013 (και από το οποίο απορροφήθηκαν τα 6,6 δισ.). Με άλλα λόγια, η αύξηση του 2,3% προκύπτει από τη σύγκριση ποσών που προβλέφθηκαν και ποσών που εκτελέστηκαν, με τα τελευταία να καταλήγουν να είναι πάντοτε χαμηλότερα από τα πρώτα.

Και σε απόλυτους αριθμούς, συγκρίνεται μόνο με το αντίστοιχο ΠΔΕ του 1999 που είχε διαμορφωθεί στα 6,6 δισ. ευρώ και αντιπροσώπευε περίπου το 5% του ΑΕΠ. Πάντως, όπως αναφέρουν από το υπουργείο Οικονομικών, το ΠΔΕ κυμάνθηκε σε ποσοστό πάνω από 3% του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2001-2009 και είναι μεγαλύτερο σε σύγκριση με τα μεγέθη των υπόλοιπων χωρών της Ευρωζώνης που κυμαίνονται μεταξύ 2,4 και 2,8%.

Ποια έργα έχουν προτεραιότηταΣύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2014, οι πόροι του ΕΣΠΑ θα κατευθυνθούν σε έργα υποδομών (οδικά έργα, σιδηροδρομικά, μετρό), προστασίας του περιβάλλοντος, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και στους τομείας της μεταποίησης, του τουρισμού και της διοικητικής μεταρρύθμισης.

Σε επίπεδο υποδομών, στην «πρώτη γραμμή» της χρηματοδότησης από το ΠΔΕ φαίνεται να βρίσκεται η γραμμή 4 του Μετρό από το άλσος Βεΐκου έως τον Ευαγγελισμό που θα είναι έκτασης 33 χλμ και συνολικού προϋπολογισμού 3,3 δισ. ευρώ. Αλλά και τα έργα που θα συνδέουν το σιδηρόδρομο με τα λιμάνια, οι σύγχρονες μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων και η κατασκευή εγκαταστάσεων βιολογικού καθαρισμού.

Η επανέναρξη των κατασκευαστικών εργασιών στους μεγάλους οδικούς άξονες, θα σηματοδοτήσει τη δημοπράτηση νέων μεγάλων έργων, όπως το αεροδρόμιο στο Καστέλι Κρήτης. Σε κάθε πάντως, περίπτωση, δεδομένου του περιορισμένου μεγέθους του ΠΔΕ, η χρηματοδότηση των νέων έργων αναμένεται να στηριχθεί στα «δοκιμασμένα» μοντέλα της παραχώρησης, των Συμπράξεων Ιδιωτικού-Δημόσιο Τομέα, ενώ χρηματοδότηση θα αναζητηθεί και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

 

Τα μεγέθη είναι σε εκατ. ευρώ

dimitris.delevegos@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Αύριο θα κλαίνε

 Μαλούχος Γεώργιος Π. 

Ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Θαπατέρο έγραψε ολόκληρο βιβλίο, το οποίο μόλις εκδόθηκε, για να περιγράψει το πώς η γερμανίδα καγκελάριος επιχείρησε αλλά ευτυχώς για τους Ισπανούς τελικά δεν τα κατάφερε, να οδηγήσει με το ζόρι τη χώρα του – και χωρίς να το έχει πραγματικά ανάγκη - σε τρόικα και μνημόνιο.

Με αντίστοιχο τρόπο περιγράφει και την ιταλική εμπειρία, που την έζησε παράλληλα: λέει ότι ήδη από τις Κάννες το όνομα Μάριο Μόντι ακουγόταν παντού στους διαδρόμους, ενώ τότε αποκλείστηκαν οριστικά και τα ευρωομόλογα που, για τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας, θα μπορούσαν να έχουν περιορίσει και ελέγξει την κρίση από την αρχή... 

Φυσικά, στο Βερολίνο δεν ενοχλείται κανείς απ' όλα αυτά: το να ανεβάζουν και να κατεβάζουν με τεχνητούς και μη εκβιασμούς κυβερνήσεις στην Ευρώπη του 21ου αιώνα είναι κάτι που αποτελεί κύριο μέρος της πολιτικής τους και το εκλαμβάνουν μάλλον τιμητικά, παρά προσβλητικά. 

Ταυτόχρονα, έχουν δίπλα τους τραγικούς συμμάχους αναγκαιότητας, όπως η ελληνική κυβέρνηση που εξακολουθεί να επιμένει στο ρόλο του “καλού παιδιού” της Γερμανίας. Ρόλος χρήσιμος για την Μέρκελ, για όσο φυσικά της είναι χρήσιμος.

Σε αυτά τα πλαίσια, επιμένει η κυβέρνηση να διαφημίζει ως επιτυχία το ταξίδι, λόγω της... “στήριξης” Μέρκελ σε Σαμαρά. Πρέπει να είναι τραγικά απελπισμένοι στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλιώς, δεν μπορεί να ερμηνευθεί αυτή η στάση εξωπραγματικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.

