Ακραία λογοκρισία από τον Αιμ. Λιάτσο στην ΕΡΤ

Δεν άρεσε στην πολιτική ηγεσία και στα στελέχη της ΕΡΤ η εκτίμηση του ρεπορτάζ (του Νίκου Γρυλλάκη - σήμερα στη 12 μ. στη ΝΕΤ) ότι αναμένονται αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, και αποφάσισαν να τον “κόψουν”. Να “κόψουν” και το ρεπορτάζ και το ίδιο τον συνάδελφο (!) που παρεμπιπτόντως είναι και συνδικαλιστικός εκπρόσωπος (αιρετός) των δημοσιογράφων της ΝΕΤ

Μετά απ’ αυτά -και αφού έγιναν τα σχετικά διαβήματα προς τον Αιμ. Λιάτσο (ο οποίος έκρινε ότι το επίμαχο ρεπορτάζ “ήταν ανακριβές, αφού το διαψεύδει το υπουργείο”!)- το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα (μία ψήφος “κατά) να προχωρήσει από χθες το απόγευμα στις 17.00 σε απεργία κατά της λογοκρισίας.

ΑΚΡΑΙΑ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΤ
…αναδημοσίευση από το blog των δημοσιογράφων της ΕΡΤ…

Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2013

Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ καταγγέλλουμε την ωμή παρέμβαση του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης, Αιμίλιου Λιάτσου σε ρεπορτάζ του συναδέλφου μας Νίκου Γρυλλάκη, ο οποίος «τυχαίνει» να είναι και εκπρόσωπος των εργαζομένων.

Ο κύριος Λιάτσος απαίτησε να μην ξαναπαίξει ρεπορτάζ του συγκεκριμένου συναδέλφου, μέχρι «νεωτέρας».

Το ρεπορτάζ που «εξόργισε» τον Γενικό Διευθυντή ενημέρωσης, αφορά τις επικείμενες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, για τις οποίες μάλιστα ο συνάδελφος είχε επισημάνει πως θα είναι χαμηλότερες από τις αναμενόμενες.
Μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο είναι αρκετή για να δει κανείς το ίδιο ρεπορτάζ, σε εφημερίδες και ιδιωτικά κανάλια.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε ότι δύο ημέρες νωρίτερα  σε συνέντευξη του  στην εφημερίδα Κεφάλαιο, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, Μάκης Παπαγεωργίου,  αναφέρεται στις επικείμενες αυξήσεις:

ΔΗΜ : Τι γίνεται με τις προγραμματισμένες αυξήσεις στο ρεύμα; Υπάρχει θέμα περιορισμού του ποσοστού λόγω ρύπων ;

ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ : Θα ακολουθηθεί η ίδια  διαδικασία, δηλαδή η ΔΕΗ θα καταθέσει στη ΡΑΕ κοστολογικά στοιχεία και τα στοιχεία αυτά θα εξεταστούν. Δεν είναι μόνο οι ρύποι. Εμείς έχουμε ήδη κάνει έναν προϋπολογισμό αλλά πρέπει να δούμε τα νέα στοιχεία. Και η μειωμένη τιμή των ρύπων είναι ένα από τα νέα στοιχεία. Πρέπει να περιμένουμε όμως λίγο.

http://www.ypeka.gr/Default.aspx?tabid=785&sni[524]=2360&language=el-GR  )

Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι ακραίο, αλλά όχι το μόνο σε μία σειρά παρεμβάσεων , ακόμα και απειλών απόλυσης σε αρχισυντάκτες των δελτίων ειδήσεων. Είναι προφανές ότι οι εκφοβισμοί αυτοί έχουν σαφή στόχο, να πλήξουν κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και να φιμώσουν τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ , οι οποίοι έχουν πλήρη συναίσθηση ότι πληρώνονται από τον ελληνικό λαό για να τον ενημερώνουν.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα ρεπορτάζ, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και η συνείδηση μας.
Δεν θα αφήσουμε την δημόσια ραδιοτηλεόραση να απαξιωθεί στα μάτια των Ελλήνων πολιτών. Είναι οι χειρισμοί του Γενικού Διευθυντή Ενημέρωσης αλλά και της Διοίκησης της εταιρίας που στερούν από τους Έλληνες πολίτες αντικειμενική ενημέρωση.

Διεκδικούμε να κάνουμε ελεύθερα και με αξιοπρέπεια τη δουλειά μας, παρότι η εταιρία σπαταλά δημόσιο χρήμα σε υπέρογκες συμβάσεις συμβούλων, προσωπικού ειδικών θέσεων και μεικτές παραγωγές, την ίδια ώρα που οφείλει δεδουλευμένα μηνών στους απλούς εργάτες της ενημέρωσης.

Πηγή: Συσπείρωση Δημοσιογράφων

Στα επίπεδα του τέλους της δεκαετίας του 1970 πέφτει η αγοραστική δύναμη των μισθωτών

 

Τέλος στο επίδομα γάμου από την 1η Απριλίου. Πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Μείωση 30%-40% στις αποδοχές από το 2010 μέχρι σήμερα

Προαιρετική γίνεται από τη Δευτέρα η καταβολή επιδόματος γάμου από τους εργοδότες, κάτι που αυτόματα θα επιφέρει μείωση στους κατώτατους μισθούς των έγγαμων κατά 10%.

Πλήττονται άμεσα όσοι αμείβονται με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση και όσοι αμείβονται με κλαδικές συμβάσεις των οποίων η μετενέργεια έχει λήξει.
Για παράδειγμα έγγαμος υπάλληλος άνω των 25 ετών με πάνω από 9 χρόνια προϋπηρεσίας εισπράττει 820,51 ευρώ τον μήνα (586,08 βασικό, 175,82 ευρώ, επίδομα τριετιών 58,61 ευρώ επίδομα γάμου). Από τη Δευτέρα θα χάσει το επίδομα γάμου και ο μισθός θα περιοριστεί στα 761,9 ευρώ.
Όπως αναφέρει το "Έθνος", επικαλούμενο στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, η αγοραστική δύναμη των μισθωτών, που αμείβονται με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση, επιστρέφει στα επίπεδα του τέλους της δεκαετίας του 1970.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο, από το 2010 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο, οι αποδοχές έχουν μειωθεί κατά 30% με 40%.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τρόικα έχει ζητήσει την κατάργηση των τριετιών, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα, ένας μισθωτός να μπαίνει στην αγορά εργασίας με 586 ευρώ και να βγαίνει με το... ίδιο ποσό.

news247

Ασύμμετρη Ευρώπη, γεμάτη υπεροψία και βλακεία

Καρακούσης Αντώνης

Τα λάθη των Ευρωπαίων υπευθύνων είναι προφανή.

Ο τρόπος αντιμετώπισης της κυπριακής κρίσης ήταν το λιγότερο άστοχος.

Και η μέθοδος πέρα ως πέρα κυνική και απαράσκευη. Αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομικών στις Βρυξέλλες χωρίς να ρωτήσουν κανένα, χωρίς τη γνώμη ειδικότερα στα θέματα της τραπεζικής πίστης.

Αλλά και οι δηλώσεις που ακολούθησαν βεβαίως ήταν βλακώδεις στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Τόσο εκείνες του άπειρου ολλανδού προέδρου του Eurogroup, όσο και του αρμοδίου επιτρόπου για τα τραπεζικά.

Ακόμη κι αν πίστευαν βαθιά ότι στις περιπτώσεις τραπεζικών ναυαγίων πρέπει να πληρώνουν και οι καταθέτες δεν έπρεπε να πουν με τόση ευκολία ότι αυτό που έγινε στην Κύπρο ήταν πρόβα γενικότερης εφαρμογής για ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι μπορούν να αποκαλύψουν σχέδια, να περιγράψουν πολιτικές, να κάνουν εκτιμήσεις, να τοποθετηθούν ευθέως, αλλά δεν δεσμεύουν κανένα, πέρα από τους ίδιους και το έντυπο που τους φιλοξενεί.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν μπορούν να ομιλούν ως σχολιαστές, γιατί απλούστατα δεσμεύουν όλη την Ευρώπη και ο λόγος τους αποτιμάται καθημερινά, προκαλεί κόστος, αναστατώσεις, σε άλλους φέρνει ζημιές και σε άλλους κέρδη.

Το αποτέλεσμα των λόγων τους, πέραν πάσης αμφιβολίας, υπήρξε καταστρεπτικό. Έτσι εξηγούνται και οι πολλές προσπάθειες αναδίπλωσης στη συνέχεια.

Απέδειξαν με τη στάση τους και οι δύο ότι δεν έχουν αίσθηση της σημασίας και της επίδρασης των λόγων τους. Και φανέρωσαν βεβαίως ότι είναι πολύ λίγοι,πολύ μικροί για να ηγούνται της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εκτός κι αν η στάση τους είναι απλώς αμετροεπής και αποτέλεσμα οδηγιών του πραγματικού προϊσταμένου τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σιγοψιθυρίζουν στις Βρυξέλλες ότι οι κ.κ. Ντάισελμπλουμ και Μπαρνιέ είναι απλώς υπάλληλοι του κ. Σόιμπλε και ως τέτοιοι εμφανίσθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η στάση τους φανερώνει το ευρωπαϊκό πρόβλημα ασυμμετρίας μεταξύ δανειστών και δανειζόμενων στην Ευρώπη. Οι πλούσιοι και ισχυροί του ευρωπαϊκού Βορρά επιχειρούν με τρόπο βάναυσο να επιβάλουν τη θέλησή τους στους φτωχότερους του Νότου. Αυτή η ασυμμετρία παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές ισότητας και αλληλεγγύης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και προφανώς δεν θα την πάει μακριά. Αν διατηρηθεί και τελικώς επικρατήσει θα τελειώσει και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=504940

Κόκκινες γραμμές ήταν και… πέρασαν - Σε πόσα «όχι» πήγε πάσο η ΔΗΜΑΡ

Εν αναμονή της άφιξης της τρόικας, των φημολογούμενων νέων μέτρων, αλλά και της σύσκεψης αρχηγών, στη ΔΗΜΑΡ έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για τις επόμενες «κόκκινες γραμμές» του κόμματος. Ωστόσο, κοιτώντας το παρελθόν, ο Αντώνης Σαμαράς έχει κάθε λόγο να είναι... αισιόδοξος πως θα πείσει το Φώτη Κουβέλη να στηρίξει την όποια πρωτοβουλία του

Του Γιώργου Μελιγγώνη

Στη ΔΗΜΑΡ περιγράφουν ως «κόκκινη γραμμή» κάθε νέο μέτρο, ενώ στα νέα μέτρα έχει συμπεριλάβει ο Φώτης Κουβέλης και ενδεχόμενη διατήρηση του χαρατσιού των ακινήτων μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Ωστόσο, ως τώρα, οι σχέσεις ΔΗΜΑΡ-Μαξίμου έχουν περάσει από σαράντα κύματα, με αποκορύφωμα το «παρών» των βουλευτών του Φώτη Κουβέλη στο Μνημόνιο 3. Ωστόσο, σε πολλά άλλα, ήσσονος ή και μείζονος σημασίας θέματα, η ΔΗΜΑΡ έχει πάει πάσο, στηρίζοντας, επί της ουσίας, την κυβερνητική πολιτική.

