O Λουκάς Παπαδήμος ξεκίνησε την καριέρα του στο παράρτημα Βοστώνης της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ. Έγινε μέλος της Τριμερούς Επιτροπής το 1998, όταν ήταν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας. Η Τριμερής είναι μια οργάνωση που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1970 από εκπροσώπους πολυεθνικών από Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Ιαπωνία με σκοπό την προώθηση του δικού τους μοντέλου ‘δημοκρατίας’. Σύμφωνα με αυτό, μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού οφείλουν να είναι πολιτικά απαθή και όλο και περισσότερες λειτουργείες του κράτους πρέπει να περνούν στα χέρια των πολυεθνικών.[1]
Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η συμμετοχή του Παπαδήμου στην Τριμερή τον βοήθησε να αναρριχηθεί στην αντιπροεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Τακτική της Τριμερούς είναι η ανάδειξη μελών της σε υψηλά πόστα κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών. Πρώτη επιτυχία ήταν ο Zbignew Brzezinski που έγινε σύμβουλος του Κάρτερ και ακολούθησαν πολλά μέλη αμερικανικών κυβερνήσεων. Στην Ευρώπη, ο Μάριο Μόντι – σήμερινος πρωθυπουργός της Ιταλίας - ήταν μέχρι χθες επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος της Τριμερούς. Πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι πολιτικοί υπήρξαν μέλη της Τριμερούς.
Από το 2009, ως μέτρο ενάντια στην κρίση, η ΕΚΤ δάνειζε τις τράπεζες με ευνοϊκό επιτόκιο 1% ενθαρρύνοντάς τις να δανείζουν τα κράτη. Επί αντιπροεδρίας Παπαδήμου λοιπόν, ενθαρρυνόταν ο δανεισμός της Ελλάδας από ξένες και ελληνικές τράπεζες. Το ‘μαγείρεμα’ των αριθμών του ελληνικού χρέους ξεκίνησε ενόσω ο Παπαδήμος ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, με το περίφημο swap της Goldman Sachs. Συνεχίστηκε ενόσω ήταν αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, με το swap να περνάει στα χέρια της Εθνικής το 2005.
Ο Παπαδήμος έχει λοιπόν ένα αδιαμφισβήτητο μερίδιο ευθύνης τόσο για την υπερχρέωση της Ελλάδας όσο και για τις ευρύτερες ανωμαλίες της ευρωζώνης, στη διακυβέρνηση της οποίας ισχυρότατο ρόλο παίζει η ΕΚΤ. Οι αποφάσεις της τελευταίας τελούν υπό την επιρροή του ‘Σκιώδους Συμβουλίου της ΕΚΤ’, που αποτελείται από ιδιωτικές τράπεζες και συνέρχεται πριν από κάθε επίσημη συνεδρίαση της ΕΚΤ. [2]
O Λουκάς Παπαδήμος παρέμεινε στην αντιπροεδρία της ΕΚΤ μέχρι τις 31 Μαϊου 2010.[3] Όταν λοιπόν, το Μάιο του 2010, υπογράφηκε η πρώτη δανειακή σύμβαση και το πρώτο Μνημόνιο, ο Παπαδήμος ήταν μέλος της Τρόικας. Βρισκόταν δηλαδή στην πλευρά των δανειστών που επέβαλαν όρους στην Ελλάδα.
Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Παπαδήμος ανέλαβε σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ‘για θέματα μακροοικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής και για θέματα τραπεζών και λειτουργίας των αγορών’.[4] Επομένως, ίσως να μην είναι τόσο άμοιρος ευθυνών σχετικά με τον τρόπο που ο πρώην πρωθυπουργός αντιμετώπισε το πρόβλημα του χρέους και διαπραγματεύτηκε με τις τράπεζες.
Ένα ακόμα πρόσωπο κλειδί είναι ο Πέτρος Χριστοδούλου, Γενικός Διευθυντής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Τοποθετήθηκε από τον κ. Παπανδρέου στη θέση αυτή το 2010, αφού είχε περάσει από την Goldman Sachs και τον όμιλο της Εθνικής.