Το Βερολίνο δεν έδωσε, όπως ήταν απολύτως προεξοφλημένο, το παραμικρό στην Ελλάδα. Το είχε άλλωστε πει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα δώσει. Είπε δύο “καλές” κουβέντες που εξαντλούνται στο ότι αν κάνετε όλα όσα έχουμε επιβάλλει και έχετε αποδεχθεί με την πλάτη στον τοίχο, είστε καλοί και μπράβο σας... Σπουδαία στήριξη και μεγάλη επιτυχία!

Την ίδια στιγμή, η υπόθεση των γερμανικών επανορθώσεων και του αναγκαστικού δανείου, εξαφανίστηκε οριστικά για την κυβέρνηση Σαμαρά. Τη θάψανε βαθειά στο χώμα: η δε Γερμανία μπορεί στο εξής να επικαλείται ότι δεν ετέθη τέτοιο ζήτημα στις διμερείς επαφές μετά από όλη αυτή τη φασαρία που έγινε, άρα, δεν υφίσταται και ζήτημα. Και μόνο αυτό θα ήταν αρκετό για να πει κάποιος ότι το ταξίδι αυτό προκάλεσε ουσιώδη εθνική ζημιά.

Όμως δεν είναι, δυστυχώς, μόνον, ούτε καν κυρίως, αυτό: είναι και η επαναβεβαίωση ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει πιστά τη γερμανική πολιτική και θα παίξει, για όσο τη χρειάζονται βέβαια, το ρόλο του καλού παιδιού: κάτι που ασφαλώς δεν οδηγεί πουθενά.

Όσο για τις δηλώσεις Σαμαρά ότι αν λείψουν κάποιοι βουλευτές θα βρεθούν άλλοι να στηρίξουν την κυβέρνηση, πέρα από την ιλαρότητα του να αντιγράφεται εκείνο που πριν από λίγα 24ωρα καταγγέλθηκε ως... αποστασία, υπάρχει και το πιο ουσιαστικό ζήτημα των όσων έχουμε μπροστά μας: τελικά, η κυβέρνηση έχει συνεπώς συνείδηση ότι αντιμετωπίζει την κοινοβουλευτική της πτώση αν οδηγήσει στη Βουλή όσα της απαιτούνται; Με αυτά τα δεδομένα, ο ορίζοντας επιβίωσής της είναι το αργότερο μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαίου, αν και τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει πια αυτός να έρθει πιο κοντά.

Όμως κι αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί, είναι δεδομένο ο Μάιος θα βρει τη χώρα να καταγράφει στις ευρωεκλογές ποσοστά στον κυβερνητικό συνασπισμό που αθροιστικά δεν θα έχουν ως πρώτο ψηφίο κάτι άλλο από το 1... Δηλαδή, θα πρόκειται για μία δυσαρμονία που δεν θα μπορεί πια να καλυφθεί με τίποτα. Κι αυτή είναι η μία  μόνο όψη των όσων μετρούν οι δημοσκόποι είτε το λένε, είτε δεν το λένε δημόσια.

Το συμπέρασμα είναι ένα: εισερχόμαστε πλέον στην τελική ευθεία. Και, εκείνοι που σήμερα γελούν με μια εικονική πραγματικότητα, αύριο θα κλαίνε.

Δυστυχώς, με το δρόμο που έχουν επιλέξει, δηλαδή τη μετάλλαξη από την πολιτική της “αντίστασης” στη γερμανική πολιτική στην πολιτική της πλήρους υποταγής σε αυτή, είναι βέβαιο ότι θα κλαίει και η χώρα μαζί τους – αλλά για άλλους λόγους.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=542734

Επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ο Μίκης Θεοδωράκης

Η ακαδημία Αθηνών υποδέχεται σε ειδική εκδήλωση, το νέο επίτιμο μέλος της, που δεν είναι άλλος από το μεγάλο μουσικοσυνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου, στις 19:00. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας, Σπύρος Ευαγγελάτος, θα προσφωνήσει τον Μίκη Θεοδωράκη και ακολούθως, ο γενικός γραμματέας, Βασίλειος Πετράκος, θα μιλήσει για την προσωπικότητα και το έργο του Έλληνα συνθέτη.

Η τελετή θα ολοκληρωθεί με ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη με θέμα «Η μόνη λύση».

Εξάλλου, την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου (21.00), θα πραγματοποιηθεί συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με μουσική και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη από το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Η Νένα Βενετσάνου, ο Λάκης Χαλκιάς και η 10μελής Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης θα ερμηνεύσουν αγαπημένα κινηματογραφικά και θεατρικά θέματα του συνθέτη και θα «ταξιδέψουν» το κοινό σε μοναδικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου.

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τραγούδια από τις παραγωγές: Φαίδρα (1961, Jules Dassin), Ηλέκτρα (1961-62, Μιχάλης Κακογιάννης), Zορμπάς (1964, Μιχάλης Κακογιάννης), Ζ (1969 Κώστας Γαβράς), Σέρπικο (1973, Sidney Lumet), Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980, Νίκος Τζίμας), και τα θεατρικά έργα Ένας Όμηρος (1962, Brendan Behan), Όμορφη Πόλη (1962, Μιχάλης Κακογιάννης), Το τραγούδι του νεκρού αδελφού (1962, Πέλος Κατσέλης ) κ.α.

Στη διάρκεια της συναυλίας θα προβάλλονται σε οθόνη σκηνές από τις αγαπημένες κινηματογραφικές αυτές ταινίες, και θα παρουσιαστούν αποσπάσματα από θεατρικές παραστάσεις σε μια προσπάθεια να ξαναζωντανέψουν επί σκηνής, μέσα από τον συνδυασμό μουσικής, λόγου και εικόνας.

Πώς αντιμετωπίζεται η συμφωνία Ιράν-μεγάλων δυνάμεων

Του Κώστα Ράπτη

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Bibi Netanyahu έκανε λόγο για “ιστορικό λάθος”: το αν πρόκειται (και από τίνος την οπτική γωνία) για “λάθος”, μένει να φανεί στο προσεχές μάλλον – όμως η εξάμηνης διάρκειας ενδιάμεση συμφωνία που υπέγραψαν στην Γενεύη οι υπουργοί Εξωτερικών του Ιράν και της ομάδας “5+1” (μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ συν τη Γερμανία) σχετικά με το επίμαχο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης δικαιούται ήδη τον χαρακτηρισμό “ιστορική”, καθώς διαθέτει τη δυναμική να αναδιατάξει το σύστημα συμμαχιών στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και τις υφιστάμενες ισορροπίες στη διεθνή αγορά ενέργειας.

Η συμφωνία προβλέπει την απαλλαγή της δοκιμαζόμενης ιρανικής οικονομίας από κυρώσεις ύψους 7 δισ. δολαρίων, με αντάλλαγμα τον περιορισμό του εμπλουτισμού ουρανίου σε επίπεδα κάτω του 20%. Πρόκειται για έναν συμβιβασμό ο οποίος διασώσει το γόητρο και των δύο πλευρών, εφόσον δεν αμφισβητεί εν γένει το νόμιμο δικαίωμα της Τεχεράνης στις δραστηριότητες εμπλουτισμού, αλλά διατηρεί την πίεση που συνιστά ο κύριος όγκος των κυρώσεων. Οι πρόσφατες δηλώσεις του αγιατολλάχ Hamenei περί των “κόκκινων γραμμών” της Τεχεράνης (οι πιο σκληρές αφότου η διαπραγμάτευση πέρασε στην παρούσα φάση της) αποδεικνύεται ότι περισσότερο απέβλεπαν στο να καθησυχάσουν το εγχώριο ακροατήριο ότι δεν εγκαταλείπονται ζωτικά εθνικά συμφέροντα.

Αντίθετα, για το Ισραήλ, το οποίο δια του Netanyahu δήλωσε ότι δεν δεσμεύεται από την συμφωνία της Γενεύης, η διεθνής κοινότητα επαναλαμβάνει το λάθος του 2007 όταν δόθηκαν κίνητρα στη Βόρειο Κορέα ώστε να σταματήσει ο εμπλουτισμός πλουτωνίου, μόνο και μόνο για να επαναληφθούν οι βορειοκορεατικές πυρηνικές δοκιμές πέντε χρόνια αργότερα.

Το timing ήταν κρίσιμο, καθώς η επταετής διαπραγμάτευση απέκτησε νέα πνοή με την εκλογή το καλοκαίρι το μετριοπαθούς Hassan Rowhani στην ιρανική προεδρία. Κυρίως όμως, η επίτευξη συμφωνίας οφείλεται, κατά τον Gideon Rachman των Financial Times, στην πίεση χρόνου που δημιουργούσε αφενός η προοπτική ανάπτυξης του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος σε μη αντιστρεπτά επίπεδα το 2014 και αφετέρου η ανάγκη να προληφθεί η ανασύνταξη όσων έχουν κάθε συμφέρον να τορπιλισθεί μια εξομάλυνση των σχέσεων του Ιράν με τη Δύση. Πρόσφατη άλλωστε είναι η αναπάντεχη αντίδραση της Γαλλίας η οποία απέτρεψε την ολοκλήρωση του deal

Η ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική βαρώνη Ashton, σε μια σπάνια στην άχρωμη θητεία της επιτυχία, πιστώνεται με τους χειρισμούς οι οποίοι έδωσαν την τελική ώθηση στην διαπραγμάτευση. Ωστόσο, το κρίσιμο στοιχείο ήταν η βούληση της Ουάσιγκτον (όπως αυτή είχε γίνει γνωστή με διαρροές στον Τύπο ήδη λίγο πριν την επανεκλογή του Baracak Obama και όπως συνιστούσαν βαριά ονόματα της αμερικανικής στρατηγικής σκέψης σαν τους Zbigniew Brzezinski και Brent Scowcroft) να “κλείσει” το συγκεκριμένο μέτωπο.

Αν η δημοσίως εκτυλισσόμενη διπλωματική προσπάθεια είχε το δικό της σασπένς, η διαπραγμάτευση ουσίας πραγματοποιήθηκε, όπως αποκαλύπτει το Associated Press, σε σειρά συναντήσεων που έλαβαν χώρα ήδη από τον Μάρτιο στο Μουσκάτ, με τη διευκόλυνση του βασιλιά Qaboos του Ομάν, ανάμεσα σε εκπροσώπους του Ιράν και τους William Burns (υφυπουργό Εξωτερικών) και Jake Sullivan (σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής του αντιπροέδρου Biden) από αμερικανικής πλευράς.

Το ότι οι συναντήσεις αυτές κρατήθηκαν μέχρι πρόσφατα μυστικές ακόμη και από τα υπόλοιπα μέλη της “Ομάδας 5+1” ή άλλους συμμάχους των ΗΠΑ αποτυπώνει ξεκάθαρα την εκτίμηση της Ουάσιγκτον ότι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την εξασφάλιση συμφωνίας προέρχονται “εξ οικείων”. Πράγματι, ο επιθετικός τόνος που συνεχίζει να υιοθετεί η ισραηλινή ηγεσία (ακόμη και μετά την προσχώρηση στο deal του Francois Hollande, στον οποίο την προηγούμενη εβδομάδα επιφυλάχθηκε υποδοχή ήρωα στο Ισραήλ) σημαίνει ότι ο Netanyahu κρίνει ευνοϊκό τον υπέρ της χώρας του συσχετισμό στο αμερικανικό Κογκρέσο, όπου Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί κοινοβουλευτικοί απειλούν με την υιοθέτηση και νέων κυρώσεων κατά του Ιράν, διακινδυνεύοντας ένα προεδρικό βέτο και φορτώνοντας ακόμη περισσότερο το “καλάθι” των περίπλοκων σχέσεων του Λευκού Οίκου με το Καπιτώλιο. Ένα δεύτερο χαρτί στα χέρια του Ισραήλ είναι βέβαια η ανάληψη δράσης εναντίον του Ιράν, αν όχι μορφή ανοικτής στρατιωτικής ενέργειας, τουλάχιστον, όπερ και το πιθανότερο, με τη μορφή μυστικών επιχειρήσεων σαμποτάζ.

Ακόμη λιγότερο προβλέψιμη είναι η αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας, η οποία έχει τη δυνατότητα να σκληρύνει τη στάση της είτε στην επόμενη Συνέλευση του OPEC στις 4 Δεκεμβρίου, είτε στο μέτωπο της Συρίας (όπου οι υπό την επιρροή της ισλαμιστές αντάρτες έχουν πρακτικά εκτοπίσει κάθε άλλο είδος αντιπολίτευσης στον Assad). Κυρίως όμως, μένει να φανεί αν προτίθεται να υλοποιήσει την απειλή της να αποκτήσει πυρηνικά όπλα με τη βοήθεια του Πακιστάν (το οπλοστάσιο του οποίου αποτελεί εν πολλοίς μιαν εξωχώρια σαουδαραβική “επένδυση”).

Τόσο στο Ριάντ όσο και στο Τελ Αβίβ γίνεται αντιληπτό ότι η Ουάσιγκτον επιχειρεί να διευκολύνει το πέρασμά της σε μια φάση ελέγχου της Μέσης Ανατολής “από το πίσω κάθισμα” εξισορροπώντας με νέα ανοίγματα την έως τώρα “αποκλειστική” σχέση της με το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία που είχε οδηγηθεί σε μιαν οιονεί αντιστροφή της σχέσης πάτρωνα και “πελάτη”. Άλλωστε, η σταδιακή επαναπρόσδεση στη Μόσχα των κρατών του μετασοβιετικού χώρου (Ουκρανία, Αζερπμαϊτζάν, Κεντρική Ασία), οι βλέψεις της Κίνας και της Ινδίας προς τις μεσανατολικές πηγές ενέργειας και το ανοιχτό ερώτημα της σταθεροποίησης του Αφγανιστάν μετά το 2014 επέβαλαν το ξαναμοίρασμα της τράπουλας.

Πηγή:www.capital.gr

Δασκαλόπουλος: Πληρώνουμε τα λάθη και τις παραλείψεις των δανειστών

Την ανάγκη να δημιουργηθούν μηχανισμοί που θα αντιμετωπίσουν το διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ του πλεονασματικού Βορρά και του ελλειμματικού Νότου, έτσι ώστε το κόστος της προσαρμογής να γίνει δικαιότερο για όλες τις χώρες, επισήμανε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος.

Παρουσιάζοντας στις Βρυξέλλες, στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Χέρμαν Βαν Ρομπάι και στην αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βίβιαν Ρέντινγκ, τις θέσεις της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας, ενόψει του εξαμήνου της ελληνικής Προεδρίας, σημείωσε:

«Η ελληνική και ευρωπαϊκή επιχειρηματική κοινότητα αντιμετωπίζει με ανησυχία τα προβλήματα που η κρίση ανέδειξε σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο: την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και την ενδυνάμωση των πολιτικών άκρων σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και τα καίρια πλήγματα στην κοινωνική συνοχή".

Επίσης ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε πως "μολονότι η Ένωση έχει αποδείξει ότι δεν εθελοτυφλεί μπροστά σ' αυτές τις προκλήσεις, τα βήματα που έχει κάνει είναι μεν ορθά, αλλά δεν επαρκούν για να τις αντιμετωπίσει στη ρίζα τους».

Ο Δ. Δασκαλόπουλος υπογράμμισε ακόμη ότι η Ελλάδα δεν πληρώνει μόνο τη δική της ολιγωρία στην αντιμετώπιση της κρίσης με τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά πληρώνει και το τίμημα λαθών και παραλείψεων από την πλευρά των δανειστών της.

«Είμαστε ως εκ τούτου ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην ανάγκη της κοινωνικής προστασίας και της δικαιότερης κατανομής των βαρών της κρίσης μεταξύ των κρατών- μελών. Στο πλαίσιο αυτό, πιστεύουμε ότι πρέπει να επανεξετάσουμε την ισορροπία μεταξύ της νομισματικής και της δημοσιονομικής πολιτικής, επανεκτιμώντας την ικανότητά τους να συμβάλουν στην ανάπτυξη, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ευημερία και στη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής. Οι υπέρμαχοι της οικονομικής ορθοδοξίας δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά προβλήματα ως …αίρεση», κατέληξε ο Δασκαλόπουλος.

http://www.enet.gr/ με πληροφορίες ΑΠΕ

Το τούνελ είναι μακρύ, το φως αργεί και θα είναι χλωμό

ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Από τότε που η χώρα εισήλθε σε καθεστώς Μνημονίου, οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες αλλά και αρκετοί διαμορφωτές κοινής γνώμης έβρισκαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα διάφορα ορόσημα. Προσπαθούσαν, δηλαδή, είτε για λόγους πολιτικής προπαγάνδας είτε από ανάγκη για… αισιόδοξες ειδήσεις, να ορίσουν τη χρονική στιγμή και το πολιτικό momentum που θα πληρούσε τις προϋποθέσεις για να δούμε το περίφημο «φως στο τούνελ».

Στην αρχή ήταν το καλοκαίρι του 2011, όταν «θα βγαίναμε στις αγορές», όπως μας έλεγε το 2010 ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Στη συνέχεια, το περίφημο φως στο τούνελ υποτίθεται ότι θα ερχόταν με την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου και, έπειτα από μια μακρά περίοδο κρίσης και αμφισβήτησης της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας, ως νέο ορόσημο για το «φως στο τούνελ» τέθηκε το περίφημο PSI και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων. Προβαλλόταν ευρέως η άποψη ότι μόλις η κυβέρνηση Παπαδήμου ολοκλήρωνε με επιτυχία το έργο της, η Ελλάδα θα έμπαινε σε βιώσιμη τροχιά και το χρέος σε κατεύθυνση μακροπρόθεσμης διαχειρισιμότητας.
Τελικώς, το «κούρεμα» έγινε, τα ασφαλιστικά ταμεία κατέρρευσαν, αλλά το «success story» ούτε τότε ξεκίνησε. Αντιθέτως όσο περνά ο καιρός, αποδεικνύεται ότι το PSI μάλλον έκανε περισσότερο κακό παρά καλό.

Στη συνέχεια, ήταν η σειρά της κυβέρνησης Σαμαρά. Από την προεκλογική «επαναδιαπραγμάτευση», η κυβέρνηση πέρασε σε χρόνο-ρεκόρ στην «κατά κεραίαν» εφαρμογή του Μνημονίου και ξεκίνησε να χτίζει -στα λόγια- ένα «success story». Ωστόσο, με την εξαίρεση του -έστω και μαγειρεμένου- πρωτογενούς πλεονάσματος, όλα τα άλλα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν αυτό το χαρακτηρισμό, απουσιάζουν: η ανεργία κινείται σε πρωτοφανή επίπεδα, η αγορά παραμένει νεκρή, το τραπεζικό σύστημα αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την οικονομία, οι επισφάλειες και τα «κόκκινα δάνεια» μεγαλώνουν.

Μ’ άλλα λόγια, ως τώρα, αυτό το περίφημο «αφήγημα» σύμφωνα με το οποίο «φάγαμε τον γάιδαρο, ας μην κολλήσουμε στην ουρά του» κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνεται από την πραγματικότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις διαθέσεις της τρόικας. Υποτίθεται ότι μας είχαν μείνει μόνο… 100 μέτρα για να φτάσουμε στην κορυφή του Κιλιμάντζαρο -κατά τη γλαφυρή περιγραφή Στουρνάρα- ωστόσο τώρα οι «τροϊκανοί» ζητούν νέα μέτρα. Όχι οριζόντια, αλλά «διαρθρωτικά», τα οποία όμως θα επηρεάσουν εξίσου πολλούς πολίτες με τα «οριζόντια». Αίφνης, η κυβέρνηση είναι αντιμέτωπη με εκβιαστικές απαιτήσεις για πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας με απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, αλλά και με την άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών για υπερχρεωμένους δανειολήπτες. Κι όπως φαίνεται ότι συμφώνησε ο πρωθυπουργός με τη γερμανίδα καγκελάριο, μάλλον τα περισσότερα απ’ όσα ζητούν οι εκπρόσωποι των δανειστών, θα γίνουν. Επί της ουσίας, όπως κι αν βαφτιστούν.

Η κυβέρνηση έχει ήδη αρχίζει να ξαναψελλίζει τα περί «τελευταίων μέτρων», περί «φωτός στην άκρη του τούνελ» και περί «ουράς του γαϊδάρου».
Οι ως τώρα απαιτήσεις των δανειστών διαψεύδουν πλήρως όλους όσοι έχουν μιλήσει στο παρελθόν για «τελευταία μέτρα». Όμως, δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κυρίως τα όσα είπε -και όσα δεν είπε- η Άνγκελα Μέρκελ στη συνάντησή της με τον Αντώνη Σαμαρά. Η γερμανίδα καγκελάριος δεν προτίθεται να δώσει «δώρο» στην κυβέρνηση το κούρεμα του χρέους, ούτε να «χτίσει» το «success story» του Αντώνη Σαμαρά.

Αντιθέτως, η καγκελάριος άφησε να εννοηθεί ότι η συζήτηση για διευθέτηση του ελληνικού χρέους θα ξεκινήσει τον Απρίλιο (όταν η Eurostat δημοσιοποιήσει και επικυρώσει την τελική δημοσιονομική εικόνα της Ελλάδας) και δεν πρόκειται να γίνει τίποτα ως τις Ευρωεκλογές.
Μ’ άλλα λόγια, η παρούσα κυβέρνηση θα πορευτεί προς τις κάλπες των Ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών, έχουσα ως μόνο επιχείρημα την «υπόσχεση» του Βερολίνου ότι θα διευθετηθεί το ελληνικό χρέος.

Βεβαίως, αυτό είναι πρόβλημα της κυβέρνησης -ότι, δηλαδή, θα κληθεί να πορευτεί προς τις εκλογές με άδεια την φαρέτρα των πολιτικών επιχειρημάτων και των «διακυβευμάτων».

Το πρόβλημα της χώρας, όμως, είναι άλλο. Είναι πως ακόμη κι όταν έρθει η ώρα για τη διευθέτηση του χρέους, η λύση δε θα είναι οριστική. Το ελληνικό χρέος θα επιμηκυνθεί, θα εξυπηρετείται με χαμηλότερα επιτόκια, ενδεχομένως να «κουρευτεί» και ένα μικρό μέρος του. Θα παραμένει, όμως, για δεκαετίες σε επίπεδα δυσθεώρητα, που θα δικαιολογούν καθεστώς εποπτείας και επιτήρησης στην ελληνική οικονομία.

Η περίφημη «οριστική λύση», αυτό τελοσπάντων που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «φως στο τούνελ», θα αργήσει πολύ να έρθει. Θα γίνουν όλα με γερμανικούς ρυθμούς και η διαδικασία δημιουργίας της νέας -γερμανικής- Ευρώπης θα πάρει χρόνια και θα αφήσει πίσω της εκατομμύρια θύματα και ολόκληρες χαμένες γενιές.
Δε θα γίνει ξαφνικά κάποιο θαύμα, ούτε όταν διευθετηθεί το ελληνικό χρέος θα γίνει ξανά η Ελλάδα κυρίαρχο κράτος. Η διευθέτηση του χρέους θα συνδεθεί με νέα σκληρά μέτρα, με ρήτρες για την εφαρμογή τους και η επιτήρηση θα είναι μόνιμη και μακρόχρονη. Μ’ άλλα λόγια, το τούνελ της κρίσης είναι μακρύ, το φως θα αργήσει να φανεί στο βάθος του και όταν φανεί, θα είναι χλωμό. Κάτι σαν φως ασετυλίνης που χρησιμοποιούσαν πριν δεκαετίες -εκεί, δηλαδή, που γυρίζουμε με βασανιστικό τρόπο.

http://www.matrix24.gr/

Το ΥΠΟΙΚ αλλάζει δόγμα... λεφτά υπάρχουν

Του Γιάννη Αγγέλη

Τον μήνα Δεκέμβριο οι προβλεπόμενες δόσεις του δανείου προς την Ελλάδα από το EFSF και το ΔΝΤ φθάνουν τα 4,9 δισ. ευρώ και είχαν προγραμματισθεί έτσι, προκειμένου να καλυφθούν αφενός οι προβλεπόμενες ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας (ρευστότητα, ληξιπρόθεσμες οφειλές, κλπ.) και οι πληρωμές των ομολόγων που στο μεταξύ λήγουν.

Μάλιστα μαζί με τις επιστροφές κερδών από τα ομόλογα των κρατικών τραπεζών και τα υπόλοιπα της δόσης του Ιουνίου, ήτοι άλλο ένα δισ. ευρώ, το ύψος των εκκρεμών δόσεων που έχουν προγραμματισθεί για την Ελλάδα από το δάνειο αγγίζει τα 6 περίπου δισ. ευρώ.

Και όμως το ΥΠΟΙΚ, σύμφωνα με διευκρινίσεις αρμόδιων στελεχών του, αλλά και του Υπουργού Οικονομικών στηνχθεσινή συνέντευξή του, δεν προσδοκά να εισπράξει παρά μόνο το ένα δισ. ευρώ, αυτό του υπόλοιπου της δόσης του Ιουνίου.

Τα υπόλοιπα, κατά τα λεγόμενά τους, αφορούν το 2014. Και γιατί όχι, κατά πως λένε θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος των κεφαλαίων που θα καλύψουν μαζί με ό,τι έχει μείνει στο ΤΧΣ -περί τα 8,5 δισ. ευρώ αν δεν τα χρειασθούν οι τράπεζες μετά το διπλό stress test- το πακέτο που θα χρησιμοποιηθεί για το περιβόητο χρηματοδοτικό κενό της επόμενης τριετίας.

Το είπε πολύ καθαρά χθες ο κ. Στουρνάρας.

Εξ ου και οι επίμονες αναφορές του Πρωθυπουργού και του Υπ. Οικονομικών στην διάρκεια, αλλά και μετά το τελευταίο ταξίδι στο Βερολίνο, ότι δεν θα χρειασθεί τρίτο δάνειο (για να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό).

Θα ήταν ωραία αν πράγματι ήταν έτσι.

Τα 4,9 δισ. ευρώ του δανείου που ήταν προγραμματισμένα να δοθούν τον Δεκέμβριο δεν ήταν αποτέλεσμα της… μεγαθυμίας του EFSF και του ΔΝΤ.

Είχαν να κάνουν με πραγματικές ανάγκες χρηματοδότησης της οικονομίας, η οποία ασφυκτιά κάτω από την αδυναμία να δημιουργήσει έσοδα από την παραγωγική διαδικασία ή να καλύψει ανάγκες από την αποταμίευση που έχει απομείνει είτε στις τράπεζες, είτε στα… στρώματα.

Και να πληρώσει δόσεις που λήγουν, όπως αυτές του Ιανουαρίου (11/1/2014) που ξεπερνούν το 1,8 δισ. ευρώ.

Αντί λοιπόν για τα 4,9 δισ. ευρώ, το ΥΠΟΙΚ προτιμά να δηλώνει "πρωτογενές πλεόνασμα", σφίγγοντας ακόμα περισσότερο την θηλιά στον τομέα εσόδων και δαπανών του δημοσίου και, επειδή ακόμα και έτσι τα λεφτά δεν φτάνουν, δρομολογεί επιπλέον αφαίμαξη -πέραν της φορολογικής- με νέες εκδόσεις εντόκων γραμματίων.

Εκδόσεις με τις οποίες απορροφά ό,τι έχει απομείνει από την αποταμίευση ή το αδήλωτο «λίπος» που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι με τον τουρισμό.

Μέσα στον Δεκέμβριο έχουν ήδη δρομολογηθεί δύο εκδόσεις εντόκων γραμματίων, μία εξάμηνης διάρκειας και άλλη μία τρίμηνης διάρκειας. Όλες με επιτόκιο πάνω από εκείνο των προθεσμιακών καταθέσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι θα απορροφήσουν ό,τι υπάρχει από διαθέσιμη ρευστότητα πάνω που κλείνει ο χρόνος και η οικονομία έχει την μεγαλύτερη ανάγκη για ρευστότητα…

Και για την ενημέρωσή μας, το επιτόκιο αυτών των εκδόσεων είναι μιάμιση και παραπάνω φορά το επιτόκιο των 4,9 δισ. ευρώ…

Με άλλα λόγια λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι εκεί που τα βλέπει ο κ. Στουρνάρας. Εκεί και δεν υπάρχουν και δεν φτάνουν.

Και κάνουν το κοινωνικό αδιέξοδο ακόμα μεγαλύτερο, λίγο πριν από τα πιο κρίσιμα Χριστούγεννα των τελευταίων δεκαετιών.

Πηγή:www.capital.gr

Επανορθώνει ο ΠΟΥ την έκθεση του για Έλληνες που αυτο-μολύνονται με AIDS

«Τυπογραφικό λάθος» διέσπειρε τον επικίνδυνο μύθο ότι οι μισοί κολλάνε HIV για να πάρουν επιδόματα

Τελευταία ενημέρωση: 15:05 Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Μια εξωφρενική φήμη διαδίδεται εντός και εκτός συνόρων τις τελευταίες μέρες, αναφέροντας ότι οι μισοί από τους νέους ασθενείς του HIV-AIDS στην Ελλάδα, κόλλησαν τον ιό με δική τους πρωτοβουλία, προκειμένου να γίνουν δικαιούχοι του επιδόματος που δίνεται για τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών. Η φήμη φαίνεται ότι ξεκίνησε από «υποψίες ότι κάποιοι» το έχουν κάνει, αλλά διογκώθηκε σε πρόσφατη λανθασμένη έκθεση του ΠΟΥ όπου αναφέρεται ότι αφορά «στις μισές μολύνσεις με HIV».

Η έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) επικαλείται για το συγκεκριμένο θέμα επιστημονικό άρθρο του βρετανικού ιατρικού περιοδικού Lancet δημοσιευμένου το 2011. Σε αυτό γίνεται αναφορά σεεπίσημη έκθεση της ίδιας χρονιάς η οποία αναφέρει "περιπτώσεις αυτο-μόλυνσης από λίγα άτομα προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση σε επίδομα 700 € το μήνα και συντομότερη αποδοχή σε πρόγραμμα υποκατάστασης" ναρκωτικών (στα οποία προγράμματα η αναμονή υπερβαίνει τα 3 χρόνια).

Η συγκεκριμένη επίσημη έκθεση υπογράφεται από ad hoc επιτροπή που μελέτησε την αύξηση των κρουσμάτων HIV-AIDS εκείνη τη χρονιά στην Ελλάδα. Μεταξύ των πιθανών αιτιών που οδήγησαν στην "επιδημία" αναφέρεται ένα στοιχείο που η επιτροπή θεωρούσε άξιο να ληφθεί υπόψη: Την "καλά θεμελιωμένη υποψία ότι κάποιοι προβληματικοί χρήστες [ναρκωτικών] μολύνονται επίτηδες με HIV-AIDS, λόγω του επιδόματος που δικαιούνται (περίπου 1.400 € το δίμηνο) κι επειδή επίσης γίνονται κατ'εξαίρεση δεκτοί στο Πρόγραμμα Απεξάρτησης", όπου κανoνικά η αναμονή έφτανε τότε τα 3-4 χρόνια.

ARIS MESSINIS / AFPΌπως επισημάνει το Enet English, το θέμα ανέκυψε πάλι τις τελευταίες μέρες, μετά από διαδικτυακό και έντυπο δημοσιεύμα του επιστημονικού περιοδικού New Scientist. Όπως ανέφερε το έντυπο δημοσίευμα του τεύχους που κυκλοφόρησε στις 30 Οκτωβρίου 2013:

Η συνέπειες της [οικονομικής] ύφεσης είναι ξεκάθαρες στις χώρες με τα σοβαρότερα οικονομικά προβλήματα. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 17% και οι δείκτες ανθρωποκτονιών υπερδιπλασιάστηκαν μεταξύ 2007 και 2011. Οι μισές από τις μολύνσεις με HIV μεταξύ 2009 και 2011 εκτιμάται ότι είναι αυτο-μολύνσεις προκειμένου να διασφαλιστούν μηνιαία επιδόματα των €700.

Χρήστης ναρκωτικών δίνει δείγμα για τεστ για AIDS-HIV σε κλινική της Αθήνας, 25/11/2013 ReutersΤο δημοσίευμα του New Scientist στις 30/10/2013

Το Enet English αναφέρει ενδεικτικές αναπαραγωγές του θέματος, κυρίως στις ΗΠΑ, τις τελευταίες ώρες: 

* Half of HIV infections in Greece are self-inflicted [Οι μισές μολύνσεις με HIV στην Ελλάδα είναι αυτο-μολύνσεις] (Fox Business)

 

* Greeks 'injecting HIV to claim €700 benefits' [Οι Έλληνες "κάνουν ενέσεις με HIV για να πάρουν επιδόματα 700 €"] (Sky News)

 

* Are people in Greece giving themselves HIV to get social welfare? [Κολλάνε οι Έλληνες HIV τους εαυτούς τους για να πάρουν κοινωνικά επιδόματα;] (Journal.ie)

 

* Impoverished Greeks infecting themselves with HIV to get benefits [Εξαθλιωμένοι Έλληνες μολύνονται μόνοι τους με HIV για να πάρουν επιδόματα] (Sunday World, Ιρλανδία)

 

Η ταχύτατη διάδοσή του μύθου και οι επικίνδυνες διαστάσεις που παίρνει η υιοθέτησή του, ώθησε ένα άλλο αμερικανικό μέσο το Media Matters, που ασχολείται με τις κακές πρακτικές των ΜΜΕ διεθνώς, να αναζητήσει την προέλευση του θέματος και τις διαστρεβλώσεις που ακολούθησαν. Αφορμή γι'αυτό στάθηκε η μετάδοσή του από τον πασίγνωστο στις ΗΠΑ ακροδεξιό ραδιοφωνικό παραγωγό Ρας Λίμπα (Rush Limbaugh), χτες, Δευτέρα, 25 Νοεμβρίου:

 

 

Μετά από όλα αυτά αναμένεται με ενδιαφέρον η επίσημη αντίδραση του υπουργείου Υγείας και άλλων φορέων, που οφείλουν να ζητήσουν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας αποκατάσταση των στοιχείων που αφορούν την Ελλάδα και διάψευση της επικίνδυνης φημολογίας. Για την ώρα είναι διευκρίνιστο αν στη σύνταξη της έκθεσης του ΠΟΥ συμμετέχουν στελέχη του οργανισμού ή άλλων φορέων από την Ελλάδα.

 

Τυπογραφικό λάθος επικαλείται ο ΠΟΥ

 

Μια πρώτη απάντηση στο δημοσίευμά μας έδωσε μέσω Twitter ο επικεφαλής δημοσίων σχέσεων και κοινωνικών δικτύων του ΠΟΥ, Νέιβιντ Χαρτλ. Στο τουίτ του και σε διευκρινιστική απάντηση σε ερώτηση χρηστων του κοινωνικού δικτύου, αναφέρει ότι έγινε τυπογραφικό λάθος (παραλήφθηκε μισή πρόταση) και  προανήγγειλε επίσημη δήλωση:

 

 

Σύμφωνα με την απάντηση που εστάλη στη συνέχεια στον συντάκτη του Enet English,  Damian Mac Con Uladh, η σωστή διατύπωση της έκθεσης έπρεπε να είναι η εξής:

 "τα μισά από τα νέα κρούσματα HIV είναι από ενέσεις που κάνουν οι ίδιοι οι χρήστες και από αυτά, λίγα είναι από εσκεμμένη μόλυνση με τον ιό".

 

http://www.enet.gr/