Οι «κόκκινες γραμμές» του παρελθόντος

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΔΗΜΑΡ έχει εκφράσει, είτε δια των στελεχών της, είτε δια του ίδιου του Φώτη Κουβέλη, τη διαφωνία της σε μία σειρά θεμάτων, που εν τέλει εφαρμόστηκαν και έγιναν νόμοι του κράτους, αλλά και σε άλλα, που ακόμη εκκρεμούν.

Η αρχή έγινε τον περασμένο Ιούνιο, όταν ο Φώτης Κουβέλης διαφώνησε με τον εκλογικό νόμο Παυλόπουλου και πρότεινε την καθιέρωση απλής ανόθευτης αναλογικής -κάτι που δεν έγινε πράξη ποτέ. Διαφωνία εκφράστηκε δύο μήνες αργότερα και για την επιστροφή της Ειδικής Γραμματείας Δασών στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ενώ τον Οκτώβριο του 2012, η ΔΗΜΑΡ διαφώνησε και με το νομοσχέδιο για τις αποκρατικοποιήσεις και την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, που ψηφίστηκε από τη Βουλή. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε τον ίδιο μήνα με το νομοσχέδιο για τις ρυθμίσεις για την εκτός σχεδίου δόμηση και για την παραχώρηση αιγιαλού-αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάσεων. Το κόμμα του Φώτη Κουβέλη δεν ακούστηκε κι όταν διαφώνησε με την απαγόρευση των συγκεντρώσεων, που επέβαλε η κυβέρνηση την ημέρα που επισκέφθηκε την Αθήνα η Άνγκελα Μέρκελ.

Το Νοέμβριο του 2012, ο Φώτης Κουβέλης διαφώνησε με την αλλαγή του νόμου περί ιθαγένειας -που προωθείται από την κυβέρνηση- αλλά και με τις ρυθμίσεις στα εργασιακά, οι οποίες όμως ψηφίστηκαν. Διαφωνία εξέφρασε το κόμμα του Φώτη Κουβέλη τον ίδιο μήνα και για το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, ενώ στηλίτευσε και την «επανάληψη της συνήθους πρακτικής των υπουργών με την ευθύνη για το εμπόριο, κάθε παραμονή Χριστουγέννων να θέτουν το ζήτημα για το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων 52 Κυριακές τον χρόνο». Το Δεκέμβριο, πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων, η ΔΗΜΑΡ διαφώνησε με το φορολογικό νομοσχέδιο (που αποτελεί ήδη νόμο του κράτους), ενώ μετά την Πρωτοχρονιά, οι απεργοί του Μετρό, της ΠΝΟ (ναυτεργάτες) και των υπολοίπων μέσων σταθερής τροχιάς επιστρατεύθηκαν, παρά την έντονη διαφωνία του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου.

Τον ίδιο μήνα, η ΔΗΜΑΡ έθεσε ως «κόκκινη γραμμή» να μη διασπαστεί σε «καλή» και «κακή» τράπεζα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αλλά και σε ό,τι αφορά με το τηλεπικοινωνιακό έργο του Δημοσίου «ΣΥΖΕΥΞΙΣ ΙΙ». Σημειωτέον πως, όταν η ΔΗΜΑΡ διαφώνησε με την διάσπαση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, είχε προτείνει να αποτελέσει μοχλό για τη συγκρότηση ενός «δημόσιου τραπεζικού πυλώνα», πράγμα που επίσης δεν έγινε ποτέ.

Τέλος, η ΔΗΜΑΡ διαφώνησε το Μάρτιο με το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας «Αθηνά» (το οποίο καταψήφισε την περασμένη Πέμπτη, αλλά… είναι ήδη νόμος του κράτους…), ενώ ήταν αντίθετη με την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (που καταργήθηκε), με το διαχωρισμό της Αγροτικής σε «καλή» και «κακή τράπεζα» και την πώλησή της (που επίσης έγινε), αλλά και με την τροπολογία για το διορισμό ιμάμηδων της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη μέσω του Δημοσίου…

Σήμερα, ενόψει της επίσκεψης της τρόικας, διαφωνεί με τις απολύσεις στο Δημόσιο, αλλά και με τη διατήρηση του χαρατσιού.
Παρόλα αυτά, οι περισσότερες από τις «κόκκινες γραμμές» του παρελθόντος έσβησαν γρήγορα, καθώς στην Αγίου Κωνσταντίνου συνομολογούν ότι η πιο σίγουρη οδός για την κομματική επιβίωση της ΔΗΜΑΡ δε θα ήταν να αποχωρήσει από την κυβέρνηση, αλλά να πετύχει -έστω και κατ’ ελάχιστον- το κυβερνητικό έργο…

http://www.matrix24.gr/

Βάσος Λυσσαρίδης: Η Ελληνική ιστορία γράφτηκε με πολλά "όχι"

Συνέντευξη στον Γιώργο Τσίπρα. Κατά  γενική ομολογία είναι ένας πολιτικός ο οποίος έχει συνδεθεί με την ιστορία της πολύπαθης Κυπριακής Δημοκρατίας. Βουλευτής από το 1960 ως και τις εκλογές του 2006, πρόεδρος της Βουλής, ιδρυτής και Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, συμμετείχε σε όλες τις κρίσιμες φάσεις της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου.

Από τον αγώνα του 1955, την περίοδο 1960 – 1963, τα γεγονότα που προηγήθηκαν και  ακολούθησαν την εισβολή του 1974, τις προσπάθειες για εξεύρεση λύσης του κυπριακού, μέχρι και την απόρριψη του σχεδίου Ανάν.
Ο Βάσος Λυσσαρίδης μίλησε στον Δρόμο για τις στοχεύσεις που κρύβονται πίσω από το ευρωπαϊκό τελεσίγραφο, για το «όχι» του κυπριακού λαού, για τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και το ρόλο Γερμανίας Ρωσίας. Επίσης, στέκεται με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη κοινής στρατηγικής του ελληνισμού, ενώ αναφέρεται και στις δυνατότητες διαμόρφωσης ενός μετώπου των λαών του ευρωπαϊκού Νότου κόντρα στις προωθούμενες πολιτικές, οι οποίες, όπως σημειώνει, προωθούν τον μεταποικιοκρατισμό.

Με την απόφαση του Eurogroup για την Κύπρο, η οποία είχε τα χαρακτηριστικά ενός προκλητικού τελεσίγραφου, τι επεδίωκαν Γερμανία και Ε.Ε.; Ποια ήταν η στόχευσή τους;
Η δική μου η απάντηση είναι ότι πέραν της εμφανούς προσπάθειας ηγεμονίας του οικονομικού επί του πολιτικού -μας κυβερνά ουσιαστικά το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο- στόχος στην προκειμένη περίπτωση είναι και ο έμμεσος έλεγχος του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής της Κύπρου και η αποδυνάμωση της εθνικής κυριαρχίας και έτσι η αδυναμία της κυπριακής κυβέρνησης να αντισταθεί σε πιέσεις για απαράδεκτη λύση του Κυπριακού. Πιστεύω, όμως, ότι τέτοιες κινήσεις αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης προσπάθειας. Έτσι, σε ένα ευρύτερο επίπεδο, πιστεύω ότι βρίσκεται υπό πολιορκία το κοινωνικό κράτος, αλλά ακόμα και η αυτοδυναμία των κυβερνήσεων τις οποίες θέλουν ουσιαστικά να αποτελούν τα υποχείρια όργανα του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Το δεύτερο «όχι» του κυπριακού λαού μέσα σε μια δεκαετία, ενός συγκριτικά μικρού αριθμητικά λαού, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ευρύτερων ανατροπών;
Πιστεύω ναι. Ήδη υπάρχουν ενδείξεις ότι οι λαοί ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών χωρών του Νότου συνειδητοποιούν τους κινδύνους. Δηλαδή εάν είχε περάσει αυτός ο εκβιασμός στην Κύπρο, δεν ξέρω ποια θα ήταν η κατάσταση στην Ισπανία, την Πορτογαλία, ακόμα και στην Ιταλία. Επομένως, σε ευρύτερο επίπεδο νομίζω ότι θα υπάρχουν θετικές εξελίξεις. Θα αποτελέσει σπινθήρα για εξελίξεις.

Υπάρχουν το τελευταίο διάστημα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διάφορα κινήματα και εξελίξεις όπως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, αλλά και τα «περίεργα» αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών και τώρα έχουμε το «όχι» του κυπριακού λαού, ένα σημαντικό γεγονός. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις και δυνατότητες να διαμορφωθεί ένα μέτωπο των λαών του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου;
Και όχι μόνο! Επιβάλλεται να διαμορφωθεί. Είναι γεγονός ότι το θέμα δεν είναι ούτε ελληνικό ούτε κυπριακό μόνο. Είναι και ελληνικό και κυπριακό, αλλά είναι και παγκόσμιο και ιδιαίτερα σε αυτή την περίπτωση και νοτιοευρωπαϊκό. Επιβάλλεται πάση θυσία να βρεθούν τρόποι να υπάρξει μια κοινή πυξίδα στην δικαιολογημένη οργή η οποία διακατέχει τους λαούς αυτών των χωρών. Αυτό που λείπει είναι μια ολοκληρωμένη στρατηγική για κοινή αντιμετώπιση του φαινομένου.

Υπάρχει κάτι πιο συγκεκριμένο από την πλευρά κάποιων κυπριακών κομμάτων για ανάληψη πρωτοβουλιών σε αυτήν την κατεύθυνση;
Το σκεφτήκαμε για την περίπτωση που τυχόν δεν θα είχαμε καταφέρει να ναυαγήσουμε το «ναι» το οποίο επεδίωκε η κυβέρνηση. Το κατά πόσον η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει, ας το πω, τον σπινθήρα από αυτή την πλευρά ας το μελετήσουμε όλοι από κοινού. Έχουμε το λαό, θα πρέπει συνδικαλιστικές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα, προοδευτικές κυβερνήσεις, μη κυβερνητικοί οργανισμοί, να βρούμε ένα τρόπο συνεργασίας για να αποκλείσουμε αυτή την κηδεμονία του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου.

Γίνεται λόγος τελευταία για προσπάθεια διάλυσης κρατικών οντοτήτων, για μετατροπή χωρών του Νότου σε προτεκτοράτα. Δεν έχουμε, δηλαδή, απλώς μια νεοφιλελεύθερη επίθεση ιδιωτικοποιήσεων και πτώσης του βιοτικού επιπέδου. Έχουμε και μια επιχείρηση διάλυσης οντοτήτων. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση για αυτό;
Είναι μια προσπάθεια μεταποικιοκρατισμού. Όπως έγινε η προσπάθεια μεταποικισμού στην Αφρική, τώρα εξελίσσεται η προσπάθεια μεταποικιοκρατισμού. Αυτή η προσπάθεια είναι ορατή και είναι αυτή η προσπάθεια η οποία, όπως είπα και πριν, είναι δυνατόν να οδηγήσει σε μια κοινή δράση των χωρών που υφίστανται αυτή την πίεση.

Θεωρείτε ότι η απόφαση του Eurogroup αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, συνέχεια των πιέσεων που ξεκίνησαν με το περίφημο Σχέδιο Ανάν;
Εγώ νομίζω ναι, αλλά όχι μόνο. Δηλαδή, το Σχέδιο Ανάν τότε περιοριζόταν στα κυπριακά σύνορα. Σήμερα τα σχέδια είναι ευρύτερα, αλλά είναι οι ίδιοι κύκλοι, οι οποίοι βρισκόντουσαν και τότε και τώρα, πίσω από αυτές τις κινήσεις.

Εδώ στην Ελλάδα είχαμε τα τελευταία χρόνια μια μεγάλη κρίση συνολικά του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο της οικονομίας. Με τα μπρος-πίσω του κ. Αναστασιάδη, την άτακτη υποχώρησή του μετά το «όχι» του κυπριακού λαού, εκτιμάτε ότι μπαίνει σε κρίση και το πολιτικό σύστημα στην Κύπρο;
Έπρεπε να μπαίνει! Γιατί είναι γεγονός ότι ο κ. Αναστασιάδης ενημέρωνε τον κυπριακό λαό ότι ούτε καν διάλογος δεν θα γινόταν αποδεκτός αναφορικά από το κούρεμα των καταθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι γνώριζε το πρόβλημα και επομένως θα έπρεπε να ξέρει ότι πηγαίνοντας εκεί θα το αντιμετώπιζε. Ποιο ήταν το σχέδιο Β’ που είχε σε περίπτωση που αυτό το σχέδιο θα βρισκόταν μπροστά του; Φαίνεται πως δεν είχε. Και ότι συνεμορφώθη σε ένα μικρό διάστημα ωρών. Ακόμα και το κόμμα του κ. Αναστασιάδη κάτω από τη λαϊκή πίεση, τη λαϊκή οργή και τη στάση της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου, αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει σε αποχή. Ναι, νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα από αυτήν την πλευρά.

Θα ήθελα το δικό σας σχόλιο για τους χειρισμούς από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του υπουργού Οικονομικών, του κ. Στουρνάρα, ο οποίος ακόμα και όταν ήταν σχεδόν σίγουρο το «όχι» της κυπριακής Βουλής, συνέχιζε να υποστηρίζει ότι η απόφαση του Eurogroup ήταν η καλύτερη λύση για την Κύπρο.
Αν η στάση του κ. Αναστασιάδη ήταν διαφορετική στην Ευρώπη, εκεί ο καθένας θα ήταν υποχρεωμένος πλέον με σαφήνεια και με απλότητα να τοποθετηθεί. Δεδομένης της αρνητικής γενικώς στάσης του κ. Αναστασιάδη να πορευτεί, από εκεί και πέρα νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο κανείς να εμπλακεί στο ποια θα ήταν η στάση του άλφα ή του βήτα. Ασφαλώς η στάση, αφού με ρωτάτε, θα έπρεπε να είναι ενάντια στην αποδοχή του εκβιασμού.

Πιστεύετε, με βάση τις εξελίξεις των δύο-τριών τελευταίων ετών στην Ελλάδα του Μνημονίου αλλά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο ότι διαμορφώνονται καλύτεροι όροι συνεργασίας των λαών Ελλάδας και Κύπρου για να αντιμετωπίσουν κοινά προβλήματα;
Πάντα υπήρχε, πάντα θα υπάρχει, πάντα ήμουνα υπέρ μια κοινής εθνικής στρατηγικής και μάλιστα αν είναι δυνατόν, να προσπαθήσουμε να είναι πανεθνική. Όσο είναι δυνατόν, όσο περνάει από το χέρι μας. Η κοινή στρατηγική του ελληνικού λαού, είναι απαραίτητη για να αντιμετωπίσουμε τους κοινούς κινδύνους που προέρχονται και από τον τουρκικό επεκτατισμό, τον οποίο με ωμότητα καταθέτει ο Νταβούτογλου, ο οποίος μιλάει για συγκυριαρχία του Αιγαίου, για κυπροποίηση της Θράκης και για Αλεξανδρεττοποίηση της κατεχόμενης Κύπρου. Επομένως, χρειάζεται πράγματι κοινή πορεία και πολιτική -ακόμα και αμυντική- για να αντιμετωπίσουμε τους κοινούς κινδύνους.

Πώς ερμηνεύετε την περίφημη δήλωση του Σόιμπλε, ο οποίος είπε: «λυπάμαι τον κυπριακό λαό;
Αντί να λυπάται τον κυπριακό λαό, θα έπρεπε να λυπάται την κατάντια των ευρωπαϊκών Αρχών. Αντί συνοχής και αλληλεγγύης έχουμε ωμό εκβιασμό που αν γινόταν δεκτός θα εξευτέλιζε τις ευρωπαϊκές αξίες. Αν αυτό είναι που λυπάται, καλώς. Αν μας λυπάται γιατί προβλέπει ότι θα έχουμε συνέπειες, και θα έχουμε συνέπειες από την άρνηση να αποδεχτούμε τον εκβιασμό, τότε είναι αξιολύπητος.

Παρά το «όχι» η κίνηση του Eurogroup θα έχει, έτσι και αλλιώς, αρνητικές συνέπειες για την Κύπρο. Από αυτή την άποψη η επόμενη ημέρα που ξημερώνει για την Κύπρο, ποια τελικά πιστεύετε ότι πρέπει να είναι; Τι πρέπει να γίνει;
Σίγουρα θα έχουμε συνέπειες παρ’ όλο που μπορούμε τουλάχιστον, αναφορικά με τις καταθέσεις, να διαβεβαιώσουμε αυτούς που τις έχουν ότι ίσως αυτή την στιγμή η πιο ασφαλής χώρα είναι η Κύπρος, γιατί έχουμε κοινοβουλευτική απόφαση ότι δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε παρέμβαση στις τραπεζικές καταθέσεις. Αλλά ότι θα έχουμε και θα έχουμε κάποιες συνέπειες, είναι προβλεπτό. Θα πρέπει να αναζητήσουμε εάν είναι εφικτός δανεισμός από άλλες χώρες. Αν όχι, να καταφύγουμε σε εσωτερικό δανεισμό και έχω την πεποίθηση ότι εάν καταφύγουμε σε εσωτερικό δανεισμό με ομόλογα ή χρεόγραφα ή οτιδήποτε άλλο και μάλιστα με εγγύηση των κοιτασμάτων, τα οποία σε μικρό χρονικό διάστημα θα αρχίσουν να αποδίδουν, τότε νομίζω ότι μπορούμε να απαλλαγούμε από την κηδεμονία των ξένων και να έχουμε μια όσο το δυνατόν οικονομική αυτοδυναμία, ίσως με λιτότητα δική μας και όχι όπως μας επιβάλλεται.

Το 2004 «συνομίλησαν» κατά κάποιο τρόπο ο ελληνικός με τον κυπριακό λαό με βάση το «όχι» στο Σχέδιο Ανάν και μια δεύτερη φορά σήμερα, μέσα σε μια δεκαετία, «συνομιλούν» ξανά με το νέο «όχι» του κυπριακού λαού. Αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω, είναι τι μήνυμα θα στέλνατε εσείς στον ελληνικό λαό, ο οποίος δοκιμάζεται όπως γνωρίζετε σκληρά εδώ και αρκετά χρόνια, από τις ακραίες μνημονιακές πολιτικές;
Η ελληνική Ιστορία γράφτηκε με πολλά «όχι». «Όχι» στις Θερμοπύλες, «όχι» στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, «όχι» στο ναζισμό, «όχι» στη βρετανική αυτοκρατορία με μαχαιράδες και Δίκωμα, «όχι» στο Σχέδιο Ανάν (έστω και αν τα διάφορα «όχι» έχουν διαφορετική διάσταση, δεν προσπαθώ να τα ισοπεδώσω), και τώρα «όχι» στο μεγάλο εκβιασμό του Eurogroup. Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι οι λαοί που αποφασίζουν ότι ζωή χωρίς αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα, και επιβιώνουν και διατηρούν την αξιοπρέπειά τους. Και η ιστορία του ελληνικού έθνους είναι ιστορία ελληνικής αξιοπρέπειας, και θέλω να πιστεύω ότι στην ολότητά του το έθνος, και στην ολότητά τους οι πολιτικές δυνάμεις θα στραφούμε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Οι ανταγωνισμοί και η θέση της Κύπρου

Η Ανατολική Μεσόγειος το τελευταίο διάστημα είναι θέατρο ευρύτερων γεωπολιτικών ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, υπάρχει μια ορισμένη αποσταθεροποίηση. Επίσης η Κύπρος τα τελευταία χρόνια έχει προσεγγίσει το Ισραήλ. Η ξαφνική κίνηση της Ε.Ε. με το τελεσίγραφο, πιστεύετε πως εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο και με ποιο τρόπο;
Είναι γεγονός ότι κάθε χώρα ιδιαίτερα οι λιγότερο ισχυρές όπως είναι η Κύπρος, προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, είτε η σύμπτωση είναι περιστασιακή είτε είναι μόνιμη. Υπάρχει για παράδειγμα, μια επιδείνωση σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας και το ερώτημα είναι εάν αυτό είναι ένα φαινόμενο, όπως είπα, περιστασιακό ή μόνιμο.
Όμως και η αξιοποίηση των συμφερόντων δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος των σχέσεων με λαούς οι οποίοι στάθηκαν παρά τω πλευρώ μας, και τους χρειαζόμαστε για να παρακωλύσουν την αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους, όπως είναι οι αραβικοί λαοί. Ούτε πρέπει σε καμία περίπτωση να επεμβαίνουν σε θέματα αρχής όπως είναι το Παλαιστινιακό. Σε αυτές τις τοποθετήσεις η Κύπρος πρέπει να παραμείνει σταθερή. Τώρα το ότι όλα εμπλέκονται, ναι εμπλέκονται…

Τις τελευταίες ημέρες με αυτές τις δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, έχει εμφανιστεί περισσότερο στο προσκήνιο ο παράγοντας Ρωσία. Είναι λίγο θολό, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, το ποιος είναι ο ρόλος της στις εξελίξεις αυτές. Ποια είναι η γνώμη σας;
Είναι πάγια η προσπάθεια της Ρωσίας -και είναι φυσιολογικό- να διαδραματίζει ρόλο και να έχει εμπλοκή στο Μεσανατολικό όπως όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, η Αμερική και κάθε μεγάλη δύναμη. Αυτή η αναγκαιότητα για τη Ρωσία γίνεται τώρα πιο επιτακτική λόγω των εξελίξεων στην Συρία. Θεωρώ πως θα έπρεπε, επειδή εμείς ήμαστε και τμήμα του Μεσανατολικού, τμήμα του προβλήματος αλλά και του γίγνεσθαι, θα έπρεπε να υπήρχε ευθύς εξαρχής ένας διάλογος με την Ρωσία ώστε εκεί που ει δυνατόν υπάρχει σύμπτωση συμφερόντων, να υπάρξει συμπόρευση και σύμπλευση.

http://www.edromos.gr/

Goldman Sachs: Η Ιταλία πραγματική απειλή για την Ευρωζώνη - Δριμύ κατηγορώ κατά Γερμανίας

Δριμύ κατηγορώ κατά της πολιτικής που ακολουθεί η Ευρωζώνη αλλά και πιο συγκεκριμένα η Γερμανία εξαπέλυσε ο πρόεδρος της Goldman Sachs Jim O' Neill, ο οποίος μιλώντας στο Bloomberg δήλωσε πως δεν είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα για το μέλλον του ευρώ η Κύπρος, αλλά η Ιταλία, λόγω του Μπέπε Γκρίλο.

Την αισιοδοξία του για την παραμονή της Κύπρου στην Ευρωζώνη εξέφρασε ο πρόεδρος της Goldman Sachs στις δηλώσεις του στο Bloomberg, χαρακτηρίζοντας καταστροφική την επιλογή εξόδου μιας χώρας από το ευρώ.

Ο Jim O' Neill ωστόσο, χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη απειλή για την Ευρωζώνη την Ιταλία και πιο συγκεκριμένα την «επέλαση» του Μπέπε Γκρίλο, δηλώνοντας πως «η Ιταλία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρωζώνη. Εάν δεν αρχίσει να αναπτύσσεται σύντομα, τότε αυτοί οι τύποι θα βρεθούν αντιμέτωποι με πιο σοβαρά ερωτήματα για τα πλεονεκτήματα παραμονής στο ευρώ. Τι κάνει η ΕΕ για να χειριστεί αυτό το θέμα; Η ΕΕ φαίνεται πως παίρνει αποφάσεις που έχουν ήδη ληφθεί από ισχυρές φωνές σε συγκεκριμένες χώρες και ειδικότερα στη Γερμανία».

Πηγή:www.reporter.gr

Μυστική σύσκεψη (απ' τη μισή ΔΗΜΑΡ) για δημιουργία πολιτικού φορέα

Εντείνονται οι διεργασίες για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα από τα στελέχη που αποχώρησαν από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη. Αύριο διοργανώνεται σύσκεψη υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας.

Η μυστική συνάντηση, που αποκαλύπτει κατ’ αποκλειστικότητα το matrix24.gr, θα γίνει αύριο, στο ξενοδοχείο Stanley στην πλατεία Καραϊσκάκη, στις 11 το πρωί. Πρωταγωνιστές της νέας κίνησης είναι στελέχη που ανήκαν (ή ανήκουν ακόμη) στο «Αριστερό Δίκτυο» της ΔΗΜΑΡ, πολλοί εκ των οποίων έχουν ήδη αποχωρήσει –ή διαγραφεί- από το κόμμα, διαφωνώντας με την στήριξη του Φώτη Κουβέλη στην κυβέρνηση Σαμαρά.

«Ορφανή η μεταρρυθμιστική Αριστερά»

Τα εν λόγω στελέχη, όπως τονίζουν στην πρόσκληση που διένειμαν για την αυριανή, μυστική, σύσκεψη, με τίτλο « Να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο», ξεκαθαρίζουν ότι αποχωρούν από τη ΔΗΜΑΡ, υποστηρίζοντας ότι «οι εξελίξεις των τελευταίων 9 μηνών καθιστούν ξεκάθαρο ότι το εγχείρημα της ανανεωτικής μεταρρυθμιστικής Αριστεράς δεν μπορεί να υποστηριχθεί πλέον από τη ΔΗΜΑΡ». Μάλιστα, χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο εγχείρημα «ορφανό» και καταλογίζουν στη ΔΗΜΑΡ και τον Φώτη Κουβέλη την ευθύνη για την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. «Η συνεχιζόμενη παραμονή της στην «συγκυβέρνηση» την καθιστά (σ.σ. τη ΔΗΜΑΡ) απολύτως συνυπεύθυνη για την ασκούμενη πολιτική, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά στο σύνολο του εργασιακού και κοινωνικού τομέα», υπογραμμίζουν οι αποχωρήσαντες από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, για να προσθέσουν πως «δεν υπάρχει δυνατότητα ανατροπής των σημερινών επιλογών της ΔΗΜΑΡ, μέσα από συντεταγμένες εσωκομματικές διαδικασίες». Μ’ άλλα λόγια, ανακοινώνουν την οριστική αποχώρησή τους από το κόμμα του Φώτη Κουβέλη και, σε άλλο σημείο της πρόσκλησης, αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους για συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα. «Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμμετάσχουμε σε μια νέα προσπάθεια για την πολιτική έκφραση της δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Καλούμε, σε σύσκεψη όσους επιθυμούν να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή, την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 11:00 π.μ. στο ξενοδοχείο Stanley (πλατεία Καραϊσκάκη, Αθήνα), για να συζητήσουμε τη συγκρότηση μιας πολιτικής κίνησης που υπηρετεί τους παραπάνω στόχους», υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά στην πρόσκληση προς τους πολιτικούς φίλους τους.

Και νυν βουλευτές

Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των πρωταγωνιστών της νέας πρωτοβουλίας, διακρίνονται εν ενεργεία βουλευτές, όπως ο Πάρις Μουτσινάς (Μαγνησίας) και Οδυσσέας Βουδούρης (Β’ Αθήνας) οι οποίοι ετέθησαν εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΔΗΜΑΡ από τον ίδιο τον Φώτη Κουβέλη. Επίσης, στη νέα πολιτική κίνηση συμμετέχουν προβεβλημένα στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς, όπως ο Στέφανος Μπαγεώργος και ο Ανδρέας Νεφελούδης, τα οποία αποχώρησαν πρόσφατα από τη ΔΗΜΑΡ, καταγγέλλοντας τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Σαμαρά. Επίσης, στην πολιτική πρωτοβουλία μετέχουν και άλλα στελέχη του κόμματος του Φώτη Κουβέλη, όπως οι δύο πρώην γραμματείς της Οργάνωσης Τρικάλων που αποχώρησαν (Θανάσης Ζαχαρόπουλος, Γιάννης Κεμανίδης), ο πρώην βουλευτής Θόδωρος Σπαθής και μια σειρά στελεχών από όλη την Ελλάδα.

Η πρόσκληση-διακήρυξη των αποχωρησάντων από τη ΔΗΜΑΡ έχει ως εξής:

«Να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο!

Οι εξελίξεις των τελευταίων 9 μηνών καθιστούν ξεκάθαρο ότι το εγχείρημα της ανανεωτικής, μεταρρυθμιστικής αριστεράς, που ξεκίνησε με την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς, δεν μπορεί πλέον να υποστηριχθεί από το κόμμα αυτό όπως εξελίχθηκε.
Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά, σε συνεργασία με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την οδηγεί σε πλήρη υιοθέτηση των ακραίων νεοφιλελεύθερων επιλογών για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και σε πλήρη ανατροπή των προεκλογικών και προγραμματικών εξαγγελιών της. Η συνεχιζόμενη παραμονή της στην «συγκυβέρνηση» την καθιστά απολύτως συνυπεύθυνη για την ασκούμενη πολιτική, όχι μόνο στην οικονομία, αλλά στο σύνολο του εργασιακού και κοινωνικού τομέα. Με ιδιαίτερο δεδομένο ότι αυτή η πολιτική έχει έντονη τη σφραγίδα της ΝΔ και μάλιστα της πιο ακραίας εκδοχής της.

Αυτός ο δρόμος είναι δρόμος χωρίς επιστροφή.

Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, από τις εκλογές και μετά, ένα σημαντικό μέρος των μελών και οπαδών της ΔΗΜΑΡ, διατύπωσε τη διαφωνία του με την πολιτική της. Αποχωρήσεις, διαγραφές, αδρανοποιήσεις ή προσπάθειες συγκρότησης εσωκομματικής αντιπολίτευσης ήταν και είναι στην ημερήσια διάταξη.

Βαθειά πεποίθησή μας είναι, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ανατροπής των σημερινών επιλογών της ΔΗΜΑΡ, μέσα από συντεταγμένες εσωκομματικές διαδικασίες. Το εγχείρημα της ανανεωτικής, μεταρρυθμιστικής αριστεράς έχει μείνει ορφανό. Συνεπώς, το δίλημμα που αντιμετωπίζουν, όλοι όσοι συμμερίζονται αυτές τις εκτιμήσεις, είναι είτε η πολιτική αποστασιοποίηση, είτε μια νέα προσπάθεια συλλογικής πολιτικής έκφρασης.

Πιστεύουμε βαθιά πως η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη, περισσότερο από ποτέ, ένα δυνατό πολιτικό πόλο που θα εργαστεί για μια ευρεία συμμαχία των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων, η οποία θα αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση στην τρικομματική μνημονιακή κυβέρνηση. Η Ελλάδα έχει ανάγκη μια νέα πορεία, που εκφράζεται από την απαίτηση «πρώτα η κοινωνία» και την ουσιαστική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να αποσυρθούμε από την πολιτική, ούτε να ακυρώσουμε την προσωπική μας πολιτική διαδρομή, στο όνομα οποιουδήποτε ανταλλάγματος. Αντίθετα, θέλουμε να συναντηθούμε με όλους τους συνεπείς αγωνιστές της αριστεράς, αλλά και με πολίτες διαφορετικής πολιτικής προέλευσης, που μοιράζονται τις αγωνίες και τις ελπίδες μας, που αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής και που δεν εκφράζονται από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα. Δεσμευόμαστε να αγωνιστούμε ώστε να γίνει πραγματικότητα στην Ελλάδα η αριστερή, προοδευτική, δημοκρατική και πατριωτική διέξοδος από τη κρίση.

Με αυτές τις σκέψεις, όσοι υπογράφουμε, πρώην στελέχη, βουλευτές και υποψήφιοι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, πιστοί στην αξία της συλλογικής δράσης, δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμμετάσχουμε σε μια νέα προσπάθεια για την πολιτική έκφραση της δημοκρατικής μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Καλούμε, σε σύσκεψη όσους επιθυμούν να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή, την Κυριακή 31 Μαρτίου στις 11:00 π.μ. στο ξενοδοχείο Stanley (πλατεία Καραϊσκάκη, Αθήνα), για να συζητήσουμε τη συγκρότηση μιας πολιτικής κίνησης που υπηρετεί τους παραπάνω στόχους.

Αργυρόπουλος Αργύρης Πρώην μέλος Επιτροπής Πόλης Θεσσαλονίκης
Βουδούρης Οδυσσέας Βουλευτής Β’ Αθήνας
Γαρδικλής Στέργιος Υποψήφιος βουλευτής Νομού Μαγνησίας
Ζαχαρόπουλος Θανάσης Πρώην μέλος της ΚΕ – Γραμματέας Θεσσαλίας
Ιντζίδης Βαγγέλης Πρώην μέλος του Τμήματος Παιδείας
Καραγιάννης Γιάννης Υποψήφιος βουλευτής Νομού Καστοριάς
Κασαπίδης Μίμης Πρώην γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής Πιερίας
Κασαπίδης Στέφανος Πρώην μέλος της ΚΕ – Γραμματέας ΝΕ Πειραιά
Κατσάρας Στέφανος Υποψήφιος βουλευτής Νομού Καρδίτσας
Κατσιάνης Σάκης Πρώην γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής Σερρών
Κεμανίδης Γιάννης Πρώην γραμματέας ΝΕ Τρικάλων
Μαχιμάρη Έφη Υποψήφια βουλευτής Νομού Φθιώτιδας
Μουτσινάς Πάρις Βουλευτής Μαγνησίας
Μπαγεώργος Στέφανος Πρώην μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής
Νεφελούδης Ανδρέας Πρώην μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής
Παπαχρήστος Ορέστης Υποψήφιος Ν. Μαγνησίας – Αντιδήμαρχος Αλοννήσου
Σπαθής Θεόδωρος Υποψήφιος βουλευτής Νομού Τρικάλων – πρώην βουλευτής
Τάπραντζη-Κοίλια Τζένη Δημοτική Σύμβουλος Δ. Καραϊσκάκη (Άρτα)
Φανουράκης Μιχάλης Πρώην μέλος ΝΕ και Γραφείου Β’ Αθήνας
Χαλκιόπουλος Γιάννης Πρώην μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής Κέρκυρας»

http://www.matrix24.gr/

Νεκρή 25χρονη σε ανταλλαγή πυρών μεταξύ κακοποιών και αστυνομικών στα Ίσθμια Κορινθίας

Μετά από ληστεία σε ταβέρνα στην παλαιά εθνική Αθηνών-Θηβών

Τελευταία ενημέρωση: 12:32 Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Στο νοσοκομείο Κορίνθου εξέπνευσε η 25χρονη που τραυματίστηκε σοβαρά σε ανταλλαγή πυρών μεταξύ κακοποιών και αστυνομικών στα Ίσθμια Κορινθίας, κατά τη διάρκεια καταδίωξης μετά από ένοπλη ληστεία σε ταβέρνα της παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών – Θηβών το βράδυ της Παρασκευής. Σε εξέλιξη ευρείας κλίμακας αστυνομική επιχείρηση στην Πελοπόννησο για τον εντοπισμό των δραστών.

Φωτ.: EUROKINISSIΣφαίρα στην πλάτη δέχθηκε η 25χρονη, ενώ διερχόταν με το αυτοκίνητό της στα Ίσθμια.  Η κοπέλα διέμενε στην Κόρινθο.

Πιθανολογείται ότι η σφαίρα ήταν από καλάσνικοφ αλλά έχει διαταχθεί νεκροτομή για να διευκρινιστεί εάν η 25χρονη πυροβολήθηκε από τους ληστές, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, επικαλούμενο γιατρούς του νοσοκομείου Κορίνθου.

Οι αρμόδιες αρχές θα πραγματοποιήσουν βαλλιστική εξέταση στη σφαίρα.  Σύμφωνα με την αστυνομία, η κοπέλα χτυπήθηκε από καλάσνικοφ των κακοποιών. 

Ίσθμια Κορίνθου, το σημείο της συμπλοκής Φωτ.: EUROKINISSIΣτις έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών συμμετέχουν αστυνομικοί από όλη την Πελοπόννησο, δυνάμεις της ΕΚΑΜ και άλλων αστυνομικών υπηρεσιών με ειδικούς σκύλους, καθώς και ελικόπτερο της ΕΛΑΣ. 

Οι κακοποιοί θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνοι και φέρουν βαρύ οπλισμό. Επέβαιναν σε κλεμμένο τζιπ, μαύρου χρώματος, μετά τη ληστεία στην ταβέρνα.

 

Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί βίντεο από τοπικό blog που δείχνει το σημείο της συμπλοκής στα Ίσθμια Κορινθίας και πλάνα από το αυτοκίνητο του θύματος.

 

Το χρονικό 

Στις 9 το βράδυ της Παρασκευής τρεις κουκουλοφόροι, οπλισμένοι με καλάσνικοφ, εισέβαλαν στην ταβέρνα «Ο Μπάμπης» στην περιοχή Παλαιοκούνδουρα στην παλαιά εθνική οδό Αθηνών - Θηβών. Με την απειλή των όπλων, άρπαξαν από τον ιδιοκτήτη χρήματα και το αυτοκίνητό του, μαύρο τζιπ, με το οποίο διέφυγαν.

Φωτ.: EUROKINISSIΑστυνομικοί εντόπισαν τους δράστες στην εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου λίγο μετά την Κινέττα.

Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης, ανταλλάσσονταν πυροβολισμοί, με αποτέλεσμα  να τραυματιστεί θανάσιμα η 25χρονη, η οποία διερχόταν με το αυτοκίνητό της στα Ίσθμια γύρω στις 11:30 το βράδυ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=354004

Το «δίκαιο» των ληστών και των ρουφιάνων

Σταύρος Χριστακόπουλος «Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό». Με αυτή την αρχή θρυλείται ότι «εκπαίδευσε» ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ τον Πάουλ Γιόζεφ Γκαίμπελς ως επικεφαλής της προπαγάνδας των ναζί. Μια αρχή που τηρείται ευλαβικά έως τις μέρες μας και αξιοποιείται από τους σημερινούςεπιγόνους των δύο... σπουδαίων αυτών ανδρών. Οι καταθέτες, λοιπόν, σύμφωνα με τη σημερινή γερμανική προπαγάνδα, χάνουν τις καταθέσεις τους για να μην πληρώσουν για τις τράπεζες οιφορολογούμενοι. Άλλωστε οι καταθέτες δεν είναι μια «ιερή αγελάδα». Είναι απλώς επενδυτές, οι οποίοι, καταθέτοντας τα λεφτά τους στις τράπεζεςτζογάρουν (συγγνώμη: «επενδύουν») και όχι μόνο ενδέχεται, αλλά και είναιδίκαιο να χάσουν. Προφανώς οι καταθέτες δεν είναι καν φορολογούμενοι, μια και, σύμφωνα με την επίσημη προπαγάνδα, διαχωρίζονται απ’ αυτούς. Αυτός ο διαχωρισμός αποτυπώνεται πλήρως στο «επιχείρημα» ότι η Κύπρος είναι ένα απέραντο πλυντήριο μαύρου χρήματος. Όπως ακριβώς οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι, οι Ιταλοί και οι όποιοι άλλοι, σήμερα ή αύριο, είναι όλοιδιεφθαρμένοι, κρατικοδίαιτοι και... «συντεχνίες». Εξ άλλου τα χρεωμένα κράτη είναι εξ ορισμού διεφθαρμένα, όπως και οι λαοί που τα συγκροτούν, συνεπώς πρέπει συλλήβδην να τιμωρηθούν ώστε να επανέλθουν στον ενάρετο γερμανικό οικονομικό «δρόμο». Κατά τον ίδιο τρόπο οι λαοί των χρεοκοπημένων χωρών και οι ίδιες οι χώρες είναι οι «άφρονες» που δανείστηκαν «χωρίς μέτρο» και τώρα πρέπει να πληρώσουν αδρά με το ίδιο το αίμα τους, την υπόσταση, την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία τους, ώστε να διασώσουν τους «σώφρονες» τραπεζίτες, οι οποίοι ωστόσο δάνειζαν αφειδώς και χωρίς μέτρο χώρες και ιδιώτες που ήταν εξ αρχής γνωστό ότι αδυνατούσαν σε βάθος χρόνου να αποπληρώσουν τα δάνειά τους. Παραδόξως, λοιπόν, ενώ οι δανειολήπτες είναι κοινοί απατεώνες που εκμεταλλεύθηκαν τις εύπιστες αθώες τράπεζες και άρα σήμερα πρέπει να πληρώσουν από την άδεια τσέπη τους για να τις καλύψουν τις ζημιές, δεν ισχύει το ίδιο για τους μετόχους και διαχειριστές των ευαγών πιστωτικών ιδρυμάτων, παρότι η δική τους διαχείριση τις τίναξε στον αέρα. Ενώ λοιπόν οι «επενδύτριες» τράπεζες προφυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού – και μαζί τους οι διαχειριστές και μέτοχοί τους –, παρά την άφρονα και ληστρικήδιαχείρισή τους, τα τεράστια ρίσκα και τις μη διαχειρίσιμες φούσκες που οι ίδιες δημιούργησαν, οι καταχρηστικά χαρακτηριζόμενοι «επενδυτές»καταθέτες πληρώνουν καταναγκαστικά με ζεστό χρήμα, χρεοκοπώντας οι ίδιοι και απαλλάσσοντας τους τραπεζίτες από τις δικές τους υποχρεώσεις. Όλη αυτή η παραδοξολογία ωστόσο δεν είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις, αλλά μια απλή, συνοπτική και εύγλωττη αποκωδικοποίηση του δόγματος με το οποίο η Γερμανία διαχειρίζεται την κρίση του ευρώ και της ευρωζώνης. Επειδή όμως η παραδοξολογία αυτού του είδους μετά βίας συγκαλύπτει τη γερμανική σκοπιμότητα για καταλήστευση όλου του ευρωπαϊκού και εισαγόμενου στην Ευρώπη πλούτου, παραγόμενου και επενδυόμενου, πραγματικού και εικονικού, το μόνο που μένει είναι η απλή, σαφής, όσο καιχυδαία απόπειρα δικαιολόγησης μιας πρωτοφανούς ληστείας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία συνοδεύεται από ομαδικές δολοφονίεςκρατών, οικονομιών και λαών. Το γερμανικό δόγμα διαχείρισης της κρίσης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας απίστευτος οικονομικός ολοκληρωτισμός, ο οποίος συνοδεύεται από πολιτικήκατοχή των καταληστευόμενων χωρών. Και όλα αυτά συμβαίνουν καλυπτόμενα πίσω από μια ψευδο-ηθική ρητορεία, την οποία εκπέμπει μια χώρα η οποία μπορεί, όπως λέει και ο τέως πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, να αντιμετωπίζει συλλήβδην π.χ. τους Κυπρίους σαν κοινούς γκάνγκστερ, αλλά η ίδια διαπρέπει και στο μαύρο χρήμα και στη διαφθορά. Άλλωστε ο ίδιος ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) υπολογίζει σε 43-57 δισ. ευρώ (δηλαδή τουλάχιστον σε δυόμισι και τρεις φορές το κυπριακό ΑΕΠ) το μαύρο χρήμα που ξεπλένεται ετησίως στη Γερμανία. Ο ίδιος οργανισμός υπολογίζει περίπου σε 500 δισ. ευρώ (2,5 ελληνικά και 25 με 30 κυπριακά ΑΕΠ!!!) το σύνολο της «σκιώδους οικονομίας» (του πλήρως αφορολόγητου τζίρου) που δημιουργείται στη Γερμανία. Συμπληρωματικά να επισημάνουμε την – όπως την καταγράφει η «Ημερησία»τον Νοέμβριο του 2011 – επί 30 χρόνια «ειδική σχέση» της Deutsche Bank με την πανίσχυρη οικογένεια Ταΐμπ της Μαλαισίας, η οποία «ξεπλένει»συστηματικά μαύρο χρήμα και ελέγχει απολύτως την κυβέρνηση του πολυπληθέστερου κρατιδίου της Μαλαισίας. Τέλος, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, «ακόμη και το υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ – που, για ευνόητους λόγους, δίνει μεγάλη σημασία στην αντιμετώπιση της διακίνησης μαύρου χρήματος, καθώς θεωρεί ότι συνδέεται άμεσα με τη διεθνή τρομοκρατία – στις εκθέσεις του χαρακτηρίζει τη Γερμανία “χώρα με εξέχουσα σημασία στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος” και θεωρεί ότι το Βερολίνο δεν έχει εκπονήσει καμία ολοκληρωμένη στρατηγική σε αυτό το μέτωπο». Όμως η χυδαιότητα αυτή, δηλαδή οι ένοχοι και οι πειρατές της ευρωπαϊκής οικονομίας να εγκαλούν, να καταδικάζουν και να τιμωρούν «εξωδίκως» ολόκληρη την Ευρώπη και τους ευρωπαϊκούς λαούς σε καταστροφή με ψευδο-ηθικά επιχειρήματα, δεν είναι τακτική μόνο της Γερμανίας και των συνενόχωντης (Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ), οι οποίοι συγκροτούν τις απανταχού τρόικες. Η ίδια ακριβώς χυδαιότητα διατρέχει από την αρχή μέχρι το τέλος την κυνική «επιχειρηματολογία» των εγχώριων Κουίσλινγκ (αυτούς που το «Ποντίκι» έχει καθιερώσει να αποκαλούνται «Ρουφιάνοι της τρόικας»). Κάθε φορά που τους ακούτε ή τους διαβάζετε, μπορείτε απλώς να θυμάστε ποιους υπερασπίζονται και ποιων τα συμφέροντα πρακτορεύουν... http://www.topontiki.gr/article/50988/To-dikaio-ton-liston-kai-ton-roufianon

Το ατύχημα της Κύπρου αφυπνίζει την Ελλάδα

To κυπριακό δράμα δεν εκτυλίσσεται μόνον στις πτωχευμένες τράπεζες με τις κουρεμένες καταθέσεις και την ελεγχόμενη εκροή χρήματος· αυτή είναι μια μερική όψη. Πλάι στα στεγνά ATM, μια ολόκληρη κοινωνία αλαφιάζεται μπροστά στο ενδεχόμενο να μην έχει βενζίνη, τρόφιμα και φάρμακα. Και πιο πέρα από τον προφανή τρόμο της θραυσμένης καθημερινότητας, ο κυπριακός ελληνισμός βυθίζεται αίφνης στη ζώνη της γεωπολιτικής αβεβαιότητας: την ώρα της πτώχευσης υπό την πίεση των εταίρων της ευρωζώνης, ο συσχετισμός δυνάμεων και συμμαχιών στη ΝΑ Μεσόγειο ανατρέπεται άρδην. Η Τουρκία απαιτεί μερίδιο στους υπό εξόρυξη υδρογονάνθρακες, ενώ προσεγγίζει Κούρδους και Ισραηλινούς, η Ρωσία αποστασιοποιείται και καραδοκεί, οι ΗΠΑ επισήμως σιωπούν, όσο ο Εκτος Στόλος ελέγχει την περιοχή.

Η Κύπρος φαίνεται να είναι γυμνή και ανυπεράσπιστη, όσο τις μέρες της τουρκικής εισβολής του ’74. Οπως τότε, έτσι και σήμερα, η Ελλάδα είναι αναλόγως αδύναμη και αποδιοργανωμένη. Επιπλέον σήμερα, η Ελλάδα δεν βρίσκεται ενώπιον μιας πολιτικής αλλαγής που ενισχύει τον συλλογικό ψυχισμό, αντιθέτως βρίσκεται σε πτώση, σε μια εν εξελίξει οικονομική και κοινωνική καταστροφή που έχει καταρρακώσει το φρόνημα και τη συλλογική διάνοια. H πτώση διαρκεί τρία χρόνια και συνεχίζεται.
Το σοκ της υπνώττουσας Κύπρου από το Βlitzkrieg του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου μπορεί να περιέχει και τη θεραπεία: οι συζητήσεις στη νήσο είναι περισσότερο ανοιχτές και απενοχοποιημένες, περιέχουν όλα τα σενάρια, διότι το προέχον είναι η σωτηρία με μακρά προοπτική. Και επειδή η πτώση της Κύπρου είναι ακαριαία και απότομη, ενδέχεται και η ανάκαμψή της να είναι ταχύτερη και με τολμηρότερους τρόπους.

Η Κύπρος ίσως είναι το «ατύχημα» που φοβόμασταν στην Ελλάδα· μπορεί όμως και να σημαίνει το πέρας της αδράνειας και της παθητικότητας. Ισως να είναι το αποφασιστικό πλήγμα για να συνειδητοποιήσουμε πόσο επείγει ένα εθνικό σχέδιο ανόρθωσης. Επί τρία χρόνια η χώρα πορεύεται με μόνο σχέδιο τα μνημόνια· αλλά τα μνημόνια σκοπεύουν πρωτίστως στην εξασφάλιση των δανειστών. Τα μνημόνια δεν κομίζουν όραμα για τη χώρα· συμβολικά, κομίζουν έξωθεν πόνο, και ουσιαστικά βρίθουν αντιφάσεων. Υπό αυτή την έννοια, οι ηγέτες, σε όλους τους χώρους, οφείλουν να πάψουν να κρύβονται πίσω από τα μνημόνια των δανειστών, είτε ως άβουλοι εφαρμοστές είτε ως λαύροι ενάντιοι· οφείλουν να αναλάβουν την ιστορική ευθύνη ενός σχεδίου ανάταξης. Ολοι: πολιτικοί οργανισμοί, ακαδημαϊκές δεξαμενές σκέψης, συνδικάτα, κοινότητες, άτυπες συλλογικότητες, πολίτες.

Η επανίδρυση του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να αφεθεί στην καλή θέληση των Γάλλων ή Γερμανών τεχνοκρατών· η επανίδρυση του δημοκρατικού κράτους είναι καθήκον και όρος επιβίωσης των Ελλήνων. Το ίδιο ισχύει για την ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού και την επινόηση ενός αναπτυξιακού μοντέλου που θα αξιοποιεί πόρους και ταλέντα. Οποιος αξιώνει δημόσιο λόγο, οφείλει να συμβάλλει με προτάσεις επί των συγκεκριμένων, ανοιχτά, τεκμηριωμένα, χωρίς ταμπού. Μόνο έτσι θα συσπειρωθεί ο καταπτοημένος σήμερα πληθυσμός και θα εκδιπλωθούν οι δυνάμεις του.

Τα ιστορικά ατυχήματα θα πληθαίνουν. Πολλά δεν μπορούμε να τα αποτρέψουμε· μπορούμε όμως να αποτινάξουμε επιτέλους τη σύγχυση, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, την κλάψα. Δεν μπορούμε παρά να αναλάβουμε τις ιστορικές μας ευθύνες.

Νίκος Ξυδάκης

http://vlemma.wordpress.com/

Greece is Japan

By THOMAS L. FRIEDMAN

Last week's events in Greece were unique, although we may not know for years or even decades what their final meaning is. It is impossible not to be tantalized by the potential of these events to change the course of Greece's history. What's important, however, is that we focus on what this means on the street. The current administration seems too caught up in dissecting the macro-level situation to pay attention to how their people are doing. Just call it missing the battle for the bullets.