Ο Πέτρος Χριστοδούλου κατέστρωσε το σχέδιο διαπραγμάτευσης [5] για τη συνάντηση – στις 16 Νοεμβρίου 2011 – των ελληνικών αρχών με το International Institute of Finance , το διεθνές τραπεζικό λόμπι που χειρίζεται πολιτικά το ελληνικό χρέος. [6] Το σχέδιο αυτό είναι ιδιαίτερα ευνοϊκό για τις τράπεζες. Γράφει η Ναυτεμπορική:
‘Eναντι των ομολόγων αξίας 200 δισ. ευρώ, που θα υποστούν εθελοντικό haircut, στους πιστωτές θα δοθούν νέα ομόλογα εγγυημένα, αξίας 70 δισ. ευρώ, και 30 δισ. ευρώ σε μετρητά. Το ποσό που θα καταβληθεί τοις μετρητοίς θα προέλθει από το δάνειο που θα λάβει η Ελλάδα από το μηχανισμό, συνολικού ύψους 130 δισ. ευρώ.’
Από τα 130 δισ., για την εκταμίευση των οποίων πασχίζει ο κύριος Παπαδήμος, τα 30 δισ. θα πάνε κατευθείαν στα ταμεία των τραπεζών – και τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν. Υπενθυμίζεται ότι στη δευτερογενή αγορά τα ελληνικά ομόλογα πωλούνται περί του 36% της ονομαστικής τους αξίας. Το ελληνικό δημόσιο θα εγγυηθεί για την αξία αυτή και θα δώσει κι άλλο 15% (ή 30 δισ.) μετρητά.
Το International Institute of Finance, με το οποίο διαπραγματεύεται ο κ. Χριστοδούλου, προτείνει προνομιακή μεταχείρηση για τις ελληνικές τράπεζες – συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής – με αναχρηματοδότηση του 63% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων. Θα αντισταθεί άραγε ο κ. Χριστοδούλου σε αυτήν την πρόταση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πρώην εργοδότη του;
Ένας πρώην της Εθνικής σε πόστο κλειδί δεν είναι μάλλον αρκετός για τον κ. Παπαδήμο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ήθελε τον διευθύνοντα σύμβουλο της Εθνικής Βασίλη Ράπανο να αναλάβει το υπουργείο οικονομικών, ενώ τώρα προσανατολίζεται προς την τοποθέτηση του σε άλλη υπεύθυνη θέση (φήμες μιλούσαν για τη θέση του επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου). Σύμφωνα με ‘Τα Νέα’, ο Παπαδήμος περνά συχνά τις διακοπές του στο σπίτι του Ράπανου στην Κω.[7]
O κ. Παπαδήμος από το 1998 συμμετέχει σε μια πολιτική καμπάνια μαζί με εκπροσώπους των σημαντικότερων διεθνώς τραπεζών στα πλαίσια της Τριμερούς Επιτροπής. Ανάμεσα τους είναι τράπεζες με μεγάλη ‘έκθεση’ στο ελληνικό χρέος, όπως η Deutsche Bank, η Commerzbank και η BNP-Paribas.
Αβίαστα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα ποιου τα συμφέροντα θα εξυπηρετήσει ο κ. Παπαδήμος στις διαπραγματεύσεις των επόμενων μηνών. Του ελληνικού λαού από τον οποίο δεν έχει εκλεγεί, ή των ελληνικών και ξένων τραπεζών με τις οποίες διατηρεί πολλαπλές και στενές σχέσεις;
[1] The Crisis of Democracy, 1973: ‘the effective operation of a democratic political system usually requires some measure of apathy and noninvolvement on the part of some individuals and groups.’ http://www.wrijneveld.nl/Boekenplank/BoekenVanAanhangersVanDeNieuweWereldOrde/1975-TC-The-Crisis-of-Democracy.pdf
[3] Σύμφωνα με τον ιστότοπο της ΕΚΤ. Κάντε κλικ πάνω στη γραμμή του Παπαδήμου: http://www.ecb.europa.eu/ecb/10ann/bm/html/index.en.html
[5] Ναυτεμπορική, 16/11/2011 http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2092166
[6] Εκπρόσωποι του Ιnternational Institute of Finance έλαβαν μέρος στις Συνόδους Κορυφής της Ευρωζώνης τον Ιούλιο και Οκτώβριο 2001 δίπλα στους εκλεγμένους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.
ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ
