Το χέρι του νικητή σβήνει την ιστορία της ΕΡΤ3...

Του Χρήστου Γιαννούλη

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης/FosPhotos

Ψάχνω απελπισμένα να πιαστώ από ένα σημάδι, ακόμη και ένα δυσερμήνευτο χρησμό για να μην πιστέψω ότι αυτό που συμβαίνει είναι αλήθεια.

Μετά από 25 χρόνια ευδόκιμης θητείας (όρος αρεστός στους «νοικοκυραίους») η ΕΡΤ3 κλείνει με δόξα και τιμή.
Γεννήθηκε με μία υπογραφή το 1988. Στο κάτω μέρος της κιτρινισμένης σήμερα από τον καιρό απόφασης η υπογραφή του Ευάγγελου Βενιζέλου. Είχαν ωριμάσει οι συνθήκες και οι προσπάθειες όσων την οραματίστηκαν και την έστησαν. Είχε αποφασίσει και ο τότε υπουργός τύπου να το τολμήσει.
Η πλήρης αξιολόγηση αυτής της 25ετίας, δύσκολα να γίνει με ασφάλεια κάτω από το βάρος και την φόρτιση των τελευταίων γεγονότων γιατί δεν θα γίνει δίκαια. Ίσως γίνει και μελό.
Είναι βέβαιο όμως ότι έχει θετικό πρόσημο. Δεν το λένε τα χαρτιά και η επίσημη φωνή της εξουσίας. Αποδεικνύεται από τα βουρκωμένα μάτια που δεν στέγνωσαν ακόμη, ενάμιση μήνα μετά για τον Γιάννη, τον Απόστολο, τον Βασίλη τον Αλέξανδρο, την Χριστίνα τον Δημήτρη την Εύα την Δώρα την Χρύσα την…..τον….. Μπορεί και να μην ήξεραν ούτε τα μικρά μας ονόματα ούτε τα επίθετα μας. Έβλεπαν και άκουγαν στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση καθαρά πρόσωπα και φωνές. Πολύ συχνότερα άκουγαν και την δική τους φωνή γιατί εδώ πάνω δεν είχαμε αποκλεισμούς στην συχνότητα και την ένταση που υπήρχαν εκεί κάτω. Ήταν και το πλεονέκτημα μας καμιά φορά. Να κάνουμε περισσότερα βήματα γιατί δεν έφταναν τα υπόγεια της μονταζιέρας μέχρι το τρίτο πλήκτρο του τηλεκοντρόλ. Ή έτσι πιστεύαμε.

Όπως και να έχει μέχρι το βράδυ της 11ης Ιουνίου, δεν σουφρώναμε τα χειλάκια πριν εκτοξεύσουμε απαξιωτικά και ειρωνικά σχόλια για όποιον δεν συμφωνούσε με την κατά περίπτωση κρατούσα ή συμφέρουσα άποψη.
Δεν τρομοκρατήσαμε ποτέ κανέναν πως αν δεν κάνει αυτό που του λέμε…σκότος και έρεβος.

Δεν βγάζαμε κατά παραγγελία δεκάρικους λόγους, απογυμνωμένους από αλήθεια, απλά γιατί έπρεπε αυτή την αποστολή να εκτελέσουμε.

Μόλις έπεφτε το σήμα του δελτίου συναντούσαμε τους φίλους μας, τα καρντάσια μας, είτε για κανένα φραπέ είτε για κανένα σουβλάκι (ουχί καλαμάκι). Δεν επιδιώκαμε να συγχρωτιστούμε ως συνδαιτυμόνες σε ακριβά εστιατόρια με τον ιστό της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Για να κάνουμε τον απολογισμό της δράσης μας, να εισπράξουμε τα εύσημα, να αναλάβουμε μία νέα αποστολή και να διασκεδάσουμε με την ελιτίστικη υπεροψία μας. Κάπου μεταξύ πούρου και κονιάκ άντε να στεναχωρηθούμε και λίγο για την φτώχια και την ανεργία. Εδώ πάνω συμβιώναμε πιο στενά με το θεριό, αφ ενός γιατί είμαστε λιγότεροι και σκοντάφταμε πιο συχνά πάνω του. Ακόμη και μέσα στο σπίτι μας.
Είναι πολλά ακόμη που ΔΕΝ κάναμε.  Πολύ περισσότερα αυτά που κάναμε για την Πολιτική, την Τέχνη, τον Πολιτισμό, τα εκτός μόδας και εμπορικότητας, ζητήματα, για τους ανθρώπους που ποτέ δεν θα έδειχναν την δουλειά τους, το πρόβλημα τους, την αγωνία τους, τα επιτεύγματα τους  στα Μεγάλα Κανάλια. Για τον ρατσισμό και τα άτομα με αναπηρία. Για την ιστορία και τους ανθρώπους που άφησαν την σφραγίδα τους τον προηγούμενο αιώνα. Για τις ρίζες μας και την παράδοση. Μαλώναμε μεταξύ μας για το καλύτερο. Μας χώριζαν αρκετά. Κουβαλούσαμε και τις πληγές, τις αδικίες και τα παράδοξα που υπάρχουν παντού. Δεν μισήσαμε όμως, δεν κοροϊδέψαμε και δεν υποκριθήκαμε ότι ήμασταν κάτι άλλο από αυτό που φαινόταν.
 
Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν η ΕΡΤ3 δεν είχε έδρα την Θεσσαλονίκη, δεν είχε αυτούς τους ανθρώπους που είχε, αυτόν τον προσανατολισμό και αυτά τα σημεία αναφοράς. Ίσως και να ήταν ότι χειρότερο στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Η ΕΡΤ3 όμως ήταν αυτό που ήταν. Η μοναδική αποκεντρωμένη μεγάλη ραδιοτηλεόραση, μικρού μεγέθους σε κόστος, συμμαζεμένη οικονομικά και αποδεκτή σε πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας από αυτό που φαντάζονται οι θύτες και εκτελεστές της.
Πώς είπατε; Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι εκτέλεσαν την ΕΡΤ3;
Μα το χέρι του νικητή Βέβαια. Αυτού που διέσυρε κατασυκοφάντησε και ξέγραψε την ΕΡΤ συνολικά σε λίγα λεπτά. Γιατί στα τζάμια του Μεγάρου Μαξίμου σχηματίστηκε παχύ πέπλο υγρασίας που έκρυβε την Αλήθεια. Πολύ πιο εύκολα ανέβηκε τα σκαλοπάτια από το υπόγειο, η ανάγκη να κάνουμε πολιτικό παιχνίδι.
Κάπου εκεί όμως, σε αυτά τα υπόγεια, φοβάμαι ότι εκτός από το κιτρινισμένο χαρτί της ιδρυτικής απόφασης για την ΕΡΤ3 το 1988 και την υπογραφή Ευάγγελου Βενιζέλου, ο ιστορικός του μέλλοντος θα βρει και ένα φρεσκοτυπωμένο σήμερα κατάλευκο χαρτί με την υπογραφή του Αντώνη Σαμαρά και την μονογραφή του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Με την δύναμη των αριθμών, νικητής ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Έχει δύο στις τρείς υπογραφές. Νικητής στην Ιστορία;
Όποιος καταφέρει να αναμετρηθεί με την συνείδηση του, τον τόπο του, τις αρχές του, την πολιτική του συνέπεια και την πρόκληση της υστεροφημίας του. Εκεί το στοίχημα δεν είναι αριθμητικό. Εκεί μιλάει η ιστορία και η αφήγηση της από απλούς ανθρώπους που ακόμη βουρκώνουν με το μαύρο στην ΕΡΤ3 του τόπου τους. 

* Ο Χρήστος Γιαννούλης είναι Δημοσιογράφος – μεταρρυθμισμένος της ΕΡΤ3 


tvxs.gr/node/134247