When thinking about the ongoing turmoil, it's important to remember three things: One, people don't behave like car salesmen, so attempts to treat them as such are a waste of time. Car salesmen never suddenly set up a black market for Western DVDs. Two, Greece has spent decades being batted back and forth between colonial powers, so a mindset of peace and stability will seem foreign and strange. And three, hope is an extraordinarily powerful idea: If ethnic conflict is Greece's glass ceiling, then hope is certainly its tabletop.

When I was in Greece last August, I was amazed by the people's basic desire for a stable life, and that tells me two things. It tells me that the citizens of Greece have no shortage of human capital, and that is a good beginning to grow from. Second, it tells me that people in Greece are just like people anywhere else on this flat earth of ours.

So what should we do about the chaos in Greece? Well, it's easier to start with what we should not do. We should not let seemingly endless frustrations cause the people of Greece to doubt their chance at progress. Beyond that, we need to be careful to nurture the fragile foundations of peace. The opportunity is there, but I worry that the path to peace is so poorly marked that Greece will have to move down it very slowly. And of course Athens needs to come to terms with its own history.

Speaking with a small business entrepreneur from the small Shiite community here, I asked him if there was any message that he wanted me to carry back home with me. He pondered for a second, and then smiled and said, nama es tubo, which is a local saying that means roughly, "A bus is a vehicle that runs twice as fast when you are after it as when you are in it."

I don't know what Greece will be like a few years from now, but I do know that it will probably look very different from the country we see now, even if it remains true to its basic cultural heritage. I know this because, through all the disorder, the people still haven't lost sight of their dreams.

http://thomasfriedmanopedgenerator.com

Τι πραγματικά δοκιμάζεται στην Κύπρο;

Του Γιάννη Αγγέλη
Από την στιγμή που άνοιξαν (;) και πάλι οι τράπεζες στην Κύπρο μέχρι να γίνει δυνατή η εκταμίευση της πρώτης δόσης του δανείου των 10 δισ. ευρώ του πακέτου στήριξης θα περάσει περίπου ένας μήνας.

Και αυτό μόνο με την προϋπόθεση ότι το κυπριακό κοινοβούλιο θα υπερψηφίσει το νέο μνημόνιο που ήδη έχει ετοιμασθεί –σχεδόν παράλληλα με το κρίσιμο διήμερο αποφάσεων στην Βρυξέλλες– από την τρόικα.

Στο χρονικό αυτό διάστημα η κυπριακή οικονομία, οι οικογένειες και οι επιχειρήσεις, θα πρέπει να ζήσουν με τις “σταγόνες” ρευστότητας που με πρωτοφανή, είναι αλήθεια, ψυχραιμία απορροφούν από τα ΑΤΜ οι Κύπριοι.

Μισθοί, υπόλοιπα καταθέσεων και οικονομικές συναλλαγές έχουν απομακρυνθεί από την έννοια της “εξόφλησης” και έχουν περάσει άγνωστο για πόσο ακόμα στην έννοια του “έναντι”.

Την ίδια στιγμή –και αυτό είναι το χειρότερο– το ευρώ που διοχετεύεται στην Κύπρο μόνο μέσα από τις αποστολές της EKT έχει χάσει τις βασικές του ιδιότητες. Δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ολοκληρωμένη υλοποίηση συναλλαγών, είτε αυτές αφορούν το εσωτερικό (οικονομική δραστηριότητα, εργασιακές αμοιβές, εξόφληση προηγούμενων οικονομικών υποχρεώσεων, συμβόλαια, κ.λ.π.), είτε αφορούν το εξωτερικό (εξαγωγές, εισαγωγές, πληρωμές οφειλών, κ.λ.π.).

Ένα ευρώ με λίγα λόγια αλλιώτικο από όλα τα άλλα που κυκλοφορούν στην Ευρωζώνη.

Και η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει την δυνατότητα να υποκαταστήσει τις “λειτουργίες” αυτές που έχασε το “κυπριακό ευρώ” με τίποτα άλλο, ούτε ακόμα και με τίτλους κρατικής υποχρέωσης, όπως π.χ τα περιβόητα “ΙΟU”.

Το κεντρικό ζήτημα στην νόμιμη κατά τα άλλα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο, μερική αναστολή των ιδιοτήτων του  “κυπριακού ευρώ”, είναι ότι κανείς ακόμα δεν γνωρίζει πόσο θα μείνει ο ασθενής στην κατάσταση αυτή της διατήρησης στην ζωή με τον “ορό της ΕΚΤ”. Και τον νοσοκόμο να καθορίζει το πόσες σταγόνες από τον ορό αυτό θα στάζουν –και για πόσο χρόνο– στο κυκλοφορικό σύστημα της Κύπρου.

Ο ασθενής παραμένει δηλαδή στην εντατική όχι γιατί δεν μπορεί να σηκωθεί, αλλά γιατί τον περιορίζει η ποσότητα του ορού που του διοχετεύεται...

Το τελευταίο αυτό σημείο έχει κάνει πολλούς αναλυτές τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στον υπόλοιπο πλανήτη να αναρωτιούνται τι ακριβώς “δοκιμάζει” αυτή την στιγμή η Ευρωζώνη στην Κύπρο.

Τι θα συμβεί δηλαδή αν η συμφωνία για το MOU δεν ολοκληρωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες ή τι θα συμβεί αν το κυπριακό κοινοβούλιο αρνηθεί να δεχθεί ένα μνημόνιο που όπως προδιαγράφεται επιβάλει μία προσαρμογή του ΑΕΠ 20% - 25% μέσα σε ένα χρόνο. Κάτι που στην Ελλάδα “μοιράσθηκε” σε τρία περίπου χρόνια.

Ορισμένοι αναλυτές απέναντι στα ερωτήματα αυτά καταλήγουν στο ότι η Ευρωζώνη ετοιμάζεται να προχωρήσει μέσω της Κύπρου σε ένα σύστημα αναδιάρθρωσης των τραπεζών “US – style” με το κόστος να περνά στους κάθε είδους “πιστωτές” των τραπεζών μαζί και στους καταθέτες.

Υπάρχουν όμως άλλοι –και δεν είναι λίγοι αυτοί– που εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στις δηλώσεις που είχε κάνει ο κ. Dijsselbloem (που είχε πει ότι οι καταθέτες να πληρώσουν μαζί με μετόχους και ομολογιούχους για την αναδιάρθρωση των τραπεζών) και υποστηρίζουν ότι στην Κύπρο η Ευρωζώνη δοκιμάζει μία διπλή εκδοχή: είτε την “ομαλή” και “ελεγχόμενη” διαδρομή εξόδου μιας χώρας από το ευρώ, είτε την περισσότερο πολύπλοκη, αλλά επανεμφανιζόμενη προοπτική των δύο ευρώ, στην ενιαία (;) Ευρωζώνη (σ.σ. αναλυτικό ρεπορτάζ στην αυριανή έκδοση του “Κεφαλαίου”).

Ένας μήνας δεν είναι πολύ για να μάθουμε τελικά το ποιος είχε δίκιο... 

Πηγή:www.capital.gr

Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ο νέος ιδιοκτήτης της ΣΕΚΑΠ

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΜΟΓΕΝΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ 50,36%

H εταιρεία Donskoy Tabak JSC του Ιβάν Σαββίδη απέκτησε το 50,36% της ΣΕΚΑΠ, όπως ανακοίνωσε η υπό εκκαθάριση Αγροτική Τράπεζα. Η ρωσική εταιρεία ανακηρύχθηκε προτιμητέος υποψήφιος στο πλαίσιο της διαγωνιστικής διαδικασίας. Δεύτερος μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας θα είναι η Συνεταιριστική Ενωση Καπνοπαραγωγών Ελλάδος (ΣΕΚΕ) με το 34,18% των μετοχών της ΣΕΚΑΠ.

Η ΣΕΚΕ είχε πει «ναι» στη μεταβίβαση καθώς ο κ. Σαββίδης είχε εγγυηθεί στο σύνολό τους τις θέσεις εργασίας της ΣΕΚΑΠ (περίπου 250 άτομα) και είχε συμφωνήσει να αγοράζει για τα επόμενα τρία χρόνια ελληνικά καπνά τα οποία θα εξάγονται στη Ρωσία στην Donskoy Tabak JSC.

http://www.iefimerida.gr/

Γερμανικό έγκλημα και τιμωρία

Ανεξάρτητα από την έκβαση τον κυπριακού δράματος, το Βερολίνο θα πληρώσει βαρύτατο τίμημα για την αλαζονεία τον, παρασύροντας την Ευρωζώνη με τη μορφή που γνωρίζουμε σε διάλυση

Στις 21 Μαρτίου ενώ η Μέρκελ έβγαζε καπνούς απ’ το “ΟΧΙ” της κυπριακής βουλής, η Βελγική L’Echo, κάτω απ’ τον τίτλο “Σε αναζήτηση των υπευθύνων” έριχνε ευθύνη για τη νέα απροσδόκητη κρίση της Ευρωζώνης όχι στη Λευκωσία αλλά στο Βερολίνο.

Η σύνταξη της έγκυρης εφημερίδας δεν δίστασε μάλιστα να παρομοιάσει το γερμανικό σχέδιο προμελετημένης οικονομικής καταστροφής της νήσου με τον τούρκικο “Αττίλα”. Από κει και το απόσπασμα: “Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η Κύπρος που αντιπροσωπεύει μόλις το 0,3% της Ευρωζώνης θα αναστάτωνε τόσο την Ευρώπη και πρωτεύουσες όπως η Μόσχα και το Λονδίνο;

Οι κάτοικοι του νησιού θα θυμούνται πάντα δυο ημερομηνίες: το Σάββατο 20 Ιουλίου 1974 όταν ο τούρκικος στρατός εισέβαλε στο βόρειο τμήμα του νησιού, διχοτομώντας το σε ελληνική και τούρκικη ζώνη. Και εκείνο το άλλο Σάββατο, στις 16 Μαρτίου 2013, όταν αποφασίστηκε η δέσμευση και ο ακρωτηριασμός των καταθέσεων, ακόμη και των μικρών καταθετών. (…)

Η αμφιβολία φωλιάζει πλέον στο νου πολλών: η Ευρώπη, σε περίπτωση σοβαρών δυσκολιών οποιασδήποτε χώρας, έχει πλέον μισάνοιχτη την πόρτα για την υποχρεωτική φορολόγηση των καταθέσεων».

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν το κύριο άρθρο της έγκυρης Le Soir, υπό τον ευθύβολο τίτλο «Η αμέλεια είναι ευρωπαϊκή». Αντιγράφουμε: «Η κυπριακή κρίση είναι τραγική, πρώτα για τους κατοίκους της νήσου, αλλά βαθύτερα λόγω απαξίωσης των ευρωπαϊκών αρχών. Θα ήταν βολικό να ρίξουμε την ευθύνη στους Κύπριους ηγέτες, χαρακτηρίζοντας τους -όπως κάνουν οι Βρυξέλλες- ανίκανους να υλοποιήσουν τις αποφάσεις του Eurogroup. Λάθος! Εκείνες που έσφαλαν ήταν οι ευρωπαϊκές Αρχές που επικύρωσαν ομόφωνα αυτό το σχέδιο, το οποίο υπονομεύει την εμπιστοσύνη στην Ευρωζώνη και στην ικανότητα των Ευρωπαίων ηγετών να σεβαστούν το λόγο τους. Όταν οι υπουργοί Οικονομικών (δηλαδή η Γερμανία) επιβάλλουν με τόσο αμείλικτο τρόπο οδυνηρές αποφάσεις στις “ένοχες” χώρες, θα όφειλαν πρωτίστως να αναλάβουν την ευθύνη των δικών τους λαθών. Ο κίνδυνος που απειλεί την Ευρώπη δεν είναι νομισματικός. Είναι η πλήρης έλλειψη διακυβέρνησης».

Μανιασμένο θηρίο…

Ακόμη και κάθε άλλο παρά φιλελληνικοί ή φιλοκυπριακοί κύκλοι πάγωσαν μπροστά στην εικόνα μιας Γερμανίας-μανιασμένου θηρίου, που δεν διστάζει να προκαλέσει οποιεσδήποτε καταστροφές στους γείτονες του, προκειμένου να εξοντώσει το μικρό κουνούπι που το ενόχλησε. Η Ευρωζώνη δεν μοιάζει με κοινότητα αλληλεγγύης, αλλά με «θάλαμο βασανιστηρίων του κυρίου Σόιμπλε» είχε γράψει, με αφορμή το ελληνικό δράμα, ο αρθρογράφος των Financial Times Βόλφγκανγκ Μινχάου. Με την απόφαση για την Κύπρο «η Ευρωζώνη επιστρέφει στις παλιές της συνήθειες», σχολίαζε αυτή τη φορά η σύνταξη της βρετανικής εφημερίδας, προσθέτοντας: «Αντιμέτωποι με ένα κράτος που πνίγεται, αντί να πετάξουν σωσίβιο, οι ηγέτες προτίμησαν να του δέσουν μια πέτρα στο λαιμό». Όσο για την επίσης βρετανική Daily Mail, είχε το θάρρος να ονοματίσει στον πηχυαίο πρωτοσέλιδο τίτλο της το κατ’ ευφημισμόν «σχέδιο διάσωσης» που επέβαλαν οι Γερμανοί στο Eurogroup όπως πραγματικά του άξιζε: «Αυτό λέγεται ληστεία τραπεζών»!

Με την απόφαση του Eurogroup, εντελώς ανεξάρτητα από το «ΟΧΙ» της κυπριακής Βουλής, οι Γερμανοί είχαν ήδη ανατινάξει το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, ακυρώνοντας το ρόλο της ως διεθνούς χρηματοπιστωτικού κέντρου και ωθώντας τη στην κοιλάδα των δακρύων μιας βαθιάς, μακρόχρονης ύφεσης.

Σε δεύτερο χρόνο θα έρθει η προσπάθεια του Βερολίνου να βάλει χέρι στους κυπριακούς υδρογονάνθρακες και, πολύ φοβόμαστε, ένα νέο Σχέδιο Ανάν, το οποίο θα συνοδεύεται από το δέλεαρ της ανάπτυξης της τουριστικής βιομηχανίας, που υποτίθεται ότι θα απαλύνει κάπως το βίαιο ακρωτηριασμό των λαϊκών εισοδημάτων. Ακόμη κι αν πετύχει στο ακέραιο, όμως, αυτούς τους στόχους της, η Γερμανία θα πληρώσει βαρύ τίμημα για την αλαζονεία της, παρασύροντας για άλλη μια φορά ολόκληρη την Ευρώπη.

Αλλάζει ο χάρτης

Η κρίση χρέους που πλήττει εδώ και πέντε χρόνια την ευρωπαϊκή περιφέρεια, με τελευταίο αδύναμο κρίκο την Κύπρο, έχει ήδη αλλάξει δραματικά το γεωπολιτικό χάρτη της Ευρώπης. Επί μισό αιώνα, στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η Γηραιά Ήπειρος ήταν διαιρεμένη σε μια Δυτική Ευρώπη, υποτελή της Αμερικής, και σε μια Ανατολική Ευρώπη, υποτελή της Σοβιετικής Ένωσης. Στη θέση αυτής της «κάθετης» διαχωριστικής γραμμής αναδύεται σήμερα μια «οριζόντια», από πολλές απόψεις βαθύτερηκαι περισσότερο ταπεινωτική για τους αδύναμους: η διαίρεση ανάμεσα σε έναν πλούσιο και ισχυρό Βορρά, με πυρήνα τη Γερμανία, και σε ένα χειμαζόμενο Νότο, μια ζώνη μισοαποικιών, με ρόλο οικονομικής ενδοχώρας της νέας Αγίας Ρωμαϊκής Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Κι αν μέχρι χθες υπήρχε η Γαλλία να εξισορροπεί τη γερμανική ισχύ, δρώντας σαν γέφυρα ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο, σήμερα αυτή η ιστορική και υπερήφανη χώρα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε«ελάσσονα εταίρο» της Γερμανίας, όπως η Βρετανία, μετά την απώλεια της Αυτοκρατορίας της, αρκέστηκε στο ρόλο του ελάσσονος εταίρου της Αμερικής.

Σε αυτό το περιβάλλον, η Ευρωζώνη αποδεικνύεται όχι μηχανισμός ευημερίας, αλληλεγγύης και σύγκλισης των ευρωπαϊκών οικονομικών, αλλά απόσπασης πλεονάσματος από τους πιο φτωχούς προς όφελος των πιο πλούσιων και πρωτίστως των Γερμανών. Πρόσφατη μελέτη των οικονομολόγων Χόρχε Μπράγκα ντε Μασέντο και Ούρο Λεμπίνεν έδειξε ότι στα δώδεκα πρώτα χρόνια του ευρώ η Γερμανία συσσώρευσε πλεόνασμα 1 τρις ευρώ από τα άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από τα οποία τα 750 δις προέρχονταν από τα μέλη της Ευρωζώνης. Τα εν λόγω πλεονάσματα είναι πολύ μεγαλύτερα από οτιδήποτε προσκομίζει η Γερμανία από τις συναλλαγές της με την Κίνα και τον υπόλοιπο κόσμο. Με δυο λόγια, η ευημερία της Γερμανίας, με το σημερινό οικονομικό της μοντέλο, προϋποθέτει τη δυστυχία της περιφέρειας: ο σύγχρονος γερμανικός Μολώχ απαιτεί κι αυτός κάποιου είδους ανθρωποθυσίες.

Με αυτά τα δεδομένα, είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι θα κλιμακωθούν απότομα οι φυγόκεντρες τάσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη. Η Γερμανία σπέρνει τον τρόμο σήμερα, αλλά θα θερίσει τους καρπούς του μίσους αύριο. Ήδη οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Βρετανών θέλει να φύγει η χώρα τους από την ΕΕ και το 91% των Κυπρίων τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ευρώ.

Στην Ελλάδα, έρευνα της Metron Analysis, που δημοσιεύτηκε από την Ελευθεροτυπία του προηγούμενου Σαββατοκύριακου, εμφανίζει το ποσοστό των πολιτών που τάσσονται εναντίον του ευρώ να έχει εκτοξευτεί στο μέχρι πρότινος αδιανόητο 45%, ενώ το 40,4% εμφανίζεται να επιθυμεί τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ενδεικτική της ταχύτατης αλλαγής των διαθέσεων είναι η πρόσφατη δήλωση ενός πολιτικού ηγέτη που προέρχεται από μια «πυρηνική» χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως η Γαλλία, και από έναν πολιτικό χώρο, τη γαλλική Αριστερά, που ουδέποτε είχε θέση εναντίον του ευρώ. Πρόκειται για τον Ζαν-Λικ Μελανσόν πρώην σοσιαλιστή και νυν ηγέτη του Αριστερού Μετώπου, ο οποίος κέρδισε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές ποσοστό 11 %, λαμβάνοντας τέσσερα εκατομμύρια ψήφους.

Ιδού τι δήλωσε ο Μελανσόν, με αφορμή τον ωμό εκβιασμό της Κύπρου: «Η απόφαση του κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι να διακόψει την παροχή ρευστότητας της Κύπρου μέχρι αυτή να συνθηκολογήσει ελήφθη μετά από κυρίαρχη απόφαση μέσω ψηφοφορίας του εθνικού της Κοινοβουλίου. Πρόκειται γιααπαράδεκτη, επιθετική πράξη. Δείχνει ότι το ευρώ δεν είναι μόνο μια δαπανηρή μερκελική πολυτέλεια, αλλά επίσης ένα επικίνδυνο μέσο δράσης ενάντια στην κυριαρχία ενός λαού. Πρόκειται ασφαλώς γιακατάχρηση εξουσίας αλλά και για σήμα κινδύνου, το οποίο πρέπει να εισακουστεί. Η Γαλλία δεν μπορεί να συνεργήσει σε αυτή τη βία, παρά μόνο αν αποδεχτεί ότι μπορεί να ασκηθεί και εναντίον της, αναλόγως των περιστάσεων. Εάν πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στη λαϊκή κυριαρχία και σε αυτή του ευρώ, πρέπει να επιλέξουμε το λαό. Η απόφαση του κεντρικού τραπεζίτη αποτελεί στροφή στην ιστορία της ΕΕ. Επιβάλλεται να επιλέξουμε: είτε αλλάζουμε το καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η κυριαρχία των λαών, είτε εγκαταλείπουμε το ευρω-Μέρκελ».

• Πηγή: “Επίκαιρα” το είδαμε http://www.inprecor.gr
• Σύνδεσμος: Πατήστε για το αρχικό άρθρο
• Συγγραφή: Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου